Η αγαπη και το μισος μοιαζουν πολυ μεταξυ τους.1)Και τα 2 προκαλουν πολυ εντονα συναισθηματα.2)Τα βιωνεις με ολο σου το ειναι.3)Αναλωνεσαι στο να κανεις το παν να ειναι ο αλλος ευτυχισμενος,αναλωνεσαι στο να τον κανεις δυστηχισμενο.4)Νιωθεις χαρα και λυπη απλα για διαφορετικους λογους.5)Δεν ξεχνας ευκολα τον ανθρωπο για τον οποιο τα νιωθεις.      Και να μην μπερδευουμε την αγαπη με τον ερωτα την καψουρα την κτητικοτητα για τον αλλο.Οπως δεν ειναι ευκολο να μισησεις εναν ανθρωπο ετσι δεν ειναι ευκολο να τον αγαπησεις.

Τοσο καλοσυνη βρε παιδι μου?Γιατι οι περισσοτεροι απο εμας οταν μας στελνουν και μαλιστα με τετοιο τροπο οχι μονο δεν ευχομαστε να ειναι ο αλλος καλα αλλα θελουμε να περναει χαλια για να καταλαβει και την αξια μας,τι ειχε και τι εχασε.Οσο για το οτι πεθανε για σενα και μονο που το συζητας ακομη το θεμα και ασχολησε εστω κι ετσι μαζι της μαρτυραει το αντιθετο.Και δεν ξερω γιατι αλλα απο τα λεγομενα σου πιστευω οτι αν σου ελεγε οτι θελει να ειστε παλι μαζι οχι μονο θα την συγχωρουσες αλλα θα την παντρευοσουνα κιολας.Δε λεω ολοι κανουμε λαθη και δικαιουμαστε 2 ευκαιρια εξαρτατε απο το τι μπορεις να δεχτεις απο τον συντροφο σου και τι οχι.Και να εισαι σιγουρος πως θα αγαπησεις ξανα αν κι εφοσον εισαι ετοιμος να αφεθεις σε μια καινουρια σχεση να σε παρασυρει σε αγνωστα μονοπατια κι οπου βγει.Και ασχετα απο τον προορισμο το ταξιδι πολλες φορες αξιζει περισσοτερο.Αν δεν βιωνουμε την λυπη δεν μπορουμε να εκτιμησουμε την χαρα.

Τα κομπλεξ αυτα ομως καποιοι μας τα δημιουργουν.Κι εκτος αυτου ειναι ποσο συμβιβαζεσαι με την σεξουαλικοτητα σου και τις προτιμησεις σου,αν εσυ ο ιδιος ντρεπεσαι να τις εκφρασεις σημαινει πως νιωθεις ενοχες πιστευοντας οτι δεν ειναι αποδεκτες συμφωνα με τα προτυπα που μας επιβαλει η κοινωνια.Τοτε δεν μας φταιει κανενας αλλος παρα μονο εμεις οι ιδιοι.Εδω κολαει το θεμα ψυχολογιας.

Αναρωτηθήκατε ποτέ , γιατί οι άντρες δεν ζητούν πράγματα απο τις συζύγους τους αλλά απο τις γκόμενες ναι ! ?

Γι αυτο εχουμε τοσα ξενοπηδηματα.Αν βγαζανε γουστα ακομη και παντρεμενοι δεν θα υπηρχε λογος διαζυγιου.Και γιατι να περιμενω απο τον συζυγο μου να μου ζητησει κατι?Δεν θα επρεπε ανα πασα στιγμη να ξερουμε τις αναγκες του αλλου ωστε να του τις καλυπτουμε?Μεχρι ενος σημειου βεβαια.Δεν αναγνωριζουμε τα σημαδια?Μηπως τελικα ειμαστε τοσο πολυασχολοι ωστε αδιαφορουμε?Κι αν ειναι ετσι γιατι παντρευομαστε?Για να καταληγουμε σε διαφορετικα κρεβατια?Τι πιο ωραιο τελικα απ το να νιωθεις ελευθερος να εκφρασεις στον συντροφο σου τα θελω σου?Και να εχουμε κατα νου οτι παντα οι αναγκες και τα γουστα αλλαζουν,ακομη και του ανθρωπου που ειμαστε μαζι 10 η 20 χρονια.Αν ειναι αυτος καλα θα ειμαστε κι εμεις.Αν ειμαστε εμεις καλα θα ειναι κι αυτος.Και να αν δεν ισχυει αυτο.......σε τελικη αναλυση ε ναι αυτο ειναι αιτια διαζυγιου.

Τελικα θα πει κανεις την γνωμη του για πιο λογο πιστευετε οτι οι γυναικες δεν εκφραζουν τα φετιχ τους?Δεν εχουν τοσα?Δεν ειναι απελευθερωμενες πραγματικα ωστε να το κανουν?Η μηπως φοβουνται τα επιθετα με τα οποια την επομενη μερα θα αναφερονται σε αυτην ολοι οι φιλοι του συντροφου της?Εμενα μου ετυχε περιπτωση :την αμεσως επομενη φορα που βγηκαμε παρεα ολοι οι φιλοι του να κοιτανε εντονα τα ποδια μου.Και δεν ηταν η ιδεα μου γιατι μετα απο συζητηση παραδεχτηκε οτι απο την τρελλα του, τους αφηγηθηκε το σκηνικο.Εγω δεν μασησα γιατι ετσι ειμαι απλα.Αλλη κοπελα ομως ισως να ενιωθε καπως με αποτελεσμα στην επομενη γνωριμια της να μην φανερωνε το φετιχ της.

Εγω παντως κουραστικα ηδη διαβαζοντας ολα τα παραπανω.Που ν ανοιξω και βιβλιο.

Για πες Πατροκλε.Μας ενδιαφερει.