14
« στις: Αυγούστου 13, 2010, 03:28:26 μμ »
Το 2004 υπηρετούσα σε μια Διεύθυνση του Γενικού Επιτελείου στην Αθήνα. Στο γραφείο ήμουν προϊστάμενος ενός ακόμα στρατιωτικού και μίας υπαλλήλου (πολιτικό προσωπικό). Ο στρατιωτικός ήταν πολύ καλός φίλος, ενώ η υπάλληλος η Έλενα ήταν ένας χρυσός άνθρωπος 38 ετών, ψηλή όμορφη κοπέλα, με ωραίο σώμα αλλά ντυνόταν σαν αγοροκόριτσο. Καμία αίσθηση κομψότητας δηλαδή και την αποκαλούσα cowboy. Μέσα στο χώρο, όπως έμπαινες από την πόρτα και κοιτούσες απέναντι, τα γραφεία μας ήταν σαν ένα Π. Το δικό μου ήταν στη μέση, προς τα αριστερά ήταν του στρατιωτικού που ήταν κολλητό με το δικό μου και προς τα δεξιά ήταν της Έλενας, το οποίο είχε κάποια απόσταση μισού μέτρου και δημιουργούσε διαδρομάκι για να περνάω και να κάθομαι. Στην πλάτη μου ήταν τα παράθυρα. Με τους άλλους είχα άψογες σχέσεις και πολύ καλή συνεργασία. Τον Σεπτέμβριο προσλήφθηκε κάποια άλλη κοπέλα, η Φρύνη, η οποία τοποθετήθηκε τελικά στη θέση του στρατιωτικού, ο οποίος μετατέθηκε. Βρέθηκα λοιπόν να είμαι προϊστάμενος δύο υπαλλήλων γυναικών. Της Έλενας που ανέφερα παραπάνω και της Φρύνης, μίας κοπέλας 36 ετών, μελαχρινή με ίσιο μακρύ μαλλί, γύρω στο 1,75 ύψος, πολύ ωραίο σώμα, υπερβολικά αρχοντικό ύφος και η οποία σχεδόν πάντα ντυνόταν με παντελόνι επειδή ερχόταν στο γραφείο με μηχανή, αλλά πάντα με ψηλοτάκουνες γόβες ή μπότες με τακούνι στιλέτο.
Με την Φρύνη είχα τυπικές σχέσεις, προσπαθώντας πάντα να βγαίνει η δουλειά κι από κει και πέρα πρόσεχα την συμπεριφορά μου απέναντι της για να μη δώσω δικαίωμα.. Βλέπετε το πάθος μου είναι τα όμορφα και καλλίγραμμα γυναικεία πόδια και τα κομψά γυναικεία παπούτσια. Και η Φρύνη διέθετε όλα τα παραπάνω σε υπερθετικό βαθμό, το οποίο με τρέλανε από την πρώτη στιγμή που άκουσα τον ήχο των τακουνιών της όταν μπήκε στο γραφείο. Οπότε πρόσεχα να μην καρφωθώ.
Όσο περνούσε ο καιρός παρακολουθούσα την συμπεριφορά της. Με την Έλενα και τις άλλες γυναίκες ήταν φιλική αλλά με τους άντρες στρατιωτικούς ήταν πιο παγωμένη και με αυστηρό ύφος. Όταν τηλεφωνούσε άντρας μιλούσε πάντα απότομα, ενώ οποιοσδήποτε γνωστός της που ερχόταν στο γραφείο είχε συμπεριφορά υποτακτικού απέναντι της, το οποίο ήταν το καταλαβαίναμε με την Έλενα και αναρωτιόμασταν πως κάτι τόσο προσβλητικό το δέχονταν μπροστά μας. Αλλά αυτοί συνέχιζαν να έρχονται στο γραφείο και να υφίστανται τέτοια συμπεριφορά. Με μένα ήταν πάντα τυπική, ως προϊστάμενος της, αλλά η συμπεριφορά της με τους άλλους με ερέθιζε και εξίταρε την φαντασία μου. Βλέπετε ήταν κι αυτός ο ερεθιστικότατος ήχος των τακουνιών της στο πάτωμα ενώ με την Έλενα άρχισε να αποκτάει πολύ καλές σχέσεις.
Με τον καιρό άρχισα να γίνομαι απρόσεκτος. Όλο και περισσότερο κοιτούσα τα πόδια της και κάποιες φορές με τσάκωσε αλλά έκανε την αδιάφορη. Σκεφτόμουνα ότι την γλίτωνα. Πέρασαν λοιπόν οι μήνες και τσικνοπέμπτη του 2005 μαζευτήκαμε το προσωπικό της Διεύθυνσης στο γραφείο μου και παραγγείλαμε. Φάγαμε, ήπιαμε και μείναμε στο τέλος, μισή ώρα πριν την παύση εργασίας, έξι άτομα (μαζί με την Φρύνη και την Έλενα). Η Έλενα καθόταν στο γραφείο της, κάποιος άλλος στο γραφείο της Φρύνης, εγώ στο δικό μου και η Φρύνη ήταν όρθια δίπλα μου, στο διαδρομάκι που δημιουργούσαν το γραφείο μου και της Έλενας. Η Φρύνη εκείνη την ημέρα φορούσε ένα υπέροχο γκρι ταγιέρ, με μαύρο καλσόν και υπέροχες μαύρες γόβες στιλέτο. Πάντα ήταν κομψή αλλά εκείνη την ημέρα ήταν απλά Θεά. Καθώς μιλούσαμε έβγαλε τσιγάρο να καπνίσει και της έπεσε ο αναπτήρας δίπλα στα πόδια της. Με κοίταξε και την κοίταξα. Το βλέμμα της ήταν αυστηρό. Με κοίταξε στα μάτια κι αμέσως τον αναπτήρα σαν να με διέταζε να σκύψω στα πόδια της και να τον σηκώσω. Ασυναίσθητα κοίταξα τα πόδια της και ξανά αυτή και ερεθίστηκα από το σκηνικό, το οποίο οι υπόλοιποι δεν το κατάλαβαν. Έσκυψα όπως ήμουν καθισμένος κι όπως έπιασα τον αναπτήρα με την γόβα της μου πάτησε το χέρι στο πάτωμα με την γόβα της. Ευτυχώς ήταν το γραφείο μπροστά και δεν φαινόταν. Μου το πατούσε όμως καμιά δεκαριά δευτερόλεπτα και δεν τόλμησα ούτε να βογκήξω, ώσπου κάποιος συνάδελφος μου πέταξε «τι ψάχνεις τόση ώρα εκεί κάτω ρε Λ….». Τότε μου απελευθέρωσε το χέρι και σηκώθηκα και απάντησα ότι έψαχνα τον αναπτήρα. Όταν γύρισα το βλέμμα μου προς την Φρύνη αυτή χαμογελούσε με νόημα. Ήμουν απρόσεκτος και κατάλαβε ότι με ερέθισε το σκηνικό. Τα πόδια της ήταν υπέροχα και τα είχα μόλις 20 εκατοστά από το στόμα μου. Δεν διαμαρτυρήθηκα όταν μου πατούσε το χέρι. Άρα… με είχε καταλάβει κι αν το μαρτυρούσε ήμουν χαμένος.
Τις επόμενες μέρες δεν ειπώθηκε τίποτα. Αλλά πλέον το ύφος της προς εμένα δεν ήταν αυτό της υφιστάμενης προς τον προϊστάμενο της. Πλέον το βλέμμα της ήταν επιτακτικό κι εγώ τσιμουδιά. Στο τέλος της επόμενης εβδομάδας μείναμε οι τρεις, εγώ, η Φρύνη κι η Έλενα. Η Φρύνη καθόταν πάνω στο γραφείο της Έλενας και συζητούσαν κι εγώ καθισμένος στο γραφείο μου τελείωνα κάποια δουλειά που είχα. Ξαφνικά
Φρύνη: Λ… δεν σε πειράζει να ακουμπήσω τα πόδια μου στο γραφείο σου? (φορούσε υπέροχες καινούριες μαύρες ψηλοτάκουνες μαύρες μπότες) Είναι καινούριες και μου χτύπησαν τα πόδια. Θα ήθελα λίγο να τα ξεκουράσω.
Έκανα ότι δεν με πείραζε και το έπαιζα αδιάφορος για την Έλενα, αλλά οι μπότες της ήταν 50 εκατοστά από το πρόσωπο μου και όντως ήταν καινούριες αφού μύριζε έντονα το δέρμα. Και συνέχιζε να συζητά με την Έλενα κι όταν κοιτούσε προς εμένα χαμογελούσε περιπαικτικά. Πλέον το επιβεβαίωσε. Γούσταρα τα πόδια της κι ήμουν όμηρος της.
Την επόμενη εβδομάδα η Έλενα είχε άδεια, οπότε μείναμε οι δυο μας. Από την ώρα που μπήκε στο γραφείο, φορώντας ένα μαύρο πουκάμισο, μαύρη μακριά φούστα και μπορντό μπότες δεν ασχολήθηκε καθόλου με την δουλειά και μιλούσε συνεχώς στο τηλέφωνο. Πέρασαν κάποιες ώρες και:
Φρύνη:Δεν πιστεύω να σε πειράζει που σήμερα αποφάσισα να μην κάνω τίποτα
Εγώ:Εντάξει αλλά θα έπρεπε (με τρεμάμενη φωνή)
Φρύνη: Αποκλείεται να δουλέψω σήμερα. Αμέσως μετά έχω να πάω στα μαγαζιά. Θέλω να αγοράσω καινούριες γόβες. Πρέπει να είμαι ξεκούραστη. Και να ξέρεις ότι θα φύγω πιο νωρίς. Κατάλαβες προϊσταμενούλη? Ή μήπως θέλεις να στο κάνω πιο κατανοητό?
Η χροιά της φωνής της ήταν αυστηρότατη. Από προϊστάμενος της ένιωθα σκλάβος της. Το επεδίωξε και το κατάφερε. Και:
Φρύνη: Τσακίσου τώρα και πήγαινε να μου φέρεις ένα καφέ.
Εγώ:Μάλιστα Φρύνη (χαχαχα αυτή)
Πήγα και της αγόρασα τον καφέ της
Φρύνη: Πήγαινε τώρα στο διπλανό γραφείο και φέρε μου το βουρτσάκι που καθαρίζετε τα παπούτσια σας.
Πήγα και γύρισα χωρίς να πω κουβέντα.
Φρύνη: Κλείδωσε την πόρτα.
Εγώ: Τι?
Φρύνη: Είπα κλείδωσε την πόρτα. Για 2 λεπτά μόνο.
Υπάκουσα. Φοβόμουνα πάντως μην έρθει κάποιος κι άντε μετά να κρατήσεις τα προσχήματα. Κατευθύνθηκα προς αυτήν και της προέταξα το βουρτσάκι.
Φρύνη: Τιιι? Δεν πιστεύω να θέλεις να καθαρίσω εγώ τις μπότες μου? Που είναι η ευγένεια σου προς μία κυρία?
Αυτό ήταν με κατέκτησε. Το ήξερε και το ήξερα. Έσκυψα στα πόδια της, άπλωσε το ένα και το άλλο το ακούμπησε στον ώμο μου και μετά από τρία λεπτά άλλαξε πόδια. Όταν τις καθάρισα:
Φρύνη: (χαχαχα) Από δω και πέρα σε καθιστώ υπεύθυνο για τα παπούτσια μου όταν είναι να φύγω από το γραφείο. Δεν επιτρέπεται να κυκλοφορώ με βρώμικα παπούτσια.
Εγώ: Μάλιστα Φρύνη.
Κι έσκυψα να φιλήσω την μπότα της αλλά όπως ήμουν σκυμμένος με κλώτσησε στο στήθος και με σώριασε στο πάτωμα. Σηκώθηκε, ήρθε από πάνω μου κι όπως ήμουν ανάσκελα με πάτησε στο στήθος:
Φρύνη: Προϊστάμενε σου έδωσα την άδεια να φιλήσεις τις μπότες μου? Μην ξανατολμήσεις να κάνεις κάτι χωρίς την άδεια μου, αξιοθρήνητε σκλάβε.
Πήρε το πόδι της από πάνω μου, ξεκλείδωσε την πόρτα ενώ εγώ προσπαθούσα να καθαρίσω το σημάδι από την σόλα της στο πουκάμισο. Θα ήθελα να το κρατήσω για ενθύμιο αλλά δεν γινόταν για ευνόητους λόγους. Ήπιε τον καφέ της κι έφυγε χωρίς να μου ξαναπεί κουβέντα. Στο σπίτι την σκεφτόμουν συνεχώς και δεν άντεξα και μαλακίστηκα γι αυτήν.
Την επόμενη μέρα ήρθε με μαύρο ταγιέρ, άσπρο πουκάμισο και μαύρες γόβες. Πάλι δεν έκανε τίποτα στο γραφείο, αλλά δεν μπορούσα πλέον να της κάνω παρατήρηση. Ήταν πλέον η αφέντρα μου. Όλη την ημέρα πήγαινε για καφέ σε άλλα γραφεία και ξαναερχόταν. Δεν με ενοχλούσε που δεν δούλευε. Με ενοχλούσε που έλειπε και δεν ήταν κοντά μου για να βλέπω έστω τα πόδια της και τις γόβες της. Ήταν πανέμορφη. Ήταν Θεά, όπως πρέπει να βλέπει ένας σκλάβος την αφέντρα του. Στο τέλος της ημέρας αφού φύγανε όλοι, τράβηξε με το κινητό μου φωτογραφία τα πόδια της και:
Φρύνη: Προϊσταμενούλη, πήγαινε στο σπιτάκι σου και σου επιτρέπω να τραβήξεις μαλακία για τις υπέροχες γόβες μου κι αύριο να μου πεις πόσες φορές έχυσες. Και να θυμάσαι ότι αύριο θα έρθω με τις γόβες που αγόρασα εχθές. Επίσης από δω και πέρα θα φεύγεις πάντα όταν θα φεύγω εγώ. Πήγαινε τώρα να φέρεις το βουρτσάκι για να καθαρίσεις τις γόβες μου.
Με δούλευε. Εγώ ήθελα να τις γλύψω κι αυτή έπαιζε μαζί μου. Τέλος πάντων έκανα όπως μου είπε. Τις καθάρισα κι έφυγε.
Στο σπίτι μαλακίστηκα γι αυτήν 4 φορές, ώσπου το βράδυ σκέφτηκα ότι πρέπει να δείξω και λίγη αξιοπρέπεια (όση έμεινε) και να σταματήσω. Έτρεμα κι υπάκουα λες και ήταν στο σπίτι και με παρακολουθούσε.
Την επομένη (Τετάρτη) εμφανίστηκε με καφέ φόρεμα και καφέ γόβες. Ήταν οι καινούριες. Κάθισε στο γραφείο της Έλενας κι άπλωνε τα πόδια της κάτω από το γραφείο για να ξεπροβάλουν οι γόβες και να τις βλέπω. Εννοείται ότι όλη την ημέρα δεν μπορούσα να δουλέψω ενώ εκείνη χαμογελούσε περιπαικτικά, γιατί ήξερε το μαρτύριο στο οποίο με υπέβαλε και διάβαζε περιοδικό ή μιλούσε στο τηλέφωνο. Κάπου κάπου με ρωτούσε αν μου άρεσαν οι γόβες της, αν ήθελα να τις φιλήσω, αν θα ήμουν καλός σκλάβος (ποιος εγώ ο προϊστάμενος της) και γελούσε ειρωνικά. Παρακαλούσα από μέσα μου να μου επιτρέψει να την προσκυνήσω και να της φιλήσω τα πόδια και τις γόβες. Η ώρα δεν περνούσε για μένα κι ήταν μαρτύριο. Περνούσαν και γυναίκες από το γραφείο και μιλούσαν για γυναικεία παπούτσια κι αυτή με κοιτούσε με νόημα σαν να με δούλευε για το μαρτύριο μου. Τελείωσε η μέρα και μείναμε τελευταίοι στην Διεύθυνση:
Φρύνη: Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μου καθαρίσεις τις γόβες.
Σηκώθηκα να φέρω το βουρτσάκι όπως τις προηγούμενες ημέρες:
Φρύνη: Που πας?
Εγώ: Να φέρω το βουρτσάκι αφέντρα
Φρύνη: (χαχαχα) Σήμερα σου έχω ένα δωράκι προϊσταμενούλη. Σήμερα θα γίνεις το σκυλάκι μου. Θα τις γλύψεις με την γλώσσα σου και φρόντισε να τις κάνεις να αστράφτουν.
Ήμουν στον παράδεισο. Μόλις το είπε τσακίστηκα να κλείσω την πόρτα, μην περάσει κανένας τυχαία, κι έπεσα στα τέσσερα να τις γλύψω. Με παρακολουθούσε και γελούσε με την προθυμία μου. Γελούσε που της ανήκα. Ήταν η βασίλισσα μου, η αφέντρα μου, η Θεά μου. Οι γόβες άστραψαν και οι σόλες ήταν πεντακάθαρες σαν να βγήκαν μόλις από το κουτί και γεύτηκα και τα πόδια της. Ήμουν περήφανος που την ευχαρίστησα. Σηκώθηκε, πάτησε το κεφάλι μου στο πάτωμα:
Φρύνη: Κρίμα που 7 μήνες από τότε που ήρθα δεν σ’ έβαζα να μου καθαρίζεις τα παπούτσια μου προϊστάμενε της πλάκας. Εσύ έπρεπε να είσαι ο προϊστάμενος της υπηρεσίας καθαριότητας των παπουτσιών μου (χαχαχα) κι όχι του γραφείου. Που να το γνώριζαν κι υπόλοιποι.
Κι έφυγε. Ήμουν ευτυχισμένος. Επιτέλους γεύτηκα τα πόδια της που τα ποθούσα από την πρώτη μέρα. Στο σπίτι πάλι μαλακίστηκα γι αυτήν και αγωνιούσα να περάσουν οι ώρες για να την ξαναδώ. Την λάτρευα.
Την Πέμπτη εμφανίστηκε πάλι με φούστα, κόκκινη αυτή τη φορά, μαύρο πουκάμισο και μαύρες μπότες. Από κει που ερχόταν συνεχώς με παντελόνια αυτή την εβδομάδα που ήμασταν οι δυο μας ερχόταν πάντα με φούστες και φορέματα. Με τρέλαινε. Εκείνο το πρωί για να δείξω καλή διαγωγή της είχα αγοράσει ήδη τον καφέ της. Κι όταν μπήκε στο γραφείο την περίμενα όρθιος. Χαμογέλασε με την πρωτοβουλία μου:
Φρύνη: Μπράβο προϊσταμενούλη. Γίνεσαι καλός σκλάβος. Κι εγώ αμφέβαλα. Για επιβράβευση αύριο το βράδυ θα σου κάνω μένα δωράκι.
Προσπάθησα να συγκεντρωθώ στη δουλειά. Μάταια. Αυτή πήγαινε για βόλτα σε άλλα γραφεία και πλέον την δικαιολογούσα και στον Διευθυντή μου , ο οποίος κατάλαβε ότι έλειπε αρκετά. Όταν ερχόταν προς το γραφείο ξεχώριζε ο ήχος των τακουνιών της κι έτρεμα από δέος και χαρά που θα βρισκόταν κοντά μου. Ήμουν έρμαιο της διάθεσης της. Προς το μεσημέρι την άκουγα που είχε μία τηλεφωνική λογομαχία κι εκνευρίστηκε. Όταν τελείωσε το ωράριο εργασίας, πήγα να κλείσω την πόρτα και χωρίς να μου πει τίποτα την προσκύνησα και περίμενα διαταγή της. Μπροστά στα μάτια μου βρίσκονταν οι υπέροχες μπότες της. Μου σήκωσε το κεφάλι τραβώντας τα μαλλιά μου κι άρχισε να με χαστουκίζει:
Φρύνη: Μαλακισμένο εσύ θα την πληρώσεις για τον ηλίθιο τον αρχιτέκτονα. Άλλα σχέδια ήθελα να μου βγάλει για το σπίτι κι άλλα έκανε. Αλλά τι περιμένεις? Οι άντρες είστε άχρηστοι. Για το μόνο που αξίζετε είναι να σας πατάω το κεφάλι στο χώμα και να σας λιώνω σαν τα σκουλήκια.
Δεν ξέρω για τους άλλους άντρες αλλά εγώ για την Φρύνη ήθελα να είμαι το σκουλήκι που το λειώνει με τις γόβες της, το χαλάκι για να περπατάει πάνω του, το σκαμνάκι της, το σκυλάκι που θα γλύψει τα παπούτσια της κι ότι άλλο ταπεινωτικό για μένα ήθελε:
Φρύνη: Γλύψε τις γόβες μου. Πρέπει να πάω από το γραφείο του αρχιτέκτονα να του τα ψάλλω.
Με υπερβολική προθυμία, αφού αυτό περίμενα όλη την ημέρα, υπάκουσα. Κι έλαμψαν οι μπότες της
Φρύνη: Αύριο δεν θα έρθω για δουλειά. Δεν πιστεύω να έχεις πρόβλημα (πατώντας το κεφάλι μου στο πάτωμα)? Πάντως για να μην σου λείψω σου έφερα ένα καλσόν μου για να με σκέφτεσαι. Στο σπίτι σου θέλω να το πλύνεις με το στόμα σου και να φροντίσεις να μην μυρίζει από τον ιδρώτα. Αύριο το απόγευμα θα περιμένεις τηλεφώνημα μου.
Σηκώθηκε, μου’ ρίξε δύο ακόμα χαστούκια.
Φρύνη: Άχρηστοι άντρες καλά κάνω και σας έχω μόνο για σκλάβους μου. Μόνο για τα πόδια μου αξίζετε. Δεν πρέπει να περπατάτε όρθιοι ανάμεσα στις γυναίκες, αλλά πάντα να είστε στα τέσσερα και να προσκυνάτε ένα ανώτερο είδος από εσάς.
Κι έφυγε. Το απόγευμα εννοείται ότι το καλσόν της το είχα συνεχώς στο στόμα μου και μαλακιζόμουν γι αυτή. Το βράδυ το έπλυνα και το άπλωσα για να είναι έτοιμο το βράδυ της επομένης.
Το πρωί οι ώρες δεν περνούσαν. Έλειπε κι η αφέντρα μου. Γύρισα στο σπίτι, κοιμήθηκα και περίμενα το απόγευμα το τηλεφώνημα. Στις 20:00:
Φρύνη: Γεια σου σκλάβε
Εφώ: Καλησπέρα σας
Φρύνη: Πως ήταν η μέρα σου(χαχα)? Σου έλειψα (χαχα)?
Εγώ: Μάλιστα αφέντρα. Μου λείψατε πάρα πολύ
Φρύνη: Σου έλειψαν τα πόδια μου προϊσταμενούλη (χαχα)? Μόλις βγήκα από το ντους και βάζω γαλάκτωμα. Που να τα μύριζες τώρα. Θα το ήθελες?
Εγώ: Θα το ήθελα αφέντρα μου (κι όσο μου μιλούσε μαλακιζόμουν)
Φρύνη: Ανυπομονείς προϊσταμενούλη να πέσεις στα πόδια μου και να τα γλύψεις (χαχα)?
Εγώ: Μάλιστα
Φρύνη: Είσαι ένα αξιολύπητο σκουλήκι. Για πες μου τι κάνεις τώρα? Δεν πιστεύω να μαλακίζεσαι?
Γαμώτο σκεφτόμουν πως το κατάλαβε. Με τρεμάμενη φωνή:
Εγώ: Μάλιστα αφέντρα. Συγνώμη που δεν πήρα την άδεια σας
Φρύνη: Στις 22:00 α βρίσκεσαι στο σπίτι μου. Κι επειδή έχω κέφια δεν θα σε τιμωρήσω που δεν πήρες την άδεια μου πρώτα. Μαλακίσου σκουλήκι και να σκέφτεσαι πόσο υπέροχα μυρίζουν τα πόδια μου.
Εγώ: Μάλιστα αφέντρα. Σας ευχαριστώ.
Ακόμα κι από μακριά της έτρεμα από δέος. Ήμουν πράγματι αξιολύπητος όπως είπε. Αλλά τι να κάνω. Ήταν Θεά και σε ανάγκαζε με το αυταρχικό της ύφος να είσαι σκλάβος της. Κι έχυσα.
Έκανα ντουζάκι, ντύθηκα, πήρα το καλσόν της και ξεκίνησα για το σπίτι της. Λόγω κίνησης όμως έφτασα στις 22:05. Χτύπησα το θυροτηλέφωνο, μου άνοιξε, ανέβηκα και χτύπησα την πόρτα. Όταν την άνοιξε είδα την Θεά μου ντυμένη με μαύρο μακρύ φόρεμα και σκίσιμο στο πλάι, μαύρο καλσόν κι ήταν ξυπόλητη. Ήταν Θεά. Αλλά καθόσον σκεφτόμουν αυτό μου έριξε ένα χαστούκι μπροστά στην πόρτα
Φρύνη: Σου είπα 22:00 κι ήρθες 5 λεπτά καθυστερημένος. Τόσο άχρηστος είσαι? Ούτε τα απλά πράγματα δεν μπορείς να κάνεις?
Εγώ: Συγνώμη αφέντρα μου. Είχε πολύ κίνηση
Φρύνη: Να ξεκινούσες νωρίτερα και να περίμενες μέχρι τις 22:00 για να χτυπήσεις το κουδούνι. Άχρηστο σκουλήκι.
Μου αρπάζει τα μαλλιά μου, μου ξαναρίχνει ένα χαστούκι, κλείνει την πόρτα και με σέρνει μέχρι τον καναπέ. Κάθεται και:
Φρύνη: Γονάτισε μπροστά στα πόδια μου σκουλήκι
Γονατίζω και φέρνει το πρόσωπο της μπροστά στο δικό μου
Φρύνη: Όταν θα σε διατάζω θα εκτελείς τις διαταγές μου επακριβώς. Κατάλαβες?
Εγώ: Μάλιστα αφέντρα
Και μου ρίχνει ένα ακόμα χαστούκι
Φρύνη: Επίσης όταν θα τυχαίνει να βρισκόμαστε σε σπίτι θα είσαι πάντα στα τέσσερα όχι όπως σήμερα που στεκόσουν όρθιος μπροστά στην πόρτα μου. Μπροστά μου δεν είσαι άνθρωπος. Είσαι το σκυλάκι μου. Κατάλαβες?
Εγώ: Μάλιστα
Και πάλι ένα χαστούκι κι εγώ αμέσως στα τέσσερα όπως με διέταξε η αφέντρα μου
Φρύνη: Δώσε ένα τσιγάρο να καπνίσω και πήγαινε να μου φτιάξεις ένα ποτό. Ουίσκι με πάγο.
Τσακίστηκα να εκτελέσω τις διαταγές της και ξανά μπροστά στα πόδια της στα τέσσερα πλέον
Φρύνη: Που είναι το καλσόν μου?
Το βγάζω από μία σακουλίτσα και το μυρίζει
Φρύνη: Απ’ ότι καταλαβαίνω το έπλυνες κανονικά και δεν μυρίζει από τον ιδρώτα μου. Τουλάχιστον έκανες καλή δουλειά μ’ αυτό σκλάβε. Σαν επιβράβευση σου επιτρέπω να μου φιλήσεις τα πόδια μου από μία φορά.
Γεμάτος χαρά φίλησα τα πόδια της ενώ αυτή κάπνιζε το τσιγάρο της. Ερεθίστηκα.
Φρύνη: Λοιπόν σαν καλό σκυλάκι πήγαινε μέσα στο δωμάτιο μου και φέρε τις μαύρες γόβες που είναι εκεί. Έχεις δουλειά να κάνεις.
Πήγα στο δωμάτιο κι έφερα τις γόβες με το στόμα (μαύρες, μυτερές με 8ποντο τακούνι) και τις άφησα με θρησκευτική ευλάβεια δίπλα στα πόδια της. Η αφέντρα μου χαμογελούσε από ικανοποίηση
Φρύνη:Φέρε μου τώρα το τηλέφωνο
Το φέρνω και ξανά μπροστά στα πόδια της
Φρύνη: Όση ώρα θα μιλάω στο τηλέφωνο εσύ να καθαρίζεις τις γόβες μου σαν καλό σκυλάκι. Υπάρχει καμία απορία?
Χαϊδεύοντας το πρόσωπο μου με την Θεϊκή πατούσα του δεξιού της ποδιού. Ακόμα το γαλάκτωμα μύριζε κι αυτό με ερέθιζε ακόμα περισσότερο. Ήμουν στον παράδεισο.
Φρύνη: Έλα καλή μου. Έχω εδώ τον άχρηστο στα πόδια μου και μου καθαρίζει τις γόβες μου. Τελικά μου φαίνεται μόνο γι αυτό αξίζει.
Και μου ρίχνει μία απαλή κλωτσιά στο πρόσωπο μου
Φρύνη: Το νέο σου φόρεμα εντάξει? (παύση) Οι γόβες σου? (παύση) Άστες αν είναι λίγο σκονισμένες. Θα αναλάβει ο άχρηστος που έχω εδώ. Λοιπόν σε τρία τέταρτα θα είμαστε σπίτι σου.
Καθαρίζοντας τις γόβες της Θεάς μου και ακούγοντας αυτά που έλεγε μ’ έπιασε ιδρώτας. Κατάλαβα ότι θα βγαίναμε με την κοπέλα, που δεν ήξερα ποια ήταν, και θα της καθάριζα και τις γόβες της
Φρύνη: Για να δω τις γόβες μου σκλάβε. Τέλεια. Τελικά όντως είσαι καλός στο να γλύφεις τα παπούτσια μου. Μπορείς να φιλήσεις από μία φορά τις πατούσες μου.
Τις φίλησα, άνοιξε την τηλεόραση, άναψε τσιγάρο, τσέκαρε το μακιγιάζ της και μισή ώρα μετά φόρεσε τις γόβες της, το σακάκι της και αφού βγήκαμε από την πόρτα του σπιτιού τότε σηκώθηκα όρθιος. Πήγαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το σπίτι της κοπέλας έκπληξη. Η αφέντρα μου έμενε στην Αγ. Παρασκευή κι η φίλη της έμενε εκεί κοντά σε περιοχή που δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος (για καλή μου τύχη). Αφού πάρκαρα, η αφέντρα μου τηλεφωνεί:
Φρύνη: Έλα φτάσαμε. Είσαι έτοιμη? (παύση) Ωραία. Οι γόβες σου είναι ακόμα σκονισμένες? (παύση). Ωραία έχω το κατάλληλο άτομο για να τις επιμεληθεί (χαχαχα).
Άρχισα να τρέμω. Ποια ήταν αυτή η κυρία-έκπληξη? Μετά από 2 λεπτά λύθηκε η απορία μου. Ήταν η Έλενα (η cowboy) μ’ ένα καφέ μακρύ φόρεμα, καφέ σακάκι, καφέ καλσόν και καφέ γόβες μυτερές. Έμεινα κόκαλο. Ήμουν προϊστάμενος της Φρύνης και της Έλενας στο γραφείο και τώρα θα είμαι σκλάβος τους. Ντράπηκα ώσπου η αφέντρα μου αστράφτει μία:
Φρύνη: Τι περιμένεις βρε άχρηστο σκουλήκι? Βγες έξω να ανοίξεις την πόρτα στην φίλη μου
Τσακίστηκα έξω, έφτασε η Έλενα στο αυτοκίνητο χαμογελώντας με νόημα. Της άνοιξα την πόρτα και πήγε να καθίσει στο αυτοκίνητο
Φρύνη: Έλενα μην βάλεις και τα πόδια μέσα. Πρέπει πρώτα να σου καθαρίσει τις γόβες ο προϊστάμενος, όπως είπαμε
Και σκάσανε στα γέλια.
Φρύνη:Όταν αποφασίσεις ότι σου τις καθάρισε καλά τότε θα ξεκινήσουμε. Δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούμε με βρώμικες γόβες (χαχα)
Έλενα: Σωστά Φρύνη μου. Εμπρός σκουλήκι καθάριζε.
Γονατίζω μπροστά της και μου αρπάζει τα μαλλιά και μου κατεβάζει το κεφάλι στα πόδια της. Ντρεπόμουν αλλά σε 1 λεπτό άρχισα πάλι να ερεθίζομαι και να γλύφω με περισσότερη προθυμία τις γόβες της δεύτερης αφέντρας μου. Η Έλενα κατάλαβε την διαφορά
Έλενα: Βρε συ Φρύνη του αρέσει να γλύφει γυναικεία παπούτσια. Τελικά είχες δίκιο. Και τόσο καιρό στο γραφείο δεν τον είχα να μου τα καθαρίζει. Βλακεία μου
Φρύνη: Αφού σου το είπα. Προϊσταμενούλη, για να ξέρεις, το πρωί δεν ήρθα στην δουλειά γιατί πήγαμε με την Έλενα να αγοράσει όλα αυτά που φοράει σήμερα. Για να ξέρεις πόσο σε αγαπάμε, σου κάναμε την τιμή να είσαι ο πρώτος που θα γλύψεις τις γόβες της Έλενας. Άλλωστε είσαι και ο πρώτος που υπηρετεί την Έλενα. Έχεις να πεις κάτι?
Εγώ: Σας ευχαριστώ πολύ αφέντρα μου για την τιμή. Ευχαριστώ πολύ κυρία Έλενα.
Πλέον ένιωθα ολοκληρωτικά ότι ανήκω στις αφέντρες μου. Ξεπέρασα την ντροπή μου κι έγλυφα με περισσότερη μανία. Οι αφέντρες μου γελούσαν. Οι γόβες και οι σόλες της Έλενας άστραφταν.
Έλενα: Σκλάβε έκανες καλή δουλειά. Φίλησε τις σόλες και ξεκινάμε για ποτό.
Στην διαδρομή οι αφέντρες μου μιλούσαν χωρίς να μου δίνουν σημασία. Όπως έπρεπε δηλαδή αφού εγώ ήμουν ένα τίποτα μπροστά τους. Πήγαμε για ποτό στο Κεφαλάρι. Καθίσαμε σε ένα γωνιακό τραπέζι, οι αφέντρες μου δίπλα-δίπλα με πλάτη στον τοίχο για να βλέπουν το μπαράκι κι εγώ απέναντι τους. Παραγγείλαμε και ακούμπησαν οι αφέντρες μου τα πόδια τους πάνω στους μηρούς μου κάτω από το τραπέζι. Αυτές μιλούσαν αγνοώντας με και κάπου-κάπου με κοιτούσαν χαμογελώντας ειρωνικά. Ένιωθα ταπεινωμένος και συγχρόνως τυχερός που είχα την τιμή να υπηρετώ τις αφέντρες μου. Η ώρα πήγε 02:00 και λίγο πριν φύγουμε
Φρύνη: Λοιπόν προϊστάμενε από δω και πέρα δεν θα φεύγεις ποτέ από το γραφείο πριν από μας. Πάντα πριν φύγεις θα καθαρίζεις τα παπούτσια μας με τον τρόπο που ξέρεις πολύ καλά και κάθε πρωί θα έχεις έτοιμο τον καφέ μας πάνω στα γραφεία μας. Εννοείται ότι όλη τη δουλειά στο γραφείο θα την κάνεις μόνος σου. Αν θέλουμε θα σε βοηθάμε. Επίσης όταν θέλουμε να πάμε να αγοράσουμε παπούτσια θα έρχεσαι μαζί μας και στο μαγαζί θα γονατίζεις μπροστά μας για να μας φοράς τα παπούτσια που θέλουμε να δοκιμάσουμε. Κι επειδή θα σου κάνουμε αυτή την τιμή, τα παπούτσια θα μας τα κάνεις δώρο εσύ. Άλλωστε είσαι ο προϊστάμενος της υπηρεσίας των παπουτσιών μας. Κατάλαβες προϊσταμενούλη?
Και μου τραβάει μια κλωτσιά στ αρχ…ια κάτω από το τραπέζι
Εγώ: Μάλιστα αφέντρα
Φρύνη: Ωραία. Το ευχαριστώ για την τιμή που σου κάνουμε είναι να φιλήσεις εδώ και τώρα τις σόλες μας σκουλήκι.
Πάγωσα. Γύρισα προς τα πίσω να κοιτάξω πόσο κόσμο είχε. Ήμουν τυχερός. Κάθονταν σ’ ένα τραπέζι μακριά από μας 2 κοπέλες με πλάτη σε μας και στο μπαρ η bar tender και η σερβιτόρα μιλούσαν μεταξύ τους. Χώθηκα λοιπόν κάτω από το τραπέζι και φίλησα τις σόλες τους
Εγώ: Ευχαριστώ αφέντρα Φρύνη. Ευχαριστώ αφέντρα Έλενα
Και η Φρύνη μου πατάει το κεφάλι στο πάτωμα. Ένιωθα το πιο ευτυχισμένο σκουλήκι του κόσμου κάτω από τις θεϊκές της γόβες. Οι αφέντρες ξέσπασαν σε γέλια. Κατάλαβα ποιος ΄ήταν ο σκοπός της ζωής μου. Να είμαι σκλάβος τους. Σηκώθηκα
Φρύνη: Υπόψη ότι αύριο θα χρειαστούμε νέες γόβες. Αντιληπτό?
Εγώ: Μάλιστα
Πλήρωσα τα ποτά και ξεκινήσαμε για το σπίτι της Έλενας. Στην διαδρομή πάλι με αγνοούσαν. Φτάσαμε στην πολυκατοικία της Έλενας. Βγήκα από το αυτοκίνητο για να ανοίξω την πόρτα της. Η Έλενα βγήκε και μου ρίχνει ένα χαστούκι
Έλενα: Τι περιμένεις βρε σκουλήκι να με προσκυνήσεις και να μου φιλήσεις τις γόβες? Αυτό είναι το ευχαριστώ που σου έκανα την τιμή να βγω για ποτό μαζί σου?
Αμέσως έπεσα στα πόδια της
Εγώ: Ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε
Έλενα: Μπράβο το σκυλάκι μου. Φρύνη αύριο κατά τις 11:00 θα περάσετε να με πάρετε?
Φρύνη: Ναι ελπίζω το σκουλήκι να μην αργήσει πάλι όπως σήμερα.
Και ξεκινήσαμε για το σπίτι της Φρύνης. Όταν φτάσαμε βγήκα πάλι έξω να της ανοίξω την πόρτα και αμέσως έπεσα στα πόδια της για να φιλήσω τις γόβες της. Η αφέντρα μου γελούσε από ικανοποίηση
Φρύνη: Μαθαίνεις γρήγορα σκουλήκι. Μάλλον θα σε κρατήσω για αρκετό καιρό σαν σκλάβο μου(χαχαχα). Και τώρα τσακίσου από μπροστά μου κι αύριο φρόντισε στις 10:45 να είσαι εδώ. Α! και μην τολμήσεις να τραβήξεις μαλακία στο σπίτι σου. Κατάλαβες?
Ρίχνοντας μου μια κλωτσιά στο πρόσωπο
Εγώ: Μάλιστα αφένρα. Καληνύχτα σας
Έφυγα. Στο σπίτι ήμουν καταερεθισμένος αλλά υπάκουσα στη διαταγή της αφέντρας μου.
Το επόμενο πρωί κανόνισα να φτάσω νωρίς στην Φρύνη. Έφτασα στις 10:30 και περίμενα ένα 15λεπτο μέχρι να χτυπήσω το θυροτηλέφωνο. Η αφέντρα μου κατέβηκε φορώντας μαύρε μπότες ψηλοτάκουνες (ψιχάλιζε από το πρωί), μαύρη midi φούστα, κόκκινο πουκάμισο και μαύρο ημίπαλτο. Χωρίς να μου πει κουβέντα πήγαμε προς το αυτοκίνητο, της άνοιξα την πόρτα και ξεκινήσαμε για την Έλενα. Αυτή φορούσε ένα φορεματάκι μαύρο και μαύρες μπότες (flat)) και μαύρο παλτό. Μπήκε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για την Ερμού όπως μου είπε η Φρύνη. Στην διαδρομή σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να φοράω εγώ στις αφέντρες μου τα παπούτσια που θα δοκιμάζουν κι αγωνιούσα. Σκεφτόμουν τι ντροπή θα ήταν αυτή μπροστά σε τόσο κόσμο. Αλλά θα είχα και την τιμή να βρίσκομαι κοντά στα πόδια τους. Βρήκα να παρκάρω κοντά στην Ερμού και ξεκινήσαμε. Αυτές μπροστά κι εγώ από πίσω. Αφού είδαν τις βιτρίνες κάποιων μαγαζιών μπήκαμε τελικά σ’ ένα. Η Φρύνη έψαχνε για κόκκινες γόβες και η Έλενα για μαύρες. Το μαγαζί είχε μέσα 3 γυναίκες πελάτισσες, 2 γυναίκες υπαλλήλους και μία κυρία στο ταμείο. Οι αφέντρες μου επέλεξαν τις γόβες που θα δοκίμαζαν κι όταν τις έφεραν γονάτισα μπροστά τους έβγαλα τις μπότες τους και φόρεσα τις γόβες στα θεϊκά πόδια τους. Όλες οι κυρίες στο μαγαζί το πρόσεξαν και καρφώθηκαν πάνω μου. Οι αφέντρες μου σηκώθηκαν να τις προβάρουν στον καθρέπτη κι εγώ παρέμεινα γονατιστός στη θέση μου. Ζήτησαν από ένα ζευγάρι δεύτερο και πάλι τα ίδια. Για καλή μου τύχη στο μαγαζί μπήκαν 2 άλλες γυναίκες αλλά κανένας γνωστός. Οι κυρίες που ήταν από την αρχή στο μαγαζί άρχισαν πλέον να καταλαβαίνουν και να χαμογελάνε. Μία από αυτές δοκίμαζε καφέ μπότες χωρίς φερμουάρ και δυσκολευότανε να τις βγάλει και:
Κυρία: Συγνώμη. Μήπως θα μπορούσα να έχω κάποια βοήθεια από τον νεαρό φίλος σας? Δυσκολεύομαι να τις βγάλω.
Φρύνη: Φυσικά. Πήγαινε παιδί μου να βοηθήσεις την όμορφη κυρία να βγάλει τις μπότες της.
Όλες οι κυρίες του μαγαζιού μείνανε κάγκελο στην αρχή και μετά άρχισαν πάλι να γελάνε. Ήμουν η ντροπή του μαγαζιού αλλά αυτό ήταν το τίμημα για να είμαι ο σκλάβος τους. Πήγα λοιπόν να βοηθήσω την κυρία ( 25χρονη ξανθιά και πανέμορφη με καταπληκτικά πόδια). Έβγαλα την μπότα από το ένα πόδι και καθώς έβγαζα την δεύτερη επίτηδες με κλώτσησε και έπεσα κάτω.
Κυρία: Ουπς. Συγνώμη δεν το ήθελα να χτυπήσω τον φίλο σας.
Φρύνη: Δεν πειράζει. Άλλωστε δεν νομίζω να ενοχλήθηκε από το «ατύχημα» (χαχα). Ενοχλήθηκες Λ….?
Εγώ: Όχι.
Κυρία: Ευχαριστώ πολύ (χαχαχα)
Η κυρία γελούσε πιο έντονα όπως και το υπόλοιπο μαγαζί. Σηκώθηκα και φύγαμε. Μπήκαμε σε άλλα 2 μαγαζιά στα οποία υπήρχαν μέσα και άντρες. Τότε ντρεπόμουν πιο πολύ. Τελικά χωρίς άλλα «ατυχήματα» επέλεξαν οι αφέντρες μου τις γόβες που τις άρεσαν και φυσικά τις πλήρωσα εγώ. Ήταν το δώρο μου προς αυτές. Ήταν το ευχαριστώ που μου επέτρεπαν να τις υπηρετώ. Πήγαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το σπίτι της Έλενας. Ανεβήκαμε πάνω και μόλις η Έλενα άνοιξε την πόρτα
Φρύνη: Έλενα μην μπεις ακόμα μέσα. Προϊσταμενούλη οι σόλες μας είναι βρώμικες λόγω βροχής κι αν μπούμε μέσα θα λερώσουμε το σπίτι. Δεν πρέπει να κάνουμε κάτι γι αυτό?
Πάλι καλά που ήταν οροφοδιαμέρισμα και δεν θα με έβλεπε κάποιος. Έπεσα λοιπόν στα τέσσερα και άρχισα να γλύφω τις σόλες από τις μπότες. Τις γυάλισα κι οι αφέντρες μου μπήκαν μέσα. Κι εγώ στα τέσσερα όπως με είχε διατάξει η Φρύνη. Κάθισαν στον καναπέ
Έλενα: Φρύνη θέλεις να βγάλεις τις μπότες να ξεκουραστούν τα πόδια σου
Φρύνη: Δίκιο έχεις. Σκουλήκι τι περιμένεις?
Αμέσως έβγαλα τις μπότες τους
Έλενα: Καφέ θέλεις?
Φρύνη: Βεβαίως
Έλενα: Προϊσταμενούλη ξέρεις τι καφέ πίνουμε. Η κουζίνα είναι εκεί. Τσακίσου
Έφτιαξα τους καφέδες, τους σέρβιρα και ξαναέπεσα στα τέσσερα μπροστά στα πόδια τους. Οι αφέντρες γελούσαν που ήμουν τόσο υποταγμένος σ’ αυτές. Ο προϊστάμενος τους ήταν σκλάβος τους κι αυτό αύξανε την διάθεση τους να με εξουσιάζουν και να με ταπεινώνουν
Φρύνη: Σκουλήκι τα πόδια μας είναι κουρασμένα και ξέρεις ποιος φταίει γι αυτό? Εσύ. Για να σου κάνουμε την τιμή να μας αγοράσεις γόβες, ξεποδαριαστήκαμε. Εμπρός λοιπόν κάνε μασάζ στα θεϊκά μας πόδια. Δείξε μας πόσο τα λατρεύεις.
Κι αμέσως έπιασα δουλειά. Έκανα μασάζ στην μία πατούσα της Φρύνης και φιλούσα την άλλη Κι εναλλάξ. Το ίδιο έκανα και με την Έλενα. Οι αφέντρες μου γελούσαν και με κορόιδευαν, λέγοντας ότι είμαι ο προϊστάμενος της υπηρεσίας για την ευχαρίστηση των ποδιών τους κι ότι μόνο γι αυτό αξίζω. Εννοείται ότι ήμουν ερεθισμένος κι ήταν ευδιάκριτο κι αυτό τις ευχαριστούσε ακόμα περισσότερο. Ανήκα σ’ αυτές κι ήμουν ευτυχισμένος. Και το έδειχνα ότι ήμουν ευτυχισμένος. Για την Φρύνη αυτό ήταν κάτι το συνηθισμένο. Η Έλενα όμως δεν είχε παρόμοια εμπειρία και φαινόταν ο ενθουσιασμός της. Το λάτρευε που είχε ένα σκλάβο στα πόδια της. Οι αφέντρες μου συνέχιζαν να μιλάνε για διάφορα θέματα, πίνοντας τον καφέ τους κι εγώ έκανα αυτό που διατάχθηκα. Μετά από είκοσι λεπτά
Φρύνη: Έλενα εντάξει με το μασάζ?
Έλενα: Ναι Φρύνη μου. Τελικά αυτό το σκουλήκι ξέρει να φροντίζει τα γυναικεία πόδια. Όποτε θα αισθάνομαι κουρασμένη ξέρω ποιον θα φωνάζω (χαχαχα)
Φρύνη: Λοιπόν σκλάβε πήγαινε φέρε τις καινούριες μας γόβες.
Τις φέρνω και τις φοράω στα πόδια τους. Η Έλενα πλέον από κει που ήταν ένας cowboy είχε μεταβληθεί σε μία κομψή Θεά δίπλα στην Φρύνη. Τις είχα ερωτευτεί και τις δύο.
Φρύνη: Θέλεις να τις φιλήσεις σκουλήκι? Τι ρωτάω (χαχαχα)? Θα σκότωνες για να τις φιλήσεις. Η ζωή σου πλέον απέκτησε νόημα. Σωστά?
Εγώ: Μάλιστα αφέντρα
Φρύνη: Κρίμα ακόμα δεν ήρθε η ώρα. Γδύσου και ξάπλωσε μπροστά στον καναπέ.
Γδύθηκα και ξάπλωσα μπροστά στον καναπέ με το κεφάλι μου κάτω από τα πόδια της Φρύνης και τους μηρούς μου κάτω από τα πόδια της Έλενας. Μύριζα τις σόλες της Φρύνης αλλά δεν μου επιτρεπόταν να τις φιλήσω. Η Έλενα πατούσε μία τους μηρούς μου, μία το στομάχι μου και μία δίπλα στον ερεθισμένο πούτσο μου. Ήμουν ερεθισμένος. Ήθελα να γλύψω τις σόλες της Φρύνης και να χύσω. Αλλά οι αφέντρες μου από την ώρα που ξάπλωσα με αγνοούσαν κι εγώ τραβούσα το μαρτύριο μου. Άρχισα να ιδρώνω. Μετά από μισή ώρα η Έλενα σηκώθηκε και άρχισε να δοκιμάζει διάφορα ρούχα με τα δύο νέα ζευγάρια γόβες που αγόρασε. Όσο την έβλεπα με τα φορέματα και τις φούστες τόσο πιο πολύ την λάτρευα. Αδικούσε τον εαυτό της που ντυνόταν σαν cowboy.Ήταν πλέον μια κομψή Θεά κι εγώ ο τυχερός πρώτος σκλάβος της. Αφού δοκίμασε για μισή ώρα διάφορα ρούχα, ήρθε και ξανακάθισε όπως πριν. Ο πούτσος μου ήταν κατακόκκινος κι εγώ καταϊδρωμένος. Η Έλενα ως πρωτάρα αφέντρα ήταν ενθουσιασμένη που έκανε έναν άντρα να αισθάνεται έτσι μόνο με τα πόδια της. Αισθανόταν ενθουσιασμένη με την εξουσία που ασκούσε πάνω μου. Κι αυτό με ερέθιζε ακόμα πιο πολύ. Πλέον σπαρταρούσα σαν το ψάρι. Κι αυτές φελούσαν
Έλενα: Φρύνη, ο προϊσταμενούλης ήταν καλός σκλάβος σήμερα. Τι λες, δεν αξίζει μία επιβράβευση?
Με λυπήθηκε
Φρύνη: Ότι θέλεις εσύ Έλενα μου. Χατήρι δε σου χαλάω
Έλενα: Για να δούμε λοιπόν προϊσταμενούλη. Πόση ώρα θα κάνεις για να τελειώσεις για τις αφέντρες σου. Σου επιτρέπω να γλύφεις τις σόλες της Φρύνης κι εγώ θα σε μαλακίζω
Σε δύο λέπτα δεν άντεξα. Ήμουν ερεθισμένος από το πρωί που τις πήρα από το σπίτι τους
Εγώ:Τε.. Τε.. Τελειώωωωνωωω. Σαααας ανήκωωωωωωωωω αφέεεεεεντρεεεεεες μου.
Και τελείωσα. Οι αφέντρες μου γελούσαν
Έλενα: Είσαι αξιολύπητος. Αξιοθρήνητος. Μόνο γι αυτό αξίζεις. Για να βρίσκεσαι κάτω από τα πόδια μας. Σήκω να σκουπιστείς.
Μου ρίχνει μια κλωτσιά στο στομάχι. Σηκώθηκα, σκουπίστηκα και ντύθηκα όπως με διέταξε η Φρύνη για να φύγουμε. Φόρεσα τις μπότες στην Φρύνη, προσκύνησα την Έλενα φιλώντας τις γόβες της και φύγαμε. Άφησα την Φρύνη στο σπίτι της και πήγα στο δικό μου. Ήμουν ευτυχισμένος.
Την Δευτέρα όπως με διέταξαν πήγα πριν απ’ αυτές στην δουλειά, αγόρασα τους καφέδες τους για να τους βρούν έτοιμος. Δεν με βοήθησαν στην δουλειά καθόλου. Το μεσημέρι τις προσκύνησα και έγλυψα τις γόβες τους (η Έλενα πλέον άρχισε να έρχεται ντυμένη κομψότατα), με έφτυσαν, τις ευχαρίστησα για την τιμή που μου κάνανε να φροντίζω εγώ και μόνο εγώ τα παπούτσια τους κι έφυγαν γελώντας με μένα. Αυτή ήταν η νέα μου ζωή κάτω από τα πόδια τους. Ήταν οι αφέντρες μου. Τις ανήκα
Εμφάνιση μηνυμάτων
