Της έγλειφα τις πατούσες με τα μάτια κλειστά και μου λεει χαμηλόφωνα, σε γλυκά προστακτικό τόνο: "Να δω τα ματάκια.."
Sms στο κινητό την ώρα που δούλευα, προκειμένου να μου δείξει οτι είχε πολύ ιδρωμένα πόδια μέσα στα παπούτσια που φορούσε τη στιγμή εκείνη: «Πλιτς-πλατς.»
Την στιγμή που συζητούσαμε ενώ είχε το πόδι της στο πρόσωπό μου, σε χαμηλό, ήρεμο, αλλά γεμάτο αυτοπεποίθηση τόνο: «Διόρθωσε το ύφος σου..».
Σε παιχνιδιάρικο τόνο, ενώ επιχειρούσε (τελικά ανεπιτυχώς) να με κατουρήσει στο στόμα: «Μη μου κουνιέσαι όμως καμάρι μου, θα λερωθεί το κρεβάτι. Άνοιξε μου λίγο ακόμα και θέλω το στοματάκι να σφραγίσει γύρω-γύρω καλά..»
Δύο χρόνια σχέση, με άφθονο κέρατο. Μου έριχνε πέντε χρόνια. Έξυπνη, πραγματική «ψυχολογική σαδίστρια» και βαθύτατα συμπλεγματική. Χειρότερη από μένα. Και κατά βάθος, ποτέ δεν θα μου βγεί από το μυαλό πως μάλλον ήταν “sub” και δεν ήθελε να το παραδεχθεί απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό. Υπάρχουν κάποια σημεία που με κάνουν να το πιστεύω αυτό. Γι αυτό και ήξερε να κάνει με τα πόδια της τόσο καλά, αυτά που θα ήθελε να της κάνουν άλλοι με το πέος και το ίδιο στυλ που το έκανε κι εκείνη.
Άσχημη ποιότητα ανθρώπου, απαίσια προσωπικότητα, κι ενσυνείδητα παλιάνθρωπος. Είχε ανάγει την πουτανιά σε ιδεολογία.
Αλλά ήξερε που και πότε να πατάει τα κουμπιά μου σε αυτά τα ζητήματα. Και αντικειμενικά, είχε πολύ σεξουαλική εμφάνιση. Το ότι επέτρεψα όμως σε έναν τέτοιο άνθρωπο να παίξει πιάνο με την ψυχή μου μόνο και μόνο για να εισπράξω καύλα, δείχνει οτι τελικά καλές πουτάνες είμαστε και μερικοί από εμάς ώρες ώρες. Και καλά κάνουν ορισμένες και μας πατάνε στο λαιμό όταν μυρίσουν αδυναμία. Μας αξίζει.
Έχουν περάσει χρόνια και δεν έχω ισορροπήσει ακόμα από αυτή τη σχέση. Ισχύει αυτό που είπα. Καλά να πάθω.
Αν και η συγκεκριμένη μπορούσε να μου ξεσκίσει την ψυχή πολύ χειρότερα αλλά κάποια στιγμή ίσως ένιωσε άσχημα και τράβηξε το πόδι από το γκάζι. Άργησε πολύ να καταλάβει οτι είμαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εύθραυστος, ευαίσθητος και ειλικρινής. Όταν το κατάλαβε, συνειδητοποίησε οτι αυτό που έκανε τελικά δεν την τιμούσε ιδιαίτερα ως άνθρωπο. Αν ήμουν ένας κλασσικός μαλάκας, θα την είχα διευκολύνει πολύ περισσότερο στους σχεδιασμούς της. Τελικά λοιπόν πήρε την απόφαση να σταματήσει να με δεσμεύει ερωτικά και με διευκόλυνε κάπως, να απεμπλακώ συναισθηματικά. Έγινε ξενέρωτη επίτηδες. Δεν ήθελε να με χωρίσει και να είμαι ερωτευμένος ακόμη μαζί της. Από τις σπάνιες στιγμές ουσιαστικής ανθρωπιάς της που οφείλω να παραδεχτώ οτι με εντυπωσίασε. Υπάρχουν και «καλές» κοπέλες, που αυτό δεν θα το έκαναν ποτέ γιατί δεν θα ήθελαν να χαλάσει η ερωτική υστεροφημία τους στο μυαλό κάποιου, ακόμη και αν σταμάτησαν να ενδιαφέρονται γι αυτόν. Εκείνη όμως το έκανε και αυτό απαλαίνει κάπως την ένταση της αρνητικής μου κριτικής απέναντί της. Άρπαξα λοιπόν την ευκαιρία, κι έτσι έγινε. Χωρίσαμε και σε γενικές γραμμές την ξεπέρασα.
Κατά ένα περίεργο τρόπο, την ευχαριστώ για όλα, τα καλά αλλά και τα άσχημα.
