Και οσα προκειται να σημειωσω ισως να μην αφορουν ουτε εναν απο εδω μεσα γιατι οι περισσοτεροι διαλεγουν να ζουνε εκει εξω, εντονα και πολυδιαστατα, η αληθεια ειναι οτι σας το ευχομαι αυτο. Αλλοι παλι ισως να ζοριζονται οπως εγω. Δε ξερω γιατι τα γραφω αυτα, εχω την αναγκη να μιλησω σε καποιον. Οχι ομως οπως θελουν εκεινοι, προτιμω την ανωνυμια που μου προσφερεται εδω μεσα. Ειναι καλυτερα ετσι, μπορεις να αφησεις την ψυχη σου ελευθερη, ενω σε αλλες περιπτωσεις να δισταζε να πει αυτα που σε βασανιζουν. Σημερα το βραδυ που ειχα βγει εβλεπα ολους εκεινους που καποτε ειχαμε μιλησει ή γελασει μαζι και ολοι ανηκαν καπου. Περιεργο συναισθημα, καθεσαι παρατηρητης της ζωης ενω οι αλλοι διασκεδαζουν και νιωθεις πως σε εχει η απορριψει η κοινωνια που μεγαλωσες μεσα της. Αληθεια αμφιβαλλω αν υπαρχει εστω και ενας που να καταλαβαινει τι θα πει αυτο