..εκει που δεν εχω επισκεφτει ποτε ποτε αλλα πολυ θα ηθελα
  ας αρκεστουμε στην ουτοπια.
Εσεις που θα θελατε να πατε, που ειναι η επιθυμια η μεγαλη?    η που μπορει να εχετε παει, να μοιραστουμε εμπειριες, εικονες αν εχετε και θελετε να βαλετε, η να τις παρετε απο το net , να δουμε κατι που να αξιζει μια περιηγηση, εστω και εικονικα, εγω κι ετσι που παω με τη ψευδαισθηση νομιζω οτι ειναι καλα ε δηλ.  θα ηταν καλυτερα να ημουν εκει...
ειδικα στα 2 τελευταια 


 

 

 
City in the Sky

ιδανικη για ξεκουραση
οταν θα γινει ετσι



πολη που δε θα υπαρχει πλεον το κυκλοφοριακο

Clockwork city

Μαρκήσιος ντε Σαντ: Μια τερατώδης όρεξη...



     

Έζησε έναν από τους πλέον πολυτάραχους βίους του αιώνα του. Γόνος οικογένειας με βαθιές ρίζες στην αριστοκρατία της νότιας Γαλλίας, σπούδασε σε μία από τις αυστηρότερες στρατιωτικές ακαδημίες εκείνης της εποχής, πολέμησε, τιμήθηκε για τα ανδραγαθήματά του, ταξίδεψε, προξένησε σεξουαλικά και άλλα σκάνδαλα, διώχθηκε από τις αρχές και κρατήθηκε, αρχικά σε φυλακή κι έπειτα σε άσυλο φρενοβλαβών, κυρίως λόγω της πεθεράς του που τον απεχθανόταν και ήθελε να τον εξαλείψει από προσώπου γης, κάτι που πέτυχε και λόγω των διασυνδέσεών της με το παλάτι.

Το όνομα αυτού: Μαρκήσιος ντε Σαντ (1740-1814).

Έγραψε χιλιάδες σελίδες συγκλονιστικής λογοτεχνίας, γεμάτες φιλοσοφικό στοχασμό, αστείρευτο χιούμορ, θάνατο και μπαρόκ όργια μοναδικής ομορφιάς και λεπτομερούς περιγραφής. Και εν τω μέσω όλων αυτών λουκούλλεια γεύματα και δείπνα που λάμβαναν χώρα σε απροσπέλαστα κάστρα, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, μέσα σε πυκνά δάση, απόκρημνες οροσειρές και απάτητα εδάφη.

Ένας σκασμός πολυτέλειας και αφειδούς κατανάλωσης κάθε είδους τροφίμων – προορισμένων να κατασιγάσουν την ακόρεστη, τερατώδη όρεξη των εξίσου τερατωδών μυθιστορηματικών χαρακτήρων του – παρελαύνει μπροστά από τον φαντασιακό οφθαλμό του αναγνώστη του, τροφοδοτώντας τον με ό,τι πιο ακραίο και άγριο μπορεί να προσφέρει ο ανθρώπινος νους.

Δεκάδες μπουκάλια εκλεκτού κρασιού Βουργουνδίας, συνοδευόμενα από τα πιο εκλεκτά εδέσματα: ελάφια και γουρουνόπουλα, φασιανοί και κουνέλια, παραγεμισμένα με τα πιο σπάνια φρούτα και μπαχαρικά – και όλα αυτά σε ποσότητες που ξεπερνούν κάθε ανθρώπινο μέτρο, διότι ο άνθρωπος δεν ήταν ποτέ το μέτρο του θεϊκού μαρκήσιου.

Αντιθέτως, γι' αυτόν, ο άνθρωπος ήταν υπερβολικά λίγος για να αναλάβει την τυχαιότητα της ύπαρξής του και να τη μετουσιώσει σε καθαρή απόλαυση δίχως θεολογικά βαρίδια και ηθικές αλυσίδες.

Το ίδιο ισχύει και για την όρεξή του, σεξουαλική ή στομαχική: μπροστά στην ακόρεστη πείνα που καθοδηγεί τους χαρακτήρες του προς κάθε είδους απόκλιση και διαστροφή – πράγμα για το οποίο χρειάζονται αστείρευτες δυνάμεις – η όρεξη του κοινού ανθρώπου της κοινής λογικής φαντάζει αδιανόητα ασήμαντη.

Μία «χορταστική» γεύση από τις λογοτεχνικο-γαστριμαργικές ακροβασίες του Μαρκήσιου μπορεί να πάρει ο αναγνώστης από το υπέροχα μεταφρασμένο στα ελληνικά έργο του με τίτλο: Ζυστίν ή οι δυστυχίες της αρετής, το οποίο κυκλοφόρησε πέρυσι από τις εκδόσεις Νεφέλη σε εξίσου εκλεπτυσμένα ορεκτική έκδοση.

Πηγή: Μαρκήσιος ντε Σαντ: Μια τερατώδης όρεξη... | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/59638#ixzz2XbIfIkrc


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- "Ζυστίν ή οι δυστυχίες της αρετής".

Από τον πρόλογο-αφιέρωση του συγγραφέα στη φίλη του Κονστανς: 

Ναι, Κονστάνς, σε σένα απευθύνω αυτό το έργο. Παράδειγμα λαμπρό και συνάμα τιμή για το φύλο σου, συνδυασμός της πιο ευαίσθητης ψυχής με το πιο δίκαιο και φωτισμένο πνεύμα, εσύ μόνο δικαιούσαι να γνωρίσεις την απαλότητα των δακρύων που γεννά η ταλανισμένη αρετή.
Είμαι σίγουρος ότι εσύ που αποστρέφεσαι τα σοφίσματα της ελευθεριότητας και της αθρησκείας, που τα αντιμάχεσαι αδιάλειπτα με τις πράξεις και τα λόγια σου, δεν θα πτοηθείς από όσα τέτοια επιβάλλει αναγκαστικά, σ’ αυτά τα Απομνημονεύματα, το είδος των προσώπων που συνέθεσα.
Ούτε ο κυνισμός ορισμένων περιγραφών (που παρά ταύτα μετριάστηκαν όσο ήταν δυνατόν) θα σε τρομάξει επιπλέον. Η φαυλότητα είναι αυτή που, φο- βούμενη μήπως αποκαλυφθεί, φωνάζει για σκάνδαλα μόλις δεχθεί επίθεση. Η δίκη του Ταρτούφου έγινε από θρησκόληπτους. Εκείνη της Ζυστίν θα είναι έργο των ελευθέριων, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό. Γνωρίζω όμως ότι τα κίνητρά μου, μόλις τα αποκαλύψεις, δεν πρόκειται να αποδοκιμαστούν από κανέναν. Η γνώμη σου αρκεί για να με δοξάσει, και οφείλω, εφόσον θα έχω τύχει της δικής σου εύνοιας, να αποκτήσω και την καθολική εύνοια ή να υπομείνω τις κάθε είδους λογοκρισίες.

Απώτερος στόχος αυτού του μυθιστορήματος (όχι και τόσο μυθιστόρημα όσο θα πίστευε κανείς) είναι κάτι αναμφίβολα καινοφανές. Η κυριαρχία της αρετής επί της φαυλότητας, η ανταμοιβή του αγαθού, η καταδίκη του κακού – ιδού η συνήθης εξέλιξη όλων των έργων αυτού του είδους, η οποία δεν μας είναι διόλου άγνωστη!

Το να παρουσιάζεις όμως τη φαυλότητα να θριαμβεύει παντού και την αρετή να θυσιάζεται στο βωμό των ίδιων των αρχών της, το να δείχνεις μια δύστυχη να παραδέρνει από βάσανο σε βάσανο, να γίνεται άθυρμα της ανοσιουργίας, χλεύασμα των ακόλαστων, στόχος των πιο βάρβαρων και τερατωδών ορέξεων, παραζαλισμένη από τα πιο τολμηρά και ευλογοφανή σοφίσματα, λεία της πιο πανούργας σαγήνης, των πιο ακαταμάχητων εκμαυλισμών, μην έχοντας κάτι άλλο να αντιτάξει στις τόσες δυστυχίες και συμφορές, μη διαθέτοντας άλλη δύναμη για να αποκρούσει την τόση διαφθορά, παρά μόνο μια ευαίσθητη ψυχή, ενδιάθετο πνεύμα και πολύ κουράγιο, κοντολογίς, το να αποτολμάς τις πιο παρακινδυνευμένες περιγραφές, να εκθέτεις τις πιο ασυνήθιστες καταστάσεις, να διατυπώνεις τα πιο φοβερά αξιώματα, να προσθέτεις τις πιο έντονες πινελιές, με μοναδικό σκοπό να αντλήσεις απ’ όλα αυτά ένα από τα σπουδαιότερα μαθήματα ηθικής που έχει δεχτεί ποτέ άνθρωπος – σημαίνει, και όλοι θα συμφωνήσουν σ’ αυτό, ότι φτάνεις στο στόχο σου ακολουθώντας ένα μονοπάτι που ελάχιστοι μέχρι σήμερα έχουν περπατήσει.

Πέτυχα, άραγε, Κονστάνς; Αρκεί ένα δάκρυ των ματιών σου για να επιβεβαιώσει το θρίαμβό μου; Όταν θα έχεις διαβάσει τη Ζυστίν απνευστί, θα πεις άραγε: «Ω, πόσο περήφανη για την αγάπη μου προς την αρετή με κάνουν αυτές οι απεικονίσεις του εγκλήματος! Πόσο μεγαλειώδης είναι μέσα στα δάκρυά της! Πόσο την εξωραΐζουν οι δυστυχίες!».

Ω Κονστάνς! Είθε να ξεστομίσεις αυτά τα λόγια και οι προσπάθειές μου να στεφθούν με επιτυχία.

Πηγή: Μαρκήσιος ντε Σαντ: Μια τερατώδης όρεξη... | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/59638#ixzz2XbHhyPpO

 
     
     



Τα πιο γλυκα 1, 2 , 3, 7, 9  και το τελευταιο το 14  μου βγαζουν φινετσα και περιποιηση

Η θρησκεία του δεν του επιτρέπει να πετάει πάνω από νεκροταφεία


     
Μια φωτογραφία που δείχνει έναν επιβάτη αεροπλάνου να έχει τυλιχτεί κυριολεκτικά από την κορφή ως τα νύχια μέσα σε μια πλαστική σακούλα εν ώρα πτήσης κάνει το γύρο του διαδικτύου.

Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στο Reddit την Πέμπτη, αναφέρει δημοσίευμα της Daily Mail. Σύμφωνα με το δημοσίευμα ο άντρας αυτός είναι ιερέας (Kohein) από το Ισραήλ, η θρησκεία του οποίου του απαγορεύει να… πετάει πάνω από νεκροταφεία και η πλαστική σακούλα λειτουργεί ως «προστατευτικό» της «καθαρότητάς» τους.

Οι επιβάτες γύρω του τραβούν φωτογραφίες γεμάτοι απορία.

Kohein: Πρόκειται για συντηρητικούς απόγονους αρχαίων ιερέων του Ισραήλ. Σύμφωνα με τον Ραβίνο Jeffrey W. Goldwasser, οι άνθρωποι αυτοί απαγορεύεται να έρχονται σε οποιαδήποτε επαφή με τους νεκρούς και πιστεύεται πως πετώντας πάνω από νεκροταφεία επιτυγχάνεται αυτή η "επικοινωνία" επειδή έρχονται σε επαφή, ή μάλλον "εισέρχονται" μέσα στην αύρα των νεκρών.

Ο νεαρός επέλεξε την σακούλα στην οποία έχει ανοίξει μικροσκοπικές τρύπες για να αναπνέει ως προφύλαξη στην αύρα αυτή.

Το αεροδρόμιο Ben Gurion του Ισραήλ απ' όπου και απογειώθηκε το αεροπλάνο, είναι "περικυκλωμένο" από πολλά μικρά νεκροταφεία.

Κι άλλοι Ορθόδοξοι Εβραίοι επέλεξαν αυτήν την λύση όταν ανέβηκαν σε αεροπλάνο με συνέπεια να δημιουργηθούν προβλήματα και καθυστερήσεις. Επίσης, σύμφωνα με τους υπευθύνους ασφαλείας σε περίπτωση ανάγκης η σακούλα δημιουργεί προβλήματα καθώς δεν είναι εύκολη η διαφυγή των άλλων επιβατών καθώς και η πρόσβαση στις μάσκες οξυγόνου.

Ποίημα για την Ελλάδα από έναν Γερμανό




     

Ο γερμανός νομπελίστας συγγραφέας Γκύντερ Γκρας έγραψε για την Ελλάδα και τη στάση που τηρεί απέναντί της η Ευρώπη με τίτλο... «Ντροπή σου, Ευρώπη». Μεταξύ άλλων γράφει ότι η Ευρώπη, καταδικάζει την Ελλάδα, "τη χώρα στην οποία οφείλει το πνεύμα της", σε φτώχεια.



Günter Grass

Λίγα λόγια για το ποιος είναι ο Νομπελίστα :

Ο Γκύντερ Γκρας είναι ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Γερμανούς συγγραφείς ο οποίος βραβεύτηκε το 1999 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Εκτός από τα μυθιστορήματα με τα οποία έγινε γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο,έγραψε θεατρικά έργα και ασχολήθηκε με την ποίηση. Συγχρόνως είχε έντονη ανάμειξη στην πολιτική ζωή της Γερμανίας. 

Οι γκέισες και η πορνεία

Ακόμα και στην ίδια την Ιαπωνία παραμένει κάποια σύγχυση για τη φύση του επαγγέλματος της γκέισας. Στο δυτικό κόσμο, η γκέισα συχνά παρουσιάζεται σαν πόρνη πολυτελείας. Οι γκέισες έχουν σαν στόχο την ψυχαγωγία του πελάτη είτε απαγγέλλοντας στίχους είτε παίζοντας μουσικά όργανα ή συμμετέχοντας σε ελαφριά συζήτηση.
Κάποιες φορές υπάρχει φλερτ ή παιχνιδιάρικα υπονοούμενα, αλλά οι πελάτες γνωρίζουν ότι δεν περιμένουν κάτι παραπάνω.
H ξεκάθαρα ιαπωνική αυτή νοοτροπία υπαγορεύει ότι οι άνδρες διασκεδάζουν με την ψευδαίσθηση από κάτι που στην ουσία δεν υφίσταται. Οι γκέισες δεν πληρώνονται για να κάνουν σεξ με τους πελάτες.

Οι γκέισες πολύ συχνά ταυτίζονταν με τις oiran, εταίρες της παραδοσιακής υψηλής κοινωνίας. Όπως και οι γκέισες, οι oiran έχουν λευκό μακιγιάζ στο πρόσωπο και εξεζητημένο χτένισμα, αλλά ένας τρόπος διαχωρισμού είναι η ζώνη όμπι.
Οι oiran, ως ιερόδουλες, δένουν την όμπι μπροστά από το κιμονό, ώστε να έχουν μεγαλύτερη άνεση,
ενώ οι γκέισες τη δένουν πίσω με το συνηθισμένο τρόπο.

Κατά την περίοδο Έντο, η πορνεία στην Ιαπωνία ήταν νόμιμη και οι ιερόδουλες, όπως οι oiran, έπαιρναν άδεια από την κυβέρνηση. Αντιθέτως, απαγορευόταν αυστηρά στις γκέισες να κατέχουν αναγνωρισμένη άδεια πορνείας και τους απαγορεύτηκε επίσημα να κάνουν σεξ με τους πελάτες τους.

Κατά την περιόδο Κατοχής της Ιαπωνίας, πολλές πόρνες προβάλλονταν ως γκέισες στους Αμερικανούς στρατιώτες. Λόγω λανθασμένης προφοράς, έγιναν γνωστές ως geesha και έτσι μεταφέρθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες η εικόνα της γκέισας ως πόρνης.

Geesha

Οι Geesha ήταν ένας τύπος ιερόδουλων κυρίως κατά την περίοδο κατοχής της Ιαπωνίας, οι οποίες σχεδόν αποκλειστικά εξυπηρετούσαν τους Αμερικανούς στρατιώτες που βρίσκονταν σε βάσεις στην Ιαπωνία. Ο όρος πρόεκυψε από λανθασμένη προφορά της λέξης γκέισα. Οι κοπέλες φορούσαν κιμονό και μιμούνταν την εικόνα μιας κανονικής γκέισας, κατά συνέπεια οι Αμερικανοί, που δε γνώριζαν πολλά πράγματα από την ιαπωνική κουλτούρα, δεν έβλεπαν διαφορά ανάμεσα στις ιερόδουλες και τις πραγματικές γκέισες. Τελικά, ο όρος γενικεύτηκε για όλες τις πόρνες ή όσες δούλευαν σε νυχτερινά μαγαζιά ("mizu shobai") στην Ιαπωνία, ενώ ερευνητές εικάζουν ότι οι geesha ευθύνονται ως επί το πλείστον για τη λανθασμένη αντίληψη στη Δύση ότι οι γκέισες είναι πόρνες.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%AD%CE%B9%CF%83%CE%B1

"Στον δυτικό κόσμο θεωρούν, κακώς, τις γκέισες ως πόρνες. Στην πραγματικότητα, όμως, οι γκέισες είναι «απόγονοι» των γυναικών στις μεγάλες φεουδαρχικές αυλές του 17ου αιώνα, οι οποίες ασκούν ακόμη και σήμερα τις τέχνες του χορού, της μουσικής και του τραγουδιού και τέλος της ποίησης, μιας τέχνης δύσκολης καθώς έχει τυποποιηθεί και κωδικοποιηθεί από τον 18ο αιώνα στην Iαπωνία."

Γράφει o Christian Cessler
                      Ελληνική διασκευή Κώστας Κοκκορογιάννης

http://www.istoria.gr/jan03/4.htm

The Secret Lives Of Geisha


Real Life Geishas



Η σύγχρονη γκέισα

Οι σύγχρονες γκέισες διαμένουν ακόμη στα παραδοσιακά σπίτια οκίγια στις περιοχές χαναμάτσι, ειδικά κατά τη διάρκεια της μαθητείας τους. Ο κομψός και πολυτελής κόσμος στον οποίο εισέρχεται μια γκέισα ονομάζεται karyūkai (花柳界 "ο κόσμος των λουλουδιών και των ιτιών"). Το Κυότο θεωρείται στις μέρες μας η πόλη με την ισχυρότερη παράδοση, ενώ χαναμάτσι υπάρχουν και στο Τόκυο.
Γκέισες παίζουν σαμισέν και παραδοσιακό ιαπωνικό φλάουτο.

Οι νέες κοπέλες που επιθυμούν να γίνουν γκέισες πλέον ξεκινούν την εκπαίδευσή τους μετά το λύκειο ή ακόμα και το πανεπιστήμιο. Μαθαίνουν ακόμη να παίζουν παραδοσιακά μουσικά όργανα, όπως το σαμισέν, το σακουχάτσι (φλάουτο από μπαμπού) και τύμπανα, παραδοσιακό χορό και τραγούδια της Ιαπωνίας, την "τελετουργία του τσαγιού", λογοτεχνία και ποίηση. Παρατηρώντας τις άλλες γκέισες και με τη βοήθεια της ιδιοκτήτριας του οίκου, οι μαθητευόμενες μαθαίνουν να επιλέγουν και να φορούν κιμονό και να συνδιαλέγονται με τους πελάτες.

Στη σύγχρονη Ιαπωνία, γκέισες και μάικο αποτελούν σπάνιο θέαμα εκτός των χαναμάτσι. Κατά τη δεκαετία του '20, υπήρχαν πάνω από 80.000 γκέισες, ενώ τώρα ο ακριβής αριθμός τους δεν είναι γνωστός, αλλά υπολογίζεται στις 1.000 με 2.000. Στην παρακμή της παράδοσης έχουν οδηγήσει η νωθρή οικονομία, η πτώση του ενδιαφέροντος για τις παραδοσιακές τέχνες, ο εκλεκτικός κύκλος του karyūkai και τα έξοδα διασκέδασης από μια γκέισα.

Οι οϊράν

Οι οϊράν γνώρισαν ακμή κατά την περίοδο Έντο, 1600 - 1868. Την εποχή εκείνη πέρασαν νόμοι που περιόρισαν τους οίκους ανοχής σε περιφραγμένες συνοικίες, σε κάποια απόσταση από το κέντρο της πόλης. Στις μεγάλες πόλεις αυτές ήταν: η Σιμαμπάρα στο Κυότο, η Σιμάτσι στην Οσάκα και η Γιοσιουάρα στο Έντο (σύγχρονο Τόκυο).
Αυτές εξελίχθηκαν γρήγορα σε μεγάλες, αυτάρκεις «Συνοικίες Απολαύσεων», που προσέφεραν όλα τα είδη διασκέδασης.

Μέσα στα όριά τους, η κοινωνική θέση μιας εταίρας δεν έπαιζε κανένα ρόλο, αλλά η ανέλιξη στην αυστηρή ιεραρχία γινόταν χάρις στη φυσική ομορφιά, το χαρακτήρα, τη μόρφωση και τη δεξιοτεχνία μιας κοπέλας στις τέχνες.
Με βάση τα κριτήρια αυτά οι κοπέλες χωρίζονταν σε οχτώ ιεραρχικές διαβαθμίσεις.

Μια γυναίκα μπορούσε να καταφύγει στην πορνεία για διάφορους λόγους, ακόμη και να πουληθεί από την ίδια της την οικογένεια για να ξεπληρωθούν χρέη.
Οι πόρνες είχαν ελάχιστες πιθανότητες να αφήσουν τη ζωή αυτή, πόσο μάλλον να ξεφύγουν. Οι περισσότερες που το έκαναν αιχμαλωτίζονταν και τιμωρούνταν αυστηρά.
Μετά τις 6 η ώρα κάθε απόγευμα, οι κοπέλες που βρίσκονταν χαμηλά στην ιεραρχία τοποθετούνταν πίσω από κιγλιδώματα στο ισόγειο του οίκου ανοχής, προκειμένου να προσελκύσουν πελάτες.
Οι τελευταίοι στέκονταν μπροστά τους κι επέλεγαν μία. Αντίθετα οι ανώτερες ιεραρχικά, οι οϊράν, δεν είχαν επαφές με πελάτες πριν από την τρίτη επίσκεψη, η οποία είχε τελετουργικό χαρακτήρα όπως και οι δύο προηγούμενες.

Ανάμεσα στις οϊράν, εξέχουσα θέση κατείχαν οι ταγιού (太夫 ή 大夫), η ανώτατη τάξη που μπορούσε να ανήκει μια παλλακίδα ή μια πόρνη, και μόνο αυτές θεωρούνταν κατάλληλες για να κρατήσουν συντροφιά σε έναν νταΐμιο, δηλαδή έναν φεουδάρχη. Αντίστοιχα, μόνο οι πλουσιότεροι και ανώτεροι κοινωνικά μπορούσαν να ελπίζουν πως θα γίνονταν πάτρωνές τους. Συχνά ο τρόπος διαβίωσής τους και ο τρόπος που τους απευθύνονταν οι υπηρέτες τους ήταν τόσο πολυτελής και εξεζητημένος, που μπορούσε εύκολα κανείς να τις περάσει για κυρίες της υψηλής κοινωνίας.

Η Παλλακίδα

Οι όροι παλλακή/παλλακίς και παλλακεία/παλλακία απαντούν ήδη στα ομηρικά κείμενα. Γενικά, στην αρχαία ελληνική γραμματεία η παλλακή διακρινόταν σημασιολογικά από την πόρνη και την ἑταίρα, ενώ ο όρος παλλακεία αναφερόταν στη συμβίωση ενός άντρα και μίας γυναίκας, που, όμως, δε συνδέονταν μεταξύ τους με γαμική σχέση. Υπό μια ειδικότερη έννοια, ο όρος παλλακή δήλωνε και την ιέρεια που "παλλακευόταν" για τελετουργικούς λόγους. Στο πλαίσιο της κλασικής γραμματείας, ο όρος παλλακή/παλλακίς απαντά μόλις 43 φορές τον 5ο αιώνα και 20 τον 4ο, σαφώς δηλαδή πιο σπάνια σε σχέση με τους όρους πόρνη και ἑταίρα. Παρόλο που έχουν διατυπωθεί διάφορες υποθέσεις (σημιτικό ή ιρανικό δάνειο, συσχετισμός με τη λέξη πῶλος), η ετυμολογική προέλευση της λέξης παλλακή παραμένει άγνωστη.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%8A%CF%81%CE%AC%CE%BD

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%B1

Αυτο ειναι αποκλειστικα για τους εθισμενους χρηστες του internet. Το site http://ijustmadelove.com/ δινει την δυνατοτητα να ανεβασεις στο διαδικτυο και να μαθουν φιλοι, γνωστοι και εχθροι ποτε εκανες σεξ, που το εκανες, πως το εκανες, με ποσους το εκανες, αν χρησιμοποιησες προφυλακτικο και αλλα τετοια. Ισως να προσφερει την ικανοποιηση της επιβεβαιωσης σε οσους το χρησιμοποιουν, να ειναι ενας τροπος να δηλωσουν πως εχουν και αυτοι ζωη και αυτο να τους φτιαχνει περισσοτερο. Δεν εξηγουνται διαφορετικα τα σχεδον 237,000 ckeck-in!!

Πλασματικη ζωη, επιβεβαιωση, κοσμος που μονολογει....

και καλα οταν ειναι πειστικα οσα γραφονται μια και οι δυο ειναι μεσα στην ιντερνετικη ζωη αυτη,
καιρο τωρα με απασχολει.....δε ξερω,τι γνωμη εχετε αν η-ο συντροφος σας το ζητουσε.. .. εκει που ολα ειναι αρμονικα στη σχεση, ξαφνικα
να σας περασει στο διαδικτυο..Θα σας επιβεβαιωνε να σας κανουν check-in  και να λετε ολες τις προσωπικες στιγμες με αναλυτικες λεπτομερειες?  Συνηθως βλεπουμε να τα γραφει μονο ο ενας οσα συμβαινουν.Και ο αλλος εχει το φαντασμα μεσα του, απουσιαζει παντα,
και βλεπεις ας πουμε κοσμο που μονολογει, μου ελεγε η φιλη μου.
Εχετε την αναγκη επιβεβαιωσης?
Οταν μου ειπε  οτι σε αυτο το  site  υπαρχει κοσμος που η ζωη του ειναι κοινη θεα,
πιστευω απο πλευρας μου ,
οτι χρειαζεται πολυς κοσμος
τη κοινη θεα και την αποδοχη απο αγνωστους χρηστες, αλλα και γνωστους πολλες φορες.
Πως το βλεπετε αυτο το κοινωνικο φαινομενο?