Το πρόβλημα είναι πως εαν πιστεύεις πχ στο θεό θέλεις να ζήσουν και οι άλλοι γύρω σου με βάση ένα ολόκληρο αξιακό σύστημα ηθικής και να το εξάγεις ουσιαστικά στους γύρω σου. Δεν οριοθετείς κάποιους κανόνες άγραφους προφανώς κοινωνικής συμπεριφοράς. Θες οι γύρω να έχουν την ίδια ηθική. Για παράδειγμα θες ο άλλος να κάνει νηστεία μιάς και κάνεις εσύ, ή θεωρείς στραβό το να μη κάνει ο άλλος. Υποδεικνύεις πώς πρέπει να ζει ο άλλος τη ζωή του, δίχως τα βασικά διδάγματα που είναι απλά αγάπα τους γύρω σου σαν τον εαυτό του και τέλος. Αυτό δίδαξε ο Χριστός. ¨Αρα εδώ μιλάμε για πλήρη σύγχηση των διδαγμάτων του Χριστού και της λατρείας επειδή είμαστε ορθόδοξοι και έλληνες. Παπαδαριό και άγιος ο θεός δηλαδή. "Πιστοί" που αν καταλάβαιναν τα ελάχιστα θα αυτομαστιγόνονταν μια ζωή.
Από την άλλη, οι άθεοι και τρομεροί αυτοί ορθολογιστές που αν φαίνεται παράνοια το να υπάρχει θεός, αυτοί ειναι 100 φορές πιο παράλογοι σε όλη τη συμπεριφορά τους κι ας λέγονται ή αυτοποκαλούνται "άνθρωποι της λογικής". Που και αυτοί με τη σειρά τους σαν τους άλλους προσπαθούν να σε πείσουν ο΄τι δεν υπάρχει θεός και ότι το να πιστεύεις σε κάνει άνθρωπο των σπηλαίων κτλ κτλ.
Εγώ δεν πιστεύω στο θεό για να το πώ κιόλας. Πάντως αν υπάρχει και παρουσιαστώ μπρός του, δε ξέρω αν έχω κάνει κάποια πράξη που τιμωρείται, αλλά είμαι ήσυχος μέσα μου και δε νιώθω τύψεις για πράγματα που έκανα ή σκεύτηκα. Κι ας μην έχω νηστέψει ποτέ.
