Γεια σου φίλε. Κατ'αρχάς ευχαριστούμε που μοιράζεσαι τις ιστορίες σου μαζί μας.
Αν μου επιτρέπεις, μερικά σχολιάκια για τις 2 ιστορίες που διάβασα.
Κατ'αρχάς, να ξέρεις ότι δε θα κάνανε πολλοί αυτό που έκανες (να τις στείλεις sms δηλαδή). Οι περισσότεροι θα μένανε με την καύλα και τις αναμνήσεις. Thumbs up. Εξάλλου μετανιώνουμε μόνο αυτά που δεν κάναμε, έτσι; :P
Προφανώς καταλαβαίνεις, όταν το αίμα επιστρέφει στο πάνω κεφάλι, ότι η τύπισσα μάλλον εκμεταλλεύεται ένα μάλλον αναπάντεχο δώρο που της έγινε.
Από την άλλη όμως, σίγουρα παίρνεις και εσύ κάτι από αυτό. Ελέγχεις το κινητό σου για νέα sms, και είμαι σίγουρος πως ακόμα και το μπιπ που κάνει σε κάθε νέο sms σε ενθουσιάζει όσο λίγα πράγματα. Αυτή η αγωνία για το τι μπορεί να σου γράφει είναι μεγάλο πράγμα.
Η επαγγελματίας που αναφέρουν άλλοι φίλοι είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Δεν είναι αυτοσκοπός να παίξει κάποιος με τα πόδια της. Ίσως να ξενέρωνε αν αυτά του προσφερόντουσαν έτσι, είτε for free είτε προς αμοιβής. Ο φίλος μας κυνηγάει ένα πρόσωπο που τον φτιάχνει. Και έχει τη δυσκολία του. Είναι σίγουρα turn on επειδή ακριβώς δε ξέρεις πως θα εξελιχθεί (και αν φυσικά).
Απόλαυσε αυτό που σου συμβαίνει, προσπάθησε να κρατήσεις μια ισορροπία μεταξύ καύλας και ζημιάς και σου εύχομαι η πλάστιγγα να γύρει στην καύλα!
