Αυτός ο διάλογος είναι ένα κλασσικό παράδειγμα προχειροδουλειάς αλλά δεν ξέρω γιατί, έτσι μου βγήκε, έτσι το ποστάρω




-Καλά ρε που είναι τα λεφτά; Μας κοροϊδεύεις;Ξέρεις με ποια τα έχεις βάλει;
-Δεν είναι καλές οι δουλειές αυτόν τον καιρό κυρία!!
-Και εμένα τι με νοιάζει; Σου πουλάμε προστασία και θέλουμε τα λεφτά μας. Δεν ξηγιέσαι καλά και θα την πατήσεις
-Θα μου κάψετε το μαγαζί;
-Ε ναι, μας αναγκάζεις
-Όχι μη σας παρακαλώ
-Τι όχι; Και τα λεφτά μας; Τα λεφτά μου;
-Θα κάνω ότι άλλο θέλετε. Δεν έχω λεφτά γιατί δεν πάνω καλά οι δουλειές. Θα με καταστρέψετε εντελώς αν μου κάψετε το μαγαζί
-Τα λεφτά πότε θα τα δώσεις ρε;
-Δώστε μου μια ευκαιρία. Σε δόσεις, κάτι, ό,τι μπορείτε.
-Μας χρωστάς ήδη 5 μήνες, τι δώσεις και μαλακίες
-Σας ικετεύω λυπηθείτε με
-Με κουράζεις
-Θα κάνω ότι μου ζητήσετε
-Με κουράζεις λέω (ανεβάζει τα πόδια της πάνω στο γραφείο) και αυτά τα τακούνια με κουράζουν.
-Μάλιστα. Με συγχωρείτε.
-Λοιπόν κοίτα, προς το παρόν, αφού δε μας πληρώνεις θα κάνεις θελήματα μέχρι να ξεχρεώσεις.
-Ναι, ναι ότι θέλετε
-Αυτό, αλλιώς σου καίμε το μαγαζάκι. Κατάλαβες;
-Μάλιστα, σας ευχαριστώ!!!!
-Ωραία, να πας να βοηθήσεις τα κορίτσια να καθαρίσουν το δικό μας το μαγαζί τώρα γιατί γίνεται χαμός. Πάρε σφουγγαρίστρα και φύγε.
-Όπως διατάξετε. Πριν φύγε με θέλετε κάτι άλλο;
-Ε κάτσε να σκεφτώ. Α ναι, αν μου έκανες και ένα ποδόλουτρο στα γρήγορα, γιατί αυτοί οι κάλοι στις πατούσες μου με πεθαίνουν καλά θα ήταν. Άντε
-Εδώ μέσα;
-Ναι άντεεε!
-Να πάω να ζητήσω λεκάνη από τα κορίτσια για σας.
-Ναι. Πού αλλού θα την έβρισκες; Αχ, αν είναι δυνατόν! Κουνήσου!!
-Τρέχω
…
-Ήρθα, θέλετε να μπω κάτω από το γραφείο σας
-Ε καλά είπαμε. Κάτσε θα γυρίσω. Έλεος είσαι αλλά έχεις καλά σημάδια για τσιράκι. Μια χαρά τα πας μπορεί να σε κρατήσω.
-Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια
-Συνέχισε έτσι και θα πας...πίσω. Χαχαχαχ. Εύγε
…
-Εντάξει...φίλα μου τα πόδια πιστό τσιράκι και πες και ένα ευχαριστώ.
-Ευχαριστώ. Ευχαριστώ που μου επιτρέπετε να σας περιοποιούμαι τα πόδια μέσα στη γραφειάρα σας. Σμουτς, σμουτς
-Παρακαλώ
-Είναι υπέροχες οι φτέρνες σας, θα τις φιλήσουν και άλλοι σήμερα;
-Μπορεί. Λογαριασμό θα σου δώσω; Άντε με τις καθαρίστριες
-Πηγαίνω
-Μπράβο. Α και πες να περάσουν μία μία να φιλούν τα πόδια μου. Understand?
-Γιατί να το κάνουν αυτό;
-Γιατί έτσι το κάνουμε εδώ. Είναι η ένδειξη ότι με σέβονται, ο χαιρετισμός μας. Λοιπόν χαιρέτα και εσύ και κάντην

Είναι η γυναίκα αραχτή στον καναπέ, ακούει μουσική και ξεκουράζεται, και έρχεται ο άντρας και κάθεται δίπλα της. Στην αρχή δεν του δίνει σημασία και συνεχίζει να ακούει αλλά αυτός αφού κοιτάξει γύρω γύρω της κάνει νόημα να της μιλήσει

Γ:Τι;
Α:Χάλια είναι το σπίτι.Πολύ βρώμικο.Δεν καθαρίζεις καθόλου, τεμπέλα
Γ:Γιατί να καθαρίζω εγώ?Μένεις και εσύ εδώ.
Α:Καλά εγώ είμαι άνδρας.Εσύ είσαι η γυναίκα εσύ πρέπει να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού. Αυτή είναι η δουλειά σου.
Γ:Και ο άντρας είναι ο δυνατός που κάθεται;
Α:Ναι έτσι είναι.Είμαι ο δυνατός και ο αφέντης του σπιτιού.
Γ:Δεν είναι σωστό αυτά να λέγονται στον 21ο αιώνα.Εξάλλου μπορεί να είσαι δυνατότερος αλλά σε νικάω,λόγω πονηριάς.
Α:Πάμε στοίχημα?24 ώρες υπηρεσία ότι μπορώ να σε βάλω κάτω με το ένα χέρι
Γ:Υπηρεσία?Δηλαδή να γίνεις υπηρέτης μου?Να κάνεις ότι σου λέω?
Α:Υπηρέτης σε κάθε σου ιδιοτροπία. Ότι μου λες θα κάνω, όσο ταπεινωτικό και αν είναι. Αλλά,θυμήσου, αν χάσεις πρέπει να κάνεις το ίδιο!
Γ:Είμαι μέσα.
Α:Ετοιμάσου να τρίβεις όλη μέρα την πλάτη μου, γυναικάκι!

Σηκώνονται και ο άντρας πάει να τη χτυπήσει αλλά η κοπέλα μάλλον είχε κάνει μαθήματα καράτε, του κάνει λαβή και τον κολλάει στον τοίχο.

Γ:Κέρδισα.Τελικά εσύ θα τρίβεις...τα πόδια μου.Ταπεινωτικό το να χάνεις από γυναικάκι, ε; Λοιπόν, τώρα, υπηρέτη, άκου τις δουλειές που θα κάνεις ενώ εγώ θα είμαι αραχτή και θα λιμάρω τα νύχια μου. Πρώτον αφού δε σου αρέσει το σπίτι να το σφουγγαρίσεις.Και πρόσεξε να το κάνεις καλά γιατί όταν τελειώσεις θα περπατήσω με λευκές κάλτσες και αν δε μείνουν κάτασπρες θα σε βάλω να το ξανασφουγγαρίσεις.Σειρά έχει να γυαλίσεις τα παπούτσια μου και να καθαρίσεις τις σαγιονάρες μου.Μετά να ξεσκονίσεις και να μαγειρέψεις φαγητό. Τι άλλο μένει; Α ναι! Μπουγάδα και σιδέρωμα, όλα τα άπλυτα. Για αύριο το πρωί θέλω γερό και περιποιημένο πρωινό στο κρεβάτι.Άντε εμπρός ξεκίνα.
 
Η γυναίκα ξαπλώνει στον καναπέ με επιδεικτικό τρόπο και σταυρώνει τα πόδια της ενώ ο άντρας σκύβει το κεφάλι

...
Η κάμερα ξεκινάει από τα γυμνά πόδια της γυναίκας τα οποία είναι απλωμένα πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού, δίπλα τους το κινητό από το οποίο άκουγε μουσική προηγουμένως. Η γυναίκα αφοσιωμένη στο να λιμάρει τα νύχια της και που και που κοιτάει τον άντρα που σφουγγαρίζει. Σε κάποια φάση δείχνει με τη λίμα ένα σημείο και λέει:

Γ: Αυτή τη γωνία εκεί δεν την καθάρισες καλά, ξανα-πέρνα την
Α: Τώρα τώρα.
Γ: Φτιάξε μου και ένα καφεδάκι, ξέρεις πώς το πίνω

Μετά από 5 λεπτά
Γ: Ούτε αυτόν τον καφέ πέτυχες, είναι ο τρίτος που σου γυρίζω! Φτιάξε άλλον καλύτερα
Α: Το παρατραβάς!!!
Γ: Και που είσαι ακόμα! Α ναι, για φέρε μου ένα ζευγάρι κάλτσες να περπατήσω!Λευκές εννοείται!
A: Ξέρεις είναι καλό αυτό. Βλέπω τι καταπιεστική σκύλα μπορείς να γίνεις
Γ: Έλα μη γίνεσαι μίζερος! Μάθε να χάνεις σαν άντρας. Χμ περίμενε λίγο
Σηκώνει το πόδι της στον αέρα και κουνάει τα δαχτυλάκια, επιθεωρώντας την κατάσταση του
Γ: Φέρε μου πριν τις κάλτσες το νυχοκόπτη να κόψω τα νυχάκια μου. Θα τα ρίχνω κάτω για να ξανασκουπίσεις εδώ χαχαχαχα! Είπαμε όσο ταπεινωτικό θέλω έτσι;
Α: Πω πω κακία! Καλά καλά
Γ: Θα τα θυμάσαι; Καφεδάκι-νυχοκόπτης-λευκές κάλτσες για να επιθεωρήσω είναι η σειρά!!! Μην τυχόν και πατήσω κομμένο νύχι θα σε βάλω να γλείψεις την κάλτσα!
...
 
Περνάνε οι ώρες έρχεται βράδυ. Ο άντρας μόλις τελείωσε να πλένει τα πιάτα στην κουζίνα. Λιώμα από την κούραση κάθεται σε μια καρέκλα
Α:Ουφ!Τελείωσα.
Γ:Εγώ όχι
Λέγοντας αυτό η κοπέλα ανεβάζει το γυμνό πόδι της πάνω στο τραπέζι κουνώντας τα δάκτυλακια του ποδιού και χαμογελώντας θριαμβικά
Γ:Άντε φέρε λεκάνη με νερό.
Α:Έλα ρε συ εντάξει, φτάνει!

Η κοπέλα τον δείχνει με το δάχτυλο και ταυτόχρονα λυγίζει τη φτέρνα της σαν μπαλαρίνα,για να τον δείξει και με το πόδι
 
Γ:Εσύ! ήθελες στοιχήματα
Α:Ναι, αλλά δε θα ξαναγίνει
Γ:Συμφώνω, τώρα όμως πλύνε μου τα πόδια.Ξέρεις ότι μου αρέσει να περπατάω ξυπόλητη στο σπίτι και ειδικά σήμερα περπατούσα ΟΛΗ ΜΕΡΑ ξυπόλητη!

Στο όλη μέρα τεντώνει τη φτέρνα της για να φανεί περισσότερο και μετά μαζεύει τα δαχτυλάκια.

Γ:Όπως καταλαβαίνεις οι πατούσες μου είναι στην ίδια κατάσταση με το πάτωμα πριν το σφουγγαρίσεις και είναι κρίμα να το λερώσω τώρα που πήρε άριστα στο τεστ της κάλτσας
Α:Α, ξέχασα τα ρούχα στο μπαλκόνι
Γ: Μην προσπαθείς να ξεφύγεις, ΠΡΩΤΑ ποδόλουτρο! Εμπρός!
Α:Εντάξει, ότι πεις

Πηγαίνει και φέρνει λέκάνη με νερό και την ακουμπάει κάτω, γονατίζει και πάει να της πιάσει τα πόδια για να τα πλύνει αλλά αυτή τα τραβάει και τα ανεβάζει πάνω στο τραπέζι σταυρώνοντας τα.Χαμογελώντας του λέει:

Γ:Εντάξει άστο καλύτερα θα τα πλύνω εγώ μόνη μου. Αφού δέχτηκες να ταπεινωθείς τόσο πιστεύω ότι ο εγωισμός σου ήρθε στο σωστό σημείο.Πήρες το μάθημα σου.
Α:Δηλαδή μου τη χαρίζεις?
Γ:Ναι, πήγαινε να κοιμήθεις να ξεκουραστείς και αύριο εγώ θα σου φέρω το πρωινό στο κρεβάτι
Α:Είσαι πολύ καλή μαζί μου.
Γ:Ακόμα και όταν γίνεσαι μαλάκας.
Α:Έστω. Φεύγω τώρα έτσι?
Γ:Ναι βέβαια εκτός αν θες να βάλουμε και άλλο στοίχημα και αν το χάσεις να πλύνεις τα πόδια μου. Γιατί εγώ βαριέμαι να τα πλύνω.
Α:Όχι ευχαριστώ δε θα πάρω.
Γ:Το περίμενα τα ωραία πράγματα κρατάνε για λίγο. Πάντως άμα ξαναγίνεις μαλάκας δεν το γλυτώνεις, θα μου κάνεις και πεντικιούρ
Α:Δε θα χρειαστεί, το πήρα το μαθημά μου

Τελικά την έκανα εγώ την πρώτη κίνηση

(Πολύς ελεύθερος χρόνος τον Αύγουστο  )





«Η νύχτα που πέρασε ήταν υπέροχη» ξανασκέφτηκε ο Γ. καθώς κοίταζε τα σύννεφα από το παράθυρο του ιδιωτικού του τζετ. Ξόδεψε χιλιάδες ευρώ αλλά άξιζαν μέχρι το τελευταίο λεπτό. Το γεύμα, η σαμπάνια, η σουίτα του ξενοδοχείου του Μονακό, το δαχτυλίδι που της έκανε δώρο. Αλλά αυτό που τον διασκέδαζε περισσότερο κόστιζε τα λιγότερα:οι χειροπέδες με τι οποίες την έδεσε στο κρεβάτι τα ξημερώματα και την άφησε μόνη της στο ξενοδοχείο. Χαμογέλασε σκεπτόμενος τις αντιδράσεις του προσωπικού αλλά και τις εξηγήσεις που αναγκαζόταν να δώσει αυτή. «Δεν πρέπει να είναι παραπονεμένη», σκέφτηκε, «το σεξ ήταν δυναμικό, το δαχτυλίδι ακριβό και, ίσως, αν δεν μου γκρινιάξει πολύ στο τηλέφωνο να δώσω μια μικρή ώθηση στην καριέρα της. Τι άλλο μπορεί να θέλει μια νεαρή, πανέμορφη, ανερχόμενη μοντέλα; Εξάλλου, μπορεί να με βάλει στις κακτήσεις της όπως θα κάνω και εγώ με την ίδια»

Για μια στιγμή ένιωσε λίγο ένοχος. Μήπως έπρεπε να είχε γίνει λίγο πιο γλυκός προς το τέλος; Μήπως θα έπρεπε να προσπαθήσει να τη δει διαφορετικά; Μπα... Δε είναι η μία, η ξεχωριστή που θα το άξιζε, δε θα μπορούσε ποτέ να γίνει. Και εξάλλου δεν είχε χρόνο σήμερα το πρωί για να συνεχίσουν οτιδήποτε. Ειδικά σήμερα. Σήμερα ήταν 7 του μήνα. Και κάθε 7 έκανε κάτι πολύ συγκεκριμένο. Έβλεπε τη γυναίκα που αγαπούσε, τη μόνη γυναίκα που αγάπησε ποτέ. Πολύ καιρό πριν γίνει ο αυτοδημιούργητος, πανίσχυρος επιχειρηματίας που παίζει με τις γυναίκες, όταν ήταν ένα ανήσυχος, μελετηρός έφηβος με γυαλιά και λαδωμένο μαλλί του έκλεψε την καρδιά. Και η ειρωνία της τύχης ήταν ήταν η μόνη γυναίκα που δεν του επέστρεψε αυτό το συναίσθημα. Παρά τη δύναμη, την εξουσία και τη γοητεία που είχε πλέον στα 35 του (ανέκαθεν ήταν εμφανίσιμος αλλά μία επέμβαση λέηζερ στα μάτια και αρκετά λεφτά σε ρούχα όπως και μια έντονη προσωπικότητα το αναδείκνυαν καλύτερα) αυτή πεισματικά τον έβλεπε εντελώς ψυχρά και αδιάφορα. Δεν κατάφερε να την κάνει να τον αγαπήσει σαν εφηβός και από τότε μπροστά της πάντα γινόταν έφηβος. Η εφηβεία ήταν χειρότερη περίοδος της ζωής του.

Η ρόδες του τζετ στρίγγλισαν με το που ακούμπησε τη γη και απότομα επανήλθε στην πραγματικότητα. Οι σκέψεις του τον είχαν απορροφήσει τόσο πού παρόλο που ρέμβαζε από το πάραθυρο δεν είχε αντιληφθεί καθόλου ότι είχε φτάσει στην Αθήνα. Ένιωσε σαν να ήταν έφηβος πεταλούδες στο στομάχι του από την αγωνία της συνάντησης. Κοίταξε το ρόλεξ του, η ώρα ήταν 7.07 το πρώι. «Σα να με κυνηγάει αυτός ο αριθμός», μονολόγησε, έκανε μια προσπάθεια να διώξει την ανησυχία και σηκώθηκε αποφασιστικά. Δεν έφτασε στην κορυφή χωρίς την ικανότητα να διατηρεί την αυτοκυριαρχία του. Κάποια λεπτά της ώρας μετά βρέθηκε στο πίσω κάθισμα μιας λίμο και μετά από μια σύντομη συζήτηση με τον οδηγό για τον προορισμό το αμάξι άρχισε να κινείται διασχίζοντας γρήγορα τους δρόμους της πόλης που μεγάλωσε.

Κοιτούσε έξω από το παράθυρο χωρίς να καταλαβαίνει τι βλέπει και ξαναβυθίστηκε στις σκέψεις του. Αναπόλησε τη «συμφωνία» που είχε κάνει εδώ και 2 χρόνια με τη Λ μετά από πολλά δικά του παρακάλια. Αυτός θα την επισκεπτόταν μια φορά το μήνα, να δει τι κάνει, να τη δει απλώς, να μιλήσουν λίγο, να της φιλήσει τα πόδια και να της πληρώσει το νοίκι. Η Λ ήταν από τα λίγα άτομα που  ήξεραν τα πάντα για το πιο κρυφό φετίχ του με τα γυναικεία πόδια αλλά δεν της άρεσε. Ούτε και το εκμεταλλεύτηκε ποτέ. Η ανάγκη να μη μείνουν τα παιδιά της άστεγα λόγως της άθλιας οικονομικής της κατάστασης μετά το διαζύγιο την ανάγκασε να κάνει τη μέγιστη έκπτωση στην αξιοπρέπεια της και να δεχτεί τη βοήθεια που της πρόσφερε ο Γ με το αντάλλαγμα που της πρότεινε. Δεν ήθελε να φτάσει εκεί αλλά η κατάσταση ήταν άσχημη. Αν το επιθυμούσε, θα μπορούσε να είχε εκμαιεύσει πολλά χρήματα αλλά δεν το έκανε. Ένα κράμα σεβασμού στα χρόνια που γνωρίζονταν, αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας την εμπόδιζε. Ουσιαστικά ήταν αυτός ο οποίος πίεζε να γίνει ο ίδιος αντικείμενο εκμετάλλευσης. Με αυτές τις σκέψεις η ώρα κυλούσε και τα λίγα χιλιόμετρα διανυόνταν όσπου χτύπησε το κινητό του. Ήταν η γραμματέας του.

-Τι θες; Δε σου έχω πει ότι τέτοια μέρα δε θα με ενοχλείς;
-Ήταν η Λ κύριε.
-Ε? Και τι σου είπε
-Μου είπε ότι θέλει λεφτά και για το χαράτσι γιατί ο άντρας της δεν της πλήρωσε διατροφή και ότι αν δεν τα φέρετε δε θα φιλήσετε...παντούφλα
(Αυτό το είπε με απόλυτη σοβαρότητα γιατί φοβόταν να προκαλέσει την οργή του)
-Καλά...γεια. Οδηγέ, όπου δεις μηχάνημα τράπεζας σταμάτα να κατέβω.

Α ναι...ξανασκέφτηκε. Η Λ με τα χρόνια έγινε πιο κυνική και σκληρή. Η ζωή την έκανε έτσι. Δε θα του είχε μιλήσει ποτέ με αυτόν τον τρόπο όταν ήταν πιτσιρικάδες. Ακόμα και αν δεν τον αγαπούσε, τον σέβονταν.

Η ώρα ήταν 8.17 σύμφωνα με το ρόλεξ όταν η λίμο σταμάτησε μπροστά σε μια πολυκατοικία με σιδερένιες σκάλες σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά της Αθήνας (που πάντως δεν ήταν υποβαθμισμένη όταν αυτός πήγαινε σχολείο). Ο Γ βγήκε έξω (με λίγα περισσότερα μετρητά πάνω του καθώς είχε προηγηθεί η στάση στο ΑΤΜ) ανέβηκε στον πρώτο όροφο και χτύπησε το κουδούνι. Την πόρτα άνοιξε μια γυναίκα 35 ετών, η Λ, με το μικρό της γιο στην αγκαλιά.Ο μεγάλος γιος της μάλλον είχε ήδη φύγει για το σχολείο.

-Α ήρθες.
-Καλημέρα

Χωρίς απάντηση του γύρισε την πλάτη και προχώρησε προς το σπίτι αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή. Κοίταξε την πλάτη της καθώς προχωρούσε. Φορούσε την ίδια γνωστή ρόμπα εδώ και 2 χρόνια. Ο Γ χαμήλωσε το βλέμμα του. Η Λ φορούσε επίσης τις ίδιες γνωστές ροζ παντόφλες ευτελούς αξίας που η ίδια ονόμαζε παντούφλες από αυτοσαρκασμό που κατάντησε νοικοκυρούλα ενώ ονειρευόταν να κάνει καριέρα. Τα πόδια της ήταν γυμνά μέσα στις παντόφλες και καθώς περπατούσε φαινόταν το πίσω μέρος από τις πατούσες της. Η ίδια μεγάλη καμάρα από το χορό που έκανε κάποτε, το ίδιο λευκό δέρμα, οι ίδιες ζάρες που τον είχαν υπνωτίσει όταν είχε κάτσει πριν 20 χρόνια στο πίσω θρανίο από το δικό της. Η θέα των πελμάτων της του έφερε πάλι τις πεταλούδες στο στομάχι και του θύμισε εκείνο το μεσημέρι του Σεπτέμβρη του 1993, όταν ήταν Α Λυκείου που τις πρωτοείδε. Γαλλικά έκαναν τότε και ήταν από τις λίγες φορές που ο καλός μαθητής Γ δεν είχε προσέξει ΓΡΙ από το μάθημα. Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή του αν η Λ είχε αποφασίσει να φορέσει all star-ακια ή άλλο κλειστό παπούτσι αντί για σανδάλια;

«Πώς μπορεί με την παλιοζωή που κάνει και έχει σε τέτοια καλή κατάσταστη τα πόδια της» σκέφτηκε

Μπήκε μόνος του μέσα στο σπίτι, έκλεισε την πόρτα και κατευθύνθηκε μόνος του στην κουζίνα όπου έβραζαν όσπρια. Η Λ είχε πάει να αφήσει το μικρό στην κούνια του και μπήκε και αυτή μετά από λίγο στην κουζίνα.

-Τα έφερα όλα, είπε ο Γ ακουμπώντας χρήματα στο ψύγείο
-Οκ, απάντησε αδιάφορα. Άμα θες καφέ φτιάξε μόνος σου, εγώ έχω δουλειά να μαγειρέψω.

Έφτιαξε μόνος του ένα φραπέ και κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας. Μίλησαν περί ανέμων και υδάτων ενώ αυτή μαγείρευε και ο Γ παρατηρούσε το «χορό» που έκαναν τα πόδια της καθώς κινούνταν στην κουζίνα της, όσπου αυτή τον διέκοψε


-Πήγε 9.30.Τελείωσα με το φαγητό, πρέπει να πάω και να ψωνίσω. Θα σε ξεπροβοδίσω
-Μπορώ να σου φιλήσω το πόδι αυτήν την φορά;
-Όχι. Το φίλησες πρόσφατα, πριν 2 μήνες όταν δανείστηκα λεφτά για το αμάξι μου που χάλασε.

«Που κατάντησες» άκουσε μια φωνή μέσα του. «Εσύ που κάνει τρομερές μπίζνες να παζαρεύεις και να παρακαλάς να φιλήσεις τα πόδια της. Εσύ που μπορείς να έχεις όποια θες».

-Ναι και τώρα είναι το χαράτσι που πληρώνω
-Επιμένω, παντούφλα και μόνο και πολύ σου είναι. Άκους εκεί θα ζητάς πέλμα κάθε μήνα. Είπαμε από την αρχή, μόνο τις παντούφλες μου θα φιλάς και αν είμαι στις καλές μου, τα πόδια. Σου φαίνεται να είμαι στις καλές μου;
-Έλα ρε, ξέρω ότι είναι μαλάκας ο πρώην σου.
-Μη μου παίρνεις εμένα puppy face.
-Θα φιλήσω μόνο το πόδι που φαίνεται, δε θα χρειαστεί να βγάλεις την παντόφλα σου
-Καλά θα το σκεφτώ μέχρι την πόρτα αλλά τελευταία φορά για αυτή τη χρονιά. Και να ξέρεις σου κάνω μεγάλη χάρη
-Σε ευχαριστώ πολύ.

Ο Γ σηκώθηκε και πήγε προς την πόρτα
-Ε πού πας; Το ποτήρι έτσι θα μου το αφήσεις κακομαθημένε; Τράβα πλύντο
Η Λ κάθισε σταυροπόδι στο τραπέζι της κουζίνας και τον περίμενε να το πλύνει.
-Έχω πάρα πολύ καιρό να πλύνω ποτήρια. Από τότε που ήμουν φοιτητητής
-Ναι ε; Ήμουν και εγώ φοιτήτρια τότε. Βέβαια εμένα το τρώνε το πτυχίο μου τα ποντίκια στο πατάρι.
Λοιπόν αποφάσισα, θα κάνεις μια δουλειά να με ξεκουράσεις και εγώ θα σου επιτρέψω να κάνεις αυτό που ζητάς. Ρίξε ένα σφουγγάρισμα στο πάτωμα εδώ, έχει στο μπαλκονάκι της κουζίνας κουβά και σφουγγαρίστρα. Άμα είσαι σβέλτος δε θα σε δει η γειτονιά. Πάω να δω το μικρό μέσα.

Λίγα λεπτά αργότερα η Λ ξαναμπήκε στην κουζίνα
-Βρε βρε... Πεντακάθαρο το έκανες, είπε χαμογελώντας.
Ήταν η πρώτη φορά που χαμογέλασε εκείνη τη μέρα. Για μια στιγμή το πρόσωπο της έλαμψε και του θύμισε την ελπιδοφόρα πιτσιρίκα που ήταν όταν πρωτογνωριστήκανε.

Μετά από αυτά οι 2 τους προχώρησαν προς την έξοδο του σπιτιού.Λίγο πριν το κατώφλι της πόρτας σταμάτησαν. Ο Γ γονάτισε μπροστά της, η Λ σήκωσε το πόδι της, ο Γ το έπιασε σα να πιάνει κάτι ιερό, στηρίζοντας το με τις 2 παλάμες του ενωμένες  και φίλησε θερμά το δέρμα λίγο κάτω από τον αστράγαλο. 5 ώρες πριν φιλούσε τα χείλη μιας πολύ όμορφης γυναίκας και δεν του έκανε καμία αίσθηση και τώρα ένιωθε κύματα ευτυχίας που τα χείλη του ακουμπούσαν το πόδι μιας ξεπεσμένης 35αρας. Η Λ τον κοιτούσε απαθής.


-Άντε γεια, είπε η Λ ψυχρά. Τον άλλο μήνα. Μου τη δίνεις με το Βερσάτσε κουστούμι. Να αλλάξεις μάρκα.
-Γεια σου, είπε πνιχτά, άνοιξε την πόρτα και έφυγε προς το αμάξι.


«Ά ρε Γ γιατί να είσαι με τόσες πολλές και όμως τόσο μόνος»σκέφτηκε αυτή μέσα της.


«Που κατάντησες»μέσα η φωνή της αυτοκριτικής  του πάλι. «Εσύ που όποια θές...»
«Ναι όποια, όχι όμως αυτήν» απάντησε μέσα του

Η πόρτα του αυτοκινήτου έκλεισε το ίδιο και η πόρτα του σπιτιού.

«Πάει και αυτό... Τώρα για να δούμε πώς θα βγάλουμε πολλά λεφτά και σήμερα». Η πρώτη σκέψη του

«Πάει και αυτό... Τώρα έχω και άλλες δουλειές και μετά θα με πάρει κλασσικά η μάνα μου τηλέφωνο να μου γκρινιάξει για αυτόν που παντρεύτηκα, γιατί δεν κάνω κατάσταση με το Γ που τον συμπαθεί και γιατί την πονάνε τα κόκαλά της». Η πρώτη σκέψη της.

Η ώρα ήταν 9.47.

Πάλι αυτό το 7.

.................................................................................................

Αφιερωμένο σε μια Λ, που αγαπώ πολύ

https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/1150395_10151485830396706_1539922192_n.jpg

ίσως το καλύτερο κομμάτι στη Heavy Metal σκηνή