Πραγματικά για κάποιον, όπως όλοι εδώ, που ερεθίζεται με την εικόνα όμορφων ,περιποιημένων, με τέλειο πεντικιουρ ποδιών είναι δύσκολο να πνίγει το φετίχ του και το περισσότερο καιρό να τον περνάει σε ένα γραφείο, λογιστικό, στη δουλειά με το μπαμπά κτλ κτλ. Και οι τυχεροι που βλέπουν κάθε μέρα ποδαράκια στη δουλειά ωραία μπράβο τους . Οι άλλοι τί κάνουν? Κάθονται το πρωί στο μετρό παίρνουν γερή δόση φοβερών παπουτσιών και δαχτύλων και μετά πάνε στη δουλειά και το μόνο ενδιαφέρον εκεί είναι ένα διαφημιστικό φυλλάδιο με παπούτσια?
Έτσι θα περάσει η ζωή??

Μήπως τελικά πρέπει να ανοίξουμε κατάστημα με υποδήματα ή μανικιούρ-πεντικιούρ. Έλα όμως που θεωρούνται gayικα επαγγέλματα.
Ερεεεεεεεε απελπισία