Τον τελευταίο καιρό έχω ξεκινήσει γυμναστήριο προκειμένου να ξαναβρώ τη χαμένη μου φόρμα.
Πριν από κανα-δυο βδομάδες πήρε το μάτι μου μια κοπελιά γύρω στο 1.75, λεπτή, ωραίο σώμα, η οποία διαπίστωσα ότι πηγαίνει περίπου τις ίδιες ώρες με μένα.
Χθές, λοιπόν, περίμενα την ευκαιρία να τελειώσει το ζέσταμά της ώστε να της πιάσω την κουβέντα, τάχα μου τυχαία και τελικά βρεθήκαμε να κάνουμε μαζί πρόγραμμα εναλλάσσοντας τα σετάκια μας. Η Κατερίνα, λοιπόν, είναι παλιά αθλήτρια του καράτε και καθηγήτρια φιλολογίας, από αυτές που κυνηγούσα με τους συμφοιτητές μου μανιωδώς όταν είχαμε πρωτομπεί κι εμείς στο Πανεπιστήμιο !
Αφού με τα πολλά τελειώσαμε το πρόγραμμά μας και γνωριστήκαμε λίγο καλύτερα στο ποδήλατο, φεύγοντας μου πρότεινε να με πάρει με το αυτοκίνητό της. Προς μεγάλη μου έκπληξη, όμως, αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς το δικό της σπίτι. "Ωχ, η συνήθεια βλέπεις ... Σε πειράζει ;" μου απάντησε όταν της το είπα. Σιγά μη με πείραζε ...
Ανεβαίνουμε, λοιπόν, πάνω (μένει μόνη) καθόμαστε στον καναπέ, με κερνάει χυμό, κι εκεί που καθόμασταν βγάζει τα παπούτσια της. Εγώ είχα από την πρώτη μέρα παρατηρήσει πόσο μακριά ήταν τα δάχτυλα στα χέρια της και πόσο τρυφερό παράλληλα ήταν το δέρμα της.΄Πόδια όμως δεν είχα δει ως τότε.
Τα βγάζει, λοιπόν, και μου λέει "πω,πω, με πέθαναν τα πόδια μου, το πρωι με τα σανδάλια, μετά με τα σπορτέξ, χρειάζομαι ξεκούραση". "Φέρτα δω της λέω" και όπως τα απλώνει προς το μέρος μου βγάζω τα σοσονάκια της για να της τρίψω τις πατούσες.
Τα σοσονάκια δε μύριζαν, αλλά όπως τα έβγαλα κόντεψα να χύσω : δύο πανέμορφες πατούσες, όχι λεπτές αλλά χυμώδεις, με μακριά δάχτυλα και πλατιά φτέρνα. Με ωραίες καμπύλες και αρκετές γραμμές, που τονίζονταν κάθε φορά που κινούσε τα δάχτυλά της. Η πατούσα-όνειρο !
Ξαπλώνει αυτή λίγο καλύτερα στον καναπέ, γέρνει το κεφάλι της λίγο πίσω και αρχίζω εγώ το έργο μου. Της τα τρίβω μαλακά, αργά-αργά, δήθεν αδιάφορα αλλά προσπαθώ να πειθαρχήσω και να μην πέσω με τα μούτρα. Έπρεπε απλώς να περιμένω 5-10 λεπτά, ήξερα τι θα επακολουθούσε. Αλλά πώς να κρατηθώ ;
Να μην τα πολυλογώ, με το τρίψιμο στέγνωσαν εντελώς και έβγαζαν μια διακριτική μυρωδιά, την οποία μύριζα μόνο και μόνο επειδή τα είχα σχεδόν στο πρόσωπό μου. Η Κατερινιώ να έχει κλείσει τα μάτια προσπαθώντας να κρύψει όσο μπορούσε την καύλα της πνίγοντας τον αναστεναγμό της αλλά εγώ είχα ανοιχτά τα μάτια κι έβλεπα ότι κρατούσε το στόμα της ορθάνοιχτο ώστε να μην ακούγονται οι βαθιές της αναπνοές !
Όταν πια δεν κρατιόμουν άλλο φέρνω την πατούσα της στο στόμα μου και τρίβω απαλά τη μύτη μου στο σημείο που τελειώνει η πατούσα και ξεκινούν τα δάχτυλα. Η Κατερίνα δεν μπορούσε πια να κρατηθεί κι έβγαλε μια μικρή κραυγή, ένα αισθησιακό, παραπονιάρικο, βαθύ ααααχχ ... Δε χάνω, λοιπόν, την ευκαιρία και βάζω τη γλώσσα μου στο ίδιο σημείο, κινώντας την από τη μία άκρη ως την άλλη, γυρνώντας από τη μέσα μεριά του μεγάλου δαχτύλου και ρουφώντας το βαθιά και στενά στο στόμα μου.
Η Κατερίνα βόγγηξε από ηδονή ενώ την ίδια στιγμή το κεφάλι της τεντώθηκε προς τα πίσω, κατάπιε βαθιά και τα μάτια της μισογύρισαν ανάποδα. Εγώ να κοντεύω να εκραγώ !
"Τι μου κάνεις τώρα ;" , μου λέει και την ώρα που αφήνω το πόδι της και της ψιθυρίζω στο αυτί "σε καυλώνω", με βουτάει από το πέτο, με βάζει από κάτω της, κάθεται πάνω μου, μου κρατάει τα χέρια και μου λέει : "τώρα θα σε μάθω εγώ να με καυλώνεις κωλόπαιδο !" , μου χουφτώνει τα @ρχίδι@ και αρχίζει να μου τα μαλάζει κοιτώντας με κατάματα !!!
Με το άλλο της χέρι μου βγάζει τη φόρμα και το σλιπάκι, με παίρνει για γρήγορα στο στόμα της και καθώς με βγάζει από το στόμα της σφίγγει τα χείλια της και με ξανακοιτάει κατάματα. Πιάνει από το συρταράκι του τραπεζιού τα προφυλακτικά μου δίνει και φοράω ένα και μου λέει "τώρα θα σε πηδήξω όπως εγώ ξέρω, κανείς δε με ξανακαύλωσε έτσι", ανασηκώνει το σώμα της με το χέρι της με βοηθάει να μπω μέσα και με το που κάθεται πάνω μου και με παίρνει όσο βαθύτερα μπορούσε βγάζει μια φωνή που πρέπει να ακούστηκε 2-3 ορόφους πιο πάνω !
Το μουν@κι της υγρό, στενό και ζεστό με καύλωνε όπως και τα βυζ@κια της που τα κουνούσε μπροστά από το πρόσωπό μου, ίσα-ίσα να με γαργαλάνε με τις ρόγες τους. Απίθανη αίσθηση.
Η Κατερίνα καταλάβαινα από τους σπασμούς που είχε ότι κόντευε να χύσει. Αλλά κι εγώ δεν ήμουν μακριά. "Κοντεύεις κ@υλιάρη μου ;", μου λέει, "΄Σφίξε με άλλο λίγο, θέλω να χύσω μέσα σου", της λέω. "Κρατήσου ακόμα λίγο, μου λέει, σου έχω μια έκπληξη" και όπως ήταν γονατιστή επάνω μου γυρνάει πρώτα το ένα της πόδι και μετά το άλλο και τα βάζει πάνω στο πρόσωπό μου.
Παιδιά, μιλάμε, για τον παράδεισο. Με το που νιώθω τις πατούσες της στο πρόσωπό μου και μυρίζω την απίστευτη μυρωδίτσα τους αρχίζω να τινάζομαι για να χύσω. Αμ δε ...
"Όοοοοοοοχι ακόμα", μου λέει, και ανασηκώνεται για να μπορεί να μου χουφτώσει τα μπαλάκια. Στο μεταξύ να νιώθω τους σπασμούς και τα τοιχώματα από το μουν@κξι της και να τρελαίνομαι, να την ακούω λαχανιασμένη να τα δίνει όλα, νά'χω αυτές τις θεϊκές μυρωδάτες πατούσες στο πρόσωπό μου και να μου στρίβει τα μπαλάκια στο παραπέντε, να κοντεύω να τρελαθώ.
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, μου τα αφήνει και ξανακάθεται πάνω μου. Με ξαναπαίρνει βαθιά μέσα της και καθώς ανασηκώνεται σφίγει το μουν@κι της και με αφήνει να βγω με δυσκολία από μέσα της ... και αμέσως με ξαναπαίρνει βαθιά ! Δεν ξέρω πόσο κράτησε αυτό το παιχνίδι, ξέρω ότι πρέπει να μου είχαν γυρίσει τα μάτια από την καύλα, με κρατούσε αιχμάλωτο στη φωλίτσα της, βόγγαγε, τέντωνε τα πόδια της με τα δάχτυλα να τρέμουν ορθάνοιχτα, το μουν@κι της μούσκεμα, έχυνε αλλά αντί να χαλαρώσει έπαιζε μαζί μου έχοντας τον πλήρη έλεγχο. Και όταν ήταν να ανασηκωθεί το έκανε πατώντας με τις πατουσάρες της στο στήθος και το πρόσωπό μου.
Κάποια στιγμή, με τα πολλά, με άφησε να χύσω, άρχισε να κινείται πιο γρήγορα χωρίς να σφίγγει το μουν@κι της, έριξε 2-3 με τα δάχτυλά της στη βάση του πούτσου μου κι έπαιζε με τα δάχτυλά των ποδιών της το στόμα μου.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αφού συνήλθαμε, μου ομολόγησε ότι ήταν η πρώτη φορά που έπαιζε κάποιος με τα πόδια της και ότι η ηδονή ήταν πρωτόγνωρη. Μάλιστα, λέει, ήμουν ο πρώτος που κατάφερνε να κρατηθεί και να μη χύσει όσο έπαιζε μαζί του. Οι άλλοι τελείωναν και ψιλοξενέρωνε καθώς δεν προλάβαινε να φτάσει το παιχνίδι εκεί που ήθελε.
Σήμερα το πρωι, ανοίγοντας το κινητό μου, είδα την καλημέρα της. Είναι νωρίς ακόμα, αλλά νομίζω ότι η ζωή μου κλείνει το μάτι με νόημα !
