Μετά από πολύ σκέψη (ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη επαφή με πόδια και ήμουν αρκετά άπειρος) αποφάσισα να την μοιραστώ μαζί σας!
Ούτε το Τζόκερ να έπιανα! ( Αλλά και να το πιάνατε πολλοί θα το ανταλλάζατε σίγουρα με την ιστορία μου
)
Αρχικά να σημειώσω ότι σπούδασα Αγγλία και πήγα εκεί σε ηλικία 18 χρονών ( Η ιστορία έγινε όταν ήμουν 19). Πολύ μικρός για τέτοια ταξίδια αλλά και για ποδολαγνεία όπως αποδείχτηκε αφού ήμουν ...λιγάκι άχρηστος από αυτά. Όπως ανέφερα όμως και σε μια άλλη ιστορία το πάθος το είχα αλλά λόγω απειρίας και φόβου μήπως γίνω
δεν το εκδήλωνα ποτέ.
Ένα βράδυ λοιπόν, μου έπεσε ο χρυσός λαχνός διότι σε ένα κλαμπ που σύχναζα βρέθηκε μια νεαρή γυναίκα, γύρω στα 27-30 και γνωριστήκαμε. Μικρός εγώ φυσικά ερεθίστηκα και ως δια μαγείας της εκμυστηρεύτηκα το πάθος μου, ήτοι φετίχ με πόδια. Μόλις το συνειδητοποησα τι είπα κάπως ντράπηκα
αλλά εκείνη πιο έμπειρη χαμογέλασε λέγοντας ότι κάθε άνθρωπος εχει τα βίτσια του. Τελικά, με κάλεσε σπίτι της (μετά απο 2 εβδομάδες ), αφού ειδωθήκαμε και αλλες φορές βεβαια ενδιάμεσα, και ανάκαλυψα το εξής στο δωμάτιο της. Τι λέτε???
Μια στολή αεροσυνοδού, απο εκείνες τις ανοιχτές γαλαζιες (Βαλτικό μπλε λέγεται συγκεκριμένα). Αρχικά, ξετρελάθηκα και όταν πήγα στην κουζίνα την ρώτησα που εργάζεται (Λες και δεν κατάλαβα από πριν
). Εν πάσει περιπτώσει, απάντησε οτι εργάζεται σε μια αεροπορική εταιρεια και τα τοιαύτα (Οταν γνωριστήκαμε εγώ κατάλαβα ότι δούλευε απλά στο αεροδρόμιο της πόλης). Φυσικά, άρπαξα την ευκαίρία και την είπα ότι γίνεται πιο σεξι με το φόρεμα, ενώ ταυτόχρονα την παρακαλούσα να το φορέσει. Τελικά, αφού την ζόρισα δέχτηκε (μην ξεχάσω ήταν κλασσική Αγγλίδα, 1.75 με ωραίο σώμα και πέθαινε για Μεσογειακούς , κυρίως Έλληνες και Ιταλούς).
Το σχέδιο βέβαια προέκυψε στην πορεία όταν την ρωτησα αν αυτή έχει βίτσια. Η απάντηση
ήταν τέλεια, λέγοντας " Αν θυμάσαι καλά την πρώτη βραδυά σου είπα ότι όλοι έχουν βίτσια. Ενίοτε, τυγχανει να συγκλίνουν".
Στους 7 ουρανούς εγώ, ενώ εκείνη είχε ήδη ντυθεί ως αεροσυνοδός. Κατόπιν, με μύησε στον κόσμο των φετίχ καθόσον ήμασταν στο σαλόνι εξηγώντας κατά κάποιο τρόπο τι αισθανόταν και αυτή. Βρισκόμουν ξαπλωμένος με το κεφάλι στο ύψος των γοφών της και σιγα-σιγα με έσπρωχνε προς τα κάτω με την ηδονή πλέον στο maximum. Όταν πλέον ακούμπησα τα πόδια της άναψα και τα εγλειφα. Άναψα όχι μόνο λόγω των ποδιών αλλά κυρίως του σκηνικού, έχοντας μια αεροσυνοδό (έστω ...εκτός υπηρεσίας-όχι πως δεν θα μου άρεζε πάνω στο αεροπλάνο
) που ωσάν να ήρθε απο τον ουρανό πραγματοποίησε αυτο που ονειρευόμουν πάντα. Φυσικά, άλλες λεπτομέρειες δεν μπορώ να δώσω αλλά καταλάβατε τουλάχιστον την ευχαρίστηση.
Από την Αγγλία έφυγα πριν αρκετά χρόνια αλλά εκείνη την εμπειρία δεν θα την ξεχάσω ποτέ παρόλο που είχα και αλλες μετέπειτα. Ποτέ!! διότι έγινε όταν ήμουν άπειρος, φοβικός και μικρός μέχρι που μια αεροσυνοδός με ...πέταξε ψηλά
