Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια...Η ιστορία είναι ωραία γιατί είναι πραγματική...Ναι συμφωνώ θέλει προσοχή..Αλλά φίλοι μου αν δεν ζήσουμε και λίγο τη βάψαμε...Ελπίζουμε με την Αφέντρα μου ότι όλα θα εξελιχθούν καλά. Υποσχόμαστε να επιστρέψουμε με νέα σύντομη πραγματική ιστορία...Πολλές ευχές

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή και μου άλλαξε τη ζωή πλέον προς το καλύτερο…Για να ξεκινήσω από την αρχή είναι ειδικευόμενος ιατρός χειρουργικής σε επαρχιακό νοσοκομείο και φυσικά κάνω πολλές εφημερίες (περίπου 8-9 το μήνα) με νοσηλεύτριες. Για να ξεκαθαρίσω περαιτέρω τα πράγματα είμαι σκλάβος. Και τα τελευταία χρόνια (είμαι τώρα 29 χρονών) είχα τρελή επιθυμία να βρω μια αφέντρα που επιτέλους τη βρήκα. Τη Χριστίνα, μια μικρούλα νοσηλεύτρια, 23 χρονών, μόλις που τελείωσε τη σχολή και είχε αρχίσει πρακτική σε εμάς. Η Χριστίνα δεν είναι ιδιαίτερα ωραία. Παραπάνω κιλά, χοντρός κώλος αλλά ωραία στητός. Μέτρια σε γενικές γραμμές. Αλλά εγωίστρια, επίμονη και αμάσητη. Κάθε φορά που μιλούσα μαζί της το σκεφτόμουνα για πολύ μετά. Ίσως ήταν και το πρόσωπό της…Όχι μοντέλο. Αλλά σίγουρα πρόστυχο όσο έπρεπε. Σε κάθε εφημερία φυσικά ήμουν και με διαφορετική νοσηλεύτρια. Όταν δεν ήμουν με τη Χριστίνα δεν είχα κανένα ενδιαφέρον και πήγαινα για ύπνο μετά από κάποια ώρα. Αν ερχόταν περιστατικό με ξυπνούσε η νοσηλεύτρια. Εκτός αν ήμουν με τη Χριστίνα. Τότε πολύ απλά καθόμουν όλο το βράδι μαζί της. Φυσικά αυτό το κατάλαβαν όλοι μετά από κάποιοι στιγμή, κυρίως οι νοσηλεύτριες, που άρχισαν να μου την λένε. «Μόνο με τη Χριστίνα κάθεσαι. Με εμάς πας για ύπνο». Και άλλα τέτοια. Φυσικά αυτό είχε φτάσει και στα αυτιά της Χριστίνας. Αυτή όμως δεν έλεγε τίποτα όταν της το έλεγαν. Το μόνο που έκανε ήταν να έρχεται όλο και πιο περιποιημένη όταν είχαμε μαζί εφημερία. Ωραία βαμμένη, ωραία εσώρουχα που τα άφηνε να φαίνονται από τη στολή, γελάκια και τα λοιπά.
Που να ήξερε βέβαια τι ήμουν. Μετά το κατάλαβε…Από τα μέσα Μαίου και μετά βέβαια άρχισε να έρχεται με τα σαμπό και τα γυμνά της ποδαράκια στη δουλειά. Ωραίες πατουσάρες, ώραια βαμμένα νυχάκια και πόδια να τα γλύφεις για ώρες. Φυσικά στην αρχή δεν είχε καταλάβει τι είμαι και νόμιζε ότι ενδιαφερόμουν για τα εσώρουχα κτλ. Καθόταν κοντά μου, γελάκια, έδειχνε το στήθος της…Αλλά εγώ καρφωμένος στις πατούσες της. Φυσικά δεν θα έλεγα ποτέ τίποτα. Για την ακρίβεια δεν πίστευα ποτέ ότι θα είναι η αφέντρα μου και ίσως η γυναίκα μου.
Συζητούσαμε πολλές φορές για γκομενικά και μου έλεγε ότι εμείς οι γιατροί δεν μπορούμε να βρούμε έυκολα σχέση γιατί δουλεύουμε όλη μέρα κτλ. Σιγά σιγά άρχίσαμε να μιλάμε και για προσωπικά. Το μνμ ήλθε όταν κάποια στιγμή τη ρώτησα αν έχει κάποια σχέση και αμέσως αυτή μου είπε όχι. Εν τω μεταξύ ήξερα από άλλη πηγή ότι τα είχε με έναν παπάρα. Εδώ είμαστε είπα. Αλλά και πάλι πώς να της εξομολογηθώ τι πραγματικά είμαι.
Όλα έγιναν αυτόματα και ξαφνικά μέσα σε μία ονειρεμένη νύχτα τον Ιούνιο. Τετάρτη νύχτα χωρίς καθόλου δουλειά. Καθόταν αυτή στον καναπέ και εγώ στην καρέκλα. Γύρω στις 3 το βράδι. Απλώνει τα γυμνά της ποδαράκια πάνω στο τραπέζι. Και αυτόματα τα κοιτάω σαν τρελός. Και ξαφνικά μου λέει
-   Γιατί κοιτάς τα πόδια μου? Τόσο βρώμικα είναι. (με είχε καταλάβει τόσο καιρό. Ότι κοιτούσα σαν τρελός τα πόδια της συνέχεια)
-   Όχι ρε συ. Έτυχε. Δεν τα κοιτώ. Αλλά μια χαρά είναι. Καθαρά είναι (προσπάθησα να το διορθώσω αλλά ταυτόχρονα σκεφτόμουνα ότι μάσησα για ακόμη μια φορά να πω την αλήθεια)
-   Όχι ρε συ. Τα κοιτάς. Είναι και βρώμικα…άσε που πονάνε κιόλας. Ξεπάτωμα όλη μέρα.
Εκεί τι να πείς. Κόλλησα. «Μια χαρά είναι…ώραία…»Ψέλισα μόνο.
Και για τα υπόλοιπα λεπτά βλέπαμε μόνο τηλεόραση χωρίς να μιλάμε. Αυτή έτριβε τα πόδια της μεταξύ τους, άνοιγε τα δακτυλάκια, τα κοιτούσε. Εγώ τα κοιτούσα όσο πιο διακριτικά μπορούσα. Και κάποια στιγμή με πιάνει στα πράσα και μου λέει
«έλα ρε συ. Πάλι τα κοιτάς. Τι είναι? Τόσο άσχημα είναι»
-   «Όχι» είπα. «εεε..» Είχα κολλήσει. «μια χαρά είναι σου είπα.»
-   -Σου αρέσουν? Σου αρέσει όπως τα έβαψα?
-   ΕΕ..Μια χαρά είναι..Είπα πάλι σαν μαλάκας προσπαθώντας να βρω μια μαλακία να πώ. Ηταν φανερό ότι με είχε καταλάβει. Η καρδία μου είχε αρχίσει να χτυπάει σαν τρελή. Γύρισα και την κοίταξα. Με κοιτούσε με ένα ύφος σαν να μου έλεγε «Μας δουλεύεις τώρα?» Το κατάλαβα αμέσως. Πέρασαν ακόμη 10 λεπτά σιωπής.
Αυτά τα λεπτά σκεφτόμουνα ή τώρα ή ποτέ. Αποκλείεται να το συνέχιζε περισσότερο. Φοβόταν. Νοσηλεύτρια ήταν. Κινδύνευε. Εγώ πάλι μασούσα. Και κάποια στιγμή σκέφτηκα. Ας πω κάτι…Ότι και να γίνει και αν νατιδράσει περίεργα στην τελική δεν θα πει τίποτα. Είναι ο λόγος της ενάντια στον δικό μου και τελικά αυτή θα έβγαινε χαμένη.
-«Να σου πω την αλήθεια μου αρέσουν πολύ τα πόδια σου» είπα με θάρρος. Και γουστάρω να τα κοιτάω πολύ.
Δεν χρειάστηκε καν να φοβηθώ. Γύρισε και με κοίταξε με πρόσωπο που ελαμπε και μου είπε «Αλήθεια». «Για εσένα τα βάφω τόσο ωραία».
«Σου αρέσουν»
-Πολύ
-Αλήθεια?
-Ναι και αν είναι κουρασμένα φέρτα μου να στα κάνω μασάζ.
Της ήλθε πολύ φυσικό. Έλα μου λέει. Τα πήρα στα χέρια μου και έλιωσα. Αρχισα να τα χαιδεύω και να κάνω μασάζ σαν τρελός.
Περίμενε λίγο μου λέει. Θα μας πιάσουν και μετά θα λένε ότι είσαι και ποδολάγνος, είπε και πήγε και κλείδωσε την πόρτα. Και γέλασε…
Δεν μίλησα. Συνέχισα να κάνω μασάζ σαν τρελός. Και κάποια στιγμη σταμάτησα και της λέω
-Χριστίνα. Θέλω να σου εξομολογηθώ κάτι αλλά μην γελάσεις. Το εννοώ.
-Για πες…Είπε σοβαρεύοντας λίγο
- Μου αρέσεις πολύ (κλασσική αρχή…) αλλά θέλω να σου πω κάποια πράγματα για εμένα. Μου αρέσει να είμαι υποτακτικός. Να έχει η γυναίκα το πάνω χέρι.
Εδώ είμαστε είπα μέσα μου. Το ξεφούρνισα και ότι γίνει.
-   Καλό ακούγεται για συνέχισε..είπε
-   Αυτό ήταν. Τα ξεφούρνισα όλα. Το ότι θέλω να γίνω σκλάβος, το ότι θέλω μια αφεντρα να υποδουλωθώ, ότι μου αρέσει να κάνω ότι θέλει η α΄φεντρα μου κτλ.
Εκείνη τη νύχττα το μόνο που μου ειπε ήταν..σκάσε κωστάκη. Γλύψε τώρα τα πόδια μου και τα υπόλοιπα θα στα μάθω εγώ. Θα σε κάνω σκλάβο να φοβάσαι να με κοιτάξεις.

Ο τελευταίος μήνας ήταν εκλπηκτικός. Έχω γίνει σκλάβος της Χριστίνας. Μένει πρακτικά στο διάρι που νοικιάζω. Τη γλύφω παντου όποτε θέλει, με μαστιγώνει. Έχει διαβάσει πολλές ιστορίες στο ίντερνετ και θέλει και άλλα. Με έχει παρει με στράπον, με έχει κατουρήσει και θέλει λέει να με κάνει τον καλύτερο σκλάβο. Στο σπίτι την λέω πάντα Αφέντρα Χριστίνα. Στη δουλειά φοβάμαι ότι θα μου ξεφύγει το ίδιο. Με καταλαβαίνει ότι είμαι καβλωμένος και έρχεται καμιά φορά και μου λέει. «Σπίτι αυτά. Αν είσαι καλό παιδί θα γλύψεις τον κόλο μου…
Περιττό να πω ότι κάνω ότι μου ζητήσει. Ένα παράδειγμα μόνο θα πώ. Μου ζήτησε μια μέρα να χύσω στα πόδια της ενώ με χαστούκιζε και μου τραβούσε τις ρόγες. Στη συνέχεια τράβηξε τα μαλλιά μου και με οδήγησε να γλύψω τα χύσια μου. Το σιχάθηκα (για όποιον το έχει δοκιμάσει ξέρει ότι είναι άσχημο), το κατάλαβε και μου ειπε
«Αν πεις ευχαριστώ θα τα γλύφεις από τα πόδια μου. Αν δεν πεις ευχαριστώ και μου το παίζεις ότι είσαι αηδιασμένος θα τα γλύφεις από το πάτωμα»
«Ευχαριστώ πολύ Αφέντρα Χριστίνα…» Ηταν το μόνο που ψέλισσα.