«ΙΣΑ ΜΩΡΗ ΦΡΑΓΚΟΚΟΤΑ ΝΑ ΠΛΥΝΕΙΣ ΚΑΝΑ ΠΙΑΤΟ»

[FL1]

«ΙΣΑ ΜΩΡΗ ΦΡΑΓΚΟΚΟΤΑ ΝΑ ΠΛΥΝΕΙΣ ΚΑΝΑ ΠΙΑΤΟ»

Από τον VSL

Το κωλοUNO μπροστά μου πάει με 30 τα τελευταία 30 χιλιόμετρα, και πρέπει να είμαι στο interview στις 4:00 το αργότερο.
Μου έχουν μείνει μόνο 79,5 ευρώ από την αποζημίωση της τελευταίας μου δουλειάς.
Είμαι άνεργος εδώ και 5 μήνες και καίγομαι για αυτή τη δουλειά.
Με έχει πάει καροτσάκι εδώ και 20 λεπτά.
Βρίσκω χώρο , καρφώνω δευτέρα και κοκκινίζω.
Φτάνω δίπλα της.
40άρα έντονα βαμμένη εκφυλόφατσα, με χειλάρες, άγρια χαρακτηριστικά και τα μαλλιά πιασμένα σε ψηλό κότσο.
«ΙΣΑ ΜΩΡΗ ΦΡΑΓΚΟΚΟΤΑ ΝΑ ΠΛΥΝΕΙΣ ΚΑΝΑ ΠΙΑΤΟ» ουρλιάζω έξαλλος στην 40άρα οδηγό του παλιού UNO.
Γυρνά και με κοιτά.
«ΕΧΩ ΠΟΛΛΟΥΣ ΜΑΛΑΚΕΣ ΣΑΝ ΚΙ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΤΑ ΠΛΥΝΟΥΝ!» μου ανταποδίδει.

Βλέποντας αυτοκίνητο απέναντι μου φρενάρω και ξαναμπαίνω πίσω της.
Συνειδητοποιώ τι μου ξεστόμισε.

Φρενάρει απότομα .

Το κοκαλώνω και ίσα ίσα που προλαβαίνω να μην την φιλήσω.
Πριν προλάβω να συνέλθω, Ανοίγει η πόρτα της.

Ξεπροβάλλει ένα κατακόκκινο mule με δεκάποντο τακούνι στιλέτο, ένας φανταστικός σμιλεμένος αστράγαλος ντυμένος με μία χαλαρή αλυσιδίτσα και μια λαχταριστή καμπυλωτή γάμπα με βαθιές γραμμώσεις που την έκαναν απίστευτα ερεθιστική.
Μετά από λίγο ήταν όλη έξω και κοπανούσε το καπό μου βρίζοντάς με χυδαία.
Στη μνήμη μου όμως είχε αποτυπωθεί η προηγούμενη εικόνα.

Συνέρχομαι και βγαίνω για τσαμπουκά.

Το κινητό της χτυπάει.

«Η μισή ώρα 150 ευρώ! Και πάρε με από σταθερό!» ξεστομίζει γεμάτη σύφιλη και το κλείνει.

Έμεινα με το στόμα ανοικτό.

«Ξεφτιλισμένα αρσενικά!» βγήκε από τα δόντια της.
«Τι κοιτάς ρε χάχα;» ήταν η επόμενη κουβέντα της.

Είχα βγει από τ’ αμάξι για να την μπινελικώσω αλλά την κοιτούσα σα χάνος.

Χωρίς να το καταλάβω «ΣΛΛΑΑΑΑΠ!!!!!» έφαγα ένα ηχηρό χαστούκι από τη μεγάλη παλάμη της.

Την απώθησα με δύναμη, παραπάτησε, της βγήκε το ένα της mule, έχασε την ισορροπία της και έπεσε κάτω.
Άνοιξα την πόρτα , και μπήκα για να φύγω.

Εκείνη, σηκώθηκε και με το mule της στο χέρι σε έξαλλη κατάσταση άρχισε να κοπανάει το μακρύ ατσάλινο τακούνι στιλέτο και να το χώνει απανωτά βαθιά πάνω στο καλογιαλισμένο καπό μου.
Η επόμενη εικόνα που είδα ήταν ένας μπάτσος να την αρπάζει από πίσω και να την ακινητοποιεί.

Σε μισή ώρα ήμασταν και οι δύο στο τμήμα.

[FL1]

Κατά τη διάρκεια της κατάθεσης του συμβάντος, την ρώτησαν πως προξένησε τη ζημιά στο αυτοκίνητό μου.
Καθόμασταν σε αντικρινές καρέκλες πίσω από το γραφείο του αξιωματικού υπηρεσίας και έτσι και να ήθελα να μην τη δω ήταν αδύνατο.

Έσκυψε και αγκάλιασε το μακρύ μεταλλικό τακούνι με το μεγάλο χέρι της. Τα μακριά κατακόκκινα μυτερά της νύχια , τελείωμα των μακριών της δακτύλων με υπνώτισαν.

Το mule έβγαινε σιγά-σιγά.
Το πόδι ξεπρόβαλε.
Πέντε ονειρικά δάκτυλα με κατακόκκινα ασορτί λαχταριστά νύχια άρχισαν να παίζουν τρελά ένα χορό που με έφερε σε πλήρη στύση.
Σε κάθε τους τσαλιμάκι το κουντεπιέ της χαραζόταν μετατοπίζοντας τις υπέροχες φλέβες που το στόλιζαν.

Και όταν τεντώνονταν μπροστά μου έδιναν μία μικρό οπτικό δώρο από την καμάρα, μια καμάρα που μου έλεγε πόσο τέλεια εφάπτει η άχρηστη μούρη μου σε αυτή.

Η υποτακτικότητα είχε χτυπήσει κόκκινα μέσα στο μυαλό μου.

Το mule ήταν πάνω στο γραφείο, ο μπάτσος έγραφε τη μάρκα και το νούμερο και εγώ κοίταζα σα χάχας χαμηλά.

«ΘΑ ΥΠΟΒΑΛΕΤΕ ΜΗΝΥΣΗ ΓΙΑ ΒΙΑΙΟΠΡΑΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΑΤΕ;» Αντήχησε στ’ αυτιά μου η φωνή του.
Γύρισα και τον κοίταξα.
Μετά γύρισα και κοίταξα εκείνη.

Το βλέμμα της ήταν αρχικά διερευνητικό αλλά σύντομα έγινε άκρως ειρωνικό.

«ΟΧΙ!» ξεστόμισα κατευθυνόμενος από μία ‘ανώτερη δύναμη’.

Στο πρόσωπό της χαράχτηκε ένα πλατύ χαμόγελο.

«Ορίστε το παπούτσι σας κυρία μου.»είπε ο μπάτσος και συνέχισε :«θα κάνετε δήλωση στην ασφαλιστική για τις ζημιές που προξενήσατε στο αυτοκίνητο του Κυρίου;»

«Νομίζω ότι θα τα βρούμε…» είπε εκείνη και τέντωσε την ποδάρα της στην καρέκλα μου, ακούμπησε τις δαχτυλάρες της στην άκρη της και τις έπαιξε ελαφρά πάνω στο παντελόνι μου παίρνοντας στα χέρια της το mule από το γραφείο.

Ο μπάτσος πίσω από το γραφείο δεν είχε καμία απολύτως οπτική επαφή.

«Έτσι δεν είναι;» είπε κοιτάζοντάς με και μου έδωσε το mule της στο χέρι ποζάροντας τώρα ψηλά σαν χορεύτρια το πέλμα της και παίζοντας χαμηλά στον καβάλο μου τα δάκτυλα του ποδιού της .
Αμίλητος , με χέρι που έτρεμε της το φόρεσα απαλά.

Εκείνη σηκώθηκε και έφυγε.

[FL1]

Ακολούθησα αμέσως χαιρετώντας τον αστυνομικό που κουνούσε το κεφάλι του αποδοκιμάζοντάς με και μουρμούριζε τι μαλάκες άντρες υπάρχουν.

Την πρόλαβα στο πάρκινγκ και της φώναξα.

Γύρισε και με κοίταξε.

«Τι θες;» μου είπε σμίγοντας τα φρύδια.

«Τι θα γίνει με το αυτοκίνητό μου;» τη ρώτησα.

«Θες αποζημίωση;» με ρώτησε.

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

«Τι θα ’λεγες για ένα χαστουκάκι;»

Είσαι τρελή ;;; της φώναξα ενώ ο πούτσος μου στην ωμή της κουβέντα τινάχτηκε μέσα στο σώβρακο.

«Λέω, θες ένα χαστουκάκι; ναι, ή όχι;;;…»

«…………»

ΣΛΑΑΑΑΠ!!!!!! Μια ακόμη σφαλιάρα της με ξανακούφανε.


Κοίταξα δεξιά και αριστερά.

Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν ήταν κανένας εκεί.

Εκείνη στο μεταξύ, μπήκε στ’ αμάξι , μάρσαρε και έφυγε.

Στεκόμουν σαν το μαλάκα με την υποψήφια δουλειά μου να έχει κάνει φτερά, και το αυτοκίνητό μου σε χάλια κατάσταση σαν κι εμένα.

Μόλις ο πούτσος μου ηρέμισε, συνειδητοποίησα πως η κυρία είχε γίνει καπνός χωρίς να μου έχει αφήσει κανένα της στοιχείο για «να τα βρούμε» όπως μου είχε πει.

Ξαναγύρισα στο τμήμα και πήρα τη διεύθυνσή της με τα χίλια ζόρια από τον μπάτσο.
Ήταν σε μία υποβαθμισμένη περιοχή στο κέντρο της Αθήνας στην οποία βρίσκονταν μόνο γραφεία και μπουρδέλα.

[FL1]

Έφτασα στο σπίτι της και χτύπησα το κουδούνι.
Δεν άνοιξε κανείς.
Αποφάσισα να στήσω καραούλι μέχρι να γυρίσει.
Μετά από κανένα τέταρτο έσκασε μύτη φορτωμένη σακούλες με ψώνια.

Βγήκα από τα’ αμάξι , πετάχτηκα πίσω της και την έπιασα δυνατά απ τον ώμο τη στιγμή που είχε αφήσει τις σακούλες κάτω και έψαχνε να βρει το κλειδί της πόρτας της εισόδου της πολυκατοικίας.

«Δεν νομίζεις ότι έχουμε ανοικτούς λογαριασμούς;» της είπα με άγριο βλέμμα.
Για μια στιγμή αιφνιδιαστικέ και σάστισε.

Μετά, κοιτώντας με στα μάτια, ακούμπησε την παλάμη της πάνω στο υφασμάτινο παντελόνι στον καβάλο μου.
Τραβήχτηκα ελαφρά πριν καυλώσω ξανά.
Κι όμως συνέχιζε να μου σηκώνεται λες και το χέρι της ήταν ακόμα εκεί.
Έκανε ένα αργό βήμα και σιγά σιγά μου άνοιξε το φερμουάρ και τα μακριά της δάκτυλα γλίστρησαν μέσα στο παλούκι μου.
Δείκτης και αντίχειρας ξεσκούφωσαν εντελώς το πουτσοκέφαλό μου.
Και μετά … μετά τα μακριά σκληρά της νύχια άρχισαν ένα γλυκό όργωμα από τη βάση μέχρι την ουρήθρα που επαναλαμβανόταν αργά και βασανιστικά.

Καθόμουν σαν την κοτούλα , βογκούσα σαν πουτανίτσα και εκείνη μου μετέτρεπε τον τσαμπουκά σε καύλα.
«Δεν νομίζω ότι σου χρωστάω τίποτα, αυτό είναι αρκετό, τώρα πάρε τον πούλο…» είπε και τράβηξε το χέρι της από το κατάρτι που είχε με τόση ευκολία δημιουργήσει.

Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να συγκεντρωθώ σαν τερματοφύλακας πριν το πέναλτι.
«Καλά, είσαι γκάου εντελώς κυρά μου;;; μου σακάτεψες τ’ αμάξι και μου λες και μαλακίες επειδή σε άφησα να μου πιάσεις την πούτσα;;;» φώναξα .
Όμως ήμουν τόσο ψεύτικος.
Η φωνή μου ήταν τόσο προσποιητή που αισθανόμουν εντελώς γελοίος.
Στο μεταξύ ένας πιτσιρικάς γύρω στα 20 είχε έρθει στην είσοδο της πολυκατοικίας της και μας κοίταζε με περιέργεια.

συνεχίζεται....

[iceman]

Γιατί μας κόβεις πάντα πάνω στο αποκορύφωμα?

[vagelisPa]

Όντως! Βασανιστήριο είναι αυτό το πράγμα! 

Ωραίος FL1    Περιμένουμε την συνέχεια!

[FL1]

ok φίλοι ξενύχτηδες!

πάρτε την επόμενη δόση σας...
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
«Είχαμε ραντεβού στις 4:00 αλλά δεν ήσασταν εδώ….» της είπε σαν γατί.

Εκείνη χωρίς να δίνει σημασία στις φωνές μου γύρισε , του έκανε νόημα με το δείκτη της να την πλησιάσει.
Εκείνος υπάκουσε και ήρθε κοντά της.
Του έπιασε απαλά το σαγόνι με τα μακριά της δάκτυλα του άνοιξε το στόμα και τον έφτυσε. Μετά, γύρισε το πρόσωπό του στο πλάι, του έριξε μία σφαλιάρα και του είπε: «πάρε τις σακούλες , ανέβασέ της από τις σκάλες, άσε τις στις εξώπορτά μου και περίμενε με στα γόνατα.»

Ο νεαρός χωρίς να βγάλει τσιμουδιά και κόκκινος από ντροπή, πήρε τις σακούλες και ανέβηκε.
Μετά γύρισε και με κοίταξε.
«Θέλεις και εσύ να σε χαστουκίσω;» με ρώτησε.
«Τ…τι;»
«Χαστούκι ρε μαλάκα! Σου προσφέρω χαστούκι… ναι ή όχι»
Έμεινα για λίγο να την κοιτώ.
Θέλω να με αποζημιώσετε για τη ζημιά που μου κάνατε στ αμάξι.
«Δηλαδή δεν θες… οκ…» είπε, γύρισε και έβαλε το κλειδί για να ανοίξει την εξώπορτα και να φύγει.
«Ναι! μη φεύγετε!» ξεστόμισα και αναρωτιόμουν τι μόλις είπα.
Γύρισε και με κοίταξε.
«ΣΤΡΩΣΕ ΜΑΓΟΥΛΟ…» μου είπε χαμογελαστή.
Καυλωμένος και γεμάτος ντροπή γύρισα , πόζαρα το μάγουλό μου και μισόκλεισα τα μάτια.
Πέρασαν δευτερόλεπτα χωρίς να γίνει τίποτα.
«ΧΑ-ΧΑ-ΧΑ» το ηχηρό της γέλιο με έκανε να βγω από τη θέση αναμονής που ήμουν και να ανοίξω ξανά τα μάτια μου.
«Θα περιμένεις εδώ μέχρι να δεις τον μικρό να βγαίνει. Όταν βγαίνει θα χτυπήσεις το κουδούνι τρεις φορές και μόλις απαντήσω, θα φωνάξει δυνατά στο θυροτηλέφωνο και θα ανέβεις στον πέμπτο με τα πόδια..»

Δεν απάντησα τίποτα, απλώς την κοίταζα να μπαίνει μέσα και να παίρνει το ασανσέρ.
Νόμιζα ότι ονειρευόμουν.
Πέρασαν 45 λεπτά, όταν είδα το νεαρό να βγαίνει με τη μούρη τη κατακόκκινη βιαστικός και ρίχνοντας μου μία κλεφτή ματιά.

[FL1]

Χτύπησα το κουδούνι 3 φορές και μπήκα μέσα.
Πήρα το ασανσέρ, ανέβηκα και χτύπησα την πόρτα.
Ήταν στην εξώπορτα της με ψηλοτάκουνες παντόφλες, διάφανο δικτυωτό νηκτικό, μαύρα εσώσουχα, με το ένα χέρι στη μέση και το άλλο να κρατά ένα αναμμένο τσιγάρο, να στέκεται και να με περιμένει.
Την πλησίασα διστακτικά.
«Να περάσω;» ρώτησα με ένα κόμπο στο λαιμό.
«Όχι…» απάντησε και πήρε μια ρουφηξιά από το τσιγάρο της.
«Κατέβα με τις σκάλες, χτύπα το κουδούνι και ξαναανέβα σωστά, ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ!» είπε.
Έφυγα σχεδόν καλπάζοντας σαν παιδί που παίζει.
Μετά από λίγο ξαναβρισκόμουν ξεθεωμένος στην κλειστή τώρα εξώπορτα της.
Χτύπησα απαλά την πόρτα.
Δεν μου άνοιξε.
Χτύπησα το κουδούνι.
Μετά από λίγο ακούστηκαν τα βήματά της.
«ΠΕΡΙΜΕΝΕ!»είπε θυμωμένα και ξανααπομακρίνθηκε.
Πρέπει να περίμενα τουλάχιστον μισή ώρα ήδη στην εξώπορτα της.
Καλά που δεν υπήρχαν διαμερίσματα αλλά γραφεία στον όροφο.
Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε.
Την πλησίασα.
«ΓΟΝΑΤΙΣΕ!» μου είπε .
Διστακτικά υπάκουσα στο χαλάκι της εξώπορτάς της.
Έβγαλε το ένα της πόδι από την παντόφλα και το πρότεινε μπροστά μου με κίνηση μπαλαρίνας.
Ήταν το πιο σέξι πόδι με τα πιο όμορφα δάκτυλα που είχα δει στη ζωή μου και ήταν ακριβώς μπροστά στο πρόσωπό μου.
Έσκυψα και πήρα μία βαθιά μυρωδιά.
Η πούτσα μου πετάρισε μέσα απ το παντελόνι σαν πεταλούδα στους αγρούς.
Έβγαλα τη γλώσσα μου για να γευτώ αυτό το υπέρτατο δώρο που μου πρόσφερε.
«ΑΡΚΕΙ!» είπε και ξανάβαλε το πόδι της στην παντόφλα.

[FL1]

«Δώσε μου 150 εύρο αν θες να σε δεχτώ…» είπε.
«Δ…δεν έχω τόσα λεφτά…»απάντησα ενώ ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα σαν το παιδάκι που του παίρνουν το παγωτό απ το στόμα.

Γύρισε να φύγει και έκανα μπλονζόν αγκαλιάζοντας τις καλλίγραμμες γάμπες της..

«Σας παρακαλώ, δεν μου χρωστάτε τίποτα, μόνο αφήστε με να…»

«Να τι;;;» γύρισε και με ρώτησε με κοροϊδευτική μωρουδίστικη φωνή.

«Να σε αφήσω να μυρίσεις τα πέλματά μου; Να τα γλείψεις;…Ή μήπως να σταθώ όρθια πάνω στην άσχημη μούρη σου με τις τρυφερές και περιποιημένες μου πατούσες;»συνέχισε στο ίδιο στυλ.

Μάλιστα της είπα .
«Άσε τα πόδια μου τώρα!» διέταξε.
Υπάκουσα.

Τα δύο ψηλά λεπτά της τακούνια καρφώθηκαν στα χέρια μου .
«Πειράζει που εγώ θέλω να σου κάνω μερικά άλλα πραγματάκια;» μου είπε ενώ δάκρια έβγαιναν από τα μάτια μου από τον πόνο.


Συνεχίζεται, αλλά αύριο πάιδες, πάω να την πέσω, δουλεύουμε,,,,

[vagelisPa]

Οκ FL1 

[FL1]

Φίλτατοι συνάδελφοι, είστε σαν την οδοντόπαστα, "τελευταία σκέψη το βράδυ, και πρώτη το πρωί" πάρτε τη συνέχεια, και ευχηθείτε μου καλό κουράγιο στη δουλειά (σκάρτες 5 ώρες κοιμήθηκα και έβαζα ιστορίες από τη σύφηλή μου με το μαλάκα  το Βύντρα που την έκανε και πάλι την παπαριά του στο 90 φεύγα όπως κάνει κάθε χρόνο-τι ρούκουνας Χριστέ μου-, γαμώ το τζίγκερ  μέσα-Παύλο Θεέ πάρε την ΠΑΕ κ.τ.λ.π....)

Τά΄πα αλλά δεν ξεθύμανα.... Λοιπόν,πάμε:

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

«Ο…οοχχχχιιιι…..δεν με πειράζει….» άρθρωσα.

Την επόμενη στιγμή μου έχωσε μια δυνατή κλωτσιά στη μούρη.
Ένοιωσα το σαγόνι μου να βγαίνει στη θέση του και να ξαναμπαίνει.
Ο πόνος ήταν τεράστιος αλλά η καύλα ακόμα μεγαλύτερη…
Μου έκανε εντύπωση που ο πόνος έφυγε αμέσως και άφησε τη θέση του σε μία τεράστια ατσάλινη στύση…
Δεν έβγαλα καμία γκριμάτσα πόνου.
Κοιταχτήκαμε στα μάτια.
Μου έκανε νόημα να σηκωθώ όρθιος.
Σηκώθηκα.
«Αν μπεις μέσα, θα σε πεθάνω…, θα γίνεις πιο ασήμαντος και από τις μύγες το καλοκαίρι… Είσαι σίγουρος πως θες να έρθεις;» με ρώτησε.
Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.
«Θες πολύ να έρθεις μέσα;»
Ξανακούνησα το κεφάλι μου.
Αμέσως έριξε μία γονατιά στον καυλωμένο μου πούτσο , τόσο δυνατή που ανέβασε τα αρχίδια μου στην κοιλιά μου.
«Ακόμα το θες;»

Ο πούτσος μου ήταν τόσο σκληρός που δεν κατάλαβε τίποτα.
Η μόνη μου αντίδραση ήταν να τα κατεβάσω.
Με ξανακοίταξε.
«Φέρε μου όσα λεφτά έχεις …»
Έβγαλα τα 79μιση τελευταία μου ευρώ και της τα ακούμπησα.
Μονολογώντας «είναι απίστευτο ακόμα και σε μένα πόσο ελεεινά πλάσματα είστε οι άντρες…» μου γύρισε την πλάτη της και μπήκε μέσα.
Ακολούθησα .
Έφτασε στην κουζίνα.
Μου είπε «γδύσου»και μου έδειξε ένα νεροχύτη γεμάτο πιάτα και κουζινικά για πλύσιμο.
Υπάκουσα και σε δευτερόλεπτα ήμουν γυμνός στο νεροχύτη με μία ποδιά στη μέση που άφηνε εντελώς έκθετο τον κώλο μου.
Εκείνη ήρθε πίσω μου, άρχισε να μου χαϊδεύει και να ξύνει ελαφρά με τα μακριά της νύχια την κωλοτρυπίδα και τα φουσκωμένα μου αρχίδια, η πούτσα μου τινάχτηκε για να τρυπήσει το ντουλάπι μπροστά μου, κόλλησε τα χείλια της στ αυτί μου και κάνοντας με να ανατριχιάσω μου ψιθύρισε: «ρε πως τα φέρνει η ζωή….»
Εκείνη καθόταν σταυροπόδι σε μία καρέκλα, διάβαζε ένα γυναικείο περιοδικό , κάπνιζε τα τσιγαράκια της και κατά διαστήματα με παρακολουθούσε στο έργο που μου είχε αναθέσει.
Συχνά πυκνά τέντωνε την ποδάρα της και με το κουντεπιέ της έριχνε ελαφριές κλοτσιές στην κωλοχαράδρα μου και στη βάση των αρχιδιών μου.
Μετά από μισή ώρα τα είχα πλύνει όλα και είχα γυρίσει και την κοίταζα με το πουλί να στοχεύει στο ταβάνι της.

Τότε εκείνη σηκώθηκε , ήρθε κοντά μου και μου είπε: « τελειώσαμε, μπορείς να ντυθείς και να φύγεις…»
Σας παρακαλώ… μη με διώχνετε…

Είχα ξαναπέσει στο πάτωμα και φιλούσα τις μύτες από τις παντόφλες της.

«Τι να σε κάνω έτσι άφραγκος που είσαι …» μονολόγησε κοιτώντας με με αηδία έτσι όπως σερνόμουν στα πόδια της.

«Θ… θα βρω δουλειά σύντομα, σας παρακαλώ, μη με διώχνετε…» ικέτεψα.

«Τι θα βρεις ρε κακομοίρη… Ούτε τσάμπα δε σε παίρνουν εσένα…»
Την κοίταξα έτσι όπως στεκόταν εκεί ψηλά σωστή Θεά με τις βαριές κουβέντες της να αφαιρούν και το τελευταίο ψήγμα αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού από την προσωπικότητά μου.
Ξέσπασα ακόμα μία φορά σε κλάματα.
«Σας παρακαλώ, μη με διώχνετε, σας ζητώ συγνώμη για τη συμπεριφορά μου, στο δρόμο , μόνο να είμαι κοντά σας θέλω, και να σας δίνω ότι επιθυμείτε…δώστε μου την ευκαιρία…»

[FL1]

«Σου έδωσα πολλές ευκαιρίες….Και στην τελική, τι νομίζεις ότι μπορείς εσύ να μου δόσεις ρε τελειωμένε; Με παρακαλάνε για να δεχτώ τα λεφτά τους και να κάνω το κέφι μου…Τι μπορείς εσύ να προσφέρεις στην τελευταία γυναίκα πάνω στη γη;;; Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η αξιοθρήνητη πούτσα σου, όπως όλοι οι όμοιοί σου…Εσύ δεν μπορείς να προσφέρεις τίποτα ούτε στον εαυτό σου» μου είπε γεμάτη ειρωνεία και απέχθεια.
«Ξεκουμπίσου τώρα!»
Η μεσήλικη και μουνάρα επαγγελματίας αφέντρα είχε απόλυτο δίκιο…
Σηκώθηκα έβαλα μόνο το παντελόνι μου, πήρα παπούτσια και ρούχα στο χέρι και μου άνοιξε την εξώπορτα.
Προχωρούσα προς το ασανσέρ.
«Όλοι μια απ’ τα ίδια είστε…» μονολόγησε ψιθυριστά.
Είχα φτάσει στην είσοδο της πολυκατοικίας και ένιωθα χάλια.
Την ήθελα σαν τρελός.
Όμως το περίεργο ήταν πως δεν ήμουν πια καθόλου καυλωμένος.
Μια ανεξήγητη δύναμη με γύρισε πίσω και με ξανάβαλε στο ασανσέρ.
Έφτασα στον όροφό της.
Ήταν ακόμη στην εξώπορτά της ακουμπισμένη της κάσας της πόρτας στο πλάι και ρουφούσε σκεπτική το τσιγάρο της.
Πέταξα ρούχα και παπούτσια κάτω και την πλησίασα με σταθερό βήμα.
«Α… , αγάπη…αυτό μπορώ να σου προσφέρω….» ψέλλισα καταφέρνοντας για πρώτη φορά να την κοιτάξω στα μάτια και θυμίζοντας για πρώτη φορά από τη στιγμή που τη γνώρισα αρσενικό .

Η έκφρασή της για πρώτη φορά άλλαξε , μαλάκωσε ανεπαίσθητα.
Δεν πίστευα στ αυτιά μου ότι έλεγα –ΚΑΙ ΕΝΝΟΟΥΣΑ- τέτοια λόγια σε μία γυναίκα.
Μια ζωή το μόνο που με καθοδηγούσε στο αντίθετο φίλο, ήταν η επιρροή του στον πούτσο μου.

Και τώρα, νάμαι για πρώτη φορά μπροστά της να στέκομαι όρθιος να την κοιτώ στα μάτια και να νιώθω πως για πρώτη φορά εξέπεμπα κάτι σε εκείνη.

[FL1]

Σήκωσε το χέρι της και μου έχωσε μία ανάποδη με όλη της τη δύναμη.

Συνέχισα να την κοιτώ στα μάτια.

Αμέσως μετά η μεγάλη τρυφερή γλυκιά της παλάμη προσγειώθηκε εκκωφαντικά στο άλλο μου μάγουλο.
Έπιασα με δύναμη το χέρι που με χτύπησε και το φίλησα με πάθος.

Με έφτυσε στα μούτρα.

Σκούπισα με το δάκτυλό μου το πρόσωπό μου από το υγρό της δώρο και το έχωσα στο στόμα μου συνεχίζοντας να την κοιτώ στα μάτια.
Μετά, ακούμπησα τις παλάμες μου απαλά στα μάγουλά της και έφερα τα χείλια μου κοντά στα δικά της.
«ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟ;;!!!» Ούρλιαξε και έβαλε τα χέρια της στο στήθος μου για να με απωθήσει.
Όμως θα ήταν πιο εύκολο να σπρώξει βουνό.
Το χέρι της γράπωσε με δύναμη τα αρχίδια μου και τα έστριψε με δύναμη.
Όμως δεν αισθανόμουν πια τον παραμικρό πόνο.
Τα μακριά κατακόκκινα νύχια της μπήχτηκαν στη σάρκα της γυμνής μου πλάτης.
Δεν αισθάνθηκα, πόνο, μα ένα χάδι από βελούδο.
Ένωσα τα χείλια μου με τα δικά της.
Τα δόντια της δάγκωσαν με τόση δύναμη τα χείλια μου, που αμέσως τα μάτωσαν.
Δεν έκανα την παραμικρή κίνηση για να απελευθερωθώ.
Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν.
Χάθηκα στη ματιά της.
Και τότε… εντελώς ξαφνικά, και ενώ ήταν θέμα χρόνου να μου λιώσει τα αρχίδια και να μου κόψει κομμάτι από τα χείλια, το χέρι της χαλάρωσε, το στόμα της άνοιξε και η μακριά της γλώσσα χώθηκε στο στόμα μου.
Το άλλο της χέρι τώρα χάιδευε την πλάτη μου.
Το ασανσέρ έφευγε από τον όροφο, κάποιος το είχε καλέσει.
«Τελικά είσαι λιγουλάκι αρσενικό …. Σκέφτομαι να σε κρατήσω δοκιμαστικά…» μου είπε χαμογελώντας.
«Τώρα όμως ήρθε το επόμενο ραντεβού μου και πρέπει να πάμε μέσα γιατί ο μαλάκας όπου νάναι θα είναι εδώ…Το γουρούνι δεν χτύπησε το θυροτηλέφωνο…αναρωτιέμαι πως άνοιξε την εξώπορτα της εισόδου…»

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[sklavos1977]

wraia istoria

[vagelisPa]

Συνήθως τις Ιστορίες sorry αλλά τις βαριέμαι... τις δικές σου όμως FL1  ομολογώ πως τις ξεκοκαλίζω! Δεν μου αρέσει να υποτάσομαι αλλά είναι τόσο καλο γραμμένες κατά πρώτον και κατα δεύτερον, χωρίς παρεξήγηση, κάθε φορά χτυπιέμαι κάτω από τα γέλια!!!