2
« στις: Μαΐου 28, 2015, 04:31:42 μμ »
Ο εργασιακός χώρος πάντοτε αποτελούσε ταμπού όσο αφορά τις σεξουαλικές σχέσεις και επαφές μεταξύ δυο φύλων. Ο δικός μου άλλωστε δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικός μιάς και το αφεντικό της εταιρίας που εργάζομαι πάντα είχε πάντα ιδιαίτερο γούστο στο να επιλέγει γυναικείο προσωπικό με βάση τα "προσόντα" και όχι τα πτυχία η τις γνώσεις.
Η 'Μ' ξεκίνησε να δουλευεί στη εταιρία μου σαν receptionist στην είσοδο για 4 μήνες και στην συνέχεια μετακινήθηκε σαν γραμματέας του τεχνικού τμήματος μέχρι και σήμερα. Εδώ να σημειώσω ότι το δικό μου τμήμα που είμαι επικεφαλής μοιράζεται κοινό χώρο με το τεχνικό.
Η 'Μ" είναι μια εντυπωσιακή 35άρα γυναίκα με ίσια καστανά μαλλιά, πρόσφατα παντρεμένη με γυμνασμένο σώμα. Πραγματικά ξεχωρίζει απο τις υπόλοιπες (ακόμα και από την δική μου γραμματέα) σε ντύσιμο στύλ εμφάνιση. Αυτό που την κάνει ξεχωριστή τουλάχιστον στα δικά μου τα μάτια είναι ότι 3 χρόνια τώρα δεν έχει φορέσει ίσιο παπούτσι στο γραφείο με το χαμηλότερο ψηλοτάκουνο που την έχω δεί να φορά να αγγίζει τούς 9 πόντους. Δεν ύπαρχει μέρα που να φορέσει το ίδιο παπόυτσι συνεχόμενα, γεγονός που με έκανε να αναρωτίεμαι αν πραγματικά έχει φετίχ με τα ψηλοτάκουνα παπούτσια και πέδιλα. Συνήθως τις συνδιάζει με κολάν η στενό παντελόνι έτσι ώστε η γυμνασμένη γάμπα της τονίζεται, ενω αυτό που με κάνει να χαζεύω για ώρες τα πόδια της είναι οι φλέβες του κουτουπιέ είδικοτερα όταν φορά τις 12 ποντες γόβες η πέδιλα. Τα νύχια της πάντα βαμένα και περιποιημένα σαν γλυπτό έργο τέχνης.
Πραγματικά είναι άπειρες οι φορές είδικοτερα τα καλοκαίρια που έχω φαντασιωθεί να βρίσκομαι στα πόδια της, να μυρίζω το ελαφρό άρωμα τους να αγγίζω το δέρμα του κουτουπίε με την γλώσσα μου κατεβαίνοντας αργά - σαδιστικά προς τα δαχτυλά της και κλείνοντας τα μάτια να τα λατρεύω με ευλαβικό τρόπο.
Για όσους δεν γνωρίζουν είμαι παντρεμένος με Αφέντρα εδώ και 3 χρόνια, την οποία την λατρεύω πραγματικά αλλά το γεγονός ότι άρχισα να φαντασιώνομαι να λατρεύω τα πόδια της "Μ" με ανησύχησε πολύ. Δεν σας κρύβω ότι πέρασε ένα μικρό διάστημα 4 μηνών όπου η επιθυμία μου για τα πόδια της ''Μ" έιχε φτάσει στο κατακόρυφο έτσι ώστε τα φαντασιονώμουν την ώρα που υπηρετούσα την γυναίκα μου και Αφέντρα μου. (ημαρτόν, μου πήρε 4 μήνες να το ξεπεράσω)
Στο διάστημα αυτό συνέβη το παρακάτω περιστατικό με την 'Μ' και θα έλεγα ότι μετά από αυτό μου πέρασε η κάψα. Η 'Μ' εκτός απο εντυπωσιακή γυναίκα, ήταν πολυ σοβαρή και μετρημένη στα λόγια της, γενικώς είχε την εικόνα ότι δεν σηκώνει πολλά πολλά. Εγώ το εξέφρασα σαν μια μορφή αυταρχισμού εκ μέρους της πράγμα που μου ανέβαζε πολύ τις υποτακτικές μου ορμόνες. Στο παρελθόν κανά 2 συνάδελφοι προσπάθησαν να της την "πέσουν" όταν ακόμη δεν ήταν παντρεμένη και κανείς δεν γνώριζε τίποτα απο την προσωπική της ζωή με αποτέλεσμα να "φάνε" πόρτα. Το γενικό συμπέρασμα ήταν ότι γούσταρε "πραγματικούς παραδοσιακούς άντρες" όπως είχε πεί μεταξύ σοβαρού και αστείου, γεγόνος που εγώ το μετέφρασα ότι σαν υποτακτικός αν την πλησίαζα δεν θα είχα καμία τύχη.
Ένα ανοιξιάτικο πρωινό ήρθε στο γραφείο φορώντας ένα ζευγάρι ολοκαίνουργια 12πόντα μαύρα βελούδινα πέδιλα που δέναν με λουράκι γύρω απο τον αστάγαλο, ενω το ιδιαίτερο του παπουτσιού ήταν ότι όλη η καμάρα να είναι φανέρη. Οταν περπάτησε τον διάδρομο για να φτάσει στο γραφείο της περνώντας απο μπροστά μου, πήγα να πάθω "εγκεφαλικό". Καθ όλη την διάρκεια της ημέρας δεν είχα την δύναμη να ξεκολήσω το βλέμμα μου απο τα πόδια της, πράγμα που πιστέυω ότι έγινε αντιληπτό. Στο διάλειμμα του φαγήτου ύπεστη ένα γλυκό βασανηστήριο καθώς καθοταν σε ένα ψηλό σκαμπό σταυροπόδι με το ένα της πόδι να πατά πάνω σε ένα αερόθερμο...το οποίο απο λευκό απέκτησε εμφανή γκρί σημάδια απο την σόλα του παπουτσιου της. Τα δε δαχτύλα του ποδιού της βαμμένα κοκκίνα που σε συνδιασμό με το μαύρο βελούδο φαντασιωνόμουν την πλάτη μου στην θέση του αερόθερμου μέχρι να τελειώσει το γεύμα της.
Κατά τις 2¨00 ο προισταμενός της την έστειλε στο ισόγειο να παραλάβει αλληλογραφία του τμήματος απο το κούριερ και εγώ ερχόμουν απ'εξω καθώς είχα πάει να πληρώσω κάτι λογαριασμούς. Το αποτέλεσμα ένα σύντομο τετ-α-τετ στο ανσασέρ....
"Μεγιά τα παπούτσια" της είπα και συνέχισα "πόσο τα πήρες;"
"120 ευρώ αλλά κοίτα μέρα που βρήκα να τα φορέσω, πάτησα σε κάτι νερά και βράχηκε το βελούδο εδώ στο πλάι" μου απάντησε σηκώνοντας το πέδιλο στο ύψος του γόνατου της δειχνοντάς μου με το χέρι της το σημείο.
Εκεί δεν άντεξα...σε κλάσματα δευτερολέπτου 100 σκέψεις περάσαν απο το μυαλό μου, την κοίταξα για ένα δευτερόλεπτο ψελλίζοντας "συγνώμη" και επεσα στα πόδια της με τα χέρια μου να κρατιουνται απο τους αστραγάλους της καθαρίζοντας το λεκιασμένο σημείο με την γλώσσα μου. Εκείνη σε σόκ για λίγα δευτερόλεπτα και στη συνέχεια πριν ανοίξει η πόρτα του ανσασέρ πάτησε το κοκκινο κουμπί. Ταυτόχρονα σηκωσε το πόδι της και μου πάτησε το κεφάλι με δύναμή σταματώντας με απο κάθε δραστηριότητα.
"Μαλάκα το βελούδο δεν θέλει γλώσσα θα μου τα κάνεις χειρότερα" και με μανία άρχισε να σκουπίζει τις σόλες της στο προσωπό μου σαν να με κλωτσούσε.
"Θα σου πάρω καινούργια, θα σου πάρω ότι θέλεις μόνο σε παρακαλώ άσε με να σε λατρέψω για ένα λεπτό, μόνο ένα λεπτό σου ζητώ τιποτα παραπάνω" της απάντησα
Εκείνη πάτησε το κοκκίνο κουμπι ξανά και η πόρτα του ανσασέρ άνοιξε στον όροφο μας, και αφού με έσπρωξε με το πόδι της μην καταλαβαίνοντας απο παρακάλια βγήκε έξω.
"Είσαι πολύ ανώμαλος, να πάς σε γιατρό γιατί δεν πάς καλά" μου είπε και έφυγε θυμωμένη. Ευτυχώς που εκείνη την ώρα δεν ήταν κανείς εκεί στο κλιμακοστάσιο γιατί θα γινόμουν ρεζίλι. Μετά απο αυτό δεν ξαναμιλήσαμε πέραν των τυπικών και εργασιακών θεμάτων μέχρι που την έδιωξε το αφεντικό μου (μείωση προσωπικου). Τρείς μέρες αργότερα απο το συμβάν της αγόρασα και της έστειλα στο σπίτι τα ίδια παπούτσια που φορούσε με μιά κάρτα που έγραφε "ευχαριστώ" και γυρνώντας την απο την ανάποδη "συγνώμη".
Εμφάνιση μηνυμάτων
