Οσο και αν μου βγάζουν μίσος,
όσο και αν το συναίσθημα με κατευθύνει να πάρω ένα όπλο και από μια ταράτσα να σκοτώνω όποιον εγκληματία βλέπω να περνάει από κάτω,
ένα είναι το σίγουρο.
Οτι θα επικρατήσει η λογική που θα με τρομοκρατήσει και θα αποτρέψει από τη σκέψη που από πάνω μόλις έκανα.
Διότι εάν μισούν τους έλληνες τώρα μία,
ας φανταστούμε τι θα γίνει μετά από αυτό. Απλώς θα σκοτώνουν σε πολλαπλάσιους ρυθμούς αυτοί.
Κανένας δε μπορεί να ξεφύγει από τη παγκόσμια λογική αλήθεια.
Οτι η βία μόνον βία μπορεί να γεννήσει...
Μια περίπτωση μόνον υπάρχει να απαλλαγούμε από τα τέρατα αυτά, αλλά τη βλέπω από χλωμή ως κίτρινη.
Να γίνουμε ένα σώμα όλοι, και αντί για απεργίες της μιας μέρας του κώλου (λες και άλλαξε ποτέ τίποτα από δαύτες, ευκαιρίες για καφέ είναι, έτσι τις κάνανε να είναι...),
και να γίνει μια απεργία διαρκείας με αίτημα κάτι σαν:
Οσο παραμένουν αυτοί εδώ, εγώ δε διακινδυνεύω τη ζωή μου και τη ζωή της οικογένειας μου για να πάω στη δουλειά μου, τα παιδιά μου στο σχολείο, να πάω στο σούπερ μαρκετ, ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ!
Να παραλύσει ΕΝΤΕΛΩΣ η χώρα μέσω ωμού εκβιασμού.
Και ας γίνει αυτό ΓΙΑ ΟΣΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ μέχρι να πάνε επιτέλους στο γέρο διάολο και ακόμα παραπέρα..
Αλλά το βλέπω στη σφαίρα της ουτοπίας γιατί, θα βγούνε κάτι "προοδευτικοί" και "προοδευτικΙές" (μη χέσω) και θα πουν "αααα εγώ δεν είμαι ρατσιστής!
Φρόντισαν πολύ καλά τα υψηλά ιστάμενα καθίκια από πριν για να καλλιεργήσουν χρόνια τώρα τη ζώνεκρη γενιά των "προοδευτικών" βαφτίζοντας εμάς τους απλούς καθημερινους ανθρώπους ρατσιστές,
δίνοντας στη λέξη την έννοια του μιάσματος...