Οι Ευνούχοι

[knight69]

Ευνούχοι




"Αναισθητοποιούμε με όπιο τον νεαρό και τον τοποθετούμε καθιστό μέσα σε μπανιέρα γεμάτη με καυτό νερό, ώσπου να περιπέσει σε κατάσταση πλήρους αναισθησίας. Κατόπιν ανοίγουμε το όσχεον και του αφαιρούμε τους όρχεις". Μ’ αυτά τα περιγραφικά λόγια η Πραγματεία περί Ευνούχων, γραμμένη το 1701, εξηγεί τη μέθοδο του ευνουχισμού που ακολουθούσαν τότε στην Ιταλία για να δημιουργήσουν τραγουδιστές της όπερας με εξαιρετικές φωνητικές ικανότητες. Ο ευνουχισμός όμως είναι πολύ αρχαιότερος από την Ιταλία του Διαφωτισμού. Διαδικασία ανέκαθεν επικίνδυνη -δύο στα τρία παιδιά που ευνουχίζονταν πέθαιναν κάποτε από μολύνσεις και αιμορραγία- και βαθιά συνδεδεμένη με τη θρησκεία, ο ευνουχισμός, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, δεν έχει ακόμα εκλείψει.



Αλλαγή φύλου

Η αφαίρεση των όρχεων στα παιδιά εμποδίζει τη διαφοροποίηση του αντρικού φύλου, που επέρχεται κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Αυτό συμβαίνει γιατί εκλείπει η τεστοστερόνη, η ορμόνη που παράγουν οι όρχεις και η οποία προσδίδει τα λεγόμενα "αντρικά" χαρακτηριστικά. Αποτέλεσμα; Το πέος και ο προστάτης παραμένουν μικρά, η φωνή γίνεται ψιλή αντί να χοντρύνει, η τριχοφυΐα εξαφανίζεται και οι μύες ατροφούν. Και καθώς μια από τις σημαντικότερες λειτουργίες της τεστοστερόνης είναι να διεγείρει την ερωτική επιθυμία, οι ευνούχοι δεν είναι μόνο στείροι, αλλά και ανίκανοι. Συμβαίνει ωστόσο συχνά άλλες ορμόνες επινεφρίδιας προέλευσης να υποκαταστήσουν μερικώς τη λειτουργία της τεστοστερόνης. Στην περίπτωση αυτή έχουμε ευνούχους που μπορούν έως ένα βαθμό να έχουν φυσιολογικές σεξουαλικές σχέσεις. Αυτό που τους λείπει συνήθως είναι η επιθυμία και όχι η τεχνική ικανότητα. Λέγεται πως ο Φαρινέλι, διάσημος ευνούχος τραγουδιστής του 18ου αιώνα, πλάγιαζε με γυναίκες που ξετρελαίνονταν γι’ αυτόν, αλλά την κρίσιμη στιγμή επενέβαινε ο αδερφός του Ρικάρντο, ο οποίος κάθε άλλο παρά ευνούχος ήταν.



Εφεύρεση των Κινέζων

Αν και ευρύτατα διαδεδομένος στην Ευρώπη, ο ευνουχισμός είναι κινεζική εφεύρεση που χρονολογείται εδώ και 5.000 χρόνια. Στην Κίνα μόνο οι ευνούχοι μπορούσαν να μιλούν απευθείας με τον αυτοκράτορα - οι υπόλοιποι έπρεπε να του γράφουν. Η απόλυτη πίστη των Κινέζων ευνούχων προς τον κύριό τους αμειβόταν με τιμές και τίτλους ως φύλακες χαρεμιών ή ναών ή ως επικεφαλής σημαντικών θρησκευτικών τελετών, καθώς και με αξιοσέβαστες διοικητικές θέσεις. Ως αντάλλαγμα εκείνοι έχαναν τον ανδρισμό τους και τη δυνατότητα ανάπτυξης φυσιολογικών οικογενειακών και κοινωνικών σχέσεων. Η ψυχολογική τους κατάσταση κυμαινόταν ανάμεσα στο μίσος για τον εαυτό τους, στη μελαγχολία και στην απογοήτευση. Δεν τους έλειπε ωστόσο η επιθετικότητα. Η έλλειψη της τεστοστερόνης μπορεί να είχε σωματικές συνέπειες, αλλά σε ψυχολογικό επίπεδο οι επιπτώσεις της απώλειάς της ήταν αμελητέες. Ανάμεσα στο 1505 και στο 1510, ο ευνούχος Λιου Τσιν υπήρξε αντιβασιλέας του αυτοκράτορα Γουτσού. Κατά τη διάρκεια της αντιβασιλείας του κατέπνιξε με βιαιότατο τρόπο μια εξέγερση αριστοκρατών, διέταξε τον αποκεφαλισμό πολλών απ’ αυτούς και τους αντικατέστησε με άλλους ευνούχους.



Όρχεις σε κουτί

Δεν ήταν λίγοι οι ευνούχοι που φυλούσαν ζηλότυπα τους όρχεις τους σε κάποιο κουτί, απαιτώντας να ταφούν μαζί τους ώστε να ολοκληρωθούν ως άντρες στον άλλο κόσμο. Από την Κίνα, η πρακτική του ευνουχισμού μεταφέρθηκε στη Δύση. Οι Ρωμαίοι εισήγαγαν από τους Χετταίους τη λατρεία της Κουμπάμπα, μιας θεότητας της γονιμότητας και της γης, την οποία μετονόμασαν σε Κυβέλη. Οι πιστοί της Κυβέλης όφειλαν να προσφέρουν στη θεά το πέος και τους όρχεις τους, κόβοντάς τα μόνοι τους μ’ ένα πέτρινο μαχαίρι κατά τη διάρκεια τελετουργικού οργίου που πραγματοποιούνταν κάθε χρόνο στις 24 Μαρτίου. Οι Ρωμαίοι ανακάλυψαν κάποτε ότι οι ευνούχοι μπορούσαν να χρησιμεύσουν και σε πιο εγκόσμιες απολαύσεις, αφού η επιδερμίδα τους παρέμενε απαλή και άτριχη κάνοντας το σώμα τους να μοιάζει με το γυναικείο. Καθιέρωσαν έτσι δύο μεθόδους ευνουχισμού. Ο λεγόμενος "μαύρος ευνουχισμός" περιλάμβανε την αφαίρεση όχι μόνο των όρχεων αλλά και του πέους, καθιστώντας τους ευνούχους ακόμα περισσότερο όμοιους με τις γυναίκες. Στην περίπτωση του "λευκού ευνουχισμού" διατηρούσαν το πέος. Στα σκλαβοπάζαρα της Ρώμης οι ευνούχοι μοσχοπουλιόντουσαν, πιάνοντας τιμές μέχρι και 250 φορές υψηλότερες από εκείνες των κοινών σκλάβων, ανάλογα με την κατηγορία: υπήρχε ο semivir, ο κατά το ήμισυ άντρας, ο eviratus, ο εντελώς ευνουχισμένος, ο mollus, ο ελαφρά θηλυπρεπής και ο πιο θηλυπρεπής, ο οποίος είχε τόσο έντονα τα γυναικεία χαρακτηριστικά και τις κινήσεις, ώστε μπορούσαν να τον περάσουν για χορεύτρια.


Αλλεπάλληλοι ευνουχισμοί

Οι Άραβες καθυστέρησαν να μάθουν τη χρησιμότητα των ευνούχων γιατί ο Μωάμεθ είχε απαγορεύσει τον ευνουχισμό τόσο των ανθρώπων όσο και των ζώων. Τον ανακάλυψαν το 750 όταν κατέκτησαν την Περσία, στην οποία η συνήθεια αυτή είχε εισαχθεί πολύ νωρίτερα από την Κίνα. Οι Άραβες τότε ξέχασαν αμέσως την εντολή του Προφήτη, δεδομένου ότι οι ευνούχοι αποτελούσαν ιδανικούς φύλακες για τα χαρέμια. Στα χρόνια εκείνα, σκλάβοι από το Βυζάντιο, την Κίνα, τη Νουβία, την Αιθιοπία και την Ευρώπη μεταφέρονταν σε κέντρα ευνουχισμού που βρίσκονταν στη Σαμαρκάνδη, στην αιγυπτιακή πόλη Ασιούτ (αρχαία Λυκόπολις των Ελλήνων) και στην αρμενική Ντερμπέντ, για να ευνουχιστούν και να πουληθούν στη συνέχεια σε εμπόρους της Βαγδάτης ή του Καΐρου.


Υπάρχουν ακόμα;

Στην Ινδία ο νόμος απαγορεύει τον ευνουχισμό. Όσοι όμως επιθυμούν κάτι τέτοιο το κάνουν στα κρυφά. Οι Χίζρας, ένα εκατομμύριο πιστοί της θεάς Μπαχουχάρα Μάτα (Bahuchara Mata) , εξαιρούνται. Αυτοί είναι επίσημα και οι νόμιμοι ευνούχοι, αφού η λατρεία της θεάς τους επιβάλλει ν’ απαλλαγούν από κάθε ίχνος ανδρισμού. Συμμετέχουν σε τελετές γάμων και γεννήσεων, όπου ευλογούν την τύχη και την ευημερία. Η τελευταία μαρτυρία εμπορίου ευνούχων έγινε το 1995. Μια Αμερικανίδα δημοσιογράφος, η Τσία Τζάφρεϊ, διαπίστωσε τότε πως στην Γκόα, στα δυτικά παράλια της Ινδίας, γινόταν παράνομο εμπόριο ευνούχων σκλάβων, οι οποίοι πωλούνταν για να υπηρετήσουν στα χαρέμια της Μέσης Ανατολής. Μια παράδοση πέντε χιλιάδων χρόνων είναι δύσκολο να σβήσει...

[sweetangel]

αρκετα ενδιαφερον...thnks

[knight69]

ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ

Από τη Βικιπαίδεια




Οι όρχεις (εν. όρχις, γεν. όρχεως) είναι ζεύγος γεννητικών αδένων και μέρος των γεννητικών οργάνων του αρσενικού. Απαντώνται σε όλα τα θηλαστικά και έχουν διττή λειτουργία: την παραγωγή σπερματοζωαρίων και την παραγωγή ανδρικών ορμονών (κυρίως τεστοστερόνης).
Στα θηλαστικά οι όρχεις είναι εξωτερικοί, κυρίως επειδή τα σπερματοζωάρια παράγονται καλύτερα σε θερμοκρασία χαμηλότερη από αυτήν του σώματος. Βρίσκονται μέσα σε δερμάτινο περίβλημα, το όσχεο, και συνδέονται με το υπόλοιπο σώμα μέσω των σπερματικών πόρων (vas deferens). Η απόσταση των όρχεων από τον κορμό καθορίζεται από τους κρεμαστήρες μύες, οι οποίοι είναι τμήμα των σπερματικών πόρων. Όταν οι μύες αυτοί συσπώνται, το μήκος του πόρου μικραίνει και οι όρχεις πλησιάζουν στο σώμα. Αυτό μπορεί να συμβεί για να αυξηθεί η θερμοκρασία τους. Αντίθετη διαδικασία ακολουθείται για να μειωθεί η θερμοκρασία τους. Οι μυες επίσης μπορεί να συσπώνται και λόγω άγχους, έτσι ώστε οι όρχεις να πλησιάσουν στο σώμα για να προστατευθούν από πιθανή επίθεση, και κατά τον οργασμό. Η κίνηση των κρεμαστήρων μυών είναι και ένα από τα ανακλαστικά του σώματος.


Δομή και λειτουργία

Ο κάθε όρχις ζυγίζει 20-30 γρ. και έχει όγκο 15-25 ml. Είναι σύνηθες φαινόμενο ο ένας όρχις να κρέμεται πιο χαμηλά από τον άλλο. Παρ’ όλο που είναι έξω από το σώμα, θεωρούνται εσωτερικά όργανα και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι.
Τα σπερματοζωάρια παράγονται στους όρχεις, κατόπιν ωριμάζουν και αποθηκεύονται στην επιδιδυμίδα και σε περίπτωση ικανού σεξουαλικού ερεθισμού περνούν μέσα από τον προστάτη, ο οποίος με μυϊκούς σπασμούς θα τα εκβάλει μαζί με άλλα υγρά μέσω του πέους (εκσπερμάτιση).


Ευνουχισμός

Η αφαίρεση των όρχεων (ευνουχισμός) ήταν πρακτική που σε παλαιότερες κοινωνίες (π.χ. Βυζαντινή Αυτοκρατορία, Οθωμανική αυτοκρατορία, Κίνα) αποσκοπούσε είτε στη δημιουργία πιστών και ακίνδυνων για τις γυναίκες σκλάβων (ευνούχος<εὐνή [κρεβάτι] και ὄχος [<ἔχω = προσέχω], αυτός που προσέχει το κρεβάτι) είτε στη δημιουργία αφοσιωμένων κρατικών υπαλλήλων, που δεν είχαν οικογενειακές υποχρεώσεις να τους αποσπούν. Σε άλλες περιπτώσεις ο ευνουχισμός αποσκοπούσε στην ταπείνωση κάποιου, αφαιρώντας του τον ανδρισμό του, ή στη διασφάλιση ότι δεν θα αποκτήσει απογόνους, προκειμένου να μην υπάρξει, για παράδειγμα, διεκδικητής σε ένα θρόνο.
Η πρακτική του ευνουχισμού χρησιμοποιήθηκε επίσης έως και τις αρχές του 20ου αιώνα στη δυτική Ευρώπη, προκειμένου να δημιουργούνται οι καστράτοι, τραγουδιστές με ψιλή φωνή. Επειδή κατά την εφηβεία η ανδρική φωνή βαθαίνει και αλλάζει ("σπάει"), ο ευνουχισμός, που γινόταν πριν αρχίσει η εφηβεία, αποσκοπούσε στο να παραμείνει η φωνή του τραγουδιστή παιδική και να μπορεί να πιάνει ιδιαίτερα ψηλές νότες σοπράνο ή κοντράλτο. Η πρακτική απαγορεύτηκε το 1902 από τον Πάπα, και ο τελευταίος καστράτο πέθανε το 1922.
Τέλος ο ευνουχισμός αποτελεί μια μορφή στείρωσης του άνδρα. Με αυτό το κίνητρο χρησιμοποιήθηκε κυρίως στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, αλλά και έως το 1970, στα πλαίσια προγραμμάτων ευγονικής ή φυλετικής καθαρότητας σε πολλές χώρες του κόσμου. Το πιο γνωστό παράδειγμα αποτελεί η ναζιστική Γερμανία, ενεργά όμως προγράμματα υποχρεωτικής στείρωσηςυπήρχαν σε πολλές ακόμα χώρες, όπως στις Σκανδιναβικές (κυρίως στη Σουηδία), τον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Τσεχοσλοβακία και αλλού. Θύματα αυτής της πρακτικής υπήρξαν κυρίως άτομα με αναπηρίες ή διανοητικά ή ψυχολογικά προβλήματα, καθώς και μειονοτικές πληθυσμιακές ομάδες (όπως οι Ρομά).


Κοινωνική σημασία

Οι όρχεις είναι βασικό στοιχείο του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος, επειδή παράγουν το σπέρμα και την τεστοστερόνη, γι’ αυτό και θεωρούνται καμιά φορά συνώνυμα του ανδρισμού ενώ ο επιστημονικός κλάδος που ασχολείται με τον άνδρα και τον ανδρισμό του είναι η Ανδρολογία .´Ετσι σήμερα χρησιμοποιώντας την παρεφθαρμένη λέξη της αργκό "αρχίδια" μεταφορικά λέγεται ότι χρειάζεται να έχει κανείς αρχίδια για να κάνει κάτι εννοώντας ότι χρειάζεται θάρρος, τόλμη.
Λόγω της ιδιαίτερης ευαισθησίας τους θεωρούνται και το αδύνατο σημείο του άντρα και το χτύπημα των όρχεων θεωρείται άνανδρη και άτιμη τεχνική. Στο άθλημα της πυγμαχίας απαγορεύεται οποιοδήποτε χτύπημα του αντιπάλου κάτω από τη ζώνη. Μεταφορικά χρησιμοποιείται ο όρος "χτύπημα κάτω από τη ζώνη" για κάθε ύπουλο χτύπημα. Στην Παλαιά Διαθήκη, στο βιβλίο Δευτερονόμιον, όπου ο Θεός επαναλαμβάνει το νόμο του στους Ισραηλίτες, αναφέρεται ότι, αν σε καβγά δύο ανδρών η γυναίκα του ενός για να τον σώσει πιάσει τον άλλον από τους όρχεις, η τιμωρία της θα είναι να της κοπεί το χέρι:
ἐὰν δὲ μάχωνται ἄνθρωποι [...] καὶ προσέλθη ἡ γυνὴ ἑνὸς αὐτῶν ἐξελέσθαι τὸν ἄνδρα αὐτῆς ἐκ χειρὸς τοῦ τύπτοντος αὐτὸν καὶ ἐκτείνασα τὴν χεῖρα ἐπιλάβηται τῶν διδύμων αὐτοῦ, ἀποκόψεις τὴν χεῖρα αὐτῆς (Δευτ. 25:11, Ο').
Άλλες λέξεις για τους όρχεις είναι τα αρχίδια (αργκό), οι δίδυμοι (αρχ.), παραστάται (βυζαντ.), μήδεα (βυζαντ.), τα αμελέτητα, τα μπαλάκια, τα καρύδια, ταούμπαλα, η οικογένεια, το μαλακό υπογάστριο, τα κάκαλα και στα καλιαρντά τα πελέ.
Οι όρχεις των βοοειδών και των αιγοπροβάτων είναι φαγώσιμοι και μαγειρεύονται σε πολλές χώρες του κόσμου. Στην ελληνική γλώσσα οι μαγειρεμένοι όρχεις αναφέρονται συνήθως με το όνομα αμελέτητα.
Η λέξη χρησιμοποιείται σε διάφορες εκφράσεις όπως "γράφω κάτι ή κάποιον στα αρχίδια μου" (αδιαφορώ για κάποιον ή κάτι, το αγνοώ), "Μου πρήζει τα αρχίδια κάποιος ή κάτι" ή συντετμημένα "Μου τα πρήζει" (με ταλαιπωρεί, με παιδεύει), "Μου σπάει τα αρχίδια" (Με εκνευρίζει, μου σπάει τα νεύρα). Ο χαρακτηρισμός "αρχίδι" σε άνθρωπο αναφέρεται σε άνθρωπο ύπουλο και κακό.


Σημείωση νηματοθέτη
Τελευταία, έχει προταθεί ως εναλλακτική ποινή για τους κατά συρροήν βιαστές![/i]

[knight69]

Για το σύγχρονο πολιτικό και κοινωνικό ευνουχισμό

Του Κώστα Βαξεβάνη

http://www.koutipandoras.gr/index.ph...ent&view=artic...[/i]

Οι ευνούχοι ξέρουν τα πάντα γύρω απ το σεξ. Αλλά δεν έχουν κάνει ποτέ. Και αυτό είναι πιο ανατριχιαστικό απ την ίδια την διαδικασία ευνουχισμού που περιλάμβανε μαχαίρια, συνθλιπτικά εργαλεία, καυτό λάδι, θάψιμο στο χώμα και πάντα πόνο. Πολύ πόνο. Η ιστορία του ευνουχισμού χάνεται, μέσα στον χρόνο, στα μεγάλα μυστικά που έκαναν αναγκαίο το να φαντάζει μη αναγκαίο το πιο αναγκαίο όργανο για τη διαιώνιση του είδους και τους θρύλους για τις ερωτικές γνώσεις των ευνουχισμένων. Ναι τις ερωτικές γνώσεις. Ήξεραν τα πάντα γύρω απ το σεξ.



Πολλοί υποστηρίζουν πως την ιδέα του ευνουχισμού είχε ο Πέρσης βασιλιάς Κύρος. Κόβοντας το ζωτικό όργανο των αντρών της φρουράς του, μετατρέποντάς τους σε ένα ενδιάμεσο φύλο, τους έκανε εξαρτημένους απ αυτόν, άντρες που έχαναν τις ορμές τους αλλά όχι την πίστη του. Είχαν χάσει το βασικότερο γι αυτούς, άρα δεν είχαν να χάσουν τίποτα άλλο. Άλλοι θεωρούν πως ο ευνουχισμός ξεκίνησε από το σκοτεινό βίτσιο της Ασσύριας βασίλισσας Νεφετρίτης, η οποία ευνούχιζε τους εραστές της, για να μην μπορούν να δώσουν ηδονή πουθενά αλλού. Αυτά ως θρύλοι. Γιατί ως πραγματικότητα, οι ευνούχοι έγιναν υπηρέτες χαρεμιών, υπηρέτης του κινέζου αυτοκράτορα, επίσκοποι, Φαραώ , βασιλιάδες και άλλα πολλά. Οι έλληνες δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με τον ευνουχισμό (αρκετά ανακουφιστικό αυτό), αν και ο Μεγάλος Αλέξανδρος έδειχνε ιδιαίτερη προτίμηση σε δύο εραστές του που ήταν ευνούχοι. Φαίνεται πως οι ευνουχισμένοι άντρες που συνόδευαν τα στρατεύματα, άτριχοι, θηλυπρεπείς και παραδομένοι στη μοίρα τους ήταν οι καλύτερες μαιτρέσες τα δύσκολα χρόνια των πολέμων.

Στα βυζαντινά χρόνια και αργότερα στον 16ο αιώνα, μια φαλσέτα έκοβε , όχι με ιδιαίτερη μαεστρία, ότι πλεόναζε κάτω από την κοιλιά αγοριών, προκειμένου αυτά όταν μεγαλώσουν να αναπτύξουν ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητες. Οι καστράτοι. Ναι, η εκκλησία θεωρούσε πως στην Αγιά Σοφιά και στην Καπέλα Σιξτίνα, έπρεπε να ψέλνουν φωνές αντάξιες του Θεού. Αγγελικές. Δηλαδή ευνούχων .

Οι ευνούχοι συνδέθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία με τη φύλαξη χαρεμιών. Ανίκανοι για έρωτα ήταν ταυτόχρονα ικανοί για τη φύλαξη του χαρεμιού. Η πραγματικότητα ήταν άλλη. Οι ευνούχοι στους οποίους είχαν αφαιρεθεί μόνο οι όρχεις, είχαν στύση αλλά όχι σπέρμα. Έτσι ο σουλτάνος ή ο αστός που τους ανέθετε την προστασία της γυναίκας του, ήταν σίγουρος πως δεν θα έχει κάποια ανεπιθύμητη και εξευτελιστική εγκυμοσύνη.

Έτσι μέσα στους γυναικονίτες, κάτω απ τα φουστάνια των γυναικών, μέσα σε στεναγμούς και όχι τη σιωπή πίστης, οι ευνούχοι έμαθαν τα μυστικά του έρωτα. Οι ευνούχοι με προσήλωση στην ηδονή που είχαν ανάγκη οι γυναίκες και όχι στην δυείσδυση, με τη λαχτάρα για αυτό που πολύ θα ήθελαν και ίσως με ένα μίσος για το αντρικό φύλο στο οποίο έμοιαζαν αλλά δεν ανήκαν, έγιναν θρυλικοί εραστές. Αλλά για να ικανοποιούν τους άλλους. Έτσι έμαθαν όλα τα μυστικά του έρωτα. Αλλά όχι τον έρωτα.

Ο τελευταίος ευνούχος που ανήκε στην φρουρά του κινέζου αυτοκράτορα, πέθανε τον Δεκέμβριο του 1996. Η σκοτεινή και απάνθρωπη ιστορία των ευνούχων τελείωνε. Αλλά ο ευνουχισμός παρέμενε ζωντανός. Παραμένει. Ναι νομίζω πως ζούμε σε μια κοινωνία με θέλει και δημιουργεί ευνούχους.

Μια φυλή ανθρώπων, μια φυλή ευνούχων κατασκευάζεται συστηματικά. Δεν πιστεύω πως είναι το αποτέλεσμα κάποιας συνωμοσίας, αλλά θεωρώ βέβαιο πως είναι ένας νόμος της «αγοράς». Το σύστημα κατασκευάζει ότι χρειάζεται. Ναι κατασκευάζει χαντούμηδες και καστράτους, ακρωτηριασμένους και ανίκανους. Οι ευνούχοι είναι τα αμελέτητα της ανικανότητας. Παραδόξως, έχουν την ικανότητα να αναπαράγουν το σύστημα και γι αυτό είναι το ζωτικό του όργανο.

Δεν ανταποκρίνονται σε καμία πρόκληση. Ούτε είναι άβουλοι. Απλώς βολικοί. Κάνουν την ανικανότητά τους υφαλτήριο, μέτρο και στο τέλος λαιμητόμο. Θέλουν κάτι να κόψουν και αυτοί. Έτσι οι ευνούχοι αναπαράγονται. Αυτοί που δεν έχουν καμιά ικανότητα ουσιαστικής αναπαραγωγής. Ακρωτηριάζοντας τους άλλους γύρω τους. Και μεταλλάσσοντάς τους. Γιατί ο ευνουχισμός δεν είναι ακρωτηριασμός, είναι μετάλλαξη. Μετατρέπει ένα είδος ανθρώπου σε κάτι άλλο. Σε άλλη φύση

Θέλουν ευνούχους. Χωρίς ορμές, προκλήσεις, αντιπαλότητες. Οι ευνούχοι παρότι μισούσαν αυτούς που αφαίρεσαν τον ανδρισμό τους δεν εξεγέρθηκαν ποτέ. Έτσι περιορίζονταν να δολοπλοκούν ή να φαντασιώνονται. Αυτό γίνεται σήμερα. Ευνουχίζουν τον κόσμο κάνοντάς τον να φαντασιώνεται. Κάποτε ο καθένας ζούσε τη ζωή του, ίσως και τα όνειρά του. Τώρα ζει τους μύθους του. Ανίκανος να διακρίνει αν του αρμόζουν, του ταιριάζουν, τους δικαιούται. Πριν από όχι και τόσο πολλά χρόνια, οι διανοούμενοι, οι άνθρωποι με άποψη, με γωνίες, με αγωνίες ήταν μια πρόκληση κι ένα όραμα. Σήμερα η γνώση έχει ενοχοποιηθεί, η άποψη φαντάζει γραφικότητα και η αγωνία έχει αντικατασταθεί από τον συνεχή ανυπόστατο φόβο. Τον φόβο του ευνούχου. Όλοι πρέπει να είναι ίδιοι και να μεταφέρουν σε κασελάκια τα επιχρυσωμένα τους γενητικά όργανα, όπως οι ευνούχοι του κινέζου αυτοκράτορα. Σήμερα είναι το χρυσωμένο χάπι της ελαφρύτητας. Κανένας δεν λέει πως η ζωή είναι μια συνεχής διαδικασία επίλυσης προβλημάτων. Κι έτσι ο ευνούχος την αντιλαμβάνεται ως τη μεταλλαγμένη του φύση. Άτονη, χωρίς δημιουργικότητα, δήθεν διασκεδαστική και ερωτική. Με αυτό τον λειψό όμως έρωτα του ευνούχου. Μέχρι που το χρυσωμένο χάπι γίνεται το χάπι του ψυχιάτρου. Και δυστυχώς δεν μπορείς να ξαναφορέσεις τη ζωτικότητά σου. Είσαι ευνούχος.

Ανοίξτε μια σελίδα του facebook και δείτε τον ευνουχισμό της εικονικότητας που βαφτίζεται ζωή. Αυτό τον ιδεατό φαντασιακό γαμιστρώνα που δήθεν ικανοποιεί ανάγκες επικοινωνίας. Διαβάστε τα status και τις αναρτήσεις. Είναι όλοι cool, in και light. Ευνουχισμένη ζωή που κατασκευάζει ευνουχισμένους ανθρώπους. Κανένας δεν υπάρχει εκεί μέσα που να παίρνει 700 ευρώ, να είναι άνεργος ή να έχει προβλήματα καθημερινότητας; Είναι όλοι τόσο άνετοι και φιλόσοφοι του τρέχοντος και επιτυχούς έρωτος; Φτάνουν ως το πληκτρολόγιο, και φοράνε τη μάσκα της εικονικότητας. Μαθαίνουν να είναι άλλοι και να μιλάνε για άλλα απ αυτά που τους σκοτώνουν. Γιατί δεν θέλουν να σκοτώνονται αλλά να είναι αθάνατοι. Παλιά πίστευαν πως ο ευνουχισμός αντιμετωπίζει διάφορες ασθένειες και δίνει μακροζωία. Ήταν ένα κόλπο για να πείθουν τους γονείς του υποψήφιου ευνούχου να συναινέσουν στον ευνουχισμό. Έτσι και το επιχείρημα της ευνουχιστικής θεραπευτικής σημερινής “ευτυχίας” του φαίνεσθαι, είναι η νομιμοποίηση της φαλσέτας.

Αποδεχόμαστε τη δημιουργία μιας ράτσας ευνούχων. Η μάνα ευνουχίζει το ίδιο το παιδί της. Ανασφαλής, φοβισμένη, με τον τρόμο της πιθανής δυσκολίας για το παιδί της που φαντάζει αρρώστεια, δημιουργεί έναν άνθρωπο ανίκανο να επιλύσει τα πιο απλά του προβλήματα. Που γι αυτό θα τα συσσωρεύει. Χωρίς κοινωνικά αντισώματα. Μόνο απαιτήσεις. Ο ευνουχισμένος θα ζει μέχρι τα 30 του στο σπίτι των γονιών και πλήρως δικαιολογημένος, μια που δεν έχει μάθει να βγαίνει εκεί έξω, στην κανονική ζωή και να παλεύει.

Η πιο απογοητευτική όμως ομάδα ευνούχων είναι οι αυτοευνουχισμένοι. Όπως οι ιερείς της Θεάς Κυβέλης, που έβγαζαν το μαχαίρι και έκοβαν μπροστά στον βωμό της θεάς τα γεννητικά τους όργανα. Για να καταλήξουν στην αυτόματη ευτυχία και την εύννοια της θεάς. Σήμερα οι αυτοευνουχισμένοι κόβουν μόνοι τους την ίδια την ανθρώπινη φύση, τα συναισθήματα, την πρόκληση της αβεβαιότητας εκλιπαρώντας για την εύνοια της θεάς. Και θεοί βρίσκονται πολλοί. Αστρολόγοι, ψυχολόγοι, συνταγολόγοι ευτυχίας. Όλοι όσοι μπορούν να εγγυηθούν έστω και λεκτικά το καλό και ασφαλές μέλλον. Να δώσουν τη συνταγή ευτυχίας. Αν την ήξεραν έστω και οι μισοί απ αυτούς, ο κόσμος θα ήταν μάλλον αλλιώς. Και οι ίδιοι δεν θα υπήρχαν.

Είναι μεγάλος ο κατάλογος του τρόπων ευνουχισμών. Και όπως και στον πραγματικό ευνουχισμό δεν πετυχαίνουν πάντα. Ο ευνούχος πεθαίνει πολλές φορές μέσα σε φριχτούς πόνους. Αν ζήσει, μπορεί να ζήσει μια ζωή όπου η μεγάλη κατάρα θα είναι η παραποιημένη φύση. Αυτή που αντιλαμβάνεται αλλά δεν μπορεί να ανταπεξέλθει. Αυτή που μπορεί να ξέρει όλα τα μυστικά, αλλά δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει. Μπορεί μόνο να ποθεί κάτι που δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει γι αυτόν. Είναι βέβαια γεγονός πως πολλοί ευνούχοι διέπρεψαν. Έγιναν βασιλείς, στρατηγοί, τενόροι ακόμη και προφήτες. Ικανοί μέσα στην υπόλοιπη ανικανότητά τους. Αξίζει άραγε να αποδέχεται κάποιος τη φαλσέτα στο όνομα αυτής της πιθανότητας; Και καλά αυτό. Να ξέρεις τα πάντα γύρω απ το σεξ και να μην έχεις κάνει ποτέ…

[ΜΙΛΤΟΣ]

 

[RedSx]

λίγο δύσκολο να πιστέψω ότι οι ευνούχοι οφείλονται στους κινέζους που ερχόταν σε επαφή με τον αυτοκράτορα!

χωρίς να ξέρω, θα έδινα περισσότερες πιθανότητες έναρξης αυτής της πρακτικής με τα βόδια
http://en.wikipedia.org/wiki/Ox

και είχα την εντύπωση ότι εκτός από ήρεμα τα ζώα γίνονται και πιο δυνατά, σε αντίθεση με αυτό που λέει το άρθρο ότι οι μυς ατροφούν 

[Lia]

Στα βυζαντινά χρόνια και αργότερα στον 16ο αιώνα, μια φαλσέτα έκοβε , όχι με ιδιαίτερη μαεστρία, ότι πλεόναζε κάτω από την κοιλιά αγοριών, προκειμένου αυτά όταν μεγαλώσουν να αναπτύξουν ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητες. Οι καστράτοι. Ναι, η εκκλησία θεωρούσε πως στην Αγιά Σοφιά και στην Καπέλα Σιξτίνα, έπρεπε να ψέλνουν φωνές αντάξιες του Θεού. Αγγελικές. Δηλαδή ευνούχων .

εκοβε η φαλσετα με οχι
ιδιαιτερη μαεστρια,

τι να πει κανεις

Η πρακτική του ευνουχισμού χρησιμοποιήθηκε επίσης έως και τις αρχές του 20ου αιώνα στη δυτική Ευρώπη, προκειμένου να δημιουργούνται οι καστράτοι, τραγουδιστές με ψιλή φωνή. Επειδή κατά την εφηβεία η ανδρική φωνή βαθαίνει και αλλάζει ("σπάει"), ο ευνουχισμός, που γινόταν πριν αρχίσει η εφηβεία, αποσκοπούσε στο να παραμείνει η φωνή του τραγουδιστή παιδική και να μπορεί να πιάνει ιδιαίτερα ψηλές νότες σοπράνο ή κοντράλτο. Η πρακτική απαγορεύτηκε το 1902 από τον Πάπα, και ο τελευταίος καστράτο πέθανε το 1922.

πολυ τραυματικο.. συμπληρωνω... οσο η φωνη τους ειχε αυτο το χαρισμα, απαραδεκτη ως "πρακτικη"οπως αναφερεται



Καστράτος ονομαζόταν κατά το παρελθόν ο άνδρας ερμηνευτής της εκκλησιαστικής μουσικής και της όπερας, ο οποίος είχε υποστεί ευνουχισμό κατά την παιδική ηλικία, ώστε η φωνή του να διατηρήσει την ικανότητα να αποδίδει πολύ υψηλές νότες. Ως όρος προέρχεται από το λατινικό castratus που σημαίνει τον ευνουχισμένο - πάντως στην εποχή τους αποκαλούνταν συνήθως με τον αφηρημένο ευφημισμό musico, δηλαδή μουσικός.

Οι καστράτοι έχουν ταυτιστεί με τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της αναγεννησιακής και της μπαρόκ μουσικής, δηλ. μιας περιόδου που διήρκεσε από το 16ο έως τα τέλη του 18ου αιώνα. Στη συνέχεια πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, εξαιτίας αλλαγών στις τεχνοτροπίες της όπερας και της ηθικής απαξίωσης του ευνουχισμού. Ο τελευταίος καστράτος - Alessandro Moreschi- πέθανε το 1922.

 
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
Κατά τη διάρκεια της εφηβείας και υπό την επίδραση των φυσιολογικών ορμονών της ανάπτυξης, ο λάρυγγας και οι φωνητικές χορδές του άνδρα μεγαλώνουν σημαντικά σε μέγεθος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η φωνή να βαθύνει κατά περίπου μία οκτάβα και να γίνει πιο δυσκίνητη, σε σύγκριση με το προεφηβικό στάδιο.

Μέσω λοιπόν του ευνουχισμού φερέλπιδων αγοριών πριν μπουν στην εφηβεία, η φυσική ορμονική εξέλιξή τους ακυρωνόταν, οδηγώντας σε τραγουδιστές που διατηρούσαν φωνητικά το παιδικό ύψος και πλαστικότητα. Παράλληλα τα άκρα των οστών παρέμεναν ελαστικά λόγω έλλειψης τεστοστερόνης, με αποτέλεσμα ο θώρακας να μεγαλώνει περισσότερο από όσο ενός μέσου άνδρα - αυτό με τη σειρά του επέτρεπε στους πνεύμονες να χωρούν περισσότερο αέρα. Συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω με την κατάλληλη μουσική αγωγή, ένας καλός καστράτος μπορούσε άνετα να φτάσει τις οκτάβες και την πλαστικότητα μιας μεσοφώνου (μέτζο-σοπράνο) ή ακόμα και μιας υψιφώνου (σοπράνο) - εξ ου και ο χαρακτηρισμός sopranista (αρσενική σοπράνο) - διαθέτοντας ταυτόχρονα μεγάλη ισχύ στους πνεύμονες.


* επισης αν το εχετε δει...συγκινητικο και σε οσα γραφει το post αρχικα
καταγραφονται με καποια σωστη τοποθετηση



http://en.wikipedia.org/wiki/Farinelli_%28film%29

[abc12]

Παιδιά συγγνώμη αλλά     ...

μα γιατί να σκεφτεί κάποιος να κόψει τ' αρχίδια του άλλου..   

[angelkonstantin]

καθομουν στην καρεκλαρα μου αναπαυτικοτατα με τη φραπεδουμπα ανα χειρας...μολις τελειωσα το διαβασμα παρατηρησα οτι τα ποδια εχουν κλεισει και εχουν σφιξει οι μυες στους μηρους...καλη φαση ωραιο θεμα...επιμορφωτικο και μπραβο για την ερευνα σας παιδια...αλλα...αλλαζω νημα...φιλια...

[Seirios_79]

Πολύ καλό το κείμενο του Βαξεβάνη από το Κουτί της Πανδώρας.
Προφανώς φίλε abc, και με βάση prive αφηγήσεις αρκετών γυναικών που επιδίδονται στο επάγγελμα του Αυταρχικού (βλ. Domina) και που τις γνωρίζω από 1ο χέρι (πολλές από αυτές είναι μαζοχίστριες που απλά έχουν βρει ένα καλό εξτρά εισόδημα με τους πελάτες τους), αλλά και με βάση μια φρουδική (κάπως ξεπερασμένη για την εποχή) ανάλυση, ο μαζοχιστής επιθυμεί ενδόμυχα τον ευνουχισμό του, την εξόντωση του ανδρισμού του, έστω συμβολικά. Για αυτό και το σεξ με μια Αφέντρα είναι εκτός συνεδρίας, ακριβώς για να τους υπενθυμίζει την απώλεια του ανδρισμού τους και να τους κάνει να φτιάχνονται με την μειονεκτικότητα που νιώθουν απέναντι τόσο σε εκείνες όσο και στους ικανούς άνδρες (για σεξ) που τις βολεύουν - Το cuckholding είναι ένα καλό παράδειγμα και έιναι μια μαζοχιστική φαντασίωση κυρίως ανδρών sub.

[vagft21]

seirios_79 πολύ ωραία η ανάλυση και η προσέγγισή σου! 
αυτός είναι επίσης και ο λόγος που ένας sub άντρας φτιάχνεται όταν τον πηδάει μια αφέντρα με strap-on... εγώ βέβαια πάντα είχα μια ένσταση και την είχα δημιοεύσει εδώ μέσα αλλά δεν έτυχε αποδοχής, αντίθετα αποδοκιμάστηκε.. η ένστασή μου είναι οτι αν η αφέντρα χρησιμοποιεί ουσιαστικά ένα πλαστικό πέος για να κυριαρχήσει στον sub, είναι σα να αποδέχεται ουσιαστικά οτι το πέος, είναι το μεγαλύτερο μέσο επιβολής κυριαρχίας που υπάρχει... η ενεργητική σεξουαλική πράξη δηλαδή, όταν διεισδύουμε με το πέος μας(πλαστικό ή αληθινό) σε ένα άντρα ή γυναίκα, θεωρέίται εμμέσως η μεγαλύτερη πράξη Κυριαρχίας...
άρα λοιπόν η αφέντρα χρησιμοποιώντας strap είναι σα να αποδέχεται την αντικειμενική "αντρική κυριαρχία" στο σέξ και να "μαιμουδίζει" τον άντρα! να τον μιμείται δηλαδή....
όσο για το νήμα περι ευνουχισμού.... απο σήμερα θα προσέχω λίγο παραπάνω τα @@ μου....