Άσ' τα φίλε μου, μεγάλη ζημιά πάθαμε...
Χώρισε το live σε δυο μέρη. Στο πρώτο έπαιζε διάφορα Floyd (set the controls, have a cigar, in the flesh, shine on, comfortably numb κλπ.) καθώς και τραγούδια απο προσωπικές του δουλειές. Και αυτά ήταν πολύ ωραία.
Στο δεύτερο μισό έπαιξε όλο το Dark Side και έκλεισε με μερικά κομμάτια απο το The Wall. Πάρα πολύς κόσμος και ηλικίες απο 15 μέχρι 65...
Και φαντάσου όλο αυτό τώρα, πάνω σε μια τεράστια σκηνή, με τους καλύτερους μουσικούς γύρω του (φοβερή μπάντα), τρεις πανέμορφες μαύρες να τραγουδάνε μαζί του, παιχνίδια με τα φώτα και τέτοια. Όλα αυτά τα συνόδευε και ένα μεγάλο video απο πίσω (φαντάζεσαι τώρα τι video θα συνοδεύουν μουσική των Floyd) , και βέβαια ο ήχος του ήταν Ά Ψ Ο Γ Ο Σ. Ο ίδιος ο Waters παραμένει μεγάλη φωνάρα, παίζει μπάσσο και κιθάρα με εξαιρετική άνεση, είναι φιλικός και μας λέει διάφορες ιστορίες...
Νομίζω πως δε θα ξαναζήσω ποτέ μου τέτοια εμπειρία, ειλικρινά...
Όσο για τους AC/DC το έθεσες τόσο απλά και με τέτοια ακρίβεια που δεν πρέπει να προσθέσω τίποτε άλλο...