Πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις . Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχει μέσα σε κάποιους ανθρώπους μια ακατανίκητη έλξη να υπηρετούν κάτι ανώτερο απο τους ίδιους , το οποίο επικεντρώνεται σε μια γυναίκα ή αντρα , ένα φετίχ ένα βίτσιο ενώ αντίθετα σε κάποιους άλλους υπάρχει μια ακατανίκητη έλξη να εξουσιάζουν και να δέχονται το "δώρο" των πρώτων .
Δεν ξέρω αν εξηγείται βάσει της βιολογίας , της επιστήμης η ακόμα και της θρησκείας μιας και μέχρι και την άποψη των Γνωστικών έχω διαβάσει ότι όλες οι προσπάθειες των ανθρώπων πρέπει να επικεντρώνονται στο να ανακαλύψουν τον ανώτερο πνευματικό εαυτό τους και όχι να παλεύουν στο κόσμο που αποτελεί δημιουργία του Κακού.
Θεωρώ την ερωτική υποταγή ώς υπέρμετρο έρωτα και την αφέντρα ώς το άλλο μισό που δέχεται αυτό το δώρο και αναπτύσσει κτητικότητα , απαιτεί αφοσίωση και πλήρη εμπιστοσύνη . Ίσως γιαυτό δεν μπορεί να εξομοιωθεί αυτό το συναίσθημα απο επαγγελματίες .
Τώρα αν αυτό απο φαντασίωση μπορεί να μετουσιωθεί σε πραγματικότητα , θα συμφωνήσω ότι είναι δύσκολο και δεν μπορεί να λειτουργήσει στην θλιβερή πραγματικότητα . Εξάλλου μήπως και ο έρωτας επιζεί την ίδια ρουτίνα ;