Ενδιαφερότατο το νήμα!
Πριν τοποθετηθώ, να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι βιδιεσέμερ με τη στενή του όρου έννοια, ούτε και επιδιώκω να γίνω. Οι αναζητήσεις μου στο ερωτικό πεδίο με έφεραν σε επαφή με το βδσμ άλλοτε εντονότερα και άλλοτε λιγότερο έντονα, οπότε τοποθετούμαι με βάση τα βιώματά, αλλά και τις θεωρητικές αναζητήσεις μου.
Το πρόβλημα κατ' εμέ ξεκινά από το πόσο αναλύουμε το θέμα. Εξηγούμαι: Το βδσμ, ως ερωτικό φρούτο των λίγων, υπεραναλύεται τόσο από τους ίδιους, όσο και από όλους τους υπόλοιπους και φυσικά καμία ανθρώπινη ανάλυση δεν είναι ανιδιοτελής. Οι μεν θέλουν να αναδείξουν την "ξεχωριστότητά" τους, οι δε να στιγματίσουν τους "ανώμαλους". Όλα αυτά, ενώ η επιστήμη της ψυχολογίας από την πλευρά της δεν έχει πραγματοποιήσει ούτε μία σοβαρή έρευνα με αποτέλεσμα κατά κανόνα να γίνονται αναγωγές σε καταστάσεις παιδικής κακοποίησης.
Ας φτιάξουμε ένα θεωρητικό σχήμα: Είσαι σε μία mainstreamly εκφραζόμενη ερωτικά σχέση (βανίλλα τις αποκαλούν "εκείνοι"), πόσο σίγουρη / σίγουρος είσαι ότι ο σύντροφός σου δεν έχετε συζητήσει ή ακόμη χειρότερα κάτι που γνωρίζει δε γουστάρεις; Εγώ θέλω να σε πάρω από τον κώλο κι εσύ δε θέλεις. Το ξέρουμε και το έχουμε συζητήσει. Έλα όμως που πάνω στην καύλα, μέσα στο δωμάτιό μας, εγώ θολώνω και το κάνω. Μπορείς να με σταματήσεις; Ως επί το πλείστον δεν μπορείς, αφού είμαι δυνατότερός σου μυϊκά. Τι μπορείς λοιπόν να κάνεις; Να κάτσεις να το φας και μετά:
α) να με χωρίσεις
β) να με μηνύσεις
γ) (συμπληρώστε ελεύθερα).
Θέλω να πω ότι ο φόβος να ξεπεραστεί το όριο της συναίνεσης ελλοχεύει σε κάθε είδους σχέση.
Επίσης διαφωνώ με τη λογική του/της κακού/-ής υ. Στο συγκεκριμένο "χώρο", ο οποίος μάλιστα είναι σχετικά ολιγομελής και ως εκ τούτου η πρόσβαση στη γνώση του ποιος είναι ο άλλος και τι κάνει είναι ευκολότερη, είναι πολύ περισσότερα τα στίγματα των "χασάπηδων Κ", από τους "κακούς υ".
Υπάρχουν κίνδυνοι; Φυσικά, μα δε διαφέρουν από τους κινδύνους που υπάρχουν οπουδήποτε αλλού! Εξαρτάται από το άτομο, την πνευματική συγκρότηση και την ψυχική ωριμότητά του πώς τους διαχειρίζεται και μέχρι ποιο σημείο εκτίθεται σ' αυτούς.
Στο επίπεδο της πρώτης γνωριμίας μάλιστα οι κίνδυνοι είναι κοινοί για όλων των ειδών τις σχέσεις. Όταν γνωρίζεσαι για πρώτη φορά με κάποιον, διατρέχεις τον κίνδυνο να είναι ένας σαλιάρης πέφτουλας που θα σου χουφτώσει τον κώλο και το μπούτι πριν σου πει καλησπέρα, γι' αυτό και οι πρώτες γνωριμίες δέον, όπως γίνονται σε εξωτερικούς χώρους. Εάν κάποιος / -α αποφασίσει να τις κάνει σε ιδιωτικό χώρο, ο ίδιος έχει πρόβλημα στο πώς διαχειρίζεται τον κίνδυνο και όχι ο πέφτουλας που μαλάκας ήταν, μαλάκας παραμένει.
Η συνέχεια δε είναι επίσης κοινή με μόνη διαφορά ότι εντός βουδουσουμού είναι απαραίτητη η καλλιέργεια μεγαλύτερου βαθμού εμπιστοσύνης απ' ό,τι εκτός αυτού. Κανείς δε (θα έπρεπε να) ξεκινά από το "δέσε με, λιώσε με με το μαστίγιο, δώσε μου το έντερο στο ποτήρι με κλύσμα ούρων", όπως και κανείς δε (θα έπρεπε να) ξεκινά από το "θέλω να με/σε γαμήσεις/-ω από τον κώλο χωρίς προφυλακτικό". Εμπιστοσύνη και ερωτική απόλαυση είναι μεγέθη ανάλογα, η δε πρώτη φέρει την ιδιότητα να καλλιεργείται σταδιακά, ουδέποτε όμως να φυτεύεται με το στανιό. Κανείς νουνεχής δε θα χαρακτηρίσει μία/έναν υ κακιά/-ό, επειδή δε δέχθηκε να δεθεί και να κρεμαστεί ανάποδα την πρώτη/δεύτερη/τρίτη/ογδοηκοστή φορά, μέχρι τέλος πάντων να κερδίσει την εμπιστοσύνη της/του. Μάλιστα, αν κάποιος/-α το κάνει, καλό είναι να τον αποφεύγουμε.
Ακόμη και μετά την εγκαθίδρυση της εμπιστοσύνης πάντως, το θέμα των ορίων πρέπει να εξετάζεται κατά περίπτωση και σίγουρα όχι γενικευμένα. Έστω ότι κάποια μου έχει θέσει ως σκληρό όριο το χτύπημα στα βυζά. Έχουμε ήδη έξι μήνες που επιδιδόμαστε σε συστηματικές βουδουσουμικές πρακτικές, γνωρίζω το κορμί της και τις αντιδράσεις του και με εμπιστεύεται. Κάποια στιγμή, ενώ την έχω δεμένη με τα χέρια ψηλά και βρίσκομαι μπροστά της, σφαλιαρίζω εξαιρετικά ελαφρά με το χέρι το δεξί της βυζί, σε μία κίνηση που θα μπορούσε να θεωρηθεί παιχνίδι και όχι χτύπημα. Το βλέμμα, το κορμί και το μουνί της αντιδρούν θετικότατα. Το να ρίξω τη δεύτερη λίγο εντονότερα και να φροντίσω να μάθω και πάλι την αντίδρασή της, με καθιστά έναν ανελέητο και παράλογο σαδιστή ή έναν άνθρωπο που της προτείνει ένα ερωτικό ταξίδι κάπου που δεν έχει πάει πριν στη βάση της δεδομένης αμοιβαίας εμπιστοσύνης; Ή μήπως πρέπει να θεωρείται αυτονόητο ότι εγώ θα φτάσω ένα τέταρτο μετά να της αλλάζω δέρμα με τη ζώνη μου στο συγκεκριμένο σημείο χωρίς να ενδιαφέρομαι για τη δική της δυσαρέσκεια;
Συνοψίζω και καταλήγω στην εξής άποψη: Η ερωτική προδιάθεση ενός εκάστου είναι το πρώτο κρατούμενο, για να αντιληφθούμε τι μας αρέσει και προς τα πού πρέπει να κινηθούμε. Η πνευματική και ψυχική συγκρότησή μας είναι η πυξίδα μας στο ταξίδι των ερωτικών μονοπατιών. Η επιλογή των συντρόφων μας πρέπει να γίνεται πάντοτε με βάση όλα αυτά. Όταν βάζουμε κάποιο από αυτά στην άκρη στη λογική του "να δοκιμάσω κι αυτό μήπως μου αρέσει", πρέπει να αντιλαμβανόμαστε απόλυτα τι κάνουμε και να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί. Στο πραγματικό βδσμ κανείς ΔΕΝ απαγορεύεται να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για κάτι την ώρα που συμβαίνει. Στο πραγματικό βδσμ επιβάλλεται η εκ των υστέρων συζήτηση, ώστε να γίνει αντιληπτό, αν αυτό που συνέβη και ήταν εκτός σχεδίων προκάλεσε ευχαρίστηση, αν χρειάζεται να επαναληφθεί, αν μπορεί να επαναληφθεί και σε ποιο βαθμό.
Τα υπόλοιπα είναι, κατά την προσωπική μου εμπειρία, παραμύθια ανθρώπων που είτε δε γνωρίζουν οι ίδιοι τι ψάχνουν και ως εκ τούτου δεν μπορούν να δώσουν στον άλλο να καταλάβει, είτε ενοχικά σκεπτόμενοι ρίχνουν στα ταίρια τους το μπαλάκι της ευθύνης, ώστε να έχουν "τη συνείδησή τους καθαρή".
Φυσικά δεν αρνούμαι ότι υπάρχουν χασάπηδες βιδιεσέμερς, ούτε ότι κυκλοφορούν διάφορα τυπάκια που καλύπτουν το ψυχικό τους νόσημα ή τη μισανδρία τους κάτω από το μανδύα του βιδιεσέμ. Αρνούμαι το γεγονός ότι δεν υπάρχει η προσωπική επιλογή του καθενός μας να τους αποφύγει.
Όσον αφορά στο νομικό κομμάτι τώρα, ό,τι συμβαίνει στα πλαίσια μίας βουδουσουμικής συνεδρίας μπορεί πολύ συχνά να θεωρηθεί έκνομο, αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί, αν δεν υπάρξει σχετική καταγγελία. Η δε συγκεκριμένη μεταβλητή μπορεί να αποτελέσει και δικλείδα ασφαλείας για το μαζοχιζόμενο μέλος. Θα ήθελα όμως να τονίσω και μία λεπτομέρεια: Στη διάρκεια ενός μόνο ποδοσφαιρικό αγώνα διαπράττονται τουλάχιστον τριάντα αδικήματα σωματικών βλαβών. Διώκονται αυτά; Όχι, γιατί ο νομοθέτης έχει φροντίσει να αίρει το αξιόποινο της απλής σωματικής βλάβης, όταν αυτή τελείται με τη συναίνεση του παθόντος.
Τέλος (αν κάποιος φτάσει να διαβάζει μέχρι εδώ), είναι μύθος η εικόνα του ευάλωτου, αδύναμου, εύκολα χειριζόμενου υ ατόμου. Τα άτομα που έχουν τη δύναμη να ζήσουν ως υ (και όχι απλώς να το δηλώσουν) είναι ως επί το πλείστον άτομα ξεκάθαρα, σταθερά, δυνατά, με πολύ αυξημένη αίσθηση αυτοπροστασίας.
