2
« στις: Δεκεμβρίου 11, 2023, 06:51:55 μμ »
Εδώ και κάποιους μήνες σκεφτόμουν ότι ήθελα να μοιραστώ μια αληθινή εμπειρία που είχα με μια επαγγελματία πριν αρκετά χρόνια. Μα το forum αυτό φυτοζωεί, ποιος θα τη διάβαζε; Το ανέβαλλα. Τελικά αποφάσισα να τη γράψω. Ίσως μόνο για να μπορώ να την ξαναδιαβαζω εγώ σε λέξεις. Ίσως και σαν ένα μικρό φόρο τιμής σε έναν διαδικτυακό χώρο που για κάποιους από μας σήμαινε πολλά. Για ένα αντίο στα χρόνια της νιότης μας.
Οι διάλογοι είναι προφανώς ανακατασκευασμένοι από μνήμης, και τους κράτησα στα αγγλικά για να μη χαθεί το feeling.
Εβίβες.
Περπατούσα κάτω από έναν βρετανικό ουρανό σκέτη θλίψη, μουντό και γκρίζο, η ψυχή μου όμως χοροπηδούσε τόσο που κόντευε να μου βγει από το στόμα. Πριν κάμποσες μέρες, είχα ανακαλύψει για πρώτη φορά ότι στη μικρή πόλη που έμενα, ζούσε επίσης και η Mistress M - μια επαγγελματίας dominatrix στης οποίας το λιτό site διέκρινα κάτι το αδιόρατα γοητευτικό. Όσα περιέγραφε για τον εαυτό της, οι ελάχιστες φωτογραφίες κι ας μην έδειχναν το πρόσωπο της, φανέρωναν μια γυναίκα με γούστο, αισθητική και κλίση προς την ψυχολογική κυριαρχία. Η καρδιά μου πετάρισε, επικοινώνησα χωρίς να το πολυσκεφτώ. Στο τηλέφωνο, με τυπική ψυχρή ευγένεια και αγγλική προφορά, με ενημέρωσε ότι τα sessions γίνονται στο σπίτι της, το οποίο μάλιστα τύχαινε να είναι και πολύ κοντά στη δουλειά μου. Συζητήσαμε λίγο για το session και ήταν εμφανές ότι καταλαβαινόμαστε - δε χρειάζονταν παραπάνω, βρήκαμε μέρα και ώρα και αυτό ήταν.
Καθώς πλησίαζα στην εξώπορτα του κτιρίου της, σε ένα ήσυχο στενάκι με γκρίζα georgian τριώροφα, με άγγιξε στο στομάχι εκείνο το σφίξιμο, φόβος και ταραχή, προσμονή και άγχος. Είχα συναντήσει επαγγελματίες στο παρελθόν, με ανάμικτα αποτελέσματα, αλλά αυτό το συναίσθημα λίγο πριν αντικρύσεις για πρώτη φορά έναν άνθρωπο που έχεις συμφωνήσει να του παραδοθείς, δεν το είχα μάθει ακόμα καλά. Κοντοστάθηκα πριν χτυπήσω το κουδούνι, πήρα μερικές βαθιές ανάσες. Άκουγα την καρδιά μου στα μηνίγγια μου όταν μου άνοιξε και μπήκα, μέχρι που άκουσα τη φωνή της. Ξυραφένια middle class προφορά, ηχώ σε όλη τη σκάλα.
"Top floor."
Ανέβηκα με πόδια που πετούσαν και έτρεμαν ταυτόχρονα, έως ότου έφτασα στον όροφο της - εκεί μου κόπηκαν.
Αντίκρυσα μια πανέμορφη, ψηλή γυναίκα γύρω στα 30, με ύφος απόλυτης υπεροχής, που φορούσε ένα αυστηρό γκρίζο ταγιέρ και καφέ γόβες και λεπτό καλσόν στο χρώμα του δέρματος. Μέσα από το σακάκι της δε φορούσε πουκάμισο, αλλά φαινόταν λίγο, απειροελάχιστα ένα μπεζ δαντελωτό εσώρουχο. Το εφαρμοστό μεν, corporate όμως ταγιέρ να κρύβει την απόλυτη λαγνεία. Ίλιγγος. Πέρασα μέσα αμίλητος και έπεσα στα γόνατα χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς αναπνοή, οριακά χωρίς να είμαι μέσα στο σώμα μου.
Πέντε λεπτά μετά, γονατισμένος στα παγωμένα πλακάκια του μπάνιου όπου με έστειλε να γδυθώ και να περιμένω, ακούσα τη φωνή της από το δίπλα δωμάτιο.
"You can come in, slave."
Σύρθηκα ως εκεί και την είδα μπροστά μου θεόρατη, καθισμένη σε μια δερμάτινη, βαθιά πολυθρόνα εν είδει θρόνου.
"So you like legs and feet, do you?"
"I do, Mistress. Very much."
"Do you like mine?"
Εκστομίζοντας την τελευταία ερώτηση πέρασε αργά το χέρι της πάνω στη σταυρωμένη της γάμπα και ξέσπασε σε γέλια πριν καν απαντήσω.
"It is going to be extremely difficult for you to be allowed near mine, of course."
Σηκώθηκε όρθια και μου ζήτησε να ξαπλώσω μπρούμυτα μπροστά στην πολυθρόνα. Στη συνέχεια, έβγαλε ένα σκοινί και μου έδεσε καρπούς και αστραγάλους πίσω από την πλάτη, έτσι που όχι μόνο το καβλί μου και τα αρχίδια μου τρίβονταν στο σκληρό χαλί από κάτω μου, αλλά πέρασε και το σκοινί μια φορά από το λαιμό μου ο οποίος πιεζόταν κάθε φορά που προσπαθούσα να κινηθώ. Μόλις τελείωσε, με πάτησε στο κεφάλι με το πόδι της, βυθίζοντας και το πρόσωπο μου στο χαλί.
"Your best chance to worship me is to amuse me first, toy."
Με αυτά τα λόγια, κάθισε και πάλι στην πολυθρόνα, και ξεκίνησε να κάνει βασανιστικό dangling με τη γόβα της από πάνω μου.
"Reach for it, worm. Show me how much you want to worship."
Τεντώθηκα αλλά ήταν φυσικά αδύνατο. Όσο πιο πολύ σήκωνα τη ράχη μου, τόσο ο πούτσος μου τριβόταν στο χαλί και έτσουζε φρικτά. Την ίδια στιγμή, το σκοινί τεντωνόταν στο λαιμό μου και μου έκοβε την αναπνοή. Προσπαθούσα ξέπνοος, έσκυβα το κεφάλι να αναπνεύσω και πάλι από την αρχή. Το σαδιστικό της γέλιο πλημμύριζε τα αυτιά μου, η μυρωδιά του δέρματος της γόβας με κυρίευε, ο λαιμός μου πονούσε, ούτε ξέρω πόσο με άφησε έτσι πριν σηκωθεί και πάλι. Περπάτησε μερικές φορές γύρω μου σαν να ήμουν θήραμα πιασμένο σε παγίδα κι ένιωθα την καρδιά μου να τρέμει κάθε φορά που έβλεπα τις γόβες της να περπατούν μπροστά στα μάτια μου, και να σπάει κάθε φορά που χάνονταν από το οπτικό μου πεδίο. Ήμουν άξιος μόνο να τις βλέπω για δυο δευτερόλεπτα πριν χαθούν και πάλι. Και τίποτα άλλο.
Σε μια στιγμή, τα βήματα σταμάτησαν πίσω μου. Πέρασαν λίγες στιγμές αταλάντευτης προσμονής, κι ύστερα πάτησε με δύναμη τον πούτσο μου με τη μια της γόβα κι άρχισε να τον λιώνει σαν έντομο, σαν ζωύφιο. Ο πόνος ήταν τεράστιος αλλά δε με ένοιαζε: για πρώτη φορά ερχόμουν κάπως, όπως, σε επαφή μαζί της. Ή ίσως με το μόνο τρόπο που μου άξιζε - να γίνομαι ένας ταπεινωμένος λεκές στη σόλα του παπουτσιού της. Συνέχισε να λιώνει με τη σόλα της πούτσο και αρχίδια για λιγο.
"The only way you'll get to worship my shoes right now is to taste your balls from their soles", γέλασε ενώ καθόταν ξανά στην πολυθρόνα.
Άρχισα να γλείφω σαν τρελός και να την ευχαριστώ. Γευόμουν τον ίδιο μου τον ιδρώτα που βρωμούσε και είχε γεύση άθλια, αλλά τι σημασία είχε; Μου έφτανε που ήταν πάνω στα δικά της παπούτσια, που έστω κι έτσι, το στόμα μου άγγιζε κάτι από εκείνη. Μόλις τα είχα σχεδόν καθαρίσει και πλέον ένιωθα τη γεύση από τη σόλα της, τράβηξε και πάλι το πόδι της μακριά και άρχισε πάλι να παίζει τη γόβα της μπροστά μου. "Beg for it worm. Beg but don't say a word". Και το μαρτύριο της ασφυξίας συνεχίστηκε. Ύστερα από λίγη ώρα μεταξύ ξέπνοης ικεσίας και καθαρίσματος παπουτσιών από τα υγρά μου, έλυσε το σκοινί και με διέταξε να σηκωθώ στα γόνατα. Ο λαιμός μου έκαιγε και ήταν βέβαιο πως είχα σημάδι. Τα αρχίδια μου πονούσαν από το πάτημα κι όμως, έμοιαζε σαν να ήμουν ίσως ένα βήμα πιο κοντά της, πιο κοντά στη λατρεία της.
Περπάτησε στην άλλη άκρη του δωματίου και κάθισε σε μια άλλη καρέκλα, 2-3 μέτρα μακριά μου. Δεν τόλμησα φυσικά να πλησιάσω χωρίς την άδεια της, έμεινα να την κοιτάζω κι ίσως κι αυτό να ήταν αυθαιρεσία, ίσως να μην άξιζε ούτε το βλέμμα μου επάνω της. Την κοίταξα ωστόσο και παραμείναμε σιωπηλοί για λίγο, μου επέτρεψε την εικόνα. Τα ατελείωτα πόδια της δε χορταίνονταν, σκούρα καστανά μαλλιά κομμένα καρέ, λευκή επιδερμίδα - μια γυναίκα τόσο τέλεια που θα κυριαρχούσε, θα την ποθούσαν και θα λατρευόταν σε κάθε εποχή, σε κάθε μέρος, πάντα.
"Start wanking for me, servant."
Ένας κόμπος μου ανέβηκε στο λαιμό. Ήμουν το πολύ μισή ώρα μαζί της, και η μέχρι τώρα εμπειρία μου στα sessions έλεγε πώς αυτό συμβαίνει, ανεξαιρέτως, πριν το session τελειώσει. Σε μια άλλη περίπτωση, ίσως ξενέρωνα: πλήρωσα για 1 ώρα και η αφέντρα με ξεπετάει στα γρήγορα. Μα το ορκίζομαι πως δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή αυτό. Σκέφτηκα μόνο, άραγε με βαρέθηκε; Είμαι αδιάφορος για αυτήν, δεν μπορώ να τη διασκεδάσω, δεν μπορώ να την ευχαριστήσω; Δεν έφτασα καν κοντά να δώσω έστω ένα φιλί στα αλαβάστρινα πόδια της και θα με πετάξει έξω από εδώ σαν το σκουπίδι που είμαι. Δειλά δειλά, έπιασα έναν πούτσο τσιμεντωμένο εδώ και ώρα και άρχισα να μαλακίζομαι όσο πιο αργά μπορούσα, να παρατείνω τη στιγμή, ίσως να αποτρέψω το πρόωρο τέλος της συνάντησης. Ο κόμπος από το λαιμό μου δεν έλεγε να φύγει και μεγάλωνε όσο την έβλεπα να χαμογελά και να με κοιτάζει με περιφρόνηση. Όσο πιο πολύ απελπιζόμουν, τόσο πιο πολύ έβλεπε το φόβο της απόρριψης μέσα στα μάτια μου και χωρίς να λέει κουβέντα, χαμογελούσε και με μάρκαρε για πάντα. Άφησε μέχρι και τη γόβα της να πέσει στο πάτωμα, αποκαλύπτοντας το λεπτό και μακρύ πέλμα της, κούνησε τα δάχτυλα του πόδιου της υπνωτικά, σαν να προσπαθούσε να μου πει: δε θέλεις να τελειώσει όλο αυτό, αλλά πρέπει να συνεχίσεις.
Και τότε, σε μια στιγμή που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ μέχρι να πεθάνω, σε μια εικόνα που έρχεται στον ύπνο και τον ξύπνιο μου όποτε θέλει, από εκεί που καθόταν, γέλασε δυνατά και με έφτυσε στο πρόσωπο. Υπήρχε κάτι το τρομερά εξευτελιστικό σε αυτό που δε μπορώ να ξεπεράσω. Η απόσταση, το φτύσιμο ευθεία στο πρόσωπο κι όχι ένα femdom kiss όπου η αφέντρα ρίχνει το σάλιο της στο δικό σου στόμα, η εικόνα της αδιανόητης ομορφιάς, η απελπισία ενός μαγικού session που έμοιαζε να τελειώνει.
Τελείωσα με βογγητά σχεδόν αμέσως, το σάλιο της να κατρακυλάει στο κατακόκκινο, ντροπιασμένο πρόσωπο μου, το γέλιο της να σκεπάζει τις σκέψεις μου.
Εκείνη τη στιγμή, που όλα είχαν τελειώσει εκεί αλλά και που όλοι οι άντρες ξέρουμε ότι το μυαλό στιγμιαία καθαρίζει - που όσο υποτακτικός κι αν είσαι ή νιώθεις, για λίγες στιγμές παύεις να κυβερνάσαι από τον πόθο της υποταγής κι από το αδύναμο σώμα σου, που μπορεί ίσως και να νιώσεις ότι δεν ανήκεις σε αυτό το subspace που έχεις βρεθεί, εκείνη η στιγμή ήταν που δέθηκα αιωνίως. 'Εβαλε τη γόβα της, σηκώθηκε και με πλησίασε, στάθηκε μπροστά μου και με χαστούκισε δύο φορές, μία με την παλάμη της και μία με την ανάστροφη. Και είπε: "now that you are free from your own self, you can truly beg to worship my feet." Με δυσκολία ανέπνεα. Έψαχνα τα λόγια μου να πω κάτι. Μα με πρόλαβε πριν πω το παραμικρό. "But you'll have to beg without saying 'please', or 'beg'."
Εκείνη τη στιγμή, που όλα δεν είχαν τελειώσει, αυτή η Γυναίκα που με ήξερε μισή ώρα, με ήξερε καλύτερα από τον καθένα. Άγγιξε κάθε αδυναμία μου και τη χρησιμοποίησε για να με φτιάξει όπως θέλει. Ένας άνθρωπος στα γόνατα, ξένος σε μια ξένη χώρα, που μόλις έχει χύσει, και ψάχνει τις λέξεις με πανικό μέσα σε μια γλώσσα που δεν είναι η δική του, για να παρακαλέσει για αυτό που ποθεί τόσο απελπισμένα και που πλέον δεν αφορά τις λέξεις "κάβλα" ή "φετίχ", αλλά είναι καθαρή δύναμη, εξουσία και υποταγή, ομολογία ότι είμαι κατώτερος από εκείνη όχι γιατί αυτό με φτιάχνει, αλλά ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ.
Παρακάλεσα κομπιάζοντας, τραυλίζοντας, μπερδεύοντας τα λόγια μου. "I will do anything You want in order to worship Your feet, Goddess, let me please and satisfy You any way You want, I am desperate, I need to worship You" και ποιος ξέρει τι άλλο ξεστόμισα, ανάμεσα σε ειρωνικά μειδιάματα, φτυσίματα πάντα στο πρόσωπο, και ανηλεές teasing, πρώτα με τα σταυρωμένα της πόδια και το καλσόν να τρίζει, κι ύστερα με γυμνά πόδια λίγα εκατοστά από το πρόσωπο μου, αφού πρώτα είχε επιτραπεί στα τρεμάμενα δάχτυλα μου να αφαιρέσουν τις κάλτσες της.
"I am desperate.
I am desparate.
I am desparate."
Φίλησα τα πέλματα της σχεδόν κλαίγοντας όταν μου το επέτρεψε. Συνέχισα να μπερδεύω τα λόγια μου, σε μια γλώσσα που τα πήγαινα καλά αλλά δεν ήταν η μητρική μου, προσπαθώντας να πω "ευχαριστώ", "τιμή μου", "δεν το αξίζω". Φιλούσα και έγλειφα κάθε εκατοστό από το μικρό της δαχτυλάκι μέχρι τα γόνατα της, ολοκληρωτικά διαλυμένος, παραδομένος όσο ποτέ πριν ή μετά, δικός της με όλη μου την ψυχή. Φιλούσα με ευγνωμοσύνη τα πόδια της όσο με χαστούκιζαν στο πρόσωπο, πατούσαν πάνω στο σώμα μου ή το λαιμό μου, κάθε φορά σαν την πρώτη.
Κι ας πόνεσα τόσο πολύ όταν, αφού σύρθηκα μπρούμυτα μπροστά στις καφέ γόβες και φίλησα τη μύτη τους για τελευταία φορά, άκουσα την πόρτα της να κλείνει και στεκόμουν και πάλι όρθιος, πήρα μια βαθιά ανάσα παγωμένου αέρα και χαμογέλασα - ίσως κάποιοι άνθρωποι να ζήσουν μια ολόκληρη ζωή χωρίς να βιώσουν κάτι τέτοιο.
Στην Κυρία Μ., όπου κι αν βρίσκεται
Εμφάνιση μηνυμάτων
