Καλησπέρα παιδιά, το 2011 αν δεν κάνω λάθος είχε βγει η ταινία ερωτικού περιεχομένου με τίτλο Laura Does Domination, ελληνική πρωταγωνίστρια με bdsm περιεχόμενο, είχε ανέβει και στο ίντερνετ και κυκλοφόρησε στα περίπτερα με 5 ευρώ αν θυμάμαι καλά. Θέλω να βρω αυτήν την ταινία και δεν υπάρχει πουθενά για online watching, και όταν πάω να την κατεβάσω από torrent δεν κατεβαίνει ποτέ. Μήπως μπορεί να βοηθήσει κάποιος?!? 

Το Ηράκλειο, όχι αυτό της Κρήτης, σφύζει καθημερινά από κόσμο που επισκέπτεται τις καφετέριές του. Είναι μια πολυσύχναστη περιοχή όπου συχνάζουν χιλιάδες άτομα διαφορετικού χαρακτήρα και ενδιαφερόντων. Ένας από αυτούς είναι κι ο Μιχάλης, ένας 25άρης υδραυλικός, ο οποίος παλεύει καθημερινά για το μηνιάτικο των 600 ευρώ. Τον τελευταίο καιρό είναι αποκομμένος από τους φίλους του καθώς παλεύει με το είναι του. Συγκεκριμένα οι ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις του καθώς και η έλλειψη επαφής με το γυναικείο φίλο, τον έχουν φέρει σε δύσκολη θέση μιας κι απεγνωσμένα προσπαθεί να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του. Τ’ απογεύματα ξοδεύει τον ελεύθερό του χρόνο πηγαίνοντας σε καφετέριες μόνος και χαζεύοντας τα πόδια των γυναικών που κάθονται σε διπλανά τραπέζια. Συχνά γίνεται αδιάκριτος όμως ευτυχώς η δυστυχώς είναι δύσκολο για τις γυναίκες να καταλάβουν το σημείο που εστιάζει ο Μιχάλης. Η συνήθεια του Μιχάλη ν’ αράζει μόνος του σε καφετέριες παρακολουθώντας γυναικεία πόδια οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχει ικανοποιήσει ποτέ την φαντασίωσή του παρά μόνον σε μπουρδέλα. Κι εκεί προφανώς δεν ένιωσε τη μέγιστη ευχαρίστηση αφού κουμάντο κάνει αποκλειστικά η γυναίκα. Έτσι λοιπόν τρελαινόταν στην ιδέα ότι θα έρθει σε επαφή με τα πόδια μιας όμορφης γυναίκας και θα περνούσε μοναδικές στιγμές. Φυσικά αυτό ήταν αδύνατο να συμβεί από την μια μέρα στην άλλη, γι’ αυτό κι ο Μιχάλης επέμενε στο ίδιο τροπάρι. Έχοντας επαναλάβει την ίδια τακτική από την αρχή της άνοιξη έως και σήμερα, αποφάσισε να μην το βάλει κάτω. Ήταν 3 Ιουνίου, μια ιδιαίτερα κουραστική μέρα, αφού λόγω των απεργιών των ΜΜΕ ο Μιχάλης επέστρεψε στο σπίτι του στο Νέο Ηράκλειο με δυο ώρες καθυστέρηση. Η καθιερωμένη βόλτα ξεκινούσε κατά τις 7 και τελείωνε λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Ήταν ήδη 6 και ο Μιχάλης χρειαζόταν ύπνο, ωστόσο αποφάσισε να κάνει ένα χαλαρωτικό μπανάκι με κρύο νερό και να παρακολουθήσει λίγο τηλεόραση. Έτσι έπραξε και λίγο πριν τις 7 έφυγε από το σπίτι του. Σε δέκα λεπτά βρισκόταν κοντά στη στάση του ΗΣΑΠ δίπλα δηλαδή στις καφετέριες. Επέλεξε τυχαία μία και κάθισε. Την ώρα εκείνη είχε δεν είχε 10 άτομα, κυρίως ζευγαράκια. Η σερβιτόρα ήρθε να του πάρει παραγγελία.
-   Έναν μέτριο ελληνικό.
-   Πώς και άλλαξες τον καφέ σου;
Συνήθιζε βλέπετε να παίρνει φραπέ γλυκό με γάλα…
-   Έχω ταλαιπωρηθεί αρκετά σήμερα και δεν είμαι για πολλά, οπότε δεν θέλω να έχω αϋπνίες το βράδυ. Θέλω κάτι πιο ελαφρύ.
-   Ότι επιθυμείς, είπε χαμογελώντας και πήγε προς τα μέσα να δώσει την παραγγελία.
Σε χρόνο dt  η σερβιτόρα έφερε τον καφέ, ρωτώντας τον αν χρειάζεται κάτι άλλο. Εκείνος έγνεψε αρνητικά.
-   Δεν βαριέσαι να κάθεσαι τόσες ώρες μόνος σου κάθε μέρα;
Η ερώτησή της ξάφνιασε τον Μιχάλη που από χιλιόμετρα έδειχνε ότι δεν ήταν και ο πιο εκδηλωτικός άνθρωπος. Αποφάσισε να μην απαντήσει.
-   Δεν μου φαίνεσαι επικίνδυνος, χαμογέλασε και πάλι. Θα καθόμουν να σου κάνω λίγη παρέα ν’ ανταλλάξουμε μια δυο κουβέντες πριν πιάσει η πολύ δουλειά. Τι λες;
Ο Μιχάλης σκέφτηκε ότι ίσως σήμερα θ’ άλλαζε έστω κι ελάχιστα η καθημερινή του ρουτίνα. Εκτός αυτού η σερβιτόρα ήταν γύρω στα 30, 1,70 ύψος, ξανθιά, με όμορφα στήθη και γενικότερα καλλίγραμμο σώμα. Φυσικά πριν απαντήσει ο Μιχάλης έριξε μια γρήγορη αλλά προσεκτική ματιά στις πατούσες της σερβιτόρας. Με μια πρώτη ματιά φάνηκαν ενδιαφέρουσες. Καλοσχηματισμένες, με νύχια βαμμένα κόκκινα και μέγεθος γύρω στο 40.  Ο Μιχάλης χαμογέλασε και της είπε μετά από πέντε δευτερόλεπτα βεβαίως κάτσε. Η σερβιτόρα κάθισε και του συστήθηκε ως Χριστίνα κι εκείνος ανταποκρίθηκε Μιχάλης. Ο Μιχάλης δεν ήθελε να φανερώσει πολλά πράγματα για την προσωπική του ζωή, αντιθέτως η Χριστίνα είχε όρεξη για πάρλα.
-   Αφού δεν θες να μου ανοιχτείς εσύ, ας μιλήσω εγώ χαχα. Σαν κι εσένα έχω συναντήσει πολλούς πελάτες, δεν ήρθα να σου κάνω καμιά ανάκριση, απλά σε βλέπω εδώ μέρες ε κι αφού είναι λίγο πεσμένη η δουλειά τώρα είπα να σου μιλήσω.
-   Ναι, οκ, δεν έχω πρόβλημα
-   Για πες κάνα περίεργο, τι έκανες σήμερα;
-   Δούλευα συνεχώς….
-   Μιλάς πολύ κοφτά ρε παιδί μου, εγώ είμαι πολυλογού….χαχαχα
-    Χαχα, είναι προτιμότερο έτσι δεν θέλω να γίνομαι βαρετός
-   Τέλος πάντων εγώ που λες ξύπνησα στις 12, έφτιαξα έναν καφέ και πήγα να ψωνίσω με μια φίλη μου παπούτσια. Σ’ αρέσουν;
Το τραπέζι που κάθονταν είχε δυο καναπέδες, έναν από κάθε πλευρά κι εκείνη καθόταν δίπλα του. Εκείνη τη στιγμή τέντωσε το πόδι της ευθεία , ακουμπώντας το στον απέναντι καναπέ ώστε να δει καλύτερα τα παπούτσια της. Ήταν κοντά τακούνια 3-4 πόντους, τα οποία μπροστά ήταν ανοιχτά και αποκάλυπταν όλα τα δάχτυλά της. Ο Μιχάλης προσποιώντας τον περίεργο να διαπιστώσει τον πόσο καλά ήταν τα παπούτσια της Χριστίνας, ενώ στην κυριολεξία θαύμαζε τα πόδια της, αποκρίθηκε:
-   Είναι αρκετά καλά θα έλεγα, πόσο τα πήρες;
-   Γενικά είμαι αρκετά περίεργη με τα παπούτσια, τα λατρεύω, οπότε είναι και το μεγάλο πάθος μου. Αυτά τα πήρα με έκπτωση 10% 120 ευρώ.
-   Δεν θα τα έλεγα και φτηνά.
-   Ε πώς να το κάνουμε το καλό πράγμα είναι ακριβό, είπε και χαμογέλασε. Εσύ για πες καμιά κρυφή σου αγάπη, κάνα ρούχο, κάνα αξεσουάρ, γενικά κάτι.
-   Τι να σου πω, δεν έχω κάποια ιδιαίτερη πώρωση με κάτι. Τα ρολόγια μου αρέσουν αρκετά.
-   Καλά είναι και τα ρολόγια αλλά δεν παίζουν και τόσο σημαντικό ρόλο στην επιρροή πάνω στο άλλο φύλο, αντιθέτως τα παπούτσια παίζουν, τι λες;
-   Ναι συμφωνώ αλλά τι να κάνουμε δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
-   Σ’ έχω συμπαθήσει αρκετά, μου φαίνεσαι αρκετά ήρεμος άνθρωπος με ενδιαφέρουσες απόψεις, αν και δεν μιλάς πολύ χαχαχα.
-   Να σαι καλά, είπε ο Μιχάλης και χαμογέλασε.
-   Καμιά κοπελιά παίζει;
Ο Μιχάλης κόμπλαρε, αλλά απάντησε γρήγορα
-   Μπα, δεν βρίσκω αυτό που ψάχνω
-   Και τι ακριβώς ψάχνεις;
-   Δεν είναι ξεκάθαρο
-   Δηλαδή;
-   Είναι πολλά
-   Θες να μου πεις;
-   Δεν νομίζω ότι είναι ο κατάλληλος χώρος, ούτε η στιγμή…
-   Θες μήπως να πάμε στην τουαλέτα που είναι πιο ζεστά; Χαχαχα
Ο Μιχάλης θα απαντούσε χωρίς σκέψη ναι, αλλά ήταν γενικά λογικός άνθρωπος και προσπαθούσε να πετύχει τους στόχους τους κρατώντας τις ισορροπίες.
-   Χαχα εσύ πως πας από σχέσεις;
-   Έχω αρκετούς εθελοντές αλλά είμαι αρκετά επιλεκτική, χώρισα πριν δυο εβδομάδες διότι πραγματικά βαριόμουν, έκανα συνέχεια τα ίδια πράγματα.
-   Μμ κακό αυτό κι εγώ δεν μπορώ να κάνω συνέχεια τα ίδια πράγματα.
-   Χαχαχα με δουλεύεις; Έρχεσαι στο ίδιο μέρος εδώ και τρεις μήνες.
Έμεινε αμίλητος, είχε όντως δίκιο αλλά δεν μπορούσε να της εξηγήσει.
-   Κάποιες φορές είσαι αναγκασμένος να κάνεις τα ίδια πράγματα.
-   Θες να γίνεις πιο συγκεκριμένος;
-   Δεν μπορώ πραγματικά
-   Τέλος πάντων δεν θέλω να σε πιέζω δεν σε ξέρω και καλά άλλωστε, ας αλλάξουμε θέμα. Θα έκανες δώρο σε μια γυναίκα παπούτσια;
-   Γιατί όχι;
-   Χαχα μιλάς πολύ γενικά…
-   Ναι θα έκανα…
-   Και τι τύπο παπουτσιού θα προτιμούσες;
-   Τακούνια, πλατφόρμες, δεν ξέρω ανάλογα με την περίσταση.
-   Ενημερωμένο σε βλέπω χαχα, τα δικά μου αντικειμενικά, χωρίς κόμπλεξ πιστεύεις είναι ωραία;
-   Δεν τα βλέπω και καλά από εδώ που τα έχεις, αλλά έτσι πιστεύω.
-   Θες να βγάλω το ένα να το δεις;
-   Όχι δεν χρειάζεται, απλά φέρτα πιο δω.
Η Χριστίνα πήρε τα πόδια της από τον απέναντι καναπέ και τα ακούμπησε, στον καναπέ που καθόταν μαζί με τον Μιχάλη, από την πλευρά της. Εκείνος κοιτούσε υποτίθεται τα παπούτσια της Χριστίνας όμως στην πραγματικότητα είχε αρχίσει να διεγείρεται από τις όμορφες πατούσες τις. Ήθελε να πετύχει ότι περισσότερο μπορούσε προκειμένου να βρεθεί πιο κοντά στις πατούσες της σερβιτόρας.
-   Έτσι που τα έφερες τα πόδια σου είναι χειρότερα, θα στραβολαιμιάσω χαχα.
-   Ε και που να τα βάλω πάνω σου ή στο τραπέζι χαχα, να βγάλω καλύτερα το ένα τακούνι να το δεις με την ησυχία σου;
Ο Μιχάλης πήρε το θάρρος και της έπιασε το αριστερό πόδι λίγο πιο πάνω από την πατούσα λέγοντας…
-   Φέρτο εδώ
Ακούμπησε το πόδι της μαζί με το παπούτσι στο δεξί μπατζάκι από τη βερμούδα του.
-   Τι κάνεις καλέ; Θα λερωθείς
-   Σιγά μωρέ, δεν έχει σκατά.
-   Τέλος πάντων, πώς το βλέπεις το παπουτσάκι, μου πάει;
-   Ναι αμέ, τώρα είμαι σίγουρος
Εκείνη τη στιγμή ο πούτσος του Μιχάλη πήρε τα πάνω του, είχε φτιαχτεί για τα καλά με την σερβιτόρα.
-    Να σου πω, δεν πιστεύω να μυρίζουν τα πόδια μου;
-   Όχι καλέ, σε καμία περίπτωση.
-   Καλά ότι μυρίζουν, μυρίζουν, σήμερα δουλεύω από τις 12 το μεσημέρι, απλά θες να φανείς ευγενικός, είπε και χαμογέλασε.
-   Μπορεί να είμαι λιγομίλητος αλλά δεν συνηθίζω να λέω ψέματα σε όμορφες δεσποινίδες.
-   Χαχα δηλαδή θες να μου πεις ότι ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν σου ήρθε μια ενοχλητική μυρωδιά από τα πόδια μου;
-   Όχι είναι πεντακάθαρα!
Τότε προσποιούμενη την νευριασμένη η Χριστίνα έβγαλε το δεξί της τακούνι αφήνοντάς το κάτω και σήκωσε το πόδι στο ύψος του στήθους του Μιχάλη, μη θέλοντας να φανεί σε όλο το μαγαζί, αλλά αρκετά ώστε ο Μιχάλης να διαπιστώσει ότι ήταν αρκετά ιδρωμένο.
-   Τώρα βλέπεις;
-   Βλέπω ότι το πόδι σου είναι ελαφρώς ιδρωμένο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι βρώμικο.
-   Βρε αγόρι μου θα με τρελάνεις. Θα στο θέσω αλλιώς, θα άφηνες το φαί σου πάνω στην πατούσα μου.
-   Γιατί όχι;
-   Θα το άφηνες, επανέλαβε την ερώτηση σηκώνοντας το δεξί της φρύδι.
-   Ναι αμέ.
-   Ε τότε είτε είσαι υπερβολικά ευγενικός, είτε είσαι ανώμαλος.
-   Μπορώ να μυρίσω τα πόδια σου, να σου πω πραγματικά πως νιώθω;
-   Δεν γίνεται εδώ μες στον κόσμο, αν θες πάμε στην τουαλέτα, αλλά διακριτικά μην καταλάβουν τα παιδιά στο μπαρ τίποτα άλλο.
Ο Μιχάλης είχε ανάψει πραγματικά.. Περίμενε υπομονετικά να περάσουν δυο τρία λεπτά ώστε να πάει κι αυτός στο μπάνιο. Μπήκε μέσα και ευτυχώς οι τουαλέτες ήταν ευρύχωρες.
-   Τώρα πως ακριβώς θα μυρίσεις τα πόδια μου;
-   Δεν ξέρω εσύ τι λες;
-   Θες να κάτσεις στην τουαλέτα και να πλησιάσω την πατούσα μου στην μύτη σου; Αλλά φοβάμαι μην λιποθυμήσεις από την μυρωδιά.
-   Δεν θέλω να σε παιδεύω, μη σηκώσεις ψηλά το πόδι σου και πάθεις καμιά κράμπα.
Ευθύς ο Μιχάλης ξάπλωσε στον πάτωμα προς έκπληξη της Χριστίνας.
-   Είμαι σίγουρη ότι αν κάποιος μπει μέσα θα καταλάβει σίγουρα άλλα πράγματα.
-   Μπορώ να μυρίσω την πατούσα που υποστηρίζεις ότι είναι βρώμικη, είπε ο Μιχάλης ειρωνικά.
-   Ορίστε, είπε και μου κόλλησε την πατούσα στην μύτη μου.
Έδειχνε νευριασμένη στην κυριολεξία. Ο Μιχάλης είχε καυλώσει εντελώς κι ήταν έτοιμος για όλα.
-   Εντάξει πήρες το μάθημά σου Μιχάλη; Η υπερβολική και προσποιητή ευγένεια στοιχίζει.
Ήταν ερεθιστικός ο τρόπος ομιλίας της Χριστίνας και ο Μιχάλης ήταν έτοιμος να πάρει πρωτοβουλίες.
-   Χριστίνα το πέλμα σου μυρίζει απίστευτα, είπε και ξαφνικά άρχιζε να γλύφει την πατούσα της.
Εκείνη στιγμιαία τράβηξε την πατούσα της πίσω, ταραγμένη.
-   Τι κάνεις;
-   Συγνώμη παραφέρθηκα.
Η Χριστίνα σαν αρρωστιάρης κωλόγερος μάζεψε μια χλέπα και έφτυσε τον Μιχάλη κατάμουτρα. Εκείνος πιάνοντας τα σάλια της σερβιτόρας με τα χέρια του, τα έβαλε όλα στο στόμα του και τα κατάπιε. Εκείνη σαν τρομοκρατημένη τον κοίταζε.
-   Είσαι άρρωστος;
-   Όχι, απάντησε ψυχρά
-   Ήπιες τα σάλια μου σαν να ήτανε νερό, γλύφεις τα πόδια μου που είναι μέσα στον ιδρώτα, φύγε τώρα να κατουρήσω ή μήπως θες να τα πιεις κι αυτά, είπε γελώντας τρανταχτά και ειρωνικά.
Ο Μιχάλης χωρίς να μιλήσει βγήκε έξω από την τουαλέτα και περίμενε ακριβώς πίσω από την πόρτα. Μόλις άκουσε την Χριστίνα να τελειώνει, ξαφνικά ανοίγει την πόρτα μπαίνει μέσα και την κλειδώνει.
-   Τι κάνεις, είπε η σερβιτόρα
Ο 25άρης υδραυλικός δεν μίλησε αλλά βούτηξε το πρόσωπό του στην τουαλέτα βγάζοντας έξω τη γλώσσα του και ρουφώντας μια αρκετά υπολογίσιμη ποσότητα ούρων! Το πρόσωπο της Χριστίνας ήταν όλα τα λεφτά εκείνη τη στιγμή, η έκφρασή της θύμιζε σαν κάποια που ήταν αυτόπτης μάρτυρας φόνου. Κι όμως ο Μιχάλης είχε αποκτήσει ψυχραιμία πλέον.
-   Λοιπόν, αποκρίθηκε
-   Τα χεις ξανακάνει αυτά τα αίσχη;
-   Έχει σημασία;
-   Έχασα πάσα ιδέα…
-   Μπα, γιατί;
-   Ρωτάς κι όλας;
-   Επειδή μ’ αρέσει ότι βγαίνει από το σώμα σου;
-   Από το σώμα μου βγαίνουν και σκατά δεν υπάρχει άνθρωπος όμως που να τα απολαμβάνει!
-   Εσύ επέλεξες να κάτσεις μαζί μου, με ρώτησες αρκετά πράγματα, συνήθως απαντάω με πράξεις κι όχι με λόγια.
-   Και τι νομίζεις ότι είσαι τώρα ο Σον Κόνερι στον ρόλο του Τζέιμς Μποντ;
-   Φέρθηκα όπως αισθανόμουν.
-   Δηλαδή εγώ τι πρέπει να κάνω τώρα να σε σκοτώσω!
-   Κάνε ότι θες αλλά μην με σκοτώσεις θέλω να σε ξαναδώ, είπε ο Μιχάλης παθιασμένος.
-   Πραγματικά πρέπει να συνειδητοποιήσω αυτό που συνέβη, εξαφανίσου.
Ο Μιχάλης με απίστευτη ταχύτητα αρπάζει τα παπούτσια της Χριστίνας από τα πόδια προσπαθώντας να μην την πονέσει κι αρχίζει να τα μυρίζει μανιωδώς. Ξαφνικά ακούγεται μια φωνή απ’ έξω.
-   Χριστίνα τι θα γίνει έχουμε παραγγελίες, δεν είναι ώρα για λούσιμο.
-   Ναι σόρυ, έρχομαι.
Η Χριστίνα απευθύνθηκε κατευθείαν στον Μιχάλη.
-   Δώσε μου τώρα τα παπούτσια μου κι εξαφανίσου γιατί δε θα σ’ αρέσει η συνέχεια, είπε και του τράβηξε ένα χαστούκι στο δεξί μάγουλο.
Εκείνος κρατώντας σφιχτά τα παπούτσια άρχισε να γλύφει την κάτω πλευρά των τακουνιών που ήταν μέσα στην βρωμιά. Η Χριστίνα είχε τρελαθεί, τον βάρεσε με δύναμη στα αρχίδια με την αριστερή πατούσα της και το βρακί του Μιχάλη πλημμύρισε με χύσια. Η Χριστίνα μόλις το αντιλήφτηκε, κοπάνησε με την αριστερή της φτέρνα την μύτη του Μιχάλη λέγοντάς του.
-   Θα σε γαμήσω παλιομαλάκα
-   Χριστίνα θέλω να γίνω ο σκλάβος σου, αποκρίθηκε ο Μιχάλης
-   Θα τα πληρώσεις πολύ άσχημα κάποτε αυτά, είπε με μίσος και άρπαξε τα παπούτσια από τα χέρια του Μιχάλη.
Βγήκε από την τουαλέτα, φόρεσε τα παπούτσια της, έπλυνε το πρόσωπό της, σκουπίστηκε και έτρεξε μέσα σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Ο Μιχάλης αποσβολωμένος περίμενε δυο λεπτά και προσεκτικά βγήκε από την τουαλέτα, αφού έφτιαξε λίγο την εμφάνισή του! Κάθισε για ένα τέταρτο στο τραπέζι του χωρίς να κοιτάει καθόλου την Χριστίνα, η οποία του έριχνε κλεφτά βλέμματα και μετά, σχετικά νωρίς, κατά τις 9 γύρισε σπίτι του. Τράβηξε μια μαλακία με το Χριστινάκι του κι έχυσε σε λιγότερο από ένα λεπτό. Μετά ξεράθηκε στον ύπνο.