Προσωπική άποψη ότι πρωτού ξεκινήσουμε συζήτηση περί α-πιστίας είναι απαραίτητο να ορίσουμε τι θα θεωρούμε ως "πίστη". Και, αναλόγως αυτού, το αντίθετο (ή το διαφορετικό) από την πίστη θα είναι η απιστία.
Και δεδομένου ότι ως "πίστη" θεωρούμε την αποκλειστική παραχώρηση κάποιων ... πραγμάτων σε ένα πρόσωπο, τίθενται τα ερωτήματα : κλίνουμε να ορίζουμε ότι η πίστη έχει σημασία ως συναισθηματική ; Ως σεξουαλική ; Ως κάτι άλλο ; Ως όλα αυτά μαζί ;
Εγώ θα ρωτήσω δύο πράγματα σε όσους θεωρούν ότι το να ξενοπηδήξουν δεν είναι απιστία :
1ον, αν ερωτηθούν από τη σύντροφό τους, θα παραδεχθούν ότι ξενογάμησαν ; Και, αν όχι, γιατί ; Αφού δεν το θεωρούν απιστία ... άρα δεν (της) έχουν κάνει κάτι κακό.
2ον, αν η σύντροφός τους πηδηχτεί με κάποιον άλλο, και τους το πει (επειδή, π.χ. κι εκείνη δεν το θεωρεί απιστία) θα το αντιμετωπίσουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ;
Και τέλος (επειδή το συγκεκριμένο ποίημα έχει γίνει της μόδας από τις γυναίκες τελευταία) : αν κάποια, που έχει σχέση, ενδώσει σε one-night flirt και προχωρήσει σε one-night stand, πηδηχτεί πρώτα και μετά πει στο φίλο της να χωρίσουν (επειδή ... τον σέβεται) : αυτό είναι "αποδεκτό" ή όντως είναι καριόλα ;
Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ας το πάω και λίγο παραπέρα : ζευγάρι, έχουν ανοιχτεί σε όλα, έχουν μιλήσει για το παρελθόν τους, ξέρει αυτή κάποιος που αυτός πήδηξε και αυτός κάποιους που αυτή "σχετίστηκε" (διότι οι γυναίκες "κάνουν σχέση", δεν πηδιούνται).
Και κάποια στιγμή ο ένας από τους δύο (ας πούμε ο άντρας) μαθαίνει ότι ένα κάποιος που υποτίθεται ότι ήταν απλά φίλος ή γνωστός με τη γυναίκα του, κάποια στγμή υπήρξε και εραστής της. Κάτι που αυτή έχει αρνηθεί. Αυτό ... τι είναι ; Είναι απιστία και, αν ναι, για ποιο λόγο ;
Ψηφοφορία
