Δεν υπάρχει ‘κατάλληλος’ και ‘ξε-κατάλληλος’ τρόπος για να εκφράσει κανείς το φετίχ του στην κοπέλα του. Το εκφράζει όπως του βγαίνει και ότι είναι να γίνει, θα γίνει. Ούτως η άλλως με τον καιρό, ακόμα και λάου-λάου να το παει κανείς θα έρθει η στιγμή που και οι δυο βρεθούν μπροστά σε μια συγκεκριμένη πραγματικότητα.
Σε πολλούς αρέσει η υποταγή, το φυσικό άρωμα της πατούσας ή εκτιμούν το foot worship ακόμη περισσότερο κι από την διείσδυση. Ακόμα και σε πιο “χαλαρές” περιπτώσεις φετιχιστών, οι κοπέλες πάλι δεν θα το δουν με καλό μάτι τις περισσότερες φορές, γιατί όλα αυτά έρχονται σε σύγκρουση με το στερεότυπο του «άντρα» που αποζητούν.
Δεν μπορείς ούτε να τα σερβίρεις με πλάγιο τρόπο όλα αυτά, ούτε να κάνεις συμβιβασμό. Ο χρόνος περνάει, δένεστε περισσότερο και αν κάποια στιγμή γίνει το «μπαμ» ο πόνος θα είναι μεγαλύτερος και για τους δυο. Κι αν κάτι είναι να πάει στραβά σε αυτά τα θέματα, συνήθως πηγαίνει όσο προσεκτικά κι αν προσπαθήσεις να το χειριστείς. Τις περισσότερες γυναίκες λοιπόν τις ξενίζουν όλα αυτά και έχουν κάθε δικαίωμα να θεωρούν οτι προσβάλλεται η αισθητική τους στον τομέα της «ερωτικής συνεύρεσης». Δεν πρέπει να περνάμε στο άλλο άκρο και να κατακρίνουμε αυτές που αντιδρούν αρνητικά, χωρίς να θέλω να αθωώσω την κοπέλα της συγκεκριμένης περίπτωσης, που όντως ήταν μεγάλο τσουλί.
Θέλω να καταλήξω στο ότι, όπως οι κοπρολάγνοι, οι ουρολάγνοι, οι ζωόφιλοι, οι παιδεραστές (σε θεωρητικό επίπεδο πάντα και δεν αναφέρομαι στα κτήνη που κάνουν τη συγκεκριμένη φαντασίωση, πράξη) και χίλια δυο άλλα, ανήκουμε κι εμείς σε μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων με σεξουαλικώς αποκλίνουσα συμπεριφορά, λίγο ή πολύ, σε σχέση με την κατεστημένη πραγματικότητα. Η πατούσα όσο ερωτική κι αν μας φαίνεται εμάς, πρέπει να καταλαβαίνουμε οτι δεν έχει καμία παραπάνω αξία ερωτικά για το μεγαλύτερο ποσοστό συνανθρώπων μας σε σχέση π.χ με τους αγκώνες, τους σβέρκους και τους λοβούς των αυτιών. Όταν μάλιστα τις θέλουμε ιδρωμένες ή μας αρέσει η υποταγή ή τις εκτιμούμε περισσότερο και από το απλό σεξ, το πράγμα μπερδεύει πολύ περισσότερο. Και μπορώ να πω οτι είμαστε και τυχεροί γιατί αρκετές φορές κάποιες βρίσκουν το φετίχ μας τουλάχιστον «χαριτωμένο» ακόμη κι αν δεν μοιράζονται το φετίχ μας. Έχουμε μικρότερο target group σε σχέση με τους υπόλοιπους (τους λεγόμενους «vanilla») αλλά σαφώς περισσότερες επιλογές και μεγαλύτερη κοινωνική και σεξουαλική ευελιξία σε σχέση με τους πιο «ακραίους». Ας είμαστε ευγνώμονες για την τύχη μας. Οι πιο ακραίοι δηλαδή τι να πούνε, να πάνε να κρεμαστούν?
Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό. Γι αυτό και πρέπει να αποδεχθούμε το γεγονός οτι δεν έχουμε την πολυτέλεια να την πέφτουμε με αξιώσεις «σε όποια κοπέλα μας γουστάρει» κάνοντας σχέση μαζί της, προτού βεβαιωθούμε οτι ο χαρακτήρας της σηκώνει το φετίχ μας. Αν δεν το κάνουμε αυτό και προσπαθήσουμε να το διαπιστώσουμε στην πορεία «αργά-αργά και στο χαλαρό», τις περισσότερες φορές θα φαμε τα μούτρα μας και μετά δεν θα μας φταιει κανένας. Αν απαιτούμε από την κοινωνία κατανόηση και αποδοχή, οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς και ντόμπροι κι εμείς από τη δική μας πλευρά. Δεν περιμένουμε εβδομάδες και μήνες για να δείξουμε ή να συζητήσουμε τι θέλουμε, αλλά μέσα στις πρώτες κιόλας μέρες το πράγμα πρέπει να έχει διευθετηθεί.
