Αναμονή

Αρκετές μέρες είχαν περάσει από εκείνο το βράδυ, με εμένα να αγωνιώ για τις συνέπειες. Φοβόμουν μήπως τα έλεγε όλα και με έκανε ρεζίλι. Προσπαθούσα να επικοινωνήσω μαζί της αλλά δεν μου απαντούσε σε καμία κλήση ή μήνυμα. Η καθημερινή μου ζωή συνέχισε με τον ίδιο τρόπο αλλά εντελώς διαφορετικό ρυθμό. Καθώς δεν μπορούσα να βγάλω την συσκευή αγνότητας τις νύχτες για να ανακουφιστώ, μέρα με την μέρα την ένιωθα να σφίγγει ακόμα πιο πολύ. Το χέρι μου δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από το κινητό σε μια προσπάθεια να βλέπω φωτογραφίες της συνέχεια.
Σαν λύτρωση ένα μεσημέρι Παρασκευής στην δουλειά ακούω το κινητό μου να χτυπάει. Για κάποιο λόγο το ένιωσα να χτυπάει διαφορετικά. Ήταν ένα μήνυμα από εκείνη. «Μετά την δουλειά να έρθεις κατευθείαν σπίτι μου». Έμεινα για λίγα λεπτά να κοιτάζω το κινητό μου σκεπτόμενος για το τι με περίμενε. Οι υπόλοιπες ώρες κύλισαν βασανίστηκα και απίστευτα αργά. Όταν πλέον σχόλασα, χωρίς να μπορώ να σκεφτώ το οτιδήποτε, μπήκα στο αυτοκίνητό μου και οδήγησα μηχανικά μέχρι το σπίτι της. Κοντοστάθηκα στην εξώπορτα της πολυκατοικίας, πήρα μια βαθιά ανάσα και χτύπησα το κουδούνι. Όταν ανέβηκα πάνω στην πόρτα με περίμενε η κ. Μάγδα, η μητέρα της. Πάγωσα μόλις την αντίκρυσα. Ένιωσα πως τα ήξερε όλα και δεν τολμούσα καν να την κοιτάξω στα μάτια.
-   «Αλέξη μου, τι κάνεις;» με χαιρέτησε πρόσχαρα.
-   «Μια χαρά, κυρία Μάγδα. Εσείς πως είστε;» απάντησα καθώς πέρασα μέσα στο διαμέρισμα.
Είπαμε τα τυπικά και με ενημέρωσε πως η Νάνσυ δεν έχει γυρίσει ακόμα και πως μπορώ να την περιμένω μαζί της στον καναπέ. Καθώς αναμέναμε και χαζεύαμε στην τηλεόραση το σώμα μου είχε μαρμαρώσει από τον τρόμο. Σε μια στιγμή το βλέμμα μου χάθηκε παρακολουθεί την μορφή της. Η κ. Μάγδα είναι μια πολύ όμορφη γυναίκα, κοντά στα 50, που όμως το σώμα της θύμιζε τριαντάρας. Δεν μπόρεσα να προσέξω πολλά καθώς τα μάτια μου κόλλησαν στα όμορφα ποδαράκια της που είχε απλωμένα στο τραπεζάκι μπροστά της. Δεν κατάλαβα για πόση ώρα τα χάζευα, ή αν με κατάλαβε, αλλά το λήθαργό μου διέκοψε ο ήχος από τα κλειδιά της Νάνσυ στην πόρτα. Μπήκε μέσα και αφού χαιρέτησε την μητέρα της, ήρθε μπροστά μου και απαίτησε να σηκωθώ από την θέση μου για να κάτσει εκείνη δίπλα στην μητέρα της. Έμεινα όρθιος μπροστά τους χωρίς να προλάβω να πω οτιδήποτε.
-   «Είπες στην μητέρα μου γιατί είσαι εδώ;» με ρώτησε με αυστηρό ύφος.
-   «Όχι, δεν…» προσπάθησα να απαντήσω πριν με διακόψει.
-   «Γδύσου, γονάτισε και μην ακούσω λέξη.» διέταξε απότομα.
Έσκυψα το κεφάλι και ακολούθησα τις εντολές της. Προς μεγάλη μου έκπληξη, η κ. Μάγδα δεν αντιδρούσε καθόλου σε όλα αυτά και συνέχισε να παρακολουθεί τηλεόραση έχοντας στα χείλη της ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Οι δυο γυναίκες χρησιμοποίησαν την πλάτη μου σαν υποπόδιο για αρκετή ώρα μέχρι που νυστάξανε.
-   «Εσύ θα κοιμηθείς εδώ!» διέταξε η Νάνσυ υποδεικνύοντας μια γωνίτσα στο σαλόνι.
Δεν είπα λέξη. Κούρνιασα στην γωνίτσα μου σαν σκυλάκι παρατηρώντας τα βήματά τους καθώς απομακρύνονταν προς τις κρεβατοκάμαρές τους.

Πρόλογος

Ο γνώριμος ήχος του ξυπνητηριού ακούστηκε και μηχανικά σηκώθηκα και ακολούθησα την ίδια διαδικασία όπως κάθε πρωί για να ετοιμαστώ για την δουλειά. Αυτό που με έκανε όμως διαφορετικό ήταν ένα βαθύ μυστικό. Κάθε πρωί πριν φύγω από το σπίτι, πέρα από τα ρούχα, φορούσα και την συσκευή αγνότητας που είχα αγοράσει τους τελευταίους μήνες. Δεν θα κρύψω ότι είμαι μεγάλος λάτρης των γυναικών αλλά κυρίως φοβερά ντροπαλός και υποτακτικός απέναντί τους. Οι γυναίκες είναι επίγειες θεές, από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Και αυτό ήταν και το αδύναμο σημείο μου. Πάντα το βλέμμα μου έπεφτε χαμηλά όταν αντίκρυζα κάποια γυναίκα χωρίς ποτέ να τολμήσω να την κοιτάξω στα μάτια. Έμενα μόνο να θαυμάζω τα όμορφα πόδια τους, τα δάχτυλα και τα νύχια τους, ακόμα και τα παπούτσια τους. Η συνέπεια όλων αυτών ήταν μια διαρκής στύση, που πέρα από ενοχλητική ήταν και ντροπιαστική. Κάπως έτσι πήρα την απόφαση να χρησιμοποιήσω μια συσκευή αγνότητας, ώστε να προστατεύσω τον εαυτό μου αλλά και για να μην προσβάλλω κάποια θεά με τις τυχαίες μου στύσεις.

Απωθημένο

Κάποια πράγματα χαράζονται βαθιά στο μυαλό ενός αγοριού από μικρή ηλικία, όπως αντιλήψεις, συναισθήματα, φετίχ και έρωτες. Έτσι και το δικό μου μυαλό είχε κυριευτεί με την μορφή της κολλητής του αδερφού μου, της Νάνσυ. Μια μελαχρινή θεά, αρκετά πιο κοντή από εμένα, με πλούσιο στήθος, θεσπέσιο κώλο, και φυσικά πόδια που σε έκαναν να λιώμα μόνο στην όψη τους. Η Νάνσυ από μικρή ήξερε ότι ήταν αυτό που συνήθως την αποκαλούσαν όλα τα αγόρια πίσω από την πλάτη της. «Καυλάκι». Και προφανώς εκμεταλλευόταν αυτήν την ιδιότητα στο έπακρο, κάνοντας πολλούς να τρέχουν από πίσω της, και διατηρώντας παραπάνω από μια σχέσεις ταυτόχρονα, αντικαθιστώντας τες σε τακτά χρονικά διαστήματα. Παραδόξως με τον αδερφό μου ήταν διαφορετικά. Είχαν χτίσει μια φιλία πολύ βαθιά, χωρίς τίποτα πονηρό να έχει συμβεί ποτέ. Ήταν κάτι σαν την μικρή του αδερφή. Παρ’ όλα αυτά εγώ δεν μπόρεσα ποτέ να την προσεγγίσω, λόγω ντροπής, φόβου, πείτε το όπως θέλετε. Ακόμα και οι λίγες σχέσεις που είχα κατά καιρούς, καμία δεν μπόρεσε να σβήσει την Νάνσυ από το μυαλό μου. Έτσι λοιπόν είχα βυθιστεί στην καθημερινή μου ρουτίνα που ξεκινούσε με το κλείδωμά μου στην συσκευή αγνότητας και στην συνέχεια χαζεύοντας το αρκετά δραστήριο προφίλ της στο ίνσταγκραμ καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας. Η θεά Νάνσυ δεν δίσταζε να προκαλεί αρκετές φορές μέσα στη μέρα τους άνδρες ακολούθους της, και εμένα μαζί, μόνο που εγώ ήμουν κλειδωμένος για χάρη της.

Αποκάλυψη

Η καθημερινή ρουτίνα έφτανε στο τέλος της το βράδυ με εμένα να χαζεύω στην τηλεόραση μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Συνήθιζα να ξεκλειδώνομαι αφού έκλεινα την τηλεόραση για ύπνο καθώς η συσκευή αγνότητας ήταν αρκετά άβολη μετά από όλη την ημέρα. Το κλειδάκι της συσκευής ήταν πάντα κρυμμένο σε ένα ροζ καλτσάκι, κάτω από τον καναπέ, που δεν χρειάζεται να σας πω σε ποια ανήκε. Ομολογώ ότι ήταν μια στιγμή απερισκεψίας όταν το έκλεψα από το σπίτι της μια φορά που έτυχε να βρεθώ εκεί με τον αδερφό μου.
Ένα βράδυ όπως όλα τα άλλα, εκεί που ήμουν χαλαρός στον καναπέ μου και χάζευα στην τηλεόραση, έμελλε να γίνει κάτι μαγικό. Από την πόρτα μπήκε ο αδερφός μου μαζί με την Νάνσυ και συζητούσαν για το που θα πάνε για ποτό. Όσο ο αδερφός μου ήταν στο δωμάτιο για να αλλάξει, εκείνη κάθισε στον διπλανό καναπέ για να τον περιμένει. Εγώ παγωμένος στην θέση μου συνέχισα να παρακολουθώ την ταινία μου προσπαθώντας να το παίξω άνετος, παρόλο που ένιωθα την συσκευή αγνότητάς μου να σφίγγει αφόρητα γύρω από το πρησμένο μου πέος. Είπαμε τα τυπικά και ύστερα επικράτησε σιωπή. Η Νάνσυ έπαιζε με το κινητό της, ή μάλλον με κάποιον από τους πολλούς γκόμενους, ενώ εγώ κοιτούσα πότε την τηλεόραση και πότε τα πόδια της. Ήταν καθισμένη σταυροπόδι και κουνούσε σαγηνευτικά το πάνω πόδι προς το μέρος μου. Αναρωτιόμουν αν το ήξερε ή αν όλο αυτό ήταν απλώς τυχαίο. Ύστερα από λίγα λεπτά κάνει την κίνηση και στρίβει τσιγάρο, το ανάβει και μου λέει χωρίς καν να με κοιτάξει.
-   «Μπορείς να μου φέρεις ένα ποτήρι νερό;»
-   «Ναι, φυσικά.» απαντώ με τρεμάμενη φωνή.
Γυρίζοντας προς το μέρος της, εκείνη άπλωσε το χέρι της με το οποίο κρατούσε ακόμη τον αναπτήρα και πήρε το ποτήρι. Ταυτόχρονα, ο αναπτήρας έπεσε από το χέρι της και κύλισε κάτω από τον καναπέ. Τρομοκρατημένος με αυτό που είδα, έσπευσα να σκύψω να βρω τον αναπτήρα αλλά η Νάνσυ με πρόλαβε. Έβαλε το χέρι της κάτω από τον καναπέ και ψηλαφιστά ανακάλυψε αυτό που φοβόμουν. Όταν έβγαλε το χέρι της, κρατούσε το ροζ καλτσάκι ενώ κατάλαβε και το περιεχόμενό του.
-   «Δεν νομίζεις ότι έπρεπε να γνωρίζω για κάτι τέτοιο;»
Εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Σαν σωτηρία ακούστηκαν τα βήματα του αδερφού μου να πλησιάζουν. Εκείνη σηκώθηκε, έκρυψε το καλτσάκι στην τσέπη της, με φίλησε στο μάγουλο και με χαιρέτησε. Οι δυο τους έφυγαν και εγώ έμεινα να αναλογίζομαι τις ακριβώς συνέβη.

Είναι επειδή φαίνονται τα γλυκά σου δαχτυλάκια!!!

Τον τελευταίο καιρό έχω ανεβάσει διάφορες φώτο από Instagram διαφόρων φίλων μου, οπότε σκέφτηκα να τις μαζέψω όλες εδώ. Ξεκινάω με τις ζουμερές πατουσίτσες της Ε.

Όλα ξεκινούν

Λίγο πριν την γιορτή της μητέρας, εκεί που χάζευα στο internet για να βρω ένα καλό δώρο, έπεσα πάνω σε μια διαφήμιση για έναν διαγωνισμό. Αφορούσε ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνες μαύρες γόβες που μόλις τις έδειξα στην μητέρα μου ξετρελάθηκε. Για να μην τα πολυλογώ, δηλώσαμε συμμετοχή και πήγαμε στο συγκεκριμένο κατάστημα την ημέρα του διαγωνισμού. Η πωλήτρια που βρισκόταν εκεί, μας εξήγησε τους κανονισμούς και την διαδικασία. Όλες οι γυναίκες που θα συμμετείχαν θα φορούσαν τα παπούτσια του διαγωνισμού και θα έπρεπε να περάσουν από κάτι δοκιμασίες με την βοήθεια των γιών τους που τις συνόδευαν.
Η πρώτη δοκιμασία ήταν σχετικά απλή. Οι γυναίκες έπρεπε να διανύσουν μια απόσταση ισορροπώντας με τα τακούνια πάνω σε μια λεπτή μεταλλική λωρίδα με την βοήθεια του συνοδού που τις κρατούσε από το χέρι. Ο καλύτερος χρόνος κέρδιζε.
Περνώντας στην δεύτερη δοκιμασία, κάθε συνοδός έπρεπε να ρίχνει πλαστικούς βόλους προς τα πόδια της μητέρας του κι εκείνη να τους πατάει ώστε να σπάσουν. Εκείνη που θα έσπαγε τους περισσότερους περνούσε στην επόμενη φάση.
Μέχρι εδώ τα πήγαμε πολύ καλά και μπορώ να ομολογήσω ότι είχε πολύ πλάκα. Βρισκόμασταν σχεδόν στην τελική φάση με άλλα τέσσερα ζευγάρια. Στην επόμενη δοκιμασία έπρεπε οι συνοδοί να βάζουμε τα νύχια των ποδιών των γυναικών με ένα μαύρο μανό που διαφήμιζε ένας από τους χορηγούς του διαγωνισμού. Στην αρχή ένιωσα λίγο άβολα, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά όταν γονατίσαμε μπροστά στις μητέρες μας για να τους βάψουμε τα νύχια. Παρόλα αυτά, το ξεπέρασα και αφού αφαίρεσα τις γόβες της μητέρας μου, άρχισα να βάφω τα νύχια της όσο καλύτερα μπορούσα καθώς θα μας βαθμολογούσαν. Κρατούσα την πατούσα της με το αριστερό μου χέρι και με το άλλο το πινελάκι, προσπαθώντας να κάνω μικρές και προσεκτικές κινήσεις. Τα πόδια της ήταν απαλά, αλλά ζεστά και λίγο ιδρωμένα από τις προηγούμενες δοκιμασίες. Βλέπετε πάντα είχα ένα θεματάκι με τα γυναικεία πόδια. Ήταν η αδυναμία μου. Ήμουν τόσο κοντά στα πόδια της που ήθελα τόσο πολύ να τα φιλήσω, αλλά προσπάθησα να το παίξω ψύχραιμος μπροστά στους κριτές που ήταν όλες γυναίκες. Αφού τελείωσε και αυτό το βήμα, μας είπαν ότι πρέπει να κάνουμε μασάζ στις πατούσες των άλλων γυναικών στα πλαίσια της ευγενούς άμιλλας. Στην αρχή ήμασταν όλοι διστακτικοί αλλά μας εξήγησαν ότι πρέπει να το κάνουμε για δέκα λεπτά αλλιώς θα αποκλειόμασταν.
-   «Έλα τώρα βρε γλυκέ μου, μην ντρέπεσαι. Απλά θα κάνεις ποδομασάζ σε εκείνη την κυρία για λίγο για να περάσουμε στην επόμενη φάση. Δεν θες να βοηθήσεις την μαμά να πάρει αυτές τις γόβες;»
Χωρίς να απαντήσω, πήγα στην άλλη κυρία και άρχισα να τρίβω τα πόδια της. Ένιωθα πως βρισκόμουν στον παράδεισο και την κόλαση μαζί. Άρχισαν να μου τρέχουν τα σάλια και να ερεθίζεται το πέος μου. Παρατήρησα ένα περίεργο ύφος στις κοπέλες της κριτικής επιτροπής και ένα κρυφό ύπουλο χαμόγελο. Μήπως το κατάλαβαν; Άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας. Τα δέκα πιο αργά λεπτά της ζωής μου πέρασαν επιτέλους και τελικά βρεθήκαμε τρία ζευγάρια στην επόμενη φάση.

Συνεχίζεται...

δώστε  βάση στα σχόλια

 

Μια φίλη αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας τα πατουσάκια της από την παραλία!!! Είναι πανέμορφα!

http://blaze312.tumblr.com/post/162838287487/a-friend-of-mine-gorgeous-feet

Και η φίλη μας η Όλγα ανέβασε τα όμορφα ποδαράκια της από το καλοκαίρι!!!