Του παραθυριού μου την κουρτίνα ανεμίζει ο αγέρας
της θάλασσας τον αφρό κυματίζει ο αγέρας
έλα και μπες μέσα μου σιγά-σιγά
και τη λύπη μου διώξε
Είσαι ξένος εδώ, από πού έρχεσαι;
Κάθισε, ξεκουράσου στο μαξιλάρι,
φαίνεσαι πολύ κουρασμένος
πες μου για τον άνεμο και για την αγάπη
κι αφού φυσήξεις πες μου και για τα παλιά
δείξε μου πώς σβήνεις αργά
κι εγώ θα σε πω αγέρα μου]
Αχ αγέρα π' ανεμίζεις του πελάγου τον αφρό
αχ αγέρα που θροΐζεις με του λύχνου μου το φως
φύσα μέσα στην καρδιά μου σκόρπισέ μου τον καημό.
Μάθε μου το φύσηγμά σου, πάρε με στο πέταγμά σου
το ξημέρωμα να με βρει στην αιθέρια αγκαλιά σου...
