Όχι, για σκέψου το λιγάκι mic,
μήπως στην πραγματικότητα δε σε φτιάχνει τόσο το Lesdom,
όσο να σε υποτάσσει μία Γυναίκα, δυνατότερη και καλύτερη από σένα, ένα ανάξιο
και άχρηστο υ; Να σε κάνει το χαλάκι και το υποπόδιό Της, να σε χρησιμοποιεί
σαν ένα αντικείμενο, σαν ένα πράγμα της, μία ιδιοκτησία Της, που μπορεί να κάνει
ό,τι θέλει ανά πάσα στιγμή; Να σε μετατρέψει σε καθαριστή των ποδιών Της,
σε πατάκι για τα πόδια Της, σε σκουπάκι για τη σκόνη και τις ακαθαρσίες που έχει πατήσει πριν έρθει για να σε βρει εκεί
να την περιμένεις, ηττημένος από τα πριν-(και το ξέρεις βαθιά μέσα σου)-
ή σε πετσετάκι για τον ιδρώτα από τις πατούσες Της;
Και να μένετε μετά αναψοκοκκινισμένος εσύ, και αυτή από πάνω σου αγέρωχη, να
την κοιτάς από κάτω όπως θα είσαι, στο πάτωμα, να στέκεται πάνω στο στήθος σου,
σα μια παγανιστική, αρχαία Θεά που ήρθε από το παρελθόν μόνο και μόνο
για να σου δωρίσει την σπάνια ευκαιρία να της φιλήσεις τις πατούσες Της;
υστερόγραφο: cuts both ways.