Από κάθε πλευρά που το έχω δει,έχει να κάνει με κοινωνικές επιταγές,φερμένες από το παρελθόν.Νόμος,θρησκεία,κοινωνική αποδοχή,διακήρυξη επισημότητας και πίεση.
Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε παιδιά αν δεν παντρευτούμε;Aλλάζει την κινητικότητα του σπέρματος ή την κάθοδο του ωαρίου;Όσο μπορεί κάποιος να τεκνοποιήσει με μία βέρα,μπορεί και άνευ αυτής και το αντίστροφο.
Γιατί χρειάζεται το "σφράγισμα"μίας σχέσης από έναν θεσμό,είτε πολιτειακό,είτε θρησκευτικό;Aν η σχέση του καθενός δεν καταξιώνεται μέσα από την ίδια την πορεία της και την εξέλιξη των δύο μερών που την αποτελούν,όποιος άσχετος και να την σφραγίσει,το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο.Τέλμα.
Αν ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας κάποτε επιτευχθεί,θα διαφοροποιηθεί σε ένα μέρος του το ζήτημα.Αν διαλυθούν κράτη και εκκλησίες,ακόμη καλύτερα.
Συμφωνώ επίσης ως προς όλη την εμποροπανήγυρη που στήνεται ολόγυρα,που σκοπό έχει μέσω της κοινωνικοθρησκευτικής επιταγής να υπάρξει και άλλη επιταγή,με καθαρογραμμένο ποσό.
Φταίμε όλοι μας που μασάμε,φταίνε τα κορίτσια που διαβάζουν άρλεκιν και μετά cosmopolitan,μετά συζητάνε με τις φίλες τους και πάνε και υιοθετούν ένα barbie φαντασιακό,όπου στην ψευδαίσθηση μίας ροζ τούλινης μαρέγκας τα βράδια ξενυχτάνε ονειρευόμενες τον πρίγκηπα και αυτές μέσα σε ένα νυφικό του τάδε μόδιστρου.
Από ότι έχω εισπράξει,οι άντρες απλά γίνονται κατά κάποιο τρόπο το όχημα του φαντασιακού,ο απαραίτητος κρίκος στην αλυσίδα αυτή που καταπιέζει με σκέψεις "till death do us part".Δηλαδή σε κατσικώνομαι μέχρι να ψοφήσω...Από εκεί προέρχεται η καταπίεση του θανάσιμου μοντέλου της μονογαμικότητας ισοβίως,η γειτονιά που σε κάνει μέρος του κύκλου της και δέχεται με μεγαλύτερη ευκολία το παιδί σου αν είσαι νομιμοποιημένος και σφραγισμένος,αλλιώς θα είναι μπάσταρδο.Μην ξαφνιάζει κανέναν,τέτοιες λογικές ανθούν δυστυχώς.
Έχουμε δρόμο πιστεύω στο να μπορούμε να ξεχωρίζουμε τι είναι προσωπική επιλογή και τι κοινωνική/θρησκευτική/νομική επιταγή.
Και έρχονται στο μυαλό όλες οι παπαριές που έχουμε ακούσει από θειάδες και γιαγιάδες και μανάδες και τα ρέστα"πιδάκι μ'να σ'δω στην εκκλησιά μ'ίνα καλό πδί και μ'ένα μωρδέλι μιτά..."
Μιτά μιτά μας πηδάν κανουνικά.
Ψηφοφορία
