Η συνέχεια σε λιγες μοερε.

Παρακάτω θα σας παρουσιάσω μια φανταστική ιστορία. Όλα τα πρόσωπα και οι καταστάσεις είναι φανταστικές. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από άλλες ιστορίες που έχω διαβάσει και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας παρουσιάζοντας τα καλύτερα τους σημεία. 
Καλό διάβασμα.

1ο ΜΕΡΟΣ: Η γνωριμία

Την πρώτη φορά που την είδα, περνούσε έξω από το πολυκατάστημα που δούλευα. Εκείνη την ώρα έκανα διάλλειμα και χάζευα με τον συνάδερφο μου στον δρόμο. Την διέκρινα να κινείται αγέρωχα και με περηφάνια στον δρόμο, προκαλώντας εντύπωση στους περαστικούς. Φορούσε ένα μαύρο ταγιέρ σε αυστηρή γραμμή που αγκάλιαζε και ανεδείκνυε τις καμπύλες της και από μέσα ένα άσπρο, σχεδόν ημιδιαφανές πουκάμισο ελαφρά ξεκούμπωτο που άφηνε να διαγράφεται αμυδρά το σουτιέν της. Τα υπέροχα πόδια της κάλυπταν ένα καλσόν στο χρώμα του δέρματος και ένα ζευγάρι μαύρες ψηλοτάκουνες γόβες με τακούνι στιλέτο. Ένα ζευγάρια γυαλιά ηλίου ολοκλήρωνε την εμφάνισή της επιτείνοντας ακόμα περισσότερο το μυστήριο που είχε δημιουργήσει η παρουσία της. Πέρασε από δίπλα μας χωρίς καν να γυρίσει το κεφάλι της αφήνοντας το τόσο υπέροχο και αισθησιακό άρωμά της.

«Ποια είναι αυτή;» Ρώτησα τον Βασίλη τον συνάδελφό μου που δούλευα μαζί του.

«Είναι η Λίζα η κόρη του εργολάβου του Ν. Παπαγιάννη. Μιλάμε για πολύ χρήμα. Δεν ξέρει τι έχει.» είπε με λυπηρό ύφος.

«Είναι πολύ όμορφη, Δεν την έχω ξαναδεί. Μα καλά που κρυβόταν τόσο καιρό;» είπα. «Έλλειπε για σπουδές στο Λονδίνο. Γύρισε πρόσφατα. Το ξέρω γιατί ήταν συμμαθήτρια της αδερφής της γυναίκας μου. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα λεφτά έχει. Αλλά τι να το κάνεις. Θα βρεθεί κανένα πλουσιόπαιδο και θα κάνουνε έναν πλούσιο γάμο, και ζήσανε αυτή καλά και εμείς χειρότερα. Να φανταστείς ακόμα και το κατάστημα που δουλεύουμε ανήκει στην οικογένειά της. Και να ήτανε μόνο αυτό! Πρέπει να ανήκουν στην οικογένειά της πάνω από 50 οικοδομές και πάνω από 10 επιχειρήσεις. Το βλέπεις εκείνο το συγκρότημα των τεσσάρων κατοικιών πάνω στον λόφο; Εκεί ζει. Σε κάποιο από αυτά δηλαδή.»   

«Όπως καταλαβαίνεις φίλε μου εμείς δεν είμαστε ικανοί ούτε να την βλέπουμε. Ας το ξεχάσουμε λοιπόν και ας γυρίσουμε στη δουλειά μας.»

Είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα και το βλέμμα μου κολλημένο πάνω της. Ξαφνικά γυρνάει και με καρφώνει κατάματα μέσα από τα μαύρα της γυαλιά κάνοντάς με να κοκκινίσω ολόκληρος. Ενστικτωδώς χαμήλωσα τα μάτια μου προκαλώντας το ειρωνικό χαμόγελό της. Τουλάχιστον δεν πέρασα απαρατήρητος σκέφτηκα και μετά την ήττα που έφαγα επέστρεψα στην δουλειά μου. 

Παρά το κατά γενική ομολογία όμορφο παρουσιαστικό μου δεν είχα ποτέ τύχη με τις γυναίκες. Το πρόβλημα μου είναι ότι πάντα είμαι ντροπαλός, με μεγάλη αβεβαιότητα κα ανασφάλεια για τον εαυτό μου. Έτσι κάθε φορά που έρχομαι κοντά σε κάποια γυναίκα που με γουστάρει παθαίνω γλωσσοδέτη, κοκκινίζω σαν μικρό παιδί, τα χάνω και όλα αυτά έχουν ως επακόλουθο οι γκόμενες να με παρατάνε αμέσως χωρίς δεύτερη κουβέντα. Έτσι παρά το ότι είμαι 26 χρονών δεν έχω καταφέρει να κάνω ακόμα σχέση με γυναίκα, δεν έχω καν ολοκληρωμένη σχέση με γυναίκα, δηλαδή είμαι παρθένος με όλη τη σημασία της λέξης. Η μόνη ευχαρίστηση προέρχεται από αυνανισμό.

Πέρα από το χόμπι του αυνανισμού κάθε Κυριακή απόγευμα αρέσκομαι να πηγαίνω στο πάρκο της πόλης και να περνάω τον χρόνο μου διαβάζοντας βιβλία. Το αμέσως επόμενο Σάββατο δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα την Λίζα να κάνει περίπατο στο πάρκο. Ήταν πανέμορφη. Φορούσε ένα τζιν παντελόνι και ένα πουκάμισο που ήταν όσο ανοικτό έπρεπε για να αφήνει σε κοινή θέα τα υπέροχα στήθη της. Τα μαλλιά της ήταν χτενισμένα αλογοουρά προσδίδοντας μια επιβλητικότητα στο έτσι και αλλιώς σοβαρό και αυστηρό βλέμμα της. Της χαμογέλασα ντροπαλά και επέστρεψα στο βιβλίο μου προσπαθώντας να την αγνοήσω.

Την επόμενη Κυριακή ακολουθώντας το συνηθισμένο πρόγραμμα μου ξανασυναντήθηκα μαζί της, πάλι στο πάρκο. Οι ματιές μας διασταυρώθηκαν. Χαμογέλασα ντροπαλά και εκείνη ανταποκρίθηκε στο χαμόγελό μου κάνοντας με να κοκκινίζω. Συνέχισα το διάβασμα προσπαθώντας να κρύψω την ντροπή μου.

Την τρίτη Κυριακή ήρθε στο πάρκο με το σκύλο της. Κάποια στιγμή ο σκύλος ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Αμέσως παράτησα το διάβασμα και άρχισα να τον χαϊδεύω. Μετά από λίγο πλησίασε και η Λίζα.

«Γεια» είπε και εγώ άρχισα να κοκκινίζω και μόνο που την κοίταζα.

«Ξανά εδώ!» είπε. «Ναι» απάντησα.

«Θα πρέπει να έρχεσαι συχνά. Τις τελευταίες φορές συνέχεια σε πετυχαίνω
εδώ.» συνέχισε και εγώ προσπαθούσα να πάρω βαθιές ανάσες για να μην πάθω γλωσσοδέτη ακόμα μια φορά.

«Και εσύ το ίδιο» είπα. Χαμογέλασε και κάθισε δίπλα μου.

Περάσαμε το υπόλοιπο απόγευμα μαζί κουβεντιάζοντας και λέγοντας αστεία.

Ο πάγος είχε σπάσει και είχα ξεπεράσει τις όποιες ντροπές ένοιωθα. Ασυναίσθητα έκανα την κίνηση να πιάσω το χέρι της αλλά το τράβηξε απότομα  λέγοντας: «Είσαι πολύ γλυκός και πολύ ευγενικός αλλά στην οικογένεια μου υπάρχουν κάποιες παραδόσεις που δεν μου επιτρέπουν να κάνω ορισμένα πράγματα. Λυπάμαι, πρέπει να φύγω».

«Συγνώμη αν έκανα κάτι που σε πρόσβαλε.» είπα με απορία. Θα ήθελα πολύ να σε ξαναδώ.»

«θα τα πούμε την επόμενη Κυριακή» μου είπε και σηκώθηκε να φύγει.

«Δεν γίνεται να βρεθούμε νωρίτερα;» ρώτησα με αγωνία.»

«Την επόμενη Κυριακή. Λυπάμαι.» είπε κοιτώντας με, με τα μεγάλα καταπράσινα  μάτια της.         

«Δεν θέλεις να βγεις μαζί μου;» ρώτησα πενιχρά.

«Το θέλω πολύ αλλά δεν ξέρω πώς να σου το πω. «Θα πρέπει να κάνεις μια μεγάλη θυσία για μένα αν θέλεις να είμαστε μαζί.»

«Τι εννοείς» είπα γεμάτος απορία. «Το ξέρεις ότι θα έκανα τα πάντα για να είμαστε μαζί»

«Δεν νομίζω ότι μπορούμε να τα πούμε τώρα, εδώ στο πάρκο. Μπορείς να είσαι στο σπίτι μου αύριο στις έξι;»

«Ναι. Ποια είναι η διεύθυνση;»
 
«Ωωωω, μα φυσικά, δεν ξέρεις που μένω!» έγραψε τη διεύθυνση της σε ένα χαρτάκι. «Θα σε δω αύριο.» είπε καθώς μου το έδωσε.

Πήγα στον λόφο όπου και έμενε. Χτύπησα το θυροτηλέφωνο λίγα λεπτά πριν της έξι. Απάντησε μια αντρική φωνή και αμέσως άνοιξε η πόρτα που οδηγούσε στο εσωτερικό του συγκροτήματος. Ομολογώ ότι το συγκρότημα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό από μέσα. Ένας υπηρέτης μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Μετά από λίγη ώρα μπήκαμε στο διαμέρισμά της και καταλήξαμε σε ένα μικρό δωμάτιο όπου και μου ζήτησε να περιμένω.

«Δημήτρη» είπε η Λίζα με μεγαλοπρεπή τρόπο, προεκτείνοντας το χέρι της να το φιλήσω, όπως και έκανα. Με το που μπήκε κάθισε σε μία αρχοντική πολυθρόνα σταυρώνοντας τα πόδια της. Ήταν ντυμένη με ένα φόρεμα που έφτανε μέχρι τα γόνατά της, κάνοντας το βλέμμα μου να πέσει άθελα πάνω τους. Περίμενα ότι θα μου πει να καθίσω αλλά προφανώς είχε αντίθετη γνώμη. Έτσι παρέμεινα όρθιος μπροστά της.

«Είσαι πανέμορφη, είσαι μια θέα» είπα με νευρικότητα.

«Ναι» είπε μονολεκτικά, σχεδόν ψυχρά. «Σε κάλεσα εδώ για να σου θέσω τους όρους προκειμένου να είμαστε μαζί. Στο παρελθόν είχα μια σχέση που με στιγμάτισε για όλη μου τη ζωή. Μόλις εκείνη η σχέση τελείωσε υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι στο εξής θα βλέπω διαφορετικά τους άντρες ανεξάρτητα αν τα συναισθήματα που τρέφουν για μένα είναι ειλικρινή ή όχι. Έτσι προκειμένου ένας άντρας να έχει σχέση μαζί μου θα πρέπει να ακολουθεί κάποιους κανόνες.»

Είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα να ακούω αυτά που έλεγε. Αφού πρώτα με επεξεργάστηκε με το ψυχρό της βλέμμα με ρώτησε: «Θα το έκανες; Δεν νομίζω. Θα μιλήσω ευθέως. Θα δεχόσουν να ακολουθήσεις τους κανόνες που θα σου θέσω προκειμένου να είμαστε μαζί; Και πρώτα από όλα θα δεχόσουνα να είμαστε μαζί χωρίς υπάρχει σεξουαλική επαφή μεταξύ μας παρά μόνο αν παντρευτούμε;»

Κοκκινίζοντας έγνεψα καταφατικά χωρίς να ξέρω τι άλλο με περιμένει. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι ήμουνα τρελός και παλαβός για χάρη της και θα έκανα οτιδήποτε μου ζητούσε. Εξάλλου όπως είχα αναφέρει και στην αρχή δεν είχα ποτέ σχέσεις με τις γυναίκες. Οι όποιες σεξουαλικές μου εμπειρίες περιορίζοντας στον αυνανισμό.
Κοιτάζοντάς την κατάματα φώναξα δυνατά: «Φυσικά συμφωνώ.»

«Είναι η αγάπη σου για μένα τόσο δυνατή που θα δεχόσουνα να είσαι μαζί μου χωρίς να υπάρχει σεξουαλική επαφή;» είπε σχεδόν ειρωνικά.

«Ναι είναι.» είπα με βλέμμα σίγουρο και αποφασιστικό.

«Θα δούμε» είπε. Ξαφνικά σηκώθηκε και χτύπησε ένα κουδουνάκι. Στιγμές αργότερα ο υπηρέτης άνοιξε την πόρτα. Οδήγησε σε παρακαλώ τον Δημήτρη στον κύριο Αντωνίου.

Ο κος Αντωνίου  ήταν ένας ηλικιωμένος άντρας που ζούσε στο σπίτι με τους υπόλοιπους υπηρέτες του συγκροτήματος. «Γεια σου Δημήτρη. Έχω ακούσει τόσα πολλά για σένα. Σε παρακαλώ βγάλε όλα σου τα ρούχα.» Χωρίς να προβάλλω οποιονδήποτε ενδοιασμό και έχοντας εμπιστοσύνη στην Λίζα έβγαλα όλα μου τα ρούχα. Για τα επόμενα τριάντα λεπτά εξετάσθηκα λεπτομερώς. Μέχρι και το πέος μου μέτρησε ο κος Αντωνίου.

«Όπως ήδη σου έχει πει η Λίζα δεν επιθυμεί τις προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις. Για να είναι σίγουρη ότι δεν θα συμβεί αυτό θα πρέπει να φοράς στο πέος σου αυτό το μεταλλικό κλουβί που κλειδώνει στην βάση του πέους με αυτό το λουκέτο.» και ταυτόχρονα παρουσίασε μπροστά μου μια μεταλλική συσκευή και ένα λουκέτο.

«Τι είναι αυτό» είπα με τρεμάμενη φωνή και φανερά σοκαρισμένος.

«Μια ζώνη αγνότητας είναι. Εμποδίζει το πέος να έρχεται σε στύση. Σε αυτό βοηθάνε και αυτά τα μικρά καρφάκια στο εσωτερικό. Φυσικά για να κατουρήσεις θα πρέπει να είσαι καθιστός αλλά αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία.» είπε και γέλασε.

«Μα γιατί;» είπα με βλέμμα γεμάτο απορία.

«Με την ζώνη αγνότητας δεν θα μπορείς να έχεις σεξουαλική επαφή με την Λίζα. Βέβαια υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να ικανοποιήσετε ό ένας τον άλλο.» είπε και μου έκλεισε πονηρά το μάτι.

«Μα πως, αν αυτό είναι κλειδωμένο; Ποιος θα έχει το κλειδί;» ρώτησα μέσα στην σύγχυσή μου.

«Η Λίζα θα έχει το κλειδί.» είπε.

«Εντάξει τότε. Όλα για την Λίζα. Ας γίνουν τα πράγματα όπως το θέλει αυτή.» είπα και αυτός γέλασε καθώς μου έδειχνε πώς να φορέσω τη ζώνη αγνότητας.

«Εφαρμόζει τέλεια» είπε. Έχω και άλλα μεγέθη αλλά αυτό είναι ιδανικό για σένα. «Αλήθεια πως το νοιώθεις»

«Σφιχτό» είπα.
«Μα φυσικά θα πρέπει να είναι σφιχτό. Ορίστε και το κλειδί για να το παραδόσεις στην Λίζα. Κάθε φορά που θα της δίνεις τρείς οργασμούς θα σου ξεκλειδώνει την ζώνη αγνότητας για να μπορείς να έχεις και εσύ λίγη διασκέδαση. Φυσικά μετά τον γάμο θα πρέπει να της προσφέρεις τέσσερις οργασμούς. Αλλά δεν νομίζω ότι για σένα θα είναι πρόβλημα. Εξάλλου είναι τόσο νέα και υγιής που φτάνει αμέσως σε οργασμό.»

«Αφού το λέτε εσείς!» είπα ντροπαλά ψάχνοντας ήδη τρόπους για να της προσφέρω έναν οργασμό.

«Ααα παραλίγο να το ξεχάσω. Για κάθε οργασμό που θα της προσφέρεις θα σου δίνει μια χάντρα που θα την βάζεις σε αυτή την αλυσίδα μου θα είναι κρεμασμένη στον λαιμό σου. Καλή διασκέδαση τώρα. Εμπρός πάνε να την συναντήσεις στο δωμάτιο που σε υποδέχτηκε.»

Η Λίζα καθόταν αναπαυτικά στην πολυθρόνα της επιδεικνύοντας άθελά της τα υπέροχα πόδια της. 

«Λοιπόν συμφώνησες;» ρώτησε.

«Ναι.» είπα και γονάτισα μπροστά της παραδίδοντας το κλειδί από την ζώνη αγνότητας. « Το ξέρεις ότι θα έκανα τα πάντα για να είμαστε μαζί»

«Ωωω, Δημήτρη» αναφώνησε και εγκλωβίζοντας το κεφάλι μου με τα χέρια της το οδήγησε στα ζουμερά της χείλη. Το πρώτο μας φιλί ήταν μακρύ και παθιασμένο. Για πρώτη φορά ένιωσα το πέος μου να περιορίζεται από την ζώνη αγνότητας και να ασφυκτιά θέλοντας να εκτονωθεί.

«Θα θελες να κοιμηθείς σήμερα εδώ;» πρότεινε.

«Μα και βέβαια, αν δεν σου είμαι βάρος.» είπα.

Αφού το γιορτάσαμε, φιληθήκαμε και ξαπλώσαμε εγώ στο δωμάτιο των ξένων και η Λίζα στο δωμάτιό της. Έλπιζα ότι θα κοιμηθούμε μαζί σε κοινό κρεβάτι ώστε να δοκιμάσω να αποκτήσω μια χάντρα ωστόσο κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Κουρασμένη με καληνύχτισε και έκλεισε την πόρτα της. Ομολογώ ότι ελάχιστα κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ. Το ξημέρωμα της επόμενης μέρας με βρήκε ερεθισμένο και ξενυχτισμένο. Έκανα ένα κρύο ντουζ προκειμένου να ηρεμίσω όταν ο υπηρέτης χτύπησε την πόρτα του δωματίου μου λέγοντας ότι η Κυρία με περιμένει για πρωινό στην βεράντα. Και ενώ είχα ηρεμίσει λίγο, το πέος μου άρχισε και πάλι να ασφυκτιά φυλακισμένο στην ζώνη αγνότητας. Ο λόγος δεν ήταν άλλος από την Λίζα που εμφανίστηκε μπροστά μου φορώντας ένα μαύρο ημιδιαφανές νυχτικό που άφηνε να διαγράφεται το υπέροχο σώμα της. Την εμφάνισή της συμπλήρωναν ένα ζευγάρι μαύρα δερμάτινα ψηλοτάκουνα τσόκαρα. Καθόταν σταυροπόδι κάνοντας dangling με το πόδι της. Με δυσκολία έφαγα το πρωινό. Τα μάτια μου είχαν κολλήσει στα πόδια της και στο ημιδιαφανές νυχτικό της. Προφανώς το κατάλαβε και γελώντας έριξε κατά λάθος καθώς έκανε dangling το τσόκαρό της. Χωρίς να καν να σκεφτώ έσκυψα και της το φόρεσα στο πόδι. Έκανα να σηκωθώ αλλά με το χέρι της πίεσε το κεφάλι μου κάτω. Αργά και βασανιστικά σηκώθηκε βγάζοντας το κιλοτάκι της. Στην συνέχεια ξανακάθισε ανοίγοντας διάπλατα τα πόδια της και στηρίζοντάς τα στα μπράτσα της πολυθρόνας στην οποία καθόταν. Το μουνί της ήταν λίγα εκατοστά από το πρόσωπό μου. Ήταν ξυρισμένο χωρίς ίχνος από χνούδι. Με τα χέρια της την άρχισε να τρίβει πότε το στήθος της και πότε το μουνάκι της. Καθόμουν και κοιτούσα σαστισμένος. «Γλείψε μου το μουνάκι» αναφώνησε και εγώ άρχισα να το γλείφω ομολογώ άγαρμπα. Το κατάλαβα αμέσως από την αντίδρασή της.

«Συγνώμη Λίζα αλλά είναι η πρώτη φορά που γλείφω γυναίκα.» είπα με απολογητικό ύφος.

«Θέλεις να πεις ότι δεν έγλειψες ποτέ γυναίκα;» κατάφερε να ψελίσσει.   

«Όχι μόνο δεν έγλειψα αλλά και δεν πήγα με γυναίκα.»

«Δηλαδή είσαι παρθένος;»

Έγνεψα καταφατικά ενώ στο μεταξύ είχα πιάσει ενστικτωδώς δουλειά στο μουνί της.

«Μην ανησυχείς. Θα σου μάθω όλα τα μυστικά.» είπε και γέλασε ειρωνικά.

Για το επόμενο μισάωρο συνέχισε να δίνει οδηγίες για το πώς να γλείφω το μουνί της και να χαϊδεύω το στήθος της. Έφτασε σε οργασμό βγάζοντας μικρές κραυγές. Μου χάιδεψε το κεφάλι και με το τσόκαρό της με έσπρωξε μακριά φανερά ικανοποιημένη. Έβγαλε μια χάντρα και την πέταξε στο πάτωμα. Άλλες δύο αναρωτήθηκα και έσκυψα να την μαζέψω για να την βάλω στην αλυσίδα που κρεμόταν από τον λαιμό μου.

Η μέρα ήταν υπέροχη και η Λίζα σε πολύ καλή διάθεση. Μετά το πρωινό άρχισε να μου δείχνει τα κατατόπια του σπιτιού. «Θέλεις να έρθεις να μείνεις μαζί μου μόνιμα εδώ;» ρώτησε.

«Μα και βέβαια» είπα σχεδόν ασυναίσθητα, «αρκεί να μην προκαλώ αναστάτωση» συμπλήρωσα.

Αφιερωμένο στην γιορτή της γυναίκας. Χρόνια πολλά σε όλες σας.

Μια ιστορία που είχα αφήσει στην μέση και είπα να την συνεχίσω τώρα με τον COVID.
 
Μέρος 7ο (Η επίσκεψη στην γιατρό -συνέχεια)
«Ας συνεχίσουμε τις εξετάσεις» είπε η Νατάσα. Η γιατρός έβαλε το στηθοσκόπιο στο στήθος μου για να ακούσει την καρδιά και τους πνεύμονες. «Όλα καλά. Τώρα θα ήθελα να σκύψεις με ανοιχτά τα πόδια και να ακουμπήσεις σε αυτό το κρεβάτι για να μπορέσω να εξετάσω το πρωκτό και το πέος σου.» είπε.
Στην αρχή κοντοστάθηκα λίγο αλλά είδα με την άκρη του ματιού μου το βλέμμα της Αφέντρας μου που δεν σήκωνε αντιρρήσεις. Έτσι έσκυψα και άνοιξα τα πόδια μου όσο περισσότερο μπορούσα. Η γιατρός κοντοστάθηκε λίγο.
«Συμβαίνει κάτι;» είπε η Αφέντρα μου.
«Ναι, για να μπορέσω να εξετάσω τον πρωκτό του και το πέος του θα ήθελα να του βγάλεις την ζώνη αγνότητας. Πιστεύω να έχεις τα κλειδιά μαζί σου»
«Ασφαλώς και τα έχω, αν και δεν ήταν προγραμματισμένο να βγει η ζώνη αγνότητας. Προέχει η υγεία. Σκλάβε σε θέση προσοχής» είπε και αμέσως σηκώθηκα όρθιος για να μπορέσει να ξεκλειδώσει την ζώνη αγνότητας. Έβγαλε το κλειδί από την τσάντα της και το έβαλε στην κλειδαριά. Ακούστηκε ένα δυνατό κλακ και η ζώνη αγνότητας άνοιξε χαρίζοντάς μου μια μικρή ανακούφιση. Με αργές προσεκτικές κινήσεις η Αφέντρα μου κατέβασε την ζώνη αγνότητας. Ο ανδρισμός μου ήταν πλέον ελεύθερος. Αν δεν ήταν τα χέρια μου δεμένα με χειροπέδες πίσω από την πλάτη πολύ θα ήθελα να τον πιάσω στα χέρια μου και να τον παίζω.
«Ωραία τώρα μπορείς να σκύψεις μπροστά για να σε εξετάσω.» είπε η Νατάσα. Η γιατρός έβγαλε από το συρτάρι ένα ζευγάρι χειρουργικά γάντια τα φόρεσε και ήρθε πίσω μου. Μετά ένιωσα κάτι δροσερό και υγρό να μπαίνει στον πρωκτό μου. Έκανα να σηκωθώ αλλά ένιωσα το ελεύθερο χέρι της να με σπρώχνει και πάλι στο κρεβάτι. «Χαλάρωσε. Δεν πρόκειται να συμβεί κάτι κακό.» είπε.
Έκανα ότι μου είπε. Η γιατρός έβαλε το δάχτυλο της στον πρωκτό μου. Μετακίνησε το δάχτυλό της γύρω  από τα τοιχώματα του πρωκτού και το τράβηξε έξω. Σχεδόν αμέσως μετά έβαλε δύο δάχτυλα μαζί.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που έχεις κάτι στον πρωκτό σου, έτσι;» ρώτησε.   
«Όχι κυρία δεν είναι η πρώτη φορά» είπα.
«Αρέσει στην Αφέντρα σου το παιχνίδι από πίσω, ε; ρώτησε καθώς ένοιωσα να εισάγει στον πρωκτό μου και τρίτο δάχτυλο.
«Ναι κυρία» είπα βαριανασαίνοντας εμφανώς ερεθισμένος. Εκείνη την ώρα πλησίασε κοντά και η Αφέντρα μου που μέχρι τότε μιλούσε με την νοσοκόμα.
«Βρήκες κάτι ενδιαφέρον ψηλαφίζοντας εκεί;» είπε η Αφέντρα μου στην γιατρό.
«Όχι, όλα είναι καλά. Απλά διαπίστωσα ότι παίζετε συχνά το παιχνίδι της πίσω τρύπας» είπε η γιατρός και έβγαλε τα δάχτυλα της από το πρωκτό μου προς μεγάλη απογοήτευσή δική μου.
«Ναι, η αλήθεια είναι ότι έχει συχνά κάτι στον πρωκτό του. Ειλικρινά η όλη ιδέα με βρίσκει λίγο αντίθετη αλλά τι να κάνω που ικετεύει για να του βάλω κάποιον δονητή ή κάποια σφήνα στον πρωκτό του. Εκλιπαρεί τόσο πολύ που πολλές φορές αναγκάζονται να κάνω δεκτό το αίτημα του.» είπε η Αφέντρα μου.
Δεν πίστευα αυτά που άκουγα. Ήμουνα δεμένος με χειροπέδες και γυμνός σε ένα ιατρείο μπροστά σε τρείς γυναίκες με την μια από αυτές να εξετάζει τον πρωκτό μου και την άλλη να λέει λεπτομέρειες για την σεξουαλική μας ζωή. Η αλήθεια είναι ότι το μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε μεταξύ των οργασμών μου με έκανε ευαίσθητο σεξουαλικά, έτοιμο να κάνει οτιδήποτε για να ικανοποιήσει την καύλα του. Η Κυρία μου εκμεταλλευόταν αυτή την αδυναμία μου και έβαζε σφήνες και δονητές για να με βλέπει να ταλαιπωρούμαι ακόμα περισσότερο.
«Απλά φρόντιζε να μη του βάζεις πολύ μεγάλες σφήνες και για μεγάλο διάστημα όσο και αν το επιζητάει για να μην χαλαρώσει ο πρωκτός του.» είπε η Νατάσα.
«Ναι Νατάσα, το ξέρω και παίρνω όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις.»
«Πολύ καλά» είπε η γιατρός.
«Σε γενικές γραμμές ο προστάτης του φαίνεται να είναι υγιής και επιπλέον δεν παρατήρησα συσσώρευση κοπράνων στον πρωκτό του» συνέχισε.
«Τέλεια.» είπε η Αφέντρα μου. «Με κάνει πολύ χαρούμενη που ακούω ότι τα κλύσματα που του κάνω μια φορά την εβδομάδα  του κάνουν καλό.» 
«Του βάζεις σφήνες για μεγάλο χρονικό διάστημα;» είπε η Νατάσα.
«Όχι μια ή δύο ημέρες την εβδομάδα, Τον κρατάνε σε φόρμα  και τον βοηθούν να με υπηρετεί καλύτερα.» είπε η Αφέντρα μου.
«Ας συνεχίσουμε εξετάζοντας το πέος και τους όρχεις» είπε η γιατρός.
«Ναι, απλά Νατάσα φρόντισε να μην τον αγγίξεις πολύ. Μετά από τόσο μακροχρόνια έλλειψη οργασμού δεν θα ήθελα να χύσει.»
«Για σήκω όρθιος να σε εξετάσω» είπε η γιατρός.
«Φαίνεται ότι είναι χαρούμενος που του βγάλαμε την ζώνη αγνότητας.» παρατήρησε η γιατρός.
«Ναι. Η αλήθεια είναι ότι δεν μένει συχνά ξεκλείδωτος. Έτσι όταν μένει ξεκλείδωτος το απολαμβάνει.» απάντησε Αφέντρα μου.     
«Από ότι βλέπω η στυτική του λειτουργία δεν έχει χαθεί παρά τον εγκλεισμό του με ζώνη αγνότητας. Πόσος καιρός έχει περάσει που είναι κλειδωμένος στην ζώνη αγνότητας;» ρώτησε η γιατρός.
«Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τότε που άρχισε να φορά ζώνη αγνότητας. Με εξαίρεση τα διαστήματα που είναι τιμωρημένος τον αφήνω να εκτονώνεται μια φορά τον μήνα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να έχω οργασμό όσο συχνά θέλω χρησιμοποιώντας τα άλλα του ταλέντα.» είπε η Αφέντρα μου.
«Μμμ… Ανησυχώ. Θα σου το χαλάσω αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να εκτονώνεται τουλάχιστον 2 φορές τον μήνα.» είπε η γιατρός.   
Η γιατρός πήρε μια καρέκλα και κάθισε μπροστά μου για να με εξετάσει. Ψηλάφισε πρώτα τα αρχίδια μου κάνοντας ένα χαλαρό μασάζ που για μένα ήταν άκρως ερεθιστικό. Έκανα μεγάλη προσπάθεια για να μην χάσω τον έλεγχο και χύσω μπροστά της. Με συνέφερε στην πραγματικότητα η Αφέντρα μου που με μια προειδοποιητική ματιά μου έδωσε να καταλάβω τι θα ακολουθούσε αν έχυνα. Για να πω την αλήθεια δεν ήξερα αν ήθελα να συνεχίσει και να χύσω ή να σταματήσει δίνοντας τέλος στο τόσο όμορφο αυτό μαρτύριο.
«Οι άρχεις του είναι μια χαρά» αναφώνησε η γιατρός προς ανακούφιση μου και συνέχισε να ψηλαφίζει το πέος μου. Τράβηξε το πετσάκι από το πέος μου και έβγαλε το κεφάλι έξω. Ασκώντας πίεση με τα δάχτυλά της ανακάλυψε την τρύπα που είχε κάνει η Αφέντρα μου στο πέος μου.
«Μπα, μπα, τι βλέπω εδώ, έχουμε κρικάκι στο κεφαλάκι;» ρώτησε η γιατρός.
«Ναι. Βολεύει καμιά φορά για να περνάω αλυσίδα στο πέος του όταν δεν φοράει την ζώνη αγνότητας και να τον σέρνω από εκεί» είπε η Αφέντρα μου.
Στο μεταξύ η γιατρός συνέχισε να ψηλαφίζει το πέος μου και να ανεβοκατεβάζει το πετσάκι με αποτέλεσμα το πέος μου και πάλι να αποκτήσει στύση.
«Τον καημένο, λίγο ακόμα και θα μπορούσα να τον κάνω να εκσπερματώσει τόσο καυλωμένος που είσαι.» είπε η γιατρός.
Η γιατρός συνέχισε να ψηλαφίζει το πέος μου και παράλληλα να με βασανίζει. Νομίζω ότι ήθελε να με βασανίσει, να δει τα όρια μου, τις αντιδράσεις μου. Εγώ απεγνωσμένα περίμενα την Αφέντρα μου να παρέμβει και να δώσει τέλος στο τόσο γλυκό μου μαρτύριο κάτι που ωστόσο δεν έγινε ποτέ. Τελικά και ενώ ήμουνα στα πρόθυρα να φτάσω στο σημείο δίχως επιστροφή η γιατρός σηκώθηκε και ανακοίνωσε ότι όλα ήταν μια χαρά. Έσκυψα το κεφάλι μου απογοητευμένος που δεν έχυσα.
Η γιατρός γέλασε: «Φαίνεται απογοητευμένος που δεν έφτασε σε κορύφωση»
«Ειλικρινά δεν έχει καμία ντροπή» απάντησε η Αφέντρα μου. «Πιστεύω ότι αν του έδινα το ΟΚ θα έχυνε χωρίς ντροπή μέσα στον κόσμο.»   
«Θα ήθελα λίγο ακόμα να εξετάσω το δαχτυλίδι στο πέος του και τελειώνουμε» είπε η γιατρός.
«Από ότι βλέπω δεν έχει γίνει καμιά ζημιά στο πέος. Η πληγή από την οπή δεν παρουσιάζει σημάδια ερυθρότητας και το δαχτυλίδι είναι από υλικό που δεν προκαλεί μολύνσεις.» είπε η γιατρός.
«Το κέντρο που τον πήγα για να κάνουμε την τρύπα ήταν ένα από τα καλύτερα.» είπε η Κυρία μου.
«Ωραία, τελειώσαμε. Τώρα μπορείτε να τον κλειδώσετε.» είπε η γιατρός και γέλασε ειρωνικά.
Η Κυρία μου προσάρμοσε και πάλι την ζώνη αγνότητας στη μέση μου και κλείδωσε και πάλι το πέος μου.   
«Πω, πω έχει φτάσει μεσημέρι.» είπε η Κυρία μου. «Είσαι διαθέσιμη να πάμε για γεύμα που λέγαμε;» ρώτησε την γιατρό.
«Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είμαι ελεύθερη αλλά θα έκανα έτσι και αλλιώς ένα διάλειμμα οπότε θα έχουμε τον χρόνο μας να φάμε και να μιλήσουμε.» είπε η γιατρός.
«Πολύ ωραία, μόνο που θα θελα να αφήσουμε κάπου τον σκλάβο μου. Που μπορούμε να τον αφήσουμε;» είπε η Αφέντρα μου.
«Υπάρχει μια μικρή αποθήκη που μπορείτε να τον βάλετε εκεί. Είναι βέβαια πολύ μικρή και σκοτεινή. Μήπως θα θέλατε να την δείτε;» είπε η νοσοκόμα.
«Ας ρίξουμε μια ματιά» πρότεινε η Κυρία μου.
 «Ελάτε να δείτε. Να εδώ έλεγα να τον βάλετε» είπε η νοσοκόμα και είδα τις τρείς γυναίκες να φεύγουν από το δωμάτιο αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή με αποτέλεσμα να είμαι στην κοινή θέα των ασθενών που βρισκόταν στον χώρο αναμονής. Κατακοκκίνισα από την ντροπή μου αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Έσκυψα το κεφάλι και γύρισα την πλάτη μου. Μετά από λίγη ώρα άκουσα τις τρεις γυναίκες να επιστρέφουν.
«Ακριβώς εκεί που τον αφήσαμε» σχολίασε η γιατρός. «Μπράβο, τον έχεις εκπαιδεύσει τέλεια. Πως τα κατάφερες;»
«Θα τα πούμε στο γεύμα αυτά» είπε η Αφέντρα μου. «Ας τον μεταφέρουμε στην αποθήκη τώρα» συνέχισε.
«Εγώ πάω να αλλάξω. Τακτοποίησε τον εσύ για να φύγουμε» είπε η γιατρός
Είδα την γιατρό να φεύγει. Η Αφέντρα μου έβγαλε την αλυσίδα από την τσάντα της και την προσάρμοσε στο κολάρο μου. Έβαλε το παλτό μου στους ώμους.  «Ακολούθα με» είπε και αμέσως υπάκουσα. Βγήκαμε από τον χώρο εξέτασης και μπροστά στα έκπληκτα μάτια των ασθενών που περίμεναν διασχίσαμε τον χώρο και εξαφανιστήκαμε πίσω από μια άλλη πόρτα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι μου συνέβαινε αυτό. Δεμένος, σε κοινή θέα, φορώντας ζώνη αγνότητας και κολάρο στο λαιμό η Αφέντρα μου με τραβούσε με μια αλυσίδα στους χώρους της κλινικής. Γεμάτος ντροπή κατέβασα το κεφάλι μου και ακολούθησα προσπαθώντας να μη δώσω σημασία στα σχόλια και τις αντιδράσεις των ατόμων που με έβλεπαν.   
Η Κυρία μου άνοιξε μια άλλη πόρτα και με οδήγησε σε μια μικρότερη αποθήκη. Πήρε το παλτό μου και με διέταξε να γονατίσω όπως και έκανα. Πήρε την άκρη της αλυσίδα μου και την πέρασε γύρω από ένα σωλήνα που βρισκόταν στο κάτω μέρος του τοίχου αφήνοντας μικρά περιθώρια να σηκώσω το κεφάλι μου. Με ένα μικρό λουκετάκι κλείδωσε την αλυσίδα γύρω από τον σωλήνα. «Φρόνημα» είπε και βγήκε από την αποθήκη κλείνοντας τα φώτα και την πόρτα. Δοκίμασα τα περιθώρια της αλυσίδας μου. Δυστυχώς η Αφέντρα μου δεν είχε αφήσει πολύ χώρο. Η μόνη στάση που μπορούσα να έχω ήταν να είμαι γονατιστός με το κεφάλι μου να μην μπορεί να σηκωθεί περισσότερο από 30 πόντους από το πάτωμα. Δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Θα έκανα υπομονή ως ότου γυρίσει.
Πρέπει να είχε περάσει τουλάχιστον μισή ώρα και ήδη ένοιωθα δυσφορία στα γόνατα, όταν ξαφνικά άκουσα την πόρτα να ανοίγει και τα φώτα ανάβουν. Δυστυχώς δεν μπορούσα να δω καθώς έτσι όπως ήμουνα δεμένος είχα πλάτη στην πόρτα. Αρχικά χάρηκα θεωρώντας ότι η Αφέντρα μου είχε επιστρέψει για να με πάρει να φύγουμε. Πολύ γρήγορα όμως διαπίστωσα ότι δεν ήταν αυτή καθώς αντίκρισα ένα ζευγάρι άσπρα δερμάτινα νοσοκομειακά τσόκαρα με ξύλινο πάτο. Δεν μπορούσα να γυρίσω το κεφάλι μου αρκετά για να δω ποιος είναι αλλά κατάλαβα ότι ήταν η νοσοκόμα που μου είχε πάρει αίμα νωρίτερα. Μόνο που δεν ήταν μόνη της καθώς άκουγα ταυτόχρονα δύο φωνές να μιλάνε ψιθυριστά.   
«Ω θεέ μου είναι αλήθεια!» άκουσα την μια φωνή να λέει.
Έλπιζα ότι θα φύγουν και θα με αφήσουν μόνο αλλά ήταν φανερό ότι δεν είχαν αυτό στο μυαλό τους.
«Είχες δίκιο, είναι αλήθεια.» άκουσα την μια φωνή να λέει που μου ήταν εντελώς άγνωστη.
«Τα χέρια του είναι δεμένα με χειροπέδες, όπως μου τα έλεγες, και φοράει και κολάρο. Μα καλά δεν πιστεύω ότι είναι μεταλλικό. Αχ πράγματι είναι.» συνέχισε καθώς είχε πλησιάσει κοντά μου για να πάρει καλύτερη θέα και ψηλάφιζε το κολάρο μου. Δεν μπορούσα να την δω ολόκληρη αλλά έβλεπα τα πόδια της.

Σας παραθέτω μια ακόμα εμπειρία από τις εμπειρίες μας


Είναι μια ζεστή Παρασκευή στα μέσα του καλοκαιριού. Έχω τελειώσει νωρίς από τη δουλειά και αγωνιώ να φτάσω στο σπίτι. Γνωρίζω ότι δεν θα είναι κανείς. Τα παιδιά λείπουν στην κατασκήνωση και η γυναίκα μου στη δουλειά. Θα γυρίσει τουλάχιστον μετά από τρεις ώρες. Συνεπώς έχω πολύ χρόνο στη διάθεσή μου. Γιατί; Μα για να βάλω σε εφαρμογή το βρώμικο σχέδιο μου. Δεν είναι η πρώτη φορά που θα το κάνω. Το έχω κάνει πολλές φορές στο παρελθόν στα κρυφά, συνήθως όταν ο πούτσος μου δεν είναι κλειδωμένος και έχω τρελές καύλες που με κάνουν να θέλω να χύνω ακατάπαυστα. Αυτό συμβαίνει και τώρα. Η γυναίκα μου έχει τρεις μέρες να με χρησιμοποιήσει και είμαι αφάνταστα καυλωμένος. 
Μπαίνω βιαστικά στο σπίτι και κλείνω την πόρτα. Πετάω τον χαρτοφύλακα και ξεντύνομαι εντελώς. Πηγαίνω στην κρεβατοκάμαρα και ανοίγω το συρτάρι που έχει τα «καλούδια» (χειροπέδες, αλυσίδες, κολάρο κλπ). Παίρνω τις χειροπέδες, τις ποδοχειροπέδες και το δερμάτινο κολάρο μου. Γιατί όλα αυτά; Μα για να δεθώ χειροπόδαρα και να χύσω, μετά από πολύ προσπάθεια ομολογουμένως, καθώς θα τρίβω τον πούτσο μου στο πάτωμα ενώ ταυτόχρονα θα γλύφω και θα μυρίζω τα ψηλοτάκουνά της. Όλα αυτά φυσικά χωρίς να το ξέρει. Δεν ξέρω και εγώ τι θα γινόταν αν με έβρισκε να κάνω κάτι τέτοιο.
Διαλέγω τα αγαπημένα μου ψηλοτάκουνα πέδιλα αυτά που της τα είχα κάνει δώρο (μπορείτε να τα δείτε στο προφίλ μου), μαύρα δερμάτινα που δένουν ψηλά στον αστράγαλο όχι με λουράκι αλλά με μεταλλικό πλαίσιο σαν βραχιόλι. Πηγαίνω στο σαλόνι και έτσι όπως είμαι γυμνός φοράω το δερμάτινο κολάρο μου. Τα χέρια μου τρέμουν καθώς περνάω το λουκετάκι στο τελείωμα του ακούγοντας το «κλικ» που κάνει καθώς κλειδώνει. Κάθομαι στο πάτωμα και περνάω τις χειροπέδες στα πόδια μου. Έχουν μεγάλη αλυσίδα που επιτρέπουν κάποια ελευθερία κινήσεων. Ξαπλώνω μπρούμυτα έχοντας κοντά μου τα κλειδιά από τις χειροπέδες καθώς και τα ψηλοτάκουνα πέδιλά της. Φέρνω τα χέρια μου πίσω από την πλάτη. Φοράω την μια χειροπέδα στον ένα μου καρπό και λυγίζω τα πόδια μου για να περάσω την αλυσίδα από τις χειροπέδες των ποδιών χιαστή, προτού δέσω την άλλη χειροπέδα στον άλλο μου καρπό. Είμαι πλέον ανήμπορος. Η καρδιά μου χτυπά δυνατά. Παίρνω ανάσες για να ηρεμίσω. Τσεκάρω με το βλέμμα μου αν τα κλειδιά βρίσκονται πλάι μου. Σέρνω το σώμα μου και πλησιάζω το πρόσωπο μου στα μαύρα ψηλοτάκουνα πέδιλά της. Μυρίζουν υπέροχα. Αρχίζω να τα γλύφω. Πρώτα τα τακούνια και μετά το εσωτερικό πάτο. Γλύφω και την παραμικρή βρωμιά που έχει απομείνει στο πάτο τους κάθε φορά που τα φοράει. Παράλληλα τρίβω όσο μπορώ τον πούτσο μου στο πάτωμα προσπαθώντας να χύσω. Αισθάνομαι ότι πλησιάζω σε οργασμό όταν ακούω να μπαίνει το κλειδί στην εξώπορτα. Γέρνω στο πλάι προσπαθώντας να πιάσω τα κλειδιά για να ξεκλειδώσω τις χειροπέδες αλλά έτσι όπως είμαι δεμένος δεν μπορώ να κάνω και πολύ γρήγορα. Πριν προλάβω να τα πιάσω ακούω τη φωνή της: «Είναι κανείς εδώ;».
Κάνω όσο το δυνατόν περισσότερη ησυχία μπορώ αλλά οι αλυσίδες από τις χειροπέδες κουδουνίζουν κάθε φορά που προσπαθώ να βάλω το κλειδί για να τις ξεκλειδώσω. Στο σημείο που είμαι έχω πλάτη στην εξώπορτα και έτσι δεν μπορώ να την δω παρά μόνο να την ακούσω. 
«Βρε-βρε τι έχουμε εδώ πέρα» ακούω να λέει καθώς προφανώς με έχει εντοπίσει και πλησιάζει προς το μέρος μου.
«Ξέρετε Κυρία….» προσπαθώ να ψελλίσω αλλά με σταματάει κλείνοντας το στόμα μου με τον πάτο από το ψηλοτάκουνο τσόκαρο που φοράει. Το φιλάω με ευλάβεια και σιωπώ. Σκύβει προς το μέρος μου και αρπάζει από την χούφτα μου το κλειδί από τις χειροπέδες.
«Αυτό δεν θα το χρειαστείς» λέει και καταλαβαίνω ότι την έχω βάψει άσχημα.
(συνεχίζεται)     

«Περιμένεις κάτι;» ρωτάει καθώς με το τσόκαρό της κλωτσάει το εσωτερικό μέρος των ποδιών μου στο ύψος των μηρών και λίγο πιο πάνω. Κάνω την αντανακλαστική κίνηση να κλείσω τα πόδια μου αλλά η μπάρα δεν μου το επιτρέπει. 
«Θέλεις να χύσεις ε; Ε λοιπόν θα γίνει αλλά όχι όπως φαντάζεσαι..» λέει και πιάνοντας την αλυσίδα του κολάρου μου με τραβάει για να σηκωθώ. Με κατευθύνει στην άκρη του κρεβατιού. Είμαι στα γόνατα με τον κορμό μου πάνω στο κρεβάτι. Έτσι όπως είμαι σκυμμένος  νοιώθω το δάχτυλο της στην κωλοτρυπίδα μου και ταυτόχρονα κάτι δροσερό. Πρέπει να είναι λιπαντικό. Βάζει και βγάζει το δάχτυλό της λιπαίνοντας τον πρωκτό μου. Ακούω να ανοίγει ένα συρτάρι. Μετά από λίγο έρχεται ξανά προς το μέρος μου. Νοιώθω να βάζει προσεκτικά κάτι στον πρωκτό μου. Είναι μια σφήνα. Στην αρχή σφίγγομαι λίγο αλλά αντιλαμβάνομαι ότι κάνω τα πράγματα δυσκολότερα.  Την ακούω να απομακρύνεται και μετά από λίγο νοιώθω την σφήνα να δονείται προσφέροντας μου ρίγη ηδονής. Σπαρταράω ολόκληρος. Με βλέπει και γελάει με ικανοποίηση. Ξαπλώνει στο κρεβάτι δίπλα μου και δένει την αλυσίδα από το κολάρου μου σε ένα κρίκο που έχει το κρεβάτι για να περιορίσει τις κινήσεις μου. Βογκάω από την ηδονή. Πλησιάζει ξανά προς το μέρος μου και με διατάζει να ανοίξω το στόμα μου. Αντιλαμβάνομαι να βάζει το κιλοτάκι της στο στόμα μου. Παράλληλα πλησιάζει τα πόδια της στην μύτη μου. 
«Αυτά θα σου κρατήσουν παρέα το βράδυ. Καληνύχτα, είμαι πολύ κουρασμένη μωρό μου» λέει και την ακούω να ξαπλώνει.
Προσπαθώ να ηρεμίσω αλλά δεν μπορώ. Το μόνο που θέλω είναι να ικανοποιήσω την καύλα μου και επικεντρώνομαι σε αυτό. Μυρίζω τα πόδια  της και ταυτόχρονα λικνίζω την λεκάνη μου για να νοιώσω μεγαλύτερη ηδονή. Με την σφήνα στο κώλο μου νοιώθω μετά από λίγο τις πρώτες σταγόνες από το σπέρμα μου να κυλάνε στο εσωτερικό μέρος των μηρών μου. Η δόνηση με κρατάει σε εγρήγορση σχεδόν όλο το βράδυ. Είμαι εξουθενωμένος. Ξαφνικά αντιλαμβάνομαι να σταματάει η δόνηση της σφήνας δίνοντας μου την ευκαιρία να ηρεμήσω. Οι χειροπέδες μου πονάνε αφάνταστα αλλά θα τις υπομένω. Εξάλλου δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Χωρίς να έχω αίσθηση του χρόνου αντιλαμβάνομαι να ξυπνάει. Πλησιάζει προς το μέρος μου, βγάζει την μάσκα από το πρόσωπό μου και λύνει την αλυσίδα μου. Επιθεωρεί τον κλειδωμένο μου πούτσο. Βλέπει το σπέρμα μου στο ξύλινο πάτωμα της κρεβατοκάμαρας.
«ΜΜΜ, βλέπω ότι έχυσες αρκετά. Σε δύο εβδομάδες πάλι.» λέει και ταυτόχρονα λύνει την αλυσίδα από το κολάρο μου. Περιμένω να βγάλει τις χειροπέδες μου ή έστω να μου πετάξει το κλειδί για να τις ξεκλειδώσω μόνος μου αφού πρώτα παιδευτώ, αλλά μάταια. Ούτε και την σφήνα βγάζει. Πρέπει να έχει άλλα σχέδια.   
Βγάζει το κιλοτάκι από το στόμα μου και με την άκρη του τσόκαρου μου δείχνει τις κηλίδες από το σπέρμα μου.
«Γλείφε» διατάζει και αμέσως πέφτω μπρούμυτα. Κοντοστέκομαι λίγο και νοιώθω με την μύτη από το τσόκαρο της να κλοτσάει ελαφρά το πρόσωπό μου.
«Την επόμενη φορά δεν είναι πιο δυνατή η κλωτσιά» μου λέει και παράλληλα πατάει με το τσόκαρο της το σπέρμα μου.
«Είδες τι έκανες; Τώρα και το τσόκαρό μου θέλει καθάρισμα» μου λέει και γελάει με ειρωνεία.
Αμέσως λαμβάνω δράση και γλείφω όσο καλύτερα μπορώ πρώτα τον πάτο από το τσόκαρό της και μετά το πάτωμα.
Έρχεται να επιθεωρήσει μετά από λίγο. Πετάει τα κλειδιά από τις χειροπέδες μου στο πάτωμα όχι όμως και από την μπάρα.
Ξελύσω μου λέει και μετά έλα εδώ. Κάνω όπως με προστάζει. Περιμένω να μου δώσει εντολή να βγάλω τη σφήνα από τον κώλο μου αλλά μάταια.
«Πάνε φτιάξε μου ένα καφέ και έλα να περιποιηθείς τα πόδια μου»
«Μάλιστα Αφέντρα μου» αναφωνώ και αναρωτιέμαι πόσο την αγαπώ.

Ελπιζω να αρέσει. Η συνέχεια σήμερα ή αύριο το πρωί

Ελπίζω να σας άρεσε. Περιμένω τα σχόλια σας.