..που να ξεκινά με τόσες ελπίδες και τόσες προσδοκίες και που αποτυγχάνει τόσο συχνά, όσο ο έρωτας." 
Ο έρωτας και η ζήλια
είναι δυο έννοιες που συχνά πάνε μαζί. Είναι πραγματικά αμφίβολο αν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να έχει ερωτευτεί και να μην έχει ζηλέψει το σύντροφο του. Είτε γιατί αισθάνεται ανασφάλεια, είτε γιατί είναι από τη φύση του άκρως κτητικός και γεμάτος εμμονές, η ζήλια πάντα μπορεί να βρει τρόπο να τρυπώσει και να εμφανιστεί.
Η ζήλια είναι συνδυασμός συναισθημάτων και για αυτό είναι τόσο σφοδρή και εκτός ελέγχου κάποιες φορές. Περιλαμβάνει το φόβο, την ανασφάλεια, το άγχος, το θυμό, την οργή, την απελπισία. Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι όλοι μας αναγνωρίζουμε τις καταστροφικές της δυνατότητες και ότι μπορεί να αποτελέσει το μεγαλύτερο αγκάθι στις σχέσεις των ζευγαριών, αλλά από την άλλη όλοι μας θεωρούμε περίεργο να είναι κάποιος ερωτευμένος και να μη ζηλεύει ποτέ.
Προφανώς, τα πάντα έχουν να κάνουν με το μέτρο. Κανείς δεν μπορεί να αποφύγει να ζηλέψει, αλλά σαφώς μπορεί να ελέγξει το βαθμό και τη σοβαρότητα της κατάστασης. Η ζήλια είναι πολύ περίεργη κατάσταση γιατί ισορροπεί κάπου μεταξύ τρέλας και λογικής.
Όλοι οι άνθρωποι που έχουν ζηλέψει έχουν φαντασιωθεί να προκαλούν καταστροφές σαν ταύροι σε υαλοπωλείο για να εκδικηθούν αυτόν ή αυτήν που τους έκλεψε το ταίρι. Η φαντασίωση της βίας είναι λογική και αναμενόμενη και μερικές φορές δρα ηρεμιστικά. Άλλες φορές πάλι η βία μπορεί να κορυφωθεί και να φτάσει σε ακραίες καταστάσεις. Όλοι μας ξέρουμε ότι τα εγκλήματα ζήλιας είναι σχετικά συνηθισμένο φαινόμενο, αν και συνήθως είναι οι άντρες που στρέφονται κατά των γυναικών τους, ή του αντίπαλου δέους.
Η ζήλεια δεν είναι πάντα παράλογη.
Ορισμένες αντιδράσεις ζήλιας ωστόσο δεν είναι παράλογες. Το αντίθετο. Είναι πολύ λογικές και αναμενόμενες, καθώς κανείς δεν μπορεί να ζει σε καθεστώς ανασφάλειας για πολύ καιρό και να καταπίνει τα συναισθήματά του. Παρακολουθήσεις, το διάβασμα μηνυμάτων στο τηλέφωνο ή στο email, σκηνές ζηλοτυπίας στο σπίτι και άλλες μορφές ζήλιας είναι συχνές και ως ένα σημείο λογικές.
Το τέρας ΖήλιαΤο μεγάλο πρόβλημα με τη ζήλια και τον έρωτα προκύπτει όταν η ζήλια είναι φανταστική. Σε πολλές περιπτώσεις ο έρωτας γίνεται εξάρτηση και εμμονή και οδηγεί τον έναν από τους δυο να βλέπει φανταστικούς εχθρούς παντού. Έστω και αν δεν υπάρχει πραγματική απειλή, κάποιοι τη βλέπουν, την τροφοδοτούν και τη συντηρούν, με αποτέλεσμα ο μεγαλύτερος φόβος τους να γίνεται πραγματικότητα, όχι γιατί όντως υπάρχει πρόβλημα, αλλά γιατί εκείνοι το δημιούργησαν.
- Η ζήλια είναι ένα τέρας που γεννιέται από τον εαυτό του και τρέφεται από τον εαυτό του”, γράφει στον “Οθέλλο” ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ και έχει εν μέρει δίκιο.Η ζήλια είναι ταυτισμένη όμως και με την αναζήτηση της αλήθειας. Ο ζηλότυπος θέλει να μάθει αν αυτό που πιστεύει ή φαντάζεται είναι αλήθεια ή όχι. Μπορούμε όμως όλοι να αντέξουμε την αλήθεια; Όχι, για αυτό και η ζήλια στις σχέσεις δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο.
Ζήλια, ένα δίκοπο μαχαίριΗ ζήλια σε ανεκτά όρια μπορεί να μην σκοτώσει τον έρωτα, μπορεί να τον επαναφέρει και να τον αναζωογονήσει. Μερικές φορές οι άνθρωποι που γίνονται αντικείμενα ζήλιας από τον σύντροφό τους, αισθάνονται κολακευμένοι και αρχίζουν να αισθάνονται καλύτερα μέσα στη σχέση τους, ξέροντας ότι το έτερον τους ήμισυ ενδιαφέρεται για αυτούς πραγματικά.
Επειδή όμως αυτά τα παιχνίδια είναι επικίνδυνα και η ζήλια είναι δίκοπο μαχαίρι, καλό είναι να θυμόμαστε ότι πάνω από όλα χρειαζόμαστε μέτρο και ηρεμία στη σχέση μας. Ο έρωτας είναι πολύ σημαντικός για να παίζουμε μαζί του και να τον καταστρέφουμε με τη ζήλια…
Ειναι ερωτες με δυσαρεστη καταληξη, αλλα τοσο εντονοι που ο μεσος ανθρωπος δεν μπορει να τους κατανοησει. Ειναι παραμυθενιοι ερωτες, με πρωταγωνιστες εξαισια προσωπα, που αγωνιζονται και ανυψωνονται σε "μαρτυρες" αγαπης. "Ισως" η εποχη μας, οπου ο εκχυδαϊσμος του ερωτα και η υποκρισια της αγαπης βασιλευουν να εχει αναγκη απο τετοια ανιδιοτελη προτυπα.
CARMENΟ
José Navarro που ερωτεύεται παράφορα με μια φλογερή γυναίκα τσιγγάνων τη Carmen. Είναι μια μοιραία συνάντηση, μια ιστορία έρωτα και ζήλιας. Στο πρόσωπο της Carmen υπάρχει το αρχέτυπο της ελεύθερης γυναικείας φύσης που δεν υποκύπτει σε καταναγκασμούς. Η ατίθαση αυτή γυναίκα συνοδεύεται από το μοτίβο της μοίρας.
Η Carmen είναι μια γυναίκα αισθησιακή που την ερωτεύονται όλοι οι άντρες, η ίδια ερωτεύεται δυνατά αλλά προτιμά να πεθάνει παρά να χάσει την ελευθερία της.
Η ζωή της είναι μια κραυγή διαμαρτυρίας και ύπαρξης αλλά αυτό προέρχεται και από τη κοινωνική της τάξη και καταγωγή. Ομορφιά παράξενη και άγρια, ύπαρξη διαβολική.
Στο έργο αυτό εμφανίζονται χαρακτήρες με άγρια πάθη και ανθρώπινες αδυναμίες.
Έργο φλογερό, γεμάτο πάθος και συναίσθημα. Μια γυναίκα που όταν λέει ότι αγαπάει, το εννοεί και όταν δεν αγαπάει το λέει με ειλικρίνεια.
«Ελεύθερη γυναίκα» που είχε μια τέτοια σχέση με την ελευθερία της που προτιμούσε να πεθάνει παρά να τη χάσει.
Αύρα μυστηρίου, μαγείας, μια μοιραία γοητεία. Όμως η ζήλια και η απιστία του «καταραμένου έρωτα» οδηγούν και πάλι στο θάνατο που θριαμβεύει σ’ όλο το μεγαλείο του.
Μεταστροφή λοιπόν της μοίρας όπου ο José Navarro από απλός στρατιώτης γίνεται φονιάς και η Carmen επιλέγει το θάνατο από το συμβιβασμό και τη δέσμευση.
Διαπιστώνουμε ότι ο θάνατος έρχεται τελικά να λυτρώσει τις βασανισμένες ψυχές των ερωτευμένων
που δεν μπορούν να βρουν διέξοδο στο όνειρο και την ασυγκράτητη αγάπη τους.
Η μοίρα έχει προδικάσει το μέλλον τους και η φυγή προς το θάνατο αποδεσμεύει τις ψυχές τους
από το βάρος μιας δυστυχισμένης ζωής που αλλοτριώνει καθημερινά την προσωπικότητα και τα συναισθήματά τους. Είναι μοιραία λοιπόν η επιλογή του έρωτά τους, μοιραίος και ο θάνατος που εξιδανικεύει τα συναισθήματά τους, τα τοποθετεί στη σφαίρα του ιδανικού, του τέλειου, της ουτοπίας.
Σημειώσεις: Mérimée Prosper (1803-1870): γάλλος συγγραφέας έγραψε τη Carmen.
