Ήμουν 19 χρονών, φοιτήτρια στην Πάτρα. Μόλις είχα κατέβει και αρχικά έμενα στο σπίτι της θείας μου της Βάσως, μέχρι να βρω σπίτι. Η θεία (η μικρότερη αδελφή της μητέρας μου)τον περισσότερο καιρό ήταν μόνη μιας και ο θείος ήταν ναυτικός και έλειπε συνέχεια σε ταξίδια. Εκείνη ήταν 33, μελαχρινή, όχι πολύ όμορφη, μετρίου αναστήματος. Είχε ένα πολύ πλούσιο στήθος και ήταν πάντα κομψά ντυμένη. Έδινε μεγάλη σημασία στο ντύσιμο και το βάψιμό της και παρόλο που δεν ήταν και τόσο ωραία, όταν βγαίναμε παρέα, περισσότερα αντρικά βλέμματα έπεφταν στην Βάσω παρά σε μένα. Τώρα καταλαβαίνω ότι ήταν φυσικό: εκείνη κυκλοφορούσε με μίνι και ψηλοτάκουνα ενώ εγώ με φαρδιά παντελόνια και αθλητικά παπούτσια. Δεν κρύβω πως την ζήλευα λιγάκι κι εκείνη πρέπει να το είχε καταλάβει και το απολάμβανε.
Μια μέρα λοιπόν, γυρίζω στο σπίτι νωρίτερα, λόγω μιας συνέλευσης στο Πανεπιστήμιο. Ανοίγω την εξώπορτα και μόλις μπαίνω στο σπίτι της Βάσως, ακούω από την κουζίνα μια αντρική παρακαλετή φωνή:
"Συγχωρέστε με Κυρία. Σας ζητάω ταπεινά συγνώμη".
Θα βλέπει κανα βραζιλιάνικο στην τηλεόραση η Βάσω, σκέφτηκα και πήγαινα φουριόζα στην κουζίνα να της πω ότι ήρθα. Πλησιάζοντας όμως, άκουσα τη φωνή της θείας μου:
"Δεν ξέρω αν μπορώ να σε συγχωρέσω. Θα πρέπει να με πείσεις πως έχεις πραγματικά μετανιώσει".
Έκοψα ταχύτητα και πλησίασα αθόρυβα. Κοίταξα απ' την μισάνοιχτη πόρτα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Η Βάσω φορούσε ένα γκρίζο εφαρμοστό μίνι και καθόταν δίπλα στον νεροχύτη, καπνίζοντας, κι έχοντας τα πόδια της κρεμασμένα μπροστά στα ντουλάπια. Γονατιστός στο πάτωμα, μπροστά στα πόδια της βρισκόταν ένας κουστουμαρισμένος τύπος, ο οποίος είχε αγκαλιάσει τις φτέρνες της και είχε κολλήσει το πρόσωπό του πάνω στα κουντεπιέ της.
Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Το σκέφτηκα για λίγο και αποφάσισα πως ήταν προτιμότερο να μπω παρά να προσποιούμαι μονίμως πως δεν ξέρω τίποτα. Έτσι, έσπρωξα την πόρτα και προχώρησα ως την Βάσω.
"Καλημέρα" είπα, κοιτάζοντας αυστηρά τη θεία μου.
Εκείνη, ατάραχη, σαν να μην συνέβαινε τίποτα, τράβηξε μια ρουφηξιά απ'το τσιγάρο της,φύσηξε ψηλά τον καπνό και μου απάντησε απλά: "Καλώς το κορίτσι μας".
Κοίταξα να δω τις αντιδράσεις του τύπου, αλλά εκείνος ήταν σαν να μην είχε αντιληφθεί την παρουσία μου. Κολλημένος στα κουντεπιέ και τα κόκκινα ψηλοτάκουνα mules της Βάσως.
"Να σας συστήσω" είπε εκείνη και αφού πέρασε το δεξί της mule κάτω από το σαγόνι του τύπου, του σήκωσε με το πόδι της το κεφάλι για να με κοιτάξει. Ήταν γύρω στα 40,με μουστάκι και φορούσε μπλε κουστούμι και κόκκινη γραβάτα.
"Από δω η Χαρά,ανιψιά μου - ο Μιχάλης, οικογενειακός φίλος".
"Χάρηκα" ήταν το μόνο που μπόρεσα να ψελλίσω εγώ.
Εκείνος κάτι μούγκρισε και γύρισε αμέσως να φιλήσει την μύτη του mule της Βάσως που βρισκόταν ακριβώς κάτω από το σαγόνι του. Η Βάσω τότε το τράβηξε και το πέρασε πάνω στο κεφάλι του, σπρώχνοντάς το ίσα πάνω στα πόδια μου. Ο Μιχάλης έσκυψε κι άλλο το κεφάλι και λίγο πριν αγγίξει τα παπούτσια μου έκανε μια ελαφρά υπόκλιση. Η Βάσω τέντωσε το πόδι της και του έριξε μια κλωτσιά στον κώλο:
"Δείξε στη Χαρά πόσο χάρηκες που την γνώρισες. Αυτή είναι η μικρή σου Κυρία, μαλάκα".
"Μάλιστα Κυρία" απάντησε ο Μιχάλης κι άρχισε να κουνάει γρήγορα δεξιά-αριστερά τον κώλο του, σαν σκυλάκι, κι αφού έβγαλε έξω τη γλώσσα του άρχισε με δυνατές γλειψιές να μου γλείφει τα μαύρα μου αθλητικά. Είχα μείνει άφωνη. Πρώτη μου φορά μου τύχαινε κάτι τέτοιο και δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Να φύγω, να τον πατήσω, να τον κλωτσήσω? Γενικά οι εμπειρίες μου περί σεξ εκείνο τον καιρό ήταν από λίγες έως ελάχιστες. Πόσο μάλλον για μια τέτοια περίπτωση! Εγώ είχα μείνει άγαλμα λοιπόν, κοιτώντας μια τη Βάσω που μου χαμογέλαγε τρίβοντας τα μεγάλα της στήθη πάνω από το φόρεμα,και μια το Μιχάλη που ασταμάτητα κουνούσε τον κώλο του και έγλειφε τις μύτες των αθλητικών μου. Ένιωσα το μουνάκι μου να υγραίνεται και να με καίει, αλλά ντράπηκα μπροστά στη θεία μου να το αγγίξω.
"Αρκετά σκλάβε" φώναξε τότε η Βάσω κι έτσι με έβγαλε από τη δύσκολη (?) θέση. ..........
Συνεχίζω από αύριο πάλι.
Εκείνος σταμάτησε να μου γλείφει τα παπούτσια και αμέσως γύρισε προς τη Βάσω, γονατιστός μπροστά στα πόδια της. Η Βάσω άπλωσε το δεξί της πόδι και κόλλησε τη σόλα του mule της στο πρόσωπο του Μιχάλη. Ο Μιχάλης έβγαλε έξω τη γλώσσα του και άρχισε να της γλείφει τη σόλα. Πάνω-κάτω, ρυθμικά, ασταμάτητα. Πήρε το κόκκινο τακούνι της στο στόμα του, έγειρε λίγο το κεφάλι και το έχωνε λίγο -λίγο όλο και πιο βαθιά μέχρι που το τακούνι χάθηκε μέσα του. Τράβαγε αργά το κεφάλι του προς τα πίσω, με το τακούνι πάντα ανάμεσα στα χείλη του, να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται και πάλι . Έβγαζε τη γλώσσα και το έγλειφε ευλαβικά, το ξαναέχωνε στο στόμα του, το ρούφαγε, το ξαναέγλειφε σε όλο του το μήκος, σε όλες του τις πλευρές. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα: έναν άντρα γονατιστό στο πάτωμα, να παίρνει ατελείωτη πίπα στο τακούνι της θείας μου. Φαντάστηκα κι εμένα να φοράω ψηλοτάκουνα και μαζί με τη Βάσω να έχουμε αυτό τον άγνωστο άντρα να μας γλείφει τα τακούνια. Μία της μιας, μία της άλλης, και των δύο ταυτόχρονα...
Δεν άντεξα άλλο. Έχωσα το χέρι μου μέσα από το παντελόνι κι άρχισα να τρίβω αργά το μουνάκι μου. Η Βάσω το είδε και με ρώτησε χαμογελώντας πονηρά:
"Σου αρέσει το θέαμα, ε? Θα 'θελες να είσαι κι εσύ σ' αυτή τη θέση?"
"Μάλιστα Κυρία", απάντησα εγώ, χωρίς να ξέρω γιατί, παρασυρόμενη μάλλον από αυτό που γινόταν. Μόνο όταν πρόσεξα την έκπληξη στα μάτια της Βάσως συνειδητοποίησα τι είχα ξεστομίσει. Τράβηξα απότομα το χέρι μέσα από το παντελόνι μου. Η έκπληξη στο πρόσωπο της γρήγορα μετατράπηκε σε πονηρό χαμόγελο και πάλι, και απλώνοντας το χέρι της μου έδειξε τον χώρο μπροστά της και μου είπε απλά:
"Έλα!"
Προχώρησα μερικά βήματα και στάθηκα όρθια μπροστά της, δίπλα στον Μιχάλη που γονατιστός συνέχιζε να της γλείφει με λαιμαργία το δεξιό κόκκινο mule. Ήμουν γεμάτη περιέργεια και απορία για το τι θα ακολουθούσε.
"Στα γόνατα, μικρή μου. Όχι όρθια" μου είπε η Βάσω με κάπως αυστηρό ύφος.
Εξακολουθώντας να μην καταλαβαίνω το γιατί, υπάκουσα και γονάτισα κι εγώ μπροστά στα πόδια της, κοιτάζοντας την, περιμένοντας με αγωνία να ακούσω την επόμενη επιθυνία της και λέγοντας πάλι:
"Μάλιστα Κυρία".
" Φίλησέ μου το mule" μου είπε εκείνη και ανασήκωσε ελαφρά το αριστερό της πόδι προς το κεφάλι μου.
Καθώς έσκυβα το κεφάλι μου προς το mule της και λίγο πριν τα χείλη μου αγγίξουν το γυαλιστερό κόκκινο δέρμα του, ένιωσα έναν καταρράκτη να με πλημμυρίζει μέσα μου. Κοντοστάθηκα για λίγο. Τι έκανα? Αλλιώς το είχα φανταστεί και τώρα βρισκόμουν μια ανάσα πριν τα χείλη μου κολλήσουν στο παπούτσι μιας άλλης. Και μάλιστα της θείας μου! Δεν το σκέφτηκα περισσότερο. Κατέβασα απότομα το κεφάλι και έδωσα ένα ρουφηχτό φιλί στο μυτερό mule. Μου ήταν εξίσου καυλωτικό με πριν, όταν ο Μιχάλης μου έγλειφε τα αθλητικά.
"Μπράβο, καλό κορίτσι", άκουσα τη φωνή της Βάσως. "Μήπως θέλεις να μου φιλήσεις και το πόδι?"
"Μάλιστα Κυρία", απάντησα εγώ και κινήθηκα προς το κουντεπιέ της. Θα έκανα τα πάντα για αυτή.
Εκείνη όμως τράβηξε απότομα το πόδι της προς τα πίσω.
"Είναι πολύ νωρίς για να μου φιλήσεις τα πόδια, αγάπη μου. Πρέπει να ξεκινήσεις από πιο χαμηλά, δε νομίζεις?"
"Μάλιστα Κυρία, είναι πολύ νωρίς", απάντησα εγώ κι έριξα μια κρυφή ματιά στο Μιχάλη, αριστερά μου. Είχε πιάσει το mule απ' το τακούνι και το έγλειφε προσεχτικά από πάνω. Κι αυτός τόση ώρα δεν πρέπει να είχε ακουμπήσει το πόδι της. Έγλειφε και φιλούσε μόνο το mule.
"Βγάλε μου το mule, Χαρά και βάλτο πάνω σε μια καρέκλα".
"Αμέσως Κυρία", είπα και άπλωσα τα χέρια μου, το ένα στο τακούνι και το άλλο στην μύτη του mule της για να το τραβήξω. Τότε εκείνη, με το εσωτερικό του αριστερού της ποδιού μου έριξε μια ελαφριά κλωτσιά στο δεξί μάγουλο.
"Όχι χέρια, ηλίθια. Με το στόμα θα το βγάλεις. Δείξε της, Μιχάλη".
"Μάλιστα Κυρία", απάντησε ο Μιχάλης κι εγώ γύρισα να τον δω. Πήρε το χέρι του από το τακούνι και ακούμπησε και τα δυο του χέρια, ανοιχτά, μπροστά του, στο πάτωμα. Τέντωσε το κεφάλι και έχωσε την μύτη του μυτερού mule στο στόμα του. Το τράβηξε απαλά και έχοντας τη μύτη του mule στο στόμα και το τακούνι να αιωρείται, μπουσούλησε με τα τέσσερα μέχρι την καρέκλα που βρισκόταν λίγο πιο δίπλα. Ακούμπησε προσεκτικά, πρώτα το τακούνι και μετά και το υπόλοιπο παπούτσι και επέστρεψε με τα τέσσερα και πάλι μπροστά στο γυμνό πόδι της Βάσως.
Τα είχα χάσει. Βρισκόμουν γονατιστή μπροστά στη θεία μου, της φιλούσα τα παπούτσια κι εκείνη με αποκαλούσε και ηλίθια. Κι όχι μόνο το ανεχόμουν αλλά με ερέθιζε κιόλας. Απ' την άλλη έβλεπα έναν τύπο που της είχε γυαλίσει το ήδη γυαλιστερό mule με τη γλώσσα του, να της κουβαλάει τα παπούτσια με το στόμα και να πηγαινοέρχεται με τα τέσσερα, σαν σκυλάκι μπροστά της. Απέναντί μου στην καρέκλα, έβλεπα το ψηλοτάκουνο mule της να με κοιτάζει μεγαλόπρεπα. Ήθελα να το φάω!!! Κι αριστερά μου, το υπέροχο γυμνό πόδι της θείας μου, με τη θεϊκή γάμπα και τα δάχτυλα με τα σκούρα κόκκινα βαμμένα νύχια να κουνιούνται προκλητικά μπροστά στο πρόσωπο του Μιχάλη.
"Θα περιμένω πολύ ακόμα?" μου διέκοψε τις σκέψεις η αυστηρή φωνή της Βάσως.
"Όχι Κυρία. Αμέσως." απάντησα ταραγμένη.
Έκανα ό,τι κι ο Μιχάλης. Τα χέρια στο πάτωμα μπροστά μου, τέντωσα το κεφάλι και πήρα το αριστερό της mule στο στόμα.
"Μόνο με τα χείλια θα το κρατάς. Μην χρησιμοποιήσεις και τα δόντια σου και μου το γδάρεις. το κατάλαβες? Και βάλτο δίπλα στο άλλο."
"Μστ", μπόρεσα να τραυλίσω έχοντας ήδη το mule στο στόμα μου και το τράβηξα απαλά.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
