Ήταν βράδυ, ο Α και η Μ πιστοί στο ραντεβού τους βρέθηκαν στο μεγάλο χαμηλό στρογγυλό κρεβάτι του σπιτιού του. Η ατμόσφαιρα ήταν πάντα παιχνιδιάρικη. Συνήθως θα έπαιζαν σκραμπλ ή αγωνία μισοξαπλωμλενοι αντικρυστά.
Ο Α ήταν ψηλός 1 85 καστανός, εμφανίσιμος και περίπου 80 κιλά. Σχετικά γυμνασμένος αν και όχι πολύ δυνατός
Η Μ ήταν 1 62 γύρω στα 55 κιλά, όμορφη, επίσης σχετικα γυμνασμενη και πολύ ευλύγιστη.
Παρότι περιέργως δεν είχε γίνει τίποτα ερωτικό μεταξύ τους, πάντα υπήρχε κάτι στην ατμόσφαιρα. Οι μαχες τους στο σκραμπλ και στα χαρτιά έδιναν το κάτι παραπάνω καθώς και οι 2 ήθελαν πολύ να νικούν. Η αλήθεια είναι ότι συνήθως η Μ με την ικανότητα και την πονηριά της τον νικούσε και αυτό τον πείσμωνε ακόμα πιο πολυ για την επόμενη φορά.
Εκείνο το βράδυ άστραφταν τα μάτια τους. Για πρώτη φορά η Μ νικούσε στο σκραμπλ με μεγάλη διαφορά και τον πείραζε με συνεχή γελάκια και με τα γυμνά πόδια της να του δίνουν απαλά πειραχτικα στιγμιαία πατηματάκια στην κοιλιά και στο στήθος του κάθε φορά που μεγάλωνε η διαφορά.
Και οι 2 γελούσαν και απολάμβαναν το παιχνίδι αλλά ο Α ήθελε μεταξύ αστείου και σοβαρού να την εκδικηθεί κάπως για την προδιαγραφόμενη ταπεινωτική ήττα του.
Πράγματι όταν τελείωσε το παιχνίδι, μην αντέχοντας άλλο τα πειράγματά της, ανέβηκε γονατιστός πάνω στο ξαπλωμένο ανάσκελα σώμα της. Με τα χέρια του φυλάκισε ανοιχτά τα χέρια της στο κρεβάτι και της είπε γελώντας 'σειρά σου να υποταχθείς'.
Αυτό που δεν περίμενε ήταν ότι τα πολύ ευλύγιστα πόδια της Μ ξαφνικά ανασηκώθηκαν και άρχισαν να τον σπρώχνουν στην κοιλιά και στο στήθος του στην προσπάθειά της να ελευθερωθεί. Καθώς δεν έβλεπε άμεσο αποτέλεσμα η Μ, σήκωσε κι άλλο τα πόδια της μέχρι που τα πατουσάκια της άρχισαν να τρίβουν απαλά το πρόσωπό του. Ο Α μπορούσε να αντέξει την απαλή πίεση από τα πατουσάκια της στο πρόσωπό του και να συνεχίσει να της φυλακίζει τα χέρια, αλλά δεν του άρεσε η ταπεινωτική αυτη εικόνα από τις πατούσες της κι έτσι αποφάσισε να τραβηχτεί πίσω και να ελευθερώσει τα χέρια της:
- Είσαι πονηρή εκτός από ευέλικτη ομολογώ αλλά τώρα βάζω στοίχημα ότι θα σε ρίξω 2 φορές από το κρεβάτι και κάθε φορά που σε ρίχνω θα πρέπει να μου φιλάς το δικέφαλο (ποντίκι).
η Μ γέλασε (εξάλλου το παιχνδιάρικο κλίμα δεν είχε εκλείψει):
- οκ αλλά αν σε ρίξω εγώ 2 φορές τι θα πρέπει να μου φιλάς? τα πόδια?
Γέλασαν και οι 2, αλλά αμέσως ο Α άρχισε να επιτίθεται όπως ήταν και οι 2 γονατιστοί στο κρεβάτι. Η Μ δεν έχασε χρόνο και άρχισε να τον σπρώχνει προς τα πίσω. με τις πατούσες της. Για κακή του τύχη είχε βρεθεί από πριν που οπισθοχώρησε κοντά στην άκρη του στρογγυλού κρεβατιού και πριν προλάβει να αντιδράσει ένιωσε ένα δυνατό πάτημα σπρώξιμο από το μικρό πατουσάκι στο στήθος και το άλλο στο πρόσωπο που τον έκαναν να χάσει ισορροπία και να πέσει από το κρεβάτι.
- τυχερούλα ήσουν.. της φώναξε
- έλα να μου φιλήσεις τα πόδια γλυκέ μου αντίπαλε του είπε ναζιάρικα. 1-0. το στοίχημα είναι στοίχημα.

Νωχελικά σηκώθηκε από το πάτωμα και πλησίασε το πρόσωπό του στο κρεβάτι εκεί που η χαμογελαστή Μ είχε απλώσει τα πόδια της και περίμενε. Την κοίταξε λίγο ντροπιασμενος και μετά της φιλησε και τα 2 πόδια στο κουντεπιέ. Η αλήθεια είναι ότι τα πόδια της αγγιζαν την τελειότητα. Απαλά πέλματα 37 νούμερο, μάυρο μανό, άψογα λεπτά καλοσχηματισμενα δάχτυλα και πλούσια καμπύλη στο πέλμα.
- από κάτω εννοούσα να τα φιλήσεις του είπε και ξαναγέλασε.
Ο Α δυσανασχετώντας άλλαξε λίγο θέση και πραγματικά φίλησε στη σειρά και τις 2 πατούσες της.

Στη συνέχεια ανέβηκε με φόρα στο κρεβάτι και της λέει
- τωρα θα δεις
Κι επιτέθηκε τυφλά και χωρίς πλάνο σαν τάυρος χαμηλά και με το κεφάλι μπροστά. Πολύ γρήγορα όμως η ευλύγιστη Μ ανασήκωσε το σώμα και τα πόδια της με αποτέλεσμα ο Α να παγιδευτεί με το σώμα ξαπλωμενο μπρούμυτα κάτω από το δικό της σώμα. Τώρα η πλάτη του ήταν κάτω από τον ποπό της, τα χέρια του ηταν παγιδευμένα κάτω από τα γόνατα και τους μηρούς της και ακόμα χειρότερα το πρόσωπο του ήταν αναμεσα στις 2 πατούσες της που το πατούσαν απαλά αλλά σταθερά. Προσπάθησε να κουνήσει το μόνο μέρος του σώματός του που μπορούσε, το πρόσωπό του, αλλά στην προσπάθειά του το μόνο που κατάφερνε ήταν να
καταλήγει να της χαϊδεύει με αυτό τις πατούσες  που είχαν τυλιχτεί γύρω του για τα καλά.
-πώς αισθάνεσαι γλυκούλη μου, να ξέρεις ότι αν μου γλύψεις καλά τις πατούσες μπορεί να σε ελευθερώσω του είπε παιχνιδιάρικα
-ναι καλα είπε ο Α, ξέχασέ το.
-εντάξει τότεεε, για να δούμε κάτι άλλο είπε η Μ διερευνητικά και αμέσως με τα μεγάλα πολύχρωμα σχεδιασμενα νυχάκια των χεριών της άριχσε να γαργαλάει ανελέητα το ανυπεράσπιστο παγιδευμενο σώμα του παντού. πλευρά μέση πλάτη, λίγο μασχάλη.
Πραγματικά χτύπησε φλέβα χρυσού καθώς ο Α δεν ανεχε καθόλου στο γαργαλητό. Δε ήθελε όμως να παραδοθεί κι άρχισε να κάνει μικρές κινήσεις για να ελευθερωθει. Αυτές οι κινήσεις όμως όχι μόνο τον διατηρουσαν φυλακισμένο κάτω απο το σώμα της αλλά τον έφεραν και πολύ κοντά στην άκρη του κρεβατιού.
Μόλις η Μ βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία άνοιξε λίγο τη λαβή της και άμεσα έσπρωξε με τις πατούσες της τον αντίπαλο κάτω από το κρεβάτι. Σιγουρη νίκη με 2-0.
..όμως όχι, τι να δει. ο Α δεν είχε πέσει ακριβώς. Στην απελπισμένη προσπάθειά του να κρατηθεί έπιασε με ανοιχτά χέρια ένα ασταθές σεντονάκι. Τα πόδια και το σώμα του κρέμονταν από μια κλωστή στον αέρα και τα ανοιχτά χέρια κρατιόνταν από ένα σεντονάκι έτοιμο κι αυτό να πέσει. Ήξερε ότι από αυτή τη θέση δε μπορούσε ν ανέβει ξανά στο κρεβάτι. Για την ακρίβεια η παραμικρή κίνηση, ακόμα και μια απότομη αναπνοή του θα τον έριχναν οριστικά και θα έχανε.
Για κακή του τύχη αυτό το παρατήρησε και η Μ που πλέον είχε τόση αυτοπεποίθηση που δεν την ένοιαζε να νικήσει (το είχε δεδομενο) αλλά ήθελε επιπλέον να ταπεινώσει κι άλλο τον αντίπαλό της! Πλησίασε τις πατούσες της αργα και ακούμπησε απαλά τη μια στο στήθος και την άλλη στο πρόσωπο του. Έτσι όπως ήταν παγιδευμενος και κρεμόταν από μια κλωστή ο Α, ακόμα και με ένα δαχτυλάκι του ποδιού της να έσπρωχνε το πρόσωπό του θα τον έριχνε αλλά εκείνη είχε άλλο σχέδιο.
- γλύψε την πατούσα μου αλλιως σε ρίχνω του είπε
ο εγκλωβισμένος Α αναγκάστηκε να υπακούσει και άρχισε να γλύφει μην έχοντας άλλη επιλογή. Αυτό κράτησε αρκετή ώρα και στο μεταξύ η άλλη πατούσα της άρχισε να ταξιδεύει προς το κάτω ώσπου συναντησε το μισοερεθισμένο πέος του κάτω από τη φόρμα του. Άρχισε να το μαλάσσει απαλά αλλά μαεστρικά ενώ ταυτόχρονα υπενθύμιζε στον σχεδον ηττημένο φίλο της να μην τολμήσει να σταματήσει να γλύφει την άλλη πατούσα.
Αυτό το 'μαρτύριο' δεν κράτησε πολύ. ο Α ήξερε ότι αν ερχόταν σε οργασμό δεν θα άντεχε, θα έπεφτε και θα έχανε και προσπαθούσε να μην ερεθιστεί.
Αλλά δεν ήταν εύκολο, η πατούσα της τον μάλασσε όλο και πιο δυνατά, όλο και πο γρήγορα ώσπου δεν άντεξε.
Έφτασε στην κορύφωση και άρχισε να χύνει με σπασμούς ενω όπως ήταν φυσικό η ασταθέστατη ισορροπία του διαλύθηκε και έπεσε μιε τη μια στο χαλάκι του πατωματος καθώς έχυσε δυνατά όσο ποτέ.
Τελέιωσε και εμεινε ξαπλωμένος στο χαλάκι προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί.
η Μ ήρθε από πάνω του, έβαλε τις πατούσες της στο πρόσωπο και το σώμα του και του είπε γλυκά και ναζιάρικα
-έχασες γλυκούλη μου, νομίζω αύριο θα σε βάλω να γλύφεις όλη μέρα το πατουσάκι μου που σε έκανε ότι ήθελε!
και του έκλεισε το ματι.
ένας νέος ποδολάγνος μόλις είχε εκκολαφθεί

                                                                                                   CHAPTER 11


 Δευτέρα πρωί και ο Πάνος θα επέστρεφε στη δουλειά του μετά το εξαντλητικό ΣΚ γεμάτο απο τιμωρίες και ταπείνωση προς το πρόσωπο του. Τον ξύπνησε με τον χειρότερο τρόπο η Βίκυ στις 4 τα χαράματα, όταν επέστρεψε απο την κυριακάτικη βραδινή της έξοδο και τον αντίκρισε να κοιμάται στον καναπέ, αμέσως έπιασε ενα ποτήρι νερό απ' το τραπέζι και το έριξε στα μούτρα του.

 
 
 -Βίκυ: Ξεκουράστηκε το σκλαβάκι μου;

 -Πάνος: Μάλιστα κυρία μου. Νομίζω κοιμήθηκα 4-5 ώρες.

 -Βίκυ: Αρκετές σου ήταν. Τι έχει να φάω;

 -Πάνος: Μπορώ να σας ζεστάνω το μεσημεριανό η να σας κάνω ένα τοστάκι.

 -Βίκυ: Τίποτα απ' τα δύο. Ζυμαρικό θέλω! Τσακίσου τώρα να μου ετοιμάσεις μια μακαρονάδα με κέτσαπ να στρώσει το στομάχι μου, μετά απο τόσα ποτά!


Ξημερώματα Δευτέρας και Πάνος άρχισε να μαγειρεύει μακαρόνια ενω άκουγε την μεθυσμένη κυρία του απ' την πολυθρόνα της, οπού άραζε με τα πόδια απλωμένα πάνω στο τραπέζι φορώντας ακόμα τις γόβες της και να του δίνει αυστηρά συμβουλές μαγειρικής και απειλές για τιμωρίες αν δεν μείνει ικανοποιημένη. Σε μερικά λεπτά παρουσιάστηκε μπροστά της με το δίσκο.

  -Βίκυ: Δώσε μου τον δίσκο και γονάτισε μπροστά στα πόδια μου.
 
  -Πάνος: Μάλιστα κυρία μου. Καλή σας όρεξη.

  -Βίκυ: Το ίδιο θα ευχόμουν και σε σένα. Βλέπεις τις γόβες μου;

  -Πάνος: Μάλιστα. Είναι πολύ βρώμικα, θα πρέπει να σας τα πλύνω αύριο.
 
  -Βίκυ: Ναι, πράγματι είναι βρώμικα. Περπάτησα σε πεζοδρόμια, εκεί που συνηθίζει να φτύνει ο κόσμος και να πετάει τα αποτσίγαρα. Επισκέφθηκα αρκετά μπαράκια και γενικότερα πάτησα πολλές βρώμικες επιφάνειες. Τώρα όμως και χωρίς να ακούσω αντίρρηση, θα τα γυαλίσεις με τη γλώσσα σου! Μέχρι να ολοκληρώσω το γεύμα μου θέλω να μοιάζουν σαν καινούργια! Θα τα τσεκάρω και αν δεν είναι όπως ακριβώς τα αγόρασα, αλίμονο σου.


 Έμεινε ευχαριστημένη η Βίκυ απ' τη μαγειρική αλλά όχι και τόσο καθάρισμα στις γόβες, επειδή παρατήρησε λιγοστές βρωμιές στο ένα τακούνι, αμέσως έχωσε το τακούνι στο στόμα του μέχρι να γυαλίσει, φθηνά πλήρωσε αυτή του την απροσεξία ο Πάνος απο τη Βίκυ, η οποία του έριξε δύο δυνατά χαστούκια και τον διέταξε να βρει την πιστωτική του στο τραπέζι και το πρωινό στο φούρνο μόλις ξυπνήσει και στη συνέχεια πήγε για ύπνο.  Έτσι ακριβώς ολοκληρώθηκε η βραδιά για την Βίκυ και ξεκινούσε ακόμα μια δύσκολη μέρα για τον Πάνο, ο οποίος προσπαθούσε να συνέλθει και να συγκεντρωθεί στις απαιτήσεις που τον περίμεναν στη δουλειά του και κυρίως της Βίκυς για την εβδομάδα που ξεκινούσε. Πέρασε η ώρα, έκανε οτι του ζητήθηκε και κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια απ' τον πέμπτο όροφο πήρε το δρόμο για τη δουλειά του.

 Όταν ο Πάνος επέστρεψε σπίτι δεν βρήκε τη Βίκυ εκεί, δεν τόλμησε φυσικά να την πάρει τηλέφωνο και ξεκίνησε να κάνει τις καθιερωμένες δουλειές του σπιτιού, ώσπου κάποια στιγμή τον κάλεσε στο κινητό του η Βίκυ.

  -Πάνος: Παρακαλώ κυρία μου;

  -Βίκυ: Διατάξτε θα λες! Σε 10 δευτερόλεπτα να είσαι στην είσοδο της πολυκατοικίας να πάρεις τις σακούλες με ψώνια που έχω! Απ' τα σκαλοπάτια εννοείται.

Τρέχοντας ο Πάνος άρχισε να κατεβαίνει δυο δυο τα σκαλοπάτια, μη τυχόν και καθυστερήσει. Άνοιξε τη πόρτα της εισόδου και διακριτικά επειδή φορούσε πιτζάμες και παντόφλες περίμενε την κυρία του. 5 λεπτά μετά είδε ένα ταξί να παρκάρει, να κατεβαίνει η κυρία του και ένας νεαρός ταξιτζής απ΄ τη θέση του οδηγού. Τους έβλεπε να μιλάνε γιε μερικά λεπτά σε ζεστό κλίμα χωρίς να μπορεί να τους ακούσει, ώσπου το βλέμμα της Βίκυς έπεσε πάνω του και άκουσε τη φωνή της.

  -Βίκυ: Τι περιμένεις εσύ εκεί; Έλα αμέσως εδώ.

  -Ταξιτζής: Γεια σου φιλαράκι.

  -Πάνος: Καλησπέρα φίλε.

  -Βίκυ: Τι τρόποι είναι αυτοί Πάνο; Πως τολμάς και μιλάς στον ενικό τον Γιάννη; Τον ξέρεις και απο χθες;

  -Ταξιτζής: Ρε συ Βικάκι μη το φωνάζεις το παιδί. Έτσι και αλλιώς περίπου συνομήλικοι είμαστε.

  -Βίκυ: Δεν έχει σημασία Γιάννη μου, οφείλει να έχει τρόπους και να μιλάει με τον απόλυτο σεβασμό. Με εσένα Πάνο θα τα πούμε μετά σπίτι!

  -Πάνος: Έχεις δίκαιο πριγκίπισσα, ήταν λάθος μου. Με συγχωρείται κύριε Γιάννη.

  -Ταξιτζής: Κανένα πρόβλημα μάγκα, έλα τώρα να σε βοηθήσω με τις σακούλες.

  -Βίκυ: Άστον Γιάννη μου, μη κουράζεσαι εσύ, μπορεί και μόνος του αυτός.
 
  -Πάνος: Ναι κύριε Γιάννη δεν χρειάζομαι βοήθεια, μπορώ και μόνος.
 
  -Βίκυ: Ποιος σου μίλησε εσένα; Εννοείται μπορείς και μόνος. Πάρε τώρα τις σακούλες απ' το πορμπαγκάζ  και μη λες πολλά!
Γιάννη μου τι χρωστάω για το δρομολόγιο;

  -Ταξιτζής: Αρκεί ένα ποτό μαζί σου Βίκυ μου. Αν δεν έχει πρόβλημα το αγόρι σου φυσικά.

  -Βίκυ: Πολύ ευχαρίστως γλυκέ μου, θα περιμένω μήνυμα σου. Το μόνο πρόβλημα που πρέπει να έχει το αγόρι μου είναι να βλέπει την πριγκίπισσα του ευτυχισμένη, για αυτό να μην ανησυχείς εσύ, το φροντίζω εγώ!

  -Ταξιτζής: Έγινε κούκλα μου, τα λέμε σύντομα.



Συνεχίζεται....