Μέρος 6ο

Οι πρώτες άχτιδες ήλιου έκαναν την εμφανισή τους και το λιγοστό φώς απο το παράθυρο του σαλονιού της Δανάης. Ήταν ένα παγερό Βρετανικό πρωινό σαν όλα τα άλλα. Η Δανάη αποκοιμισμένη στην πολυθρόνα της, ο Μάρκος μπρούμυτα στα πόδια της. Την όμορφη εικόνα αυτή διέκοψε ο ήχος του τηλεφώνου της Δανάης.

«Παρακαλώ»
«Καλημέρα αγάπη μου, ξύπνησες?»
«Καλημέρα. Ναί μόλις ξύπνησα»
«Πώς πήγε χτές? Που βρίσκεται τώρα?»
«Πολύ καλά πιστευω, καλύτερα απο όσο περίμενα, αυτή την στιγμή βρίσκεται μπρούμυτα στα πόδια μου αποκοιμισμένος»
«Πανέμορφα, προχωράμε στην δευτερη φάση του σχεδίου, θέλεις να στείλω τον Ιάσωνα τώρα να τον παραλάβει?»
«Αν και θα ήθελα λίγο χρόνο ακόμα μαζί του μετά το χτεσίνο....»
«Υπομονή γλυκεία μου, υπομονή...σε λίγες μέρες θα έχεις όσο χρόνο θές μαζί του...»

Λίγα λεπτά αργότερα ο Μάρκος άνοιξε τα μάτια του κουρνιασμένος στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου...το απόλυτο σκοτάδι...το στόμα του κλειστό με ταίνια, φορούσε κουκούλα και δεν έβλεπε τίποτα. «Τι στο διάολο γίνεται?» αναρωτήθηκε...Το μόνο που άκουγε ήταν ήχοι αυτοκινήτων...

«Φτάσαμε!» ακούστηκε μια ανδρική φωνή απο μπροστά. Η πόρτα του αυτοκινήτου άνοιξε και ο Μάρκος ολόγυμνός με τα χέρια δεμένα και την κουκούλα στο κεφάλι βγήκε απο το αυτοκίνητο. Τα γυμνά πέλματα των ποδιών του πατούσαν πάνω σε γρασίδι..η μυρωδιά και ο καθαρός αέρας μύριζαν τόσο όμορφα που ένιωσε ότι ήταν κάπου στην εξοχή. Ο Ιάσωνας λιγομίλητος έσπρωξε τον Μάρκο στην πλάτη...
«Εμπρός προχώρα λίγα μέτρα ακόμα μείνανε» Το γρασίδι στα πέλματα του Μάρκου έδωσε την θέση της σε μια πέτρινη πλάκα. «Πάλι πετρόχτιστα σοκάκια...έλεος» αναρωτήθηκε... Οι δυό άντρες προχωρήσανε μέχρι μια μεγάλη ξύλινη πόρτα. «Από εδώ και μπρός συνεχίζεις μόνος σου..» είπε ο Ιάσωνας . Ο Μάρκος έκανε μερικά βήματα μπροστά και ξαφνικά άκουσε την πόρτα να κλείνει πίσω του. Η αδρεναλίνη είχε βαρέσει κόκκινο...το άγχος και η αγωνία του άγνωστου το είχε κάνει να υποφέρει. Στεκότανε αρκετή ώρα όρθιος ολόγυμνός μέσα στο κρύο, το μόνο που άκουγε ήταν οι ήχοι ζώων αριστερά και δεξιά. Δεν άντεξε άλλο...γονάτισε κουρνιάζοντας το κορμί του και περίμενε..Ξαφνικά ανάμεσα στην ησυχία και τους ήχους ζώων άκουσε ήχο τακουνιών να τον πλησιάζουν. Ήταν παρόμοιος ήχος με αυτόν που άκουγε χτές το βράδι στο σοκάκι έξω απο την pub, με την μόνη διαφορά ότι το περπάτημα ήταν διαφορετικό αυτή τη φορά. Δέν ήταν το περπάτημα της Δανάης, τα βήματα ήταν πιο βαρία με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και πιο γρήγορα...

«Καλώς όρισες ΣΚΛΑΒΕ» είπε μια καινούργια γυναικεία φώνη προτάσοντας το δεξί της πόδι μπροστά στο κεφάλι του Μάρκου...
«Πιστεύω ότι πρέπει να έχεις μάθει μέχρι τώρα πώς να χαιρετάς μια πραγματική ΑΦΕΝΤΡΑ σωστά?»
«Μάλιστα ΑΦΕΝΤΡΑ» αποκρίθηκε ο Μάρκος...Η μυρωδιά του δέρματος της μπότας της τον καθοδήγησε και σκύβοντας λίγο παρακάτω την φίλησε ηδονικά.
«Είμαι η ΑΦΕΝΤΡΑ Μαρίλια και έτσι απαιτώ να με αποκαλείς απο δώ και πέρα και για τίς επόμενες 24 ώρες που θα είμαστε μαζί..το κατάλαβες σκουλίκι?» είπε χώνοντας το μυτερό τακούνι της μπότας της με δύναμη πάνω στο χέρι του Μάρκου.
«Μάλιστα ΑΦΕΝΤΡΑ» απάντησε ο Μάρκος...
«Και τώρα θα πάρεις μια βαθειά ανάσα...θα σκύψεις να μυρίσεις τις μπότες μου..αυτή η μυρωδιά θέλω να χαραχτεί βαθειά μέσα σου...απαιτώ όποτε θα παρουσιάζεσαι μπροστά μου με κλειστά μάτια να αναγνωρίζεις την μυρώδια της ΑΦΕΝΤΡΑ σου»
Ο Μάρκος σκύβοντας πήρε μια βαθειά ανάσα...
«Εμπρός λοιπόν ακολούθα, αν χαθείς στον δρόμο πίσω μου θα σε φάνε οι λύκοι και τα τσακάλια εδώ που είμαστε»
Η Μαρίλια άρχισε να περπατάει αργά αργά στο πέτρινο δρομάκι με τον Μάρκο ακολουθόντας την μυρωδιά της να σέρνεται σαν βρωμόσκυλο πίσω απο τα πόδια της. Το δρομάκι ευτυχώς δεν ήταν μακρύ...οδηγούσε σε έναν ξύλινο αχυρώνα, δίπλα απο το σπίτι της Μαρίλιας. Η ΑΦΕΝΤΡΑ και ο σκλάβος της κατέφθασαν...

«Έχεις πάρει πρωίνο ΣΚΛΑΒΕ?» τον ρώτησε ειρωνικά η Μαρίλια
«Όχι ΑΦΕΝΤΡΑ μου» απάντησε ο Μάρκος.
Η Μαρίλια έσπρωξε με το πόδι της ένα μικρό μεταλλικό μπώλ προς το μέρος του Μάρκου. Το μπώλ περιείχε τα αποφάγιατης προηγούμενης μέρας. Με δύναμη βουτάει τον Μάρκο απο την κουκούλα και του χώνει το κεφάλι μέσα στο μπώλ και με το πόδι της του πίέζει την μούρη του μέσα στα αποφάγια.
«Ορίστε το πρωίνο σου ΣΚΛΑΒΕ! Απαιτώ να το καθαρίσεις όλο και να το γλείψεις σαν καλό κοπρόσκυλο που είσαι με την γλώσσα σου» Ο Μάρκος ήταν αρκετά πεινασμένος που έπεσε με τα μούτρα χωρίς να καταλάβει τί σκατά έτρωγε. Τελειώνοντας άρχισε να γλύφει το μπώλ με μανία προσπαθώντας να ικανοποιήσει την νέα του Αφεντικίνα.
«Έτσι μπράβο! Γλύφτο όλο βρωμόσκυλο. Διψάς?» Ο Μάρκος έγνεψε καταφατικά το κεφάλι του. Η Μαρίλια έσπρωξε ένα δευτερο μπώλ με λίγο νερό μέσα προς τον Μάρκο. Στην κίνηση αυτή που έκανε το νερό χύθηκε σχεδόν έξω.
«Αχ τι κρίμα δεν έμεινε πολύ νερό μέσα...κάτσε να στο γεμίσω...» Με μια αργή κίνηση χαμήλωσε την λεκάνη της πάνω απο το μπώλ του Μάρκου ο οποίος δεν έβλεπε τίποτα με την κουκούλα. Με το ένα της δάχτυλο έκανε στο πλάι το κυλοτάκι που φόραγε και άρχισε να κατουράει μέσα στο μπώλ του Μάρκου
«Ορίστε ΣΚΛΑΒΕ, τώρα σου δίνω την άδεια να ξεδιψάσεις...σε περιμένει δύσκολη μέρα...»


Συνεχίζεται....

Μέρος 5ο

Η Δανάη περπάτησε αργά και βασανιστικά μέχρι το τζάκι του σαλονιού. Κάθε της βήμα χτυπούσε βασανιστικά στα αυτία του κακόμοιρου Μάρκου ο οποίος πλέον με τα χέρια δεμένα στην πλάτη βρισκοτάν στα 4 πάλι. Εκεί δίπλα στο τζάκι υπήρχε ένα καλάθι γεμάτο crops, canes, paddles καθώς και διάφορα αξεσουάρ, ενω πάνω στην καπνοδόχο του τζακιού υπήρχε κρεμασμένο ένα δερματινο 5 μετρο bullwhip.

«Τώρα θα σε μάθω πως θα ικετεύεις απο δώ και πέρα και πώς θα τρέχουν τα σάλια σου κυριολεκτικά κάθε φορά που θα με βλέπεις γαμιόλα»
Η Δανάη βούτηξε ένα σκοινί και άρχισε να το δένει γύρω απο τα αρχίδια του Μάρκου, την άλλη του άκρη την έδεσε περίτεχνα στο καλοριφέρ δίπλα στην πόρτα του σαλονιού που στεκόταν ο σκλάβος της. Με άπειρη δόση σαδισμού τοποθετει το αριστερό της πόδι με την καινούργια της γόβα μπροστά απο το κεφάλι του Μάρκου σε απόσταση εκατοστών απο την γλώσσα του και τα χείλια του...
«Καλό μου σκλαβάκι» του λεει με ένα ναζιάρικο και ειρωνικό ύφος, «πές μου πόσο σου αρέσουν οι κανούργιες μου γόβες?»
«Με τρελαίνουν μοναδική μου ΑΦΕΝΤΡΑ σας παρακαλώ αφήστε με να τις αγγίξω με την γλώσσα μου» είπε ο Μάρκος
«Και ποιός νομίζεις ότι σε κρατάει? Εμπρός λοιπον τι περιμένεις? Λάτρεψε την θεά σου...»

Η κίνηση του Μάρκου να ακουμπήσει τα πόδια της με την γλώσσα του, του προκάλεσε τρομερό πόνο καθώς όσο τραβιόταν προς τα πόδια της τόσο πονάγανε τα αρχίδια του.
«Άχρηστε! Αυτό μόνο μπορείς? Μου αρέσει που είχες και το θράσος να μου ζητήσεις σήμερα το πρωί να μου γλύψεις τα πόδια...κοίτα το μεγάλο μου δαχτυλάκι πόσο όμορφο είναι...σου αρέσει?»
Ο Μάρκος απο τον πόνο δεν είχε φώνη να βγάλει μόνο βόγκαγε...
«Λέγε ρε γαμιόλη σου αρέσει? Όταν θα σε ρωτάω κάτι θα μου απαντάς το κατάλαβές?»
Η Δανάη σήκωσε την βίτσα απο καλάμι και άρχισε να τον χτυπά στα κολομέρια με δύναμη
«Σου μιλάω γαμημένε το κατάλαβες?» Ο Μάρκος με όση δύναμη του είχε απομείνει...
«Μάααλιστααα ΑΦΕΝΤΡΑ μου είναι πανεμορφοοοό» και σωριάστηκε στο πάτωμα εξαντλημένος.
«Χμμμ...δεν προσπαθείς αρκετά...δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένη μαζί σου, με κάνεις και βαρίεμαι...κρίμα και πίστεψα ότι για τα πόδια αυτά θα έκανες τα πάντα» Η Δανάη αφού τον ξαναμαστίγωσε στον κώλο έσκυψε στο αυτι του και του ψυθίρισε...
«Με έχεις κάνει μούσκεμα γαμιόλη με το να σε βασανίζω έτσι...ξέρεις πόσο το απολαμβάνω? έχεις μια τελευταία ευκαιρία, αν το κάνεις για την ΑΦΕΝΤΡΑ σου θα σε λύσω και θα σε αφήσω να λατρέψεις τα θεικά μου πόδια και τις καινούργιες μου γόβες» ξαφνικά σηκώνεται πάλι όρθια με δυνατή φώνη...
«Αν όχι θα σε ματώσω στο ξύλο που έχασα πολύτιμο χρόνο μαζί σου άχρηστε, και θα σε πετάξω ολόγυμνο έξω στο κρύο σαν βρωμόσκυλο που είσαι και δεν θα ξανασχοληθώ μαζί σου»

Η Δανάη πήρε στα χέρια της μια μικρότερη αλυσίδα με ένα μεταλλικο μανταλάκι στην άκρη του το οποίο το έβαλε στην γλώσσα του Μάρκου τραβώντας την γλώσσα του να αγγίξει το μεγάλο της δάχτυλο του ποδιού. Η πούτσα του Μάρκου έιχε γίνει πέτρα τα αρχίδια του είχαν μελανιάσει απο τον πόνο και την καυλα, τραβιότανε με όλη του την δύναμη προς το δαχτύλο της αλλα ήθελε ακόμα κανά 2 εκατοστά ακόμα. Η Δανάη του τράβαγε την γλώσσα με την αλυσίδα και τα σάλια του Μάρκου τρέχανε στο πάτωμα πλέον κυριολεκτικά.Στήν ύστατη προσπάθεια  ένα βογκήτο βγήκε απο το στόμα του και η γλώσσα του άγγιξε και τα 2 της δάχτυλα με επιτυχία.
«Έτσι μπράβο!» του είπε η Δανάη «τώρα θα μου καθαρίσεις τα καινούργια μου παπούτσια απο τις βρωμιές του δρόμου χωρίς να αγγίξεις καθόλου τα πόδια μου..αν νιώσω την γλώσσα σου στο δέρμα μου θα σε σαπίσω στο ξύλο μέχρι να ματώσεις» και τα πόδια της πλησίασαν το κεφάλι του Μάρκου πάλι. Ο Μάρκος άρχισε με μανία να καθαρίζει τις σόλες των παπουτσιών σχολαστικά, τσιμπουκώνε σαν τσούλα τα 12 ποντα τακούνια της και μετά απο 5 λεπτά...

«Τελείωσα ΑΦΕΝΤΡΑ μου σας παρακαλώ αφήστε με τώρα να περιποιηθώ τα ποδαράκια σας»
Η Δανάη τον έλυσε απο το καλοριφέρ και τον έσυρε αργά αργά μπροστά απο την δερμάτινη πολυθρόνα της σαν σκύλακι πάντα με την αλυσιδα του κολλάρου. Κάθισε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σταυροπόδι και το χέρι της χώθηκε κάτω απο την φούστα της αρχίζοντας να παίζει με την αρχοντομουνάρα της. Ο Μάρκος μπρούμυτα ένα με το πάτωμα αφού έβγαλε μια μια τις υπέροχες γόβες της με το στόμα του άρχισε ηδονικά να πιπιλάει τα δαχτυλάκια της ενα ενα, να γλύφει τις καμάρες της και να ρουφάει τις φτέρνες της με μανία. Τα βογκητά παιρνανε και δίνανε και απο τις δυο πλευρές. Ο Μάρκος έχυσε ξαπλωμένος στο πάτωμα μπρούμυτα όπως σέρνονται τα σαλιγκάρια στον δρόμο αφήνοντας την γλιτσα στο περασμά τους σαν γνήσιος σκλάβος, η Δανάη παίζοντας με την κλειτορίδα της. Το πρωίνο ξημέρωμα τους βρήκε και τους 2 στις θέσεις τους να έχουν αποκοιμηθεί...η ΑΦΕΝΤΡΑ στον θρόνο της και ο νέος σκλάβος της πλέον στην θέση που του αρμόζει...

......ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΤΟΥ!!!!

συνεχίζεται....

Μέρος 3ο

Ο Μάρκος έφτασε στην pub Gotham City 10 λεπτά νωρίτερα. Μέσα στο μαγαζί υπήρχαν λίγοι σκωτσέζοι οι περισσότεροι μπεκρουλιασμένοι ήδη, η καρδιά του χτυπούσε ολοένα και πιο γρήγορα, τα τελευταία λεπτά μοιάζαν ολόκληροι αιώνες.

«Ένα διπλό με πάγο» είπε στον μπάρμαν και κάθησε στο μπάρ. Είχε πάει ήδη 6 και η κοπέλλα άφαντη. Τό ένα διπλό έφερε το άλλο η αναμονή τον σκότωνε ψυχολογικά. Σε κάποια φάση ενώ ήταν αφηρημένος νιώθει ένα άγγιγμα πίσω στην πλάτη και μια σαγηνευτική φώνη του λέει στο αυτί: «Καλώς ήρθες...ΣΚΛΑΒΕ ΜΟΥ, μην τολμήσεις και γυρίσεις να με κοιτάξεις, θα κάτσεις ακίνητος οπώς είσαι, όταν θα έρθει η στιγμή που θα γυρίσεις θα έχω εξαφανιστεί. Εγώ ρωτάω εσύ απαντάς...Πρώτα απ’ολα να συστηθούμε...Είμαι η ΑΦΕΝΤΡΑ Δανάη, και έτσι θα με αποκαλείς απο δώ και πέρα, εσύ πρέπει να είσαι ο Μάρκος σωστά?»

«Μάλιστα Κυρία Δανάη» απάντησε ο Μάρκος μα πριν προλάβει να ολοκληρώσει την προτασή του η Δανάη του τραβάει με δύναμη τα μαλιά προς τα πίσω και του ξαναψυθιρίζει...
«Μάλιστα ΑΦΕΝΤΡΑ ΜΟΥ η Μάλιστα ΑΦΕΝΤΡΑ ΔΑΝΑΗ το κατάλαβες μαλακισμένο?»
«Μάλιστα ΑΦΕΝΤΡΑ ΜΟΥ» ψυθίρισε ο Μάρκος με κλειστά τα μάτια
«Έτσι μπράβο» απάντησε η Δανάη
«Ο λόγος του σημερινού σκηνικού στο μαγαζί είχε μόνο ένα σκοπό...να σε εκπαιδευσώ και να γίνεις το σκουπίδι κάτω απο τις μπότες μου, η ζωή σου θα γίνει σκέτη κόλαση απο δώ και πέρα, θα ζείς και θα αναπνέεις μόνο για να ικανοποιείς εμένα και την αρχοντομουνάρα μου, βάλε τώρα το χέρι σου εδώ» του είπε και το χέρι του Μάρκου βρέθηκε ξαφνικά ανάμεσα στα 2 της πόδια κάτω απο την κοντή φούστα που φορούσε και ακουμπήσε το μουσκεμένο κυλοτάκι της...

«ΣΚΛΑΒΕ ΜΟΥ» του είπε δαγκωνοντάς του την άκρη του αυτιού του.. «έγινα μούσκεμα και μόνο με την εικόνα που σε πάτησα στο πάτωμα και σε έκανα ρεζίλι μπροστά σε όλους, να δείς πόσο μούσκεμα θα γίνω που σε λίγο θα σέρνεσαι σαν σκουλίκι στο πάτωμα προσπαθώντας να αγγίξεις τα θεικά πόδια μου με την γλώσσα σου» Ο Μάρκος ξεροκατάπιε, ο πούτσος του είχε ερεθιστεί τόσο που έτσι και τον ακουμπόυσες θα έχυνε...
«Στίς 11 κλείνει η pub, το σπίτι μου είναι στο τέλος αυτού του στενού, κάτσε τελείωσε το ποτό σου...11:10 θέλω να σε δώ γονατιστό μπροστά απο την πόρτα μου, εάν αργήσεις έστω και 1 λεπτό έχασες....»
«Μάλιστα ΑΦΕΝΤΡΑ ΜΟΥ» απάντησε ο Μάρκος, «Μαθαίνεις γρήγορα γαμιόλη» ήταν η τελευταία λέξη της Δανάης, και το άγγιγμα της στην πλάτη του Μάρκου απότομα εξαφανίστηκε. Ο Μάρκος γύρισε γρήγορα πρός τα πίσω μα δεν είδε τίποτα παρά μόνο τους μεθυσμένους σκωτσέζους που τραγουδάγανε σαν τα ζώα το careless whisper  τών wham!

«Βάλε μου ακόμα ένα διπλό» ξαναείπε στον μπάρμαν, και το μυαλό του ήταν κολλημένο στην όμορφή κοκκινομάλα με τα υπέροχα πόδια που γνώρισε σήμερα. Τα ερωτήματα που συνέχιζαν να τον βασανίζουν πολλαπλασιάστηκαν, η Victoria χθές, η Δανάη σήμερα, η μεταλλική ασπίδα με τα αρχικά, τα σημερινά γεγονότα στο κατάστημα υποδημάτων, η ζώη του μέσα σε λιγότερο απο 24 ώρες απο την στιγμή που παρέδωσε τις γόβες χτές στο σπίτι της Victoria μέχρι την μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του που εμφανίστηκε απο το πουθενά μπροστά του τον είχαν τρελλάνει. H ώρα πήγε 11η pub έκλεισε μουσικές και φώτα... ο Μάρκος γέμισε με αποφασιστικότητα και προχώρησε προς το μεγάλο βήμα που θα άλλαζε για πάντα την ζώη του, τα θεικά πόδια της Δανάης ήταν πιο κοντά απο ποτέ...η μάλλον όχι και τόσο εύκολα όσο το είχε φανταστεί? 

συνεχίζεται....

Καλησπέρα σε όλους, στα τόσα χρόνια που σχολούμαι με το bdsm κατάφερα να συγκεντρώσω όλες μου τις εμπειρίες και να τις κάνω μια πανέμορφη ιστορία με φανταστικούς χαρακτήρες. Η ιστορία είναι αρκετά μεγάλη και έχει γραφτεί πριν απο 5 περίπου χρόνια, και επειδή οι εμπειρίες δεν σταματούν ποτέ αυτή την στιγμή βρίσκομαι στο φινάλε του 3ου κύκλου. Ελπίζω να σας αρέσει και να μην την βρείτε κουραστική...

blackfield


Μέρος 1

Εδιμβούργο Σκώτια 22 Σεπτεμβρίου...

Έιναι ένα βροχερό απόγευμα του Σεπτέμβρη, όπως τα περισσότερα στο νησί, ο καιρός μουντός, η υγρασία κάνει το λιγοστό κρύο να σου τρυπάει το κόκκαλα. Σέ ένα απο τα πετρόχτιστα λασπωμένα στενάκια κοντά στο παλίο κάστρο της πόλης και υπο το λιγοστό κιτρινωπό φώς ένα αγόρι καλοντυμένο γύρω στα 25 χτυπά διστακτικά την μαύρη πόρτα ενός πετρόχτιστου νεοκλασσικού σπιτιού.

Ο Μάρκος γιός γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας βρίσκεται τα τελευταία χρόνια μόνιμα στο Εδιμβούργο, έχοντας απομακρυνθεί αρκετά απο τις δραστηριότητες και τα χρήματα της οικογένειας του δουλευεί σε μεγάλο κατάστημα ανδρικών και γυναικείων υποδημάτων. Ως γνήσιος φετιχιστής λάτρευε να βλέπει, και να θαυμάζει ένα πανέμορφο γυναικείο πόδι να στέκεται πάνω σε τακούνια ανεξαρτήτως σχήματος η μεγέθους. Γι αυτό το πάθος και την αγάπη του τα παράτησε όλα...

"ποιος είναι?" απαντά μια γυναικεία φώνη πίσω απο την πόρτα.
"Καλησπέρα σας, είμαι ο Μάρκος απο το κατάστημα, έχω φέρει τις γόβες σας που παραγγείλατε σήμερα το πρωί, ανοίξτε μου σας παρακαλώ έχω γίνει μούσκεμα"

Η πόρτα άνοιξε και ο Μάρκος αφού έκανε ένα βήμα πατώντας στο πλατύσκαλο σήκωσε το κεφάλι του και έμεινε άναυδος. Μια εντυπωσιακή ψήλη μελαχρινή παρουσία γύρω στα 35 με  καλογυμνασμένο σώμα, μαλλί μαύρο ολόισιο πιασμένο κότσο ψηλά με την αλογο-ουρά να πέφτει μέχρι το κέντρο της μέσης. Φορούσε ένα μαύρο lycra ολοσωμο εφαρμοστό έναν μαύρο βελούδινο κορσέ δεμένο πίσω με κορδόνια, και ένα ζευγάρι δερμάτινες μπότες μέχρι το γόνατο, με φερμουάρ στο πλάι και μεταλλικό 10 ποντο τακούνι. Τα μάτια του έπεσαν στις μπότες της κατευθείαν, καθώς δεν είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο. Στο πλάι απο την έξω μεριά τους είχαν ένα μεταλλικό σηματάκι σε σχήμα ασπίδας χωρισμένο με μια γραμμή στην μέση με καλιγραφικά γράμματα "Μ" και "V". Αφού ξεροκατάπιε με σχεδόν τρεμάμενη φώνή συνέχισε...

"Μια υπογραφή παρακαλώ και το όνομα σας απο κάτω..."

Η κύρια πήρε τον στύλο στα χέρια της να υπογράψει, Ο Μάρκος έριξε μια ματιά στο βάθος του σπιτιού το οποίο ήταν διακοσμημένο σαν παλιο αρχοντικό, με αρκετά χαμηλό φωτισμό, τίποτα δεν του τράβηξε την προσοχή πέρα από μια μεταλλική σιδερένια καγκελόπορτα που οδήγούσε σε μια πέτρινη σκάλα και κατέβενε πρός τα κάτω. Στην αρχή της σκάλας φαινόντουσαν 2 παλιά φανάρια αντίκες που μέσα τους σαν να είχαν κάποιο κερί καθώς έβγαινε μια χαμηλή φλόγα απο μέσα. Την ώρα που υπέγραφε η κυρία δεν κοιταζε το χαρτί...κάρφωσε τα μάτια της στο πρόσωπο του Μάρκου με ένα βλέμμα βλοσυρό και συνάμα σαγηνευτικό, ο Μάρκος αφού την κοίταξε για δευτερόλεπτα στα μάτια δεν άντεξε το δυνατό της βλέμμα, χαμήλωσε το κεφάλι και εριξε μια ματία στις υπέροχες μπότες της που πατούσαν πάνω σε μια υπέροχη κόκκινη βελούδινη μοκέτα...αυτή χαμογέλασε σαδιστικά σαν να έλεγε απο μέσα της "έτσι μπράβο". Η αφηρημάδα του Μάρκου στις μπότες της κυρίας διακόπηκε απότομα...

"ορίστε έτοιμος" απάντησε η κυρία γύρω στα 35...
"Σας ευχαριστώ πολύ, καλό σας βράδι" απάντησε ο Μάρκος χωρίς να κοιτάξει το χαρτί, και με σχεδόν την ίδια τρεμάμενη απο καυλα φώνη.

Η Πόρτα έκλεισε πίσω του, ο Μάρκος έμεινε σαστισμένος στην βροχή με το χαρτί στα χέρια του το οποίο είχε ηδη βραχεί, τα γράμματα είχαν σχεδόν ξεθωριάσει το μόνο που φαινόταν καθαρά ήταν η υπογραφή και ένα όνομα με κεφαλαία γράμματα...

MADAME VICTORIA...

συνεχίζεται... 

Καλησπέρα σε όλους τους φίλους και φίλες, μόλις επέστρεψα απο διακοπές και μου σύνεβει κάτι το απίστευτο που θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.
Πέρσι τον Μαίο είχα βάλει αγγελία σε ένα μουσικό φόρουμ αναζητώντας τραγουδίστρια για το ρόκ συγκρότημα που έχω σαν χόμπι με κάτι φιλαράκια. Η Έλενα που απάντησε στην αγγελία είναι 25 χρονών γύρω στο 1.67 με λεπτό σώμα (55 κιλά) και υπέροχα πόδια. Μοναδικό μειονέκτημα που θα μπορούσα να βρώ στό όλο πακέτο ήταν ότι μονίμως απέφευγε να φορά ψηλοτάκουνα παπούτσια είδικα το χειμώνα που στις πρόβες και στα live που κάναμε ερχόταν μονίμως με αθλητικά κλειστά τύπου all star, και αρβύλες, πραγμα που με ξενέρωνε αφάνταστα. Το πανέμορφα σχηματισμένο κουτουπίε της, την έντονη καμάρα της, και τα καραμελώτα δαχτυλάκια της είχα την δυνατότητα να τα θαυμάζω μόνο όταν πήγαινα σπίτι της που συνήθως κυκλοφορούσε ξυπόλητη η με κάτι κομψές σαγιοναρούλες. 

Για να μην σας τα πολυλογώ μιας και το ζουμί της υπόθεσης βρίσκεται αλλού με την Έλενα ήρθαμε πιο κοντά απο πέρσι τον Ιούλιο όπου πάνω στις μπύρες και στις κιθάρες που βαράγαμε αρχίσαμε να συζητάμε πιο προσωπικά θέματα. Παρόλο που και οι 2 μας είχαμε τις σχέσεις μας γίναμε πολύ καλά φιλαράκια και ούδέποτε πέρασε απο το μυαλό μου κάτι ερωτικό. Απλα κολλήσαμε αυτή είναι αρκετά δυναμικός χαρακτήρας σε αντίθεση με μένα που είμαι χαμηλών τόνων και πολυ συχνά στις κουβέντες μας όταν τής έλεγα καμιά μαλακία που είχα κάνει έβγαζε ένα συναίσθημα υπερποστατευτικότητας σαν να είμαι ο μεγάλος της αδερφός λεγοντάς μου..."άμα το ξανακάνεις θα σε βάλω κάτω και θα σε πατήσω και θα σε κλοτσάω μέχρι να βάλεις μυαλό" πράγμα που δεν σας κρύβω ότι με ερέθιζε σαν ιδέα.

Στο θέμα μας πίσω πρίν 3 εβδομάδες κυριακή με πήρε τηλ το απόγευμα σκασμένη. Κατάλαβα αμέσως απο την φωνή της ότι τα είχε σπάσει με τον δικό της και μου λεέι: "επειδή θα τρελαθώ θέλω να πάω κάπου να ηρεμήσω 2-3 μέρες ψήνεσαι?" "μέσα είμαι της λέω πες μου που θές και φύγαμε". Ήταν μεγάλη ευκαιρία μιας και η δικιά μου δουλεύει καλοκαίρι σε νήσι ώς ξενοδοχειακός υπάλληλος και ήμουνα και εγώ μόνος. Αφού κανόνισα τα πάντα την τρίτη πήραμε το αμάξι μου και τραβήξαμε πρός Χαλκιδική. Ήτανε η πρώτη φόρα που πηγαίναμε κάπου μαζί και ήθελα να δείξω κάλη συμπεριφορά. Φτάνοντας στο στουντιάκι που είχαμε κλείσει (2 μονά κρεβάτια, κουζινάκι, μπάνιο) με ένα επιτακτικό ύφος μου έδωσε την βαλίτσα της να την κουβαλήσω μέχρι επάνω. Το έκανα χωρίς δισταγμό επιστρατέυοντας ένα πονηρό χαμογελάκι λεγοντάς της "μάλιστα, αμέσως". Οι 2 πρώτες μέρες περάσαν χαλαρά, ξεκούραση μπάνιο στην θάλλασα, ποτάκια κλπ, και στο δωμάτιο που μέναμε παρόλο που υπέφερα στην θέα των υπέροχων ποδιών της έστω και χωρίς τακούνια, κρατούσα χαρακτήρα. Το δευτερο βράδι όμως δεν άντεξα και όπως κοιμόμασταν δίπλα δίπλα το αριστερό της πόδι είχε ξεγλυστρίσει έξω απο το σεντόνι. Τα θεικά της πόδια είχαν μαυρίσει αρκετά και τα νυχάκια της ήταν βαμένα και περιποιημενα σε ένα περλέ κόκκινο χρωματάκι. Όπως ήταν τα κρεβάτια μας δίπλα δίπλα (με μια απόσταση 10 εκατοστών περίπου) γυρνάω ανάποδα με το προσωπό μου στο ύψος των ποδιών της κουκουλωμένος κάτω απο το δικό μου σεντόνι και έφερα την μύτη μου σε απόσταση λίγων εκατοστών απο το πόδι της και άρχισα να τραβάω μαλακία σκεφτόμενος πόσο θα ήθελα να τα παίξω με την γλωσσίτσα μου, ήταν μια στιγμη αδυναμίας υπέφερα και μόνο στην σκέψη ότι με ποδοπατάει, με κλωτσάει και εκεί κάπου έχυσα. Ευτυχώς που κοιμόταν του καλού καιρού και δεν κατάλαβε τίποτα, η τουλάχιστον έκανε πως κοιμόταν όπως αποδείχτηκε την επόμενη μέρα...

Το επόμενο πρωί έφτιαξα καφέ, τον ήπιαμε στο μπαλκονάκι με την δροσιά και φύγαμε για παραλία. Όλα έμοιαζαν φυσιολογικά σαν να μην είχε συμβεί τίποτε. Αφού κάναμε τις βουτίτσες μας ξαπλώσαμε στις ψάθες μας είχε στεγνωσει το νερό πάνω μας και με τα χέρια της καθάριζε τα πόδια της απο την άμμο. "Αχ" μου λεεί "με τραβάει το αλάτι πάνω στο δέρμα μου, δεν πετάγεσαι μέχρι την καντίνα να πάρεις ένα μπουκαλάκι νερό τα ξεπλύνω?" έφυγα σφαίρα φέρνω το νερό και αφου ρίχνει λίγο στους ώμους της μου δίνει το μπουκάλι και μου λέει "ρίξε μου εσύ στα πόδια και ξεπλυνέ τα καλά". Οι παλμοί μου εκείνη την ώρα βαρέσανε κόκκινο τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν τόσο πολύ που έχυσα σχεδόν όλο το νερό στην άμμο. "τελικά μου λέει είσαι πολύ άχρηστος, τι σε έπιασε παιδάκι μου και τρέμεις? " Αποφάσισα να το ρισκάρω απο την μία ήθελα να της το φέρω με τρόπο απο την άλλη έκανα μπάμ απο μακρυά ότι γούσταρα τα πόδια της. "Σόρυ ρε σύ της λέω ζαλίστικα απο τον ήλιο", "καλά μου λεεί πάμε να φύγουμε μην μου πάθεις και τίποτα στον δρόμο". Μέσα μου βριζόμουνα που έχασα την ευκαιρία να της ανοιχτώ και να της πώ πόσο υπέροχα πόδια έχει.

Φτάσαμε πίσω στο δωμάτιο και αμέσως κάθεται στην άκρη του κρεβάτιου σταυροπόδι προσπαθώντας να βγάλει τα κοτσιδάκια απο τα μαλλιά της ενώ εγώ ετοιμαζόμουν να μπώ πρώτος για ντούζ. Ξαφνικά ακούω μια κραυγή και την βλεπω ξυπόλητη όρθια στο κρεβάτι. "τι επαθες?" της λέω. "Μια κατσαρίδα πέρασε απο μπροστά μου και είναι τώρα κάτω απο το κρεβάτι, σε παρακαλώ σκύψε σκοτωσε την με την σαγιονάρα μου θα πρίν πάθω καμιά υστερία". Σκύβω και γω κάτω απο το κρεβάτι να δώ αλλά δεν έβλεπα τίποτα, της λέω "μάλλον η ιδέα σου θα είναι" και πριν προλάβω να ολοκληρώσω και να σηκώσω το κεφάλι μου νίωθω το ένα της πόδι να προσγειώνεται στο κεφάλι μου και το δευτερο σε κλάσματα δευτερολέπτου δίπλα απο το κεφάλι μου. Η πίεση ήταν τόσο έντονη που τα χείλια μου και η μύτη μου είχαν γίνει ένα με το λευκό πλακάκι.
"Σου έχω πεί ότι αν ξανακάνεις μαλακία θα σε πατήσω κάτω και θα σε λιώσω" μου είπε. Πήγα να πάθω εγκεφαλικό απο την καυλά, "λέγε λοιπόν τι έκανες χτές το βράδι κάτω απο το σεντόνι"? "Έλενα, είμαι ποδολάτρης της λέω, έχεις τα πιο υπέροχα πόδια που έχω δεί σε γυναίκα και δεν αντέξα άλλο αυτό το βασανιστήριο, ειδικά χτές το βράδι δεν άντεξα, συγνωμη αν σε έφερα σε δύσκολη θέση σου υπόσχομαι ότι δεν θα ξανασυμβεί, σε παρακαλώ μην το παρεξηγήσεις και πάνω απ'ολα μην με κατακρίνεις, αυτό είναι απλά το φετίχ μου". Επικρατησε σιγή λίγων δευτερολέπτων και μετά. "τα πόδια μου είναι μέσα στο αλάτι μιας και έχυσες το νερό στην άμμο, δεν ξέρω αν το έκανες επιτηδές η όχι, τα θέλω καθαρά μέχρι τον αστράγαλο πριν μπώ για μπανιο, είναι η πρώτη και τελευταία φόρα που θα έχεις την ευκαιρία να το κάνεις γι αυτό σκέψου το καλά". Άπλωσα τα χέρια μου σήκωσα το δεξί πόδι της και άρχισα αργά αργά να το καθαρίζω με την γλώσσα μου, για τα επόμενα λεπτά ήμουνα στον παράδεισο, τα αυτία μου βούιζαν απο καύλα και όπως ήμουνα μπρούμυτα στο πάτωμα και άγγιξα την φτέρνα της με την γλώσσα μου έτριβα το καυλωμένο μου πέος στο πάτωμα μέχρι που έχυσα και έκανα σκατά την μπλόυζα μου και το μαγίο. Δεν άντεξα παραπάνω δεν πρόλαβα να φτάσω στο αριστερό της πόδι. Εκείνη έδειχνε λιγάκι αμήχανη αλλά όχι ότι δεν το απολάμβανε, ίσα ίσα...

Μετά το ντούζ κάναμε μια κουβέντα και μιλήσαμε αρκετά σχετικά με το φετίχ μου,και όλο αυτό που έγινε.  Η ίδια μου αποκάλυψε ότι ήτανε η δευτερή της φορά (η πρώτη ήταν με έναν πρώην της που δεν ξετρελάθηκε κιόλας) και ότι της άρεσε πολύ. Βέβαια όπως μου αποκάλυψε ότι της βγήκε με εμένα όλο αυτό κυρίως με τον τρόπο που κοιτουσα τα πόδια της 1 χρόνο τώρα, και ότι δεν είχε σκεφτεί ποτέ να το κάνει στην σχέση της σαν ερωτικό παιχνίδι, γιατί τον άντρα τον θέλει άντρα όπως μου είπε... Δυστήχως μάλλον το καλό τελείωσε εδώ, γιατί όταν γυρίσαμε μάλλον τα ξαναβρήκε με τον δικό της και φυγανε μαζί διακοπές, και δεν έχουμε μιλήσει στο τηλ εδώ και 2 εβδομάδες. Δεν σας κρύβω ότι πολυ φοβάμαι το πώς θα είμαστε τον Σεπτεμβρή που θα ξεκινήσουμε πρόβες με το γκρούπ. Έχω αρχίσει και ζηλεύω που είναι τώρα μαζί του και δεν με έχει πάρει ένα τηλέφωνο, και εκεί που την έβλεπα εντελώς φιλίκα μετά το σκηνικό αυτό φόβάμαι ότι την καψουρευτήκα.

Πάντως μόλις πάρω τις φώτο απο τις διακοπές (είχε δικιά της μηχανή) θα ανεβάσω φώτο να δείτε τι θεικό πόδι άγγιξε η γλωσίτσα μου.