Γεννήθηκε στην Βοστόνη το 1809.Πατέρα δε γνώρισε κι όταν ήταν πολύ μικρός η νεαρή μητέρα του πέθανε φυματική.Η εντύπωση του θανάτου αυτού έμεινε βαθιά χαραγμένη στο μυαλό του ποιητή.Η κυρία Allan,η γυναίκα ενός πλούσιου καπνέμπορα συμπάθησε το ωραίο ορφανό αγόρι και τον υιοθέτησε.Έτσι δίπλα στο όνομα του φιγουράρει πάντα και το επώνυμο Allan.Ο θετός πατέρας του τον έστειλε σχολείο στην Αγγλία κι αργότερα το 1826 στο πανεπιστήμιο στη Βιρτζίνια.Μετά όμως από ένα χρόνο ο Ποε ήρθε σε ρήξη με τον θετό πατέρα του γιατί δεν ήθελε να πληρώσει τα χαρτοπαικτικά του χρεη.Παρατησε το πανεπιστήμιο και κατατάχτηκε στο στρατό.Γρήγορα όμως βαρέθηκε. Και αναγκάστηκε να συμφιλιωθεί με τον Allan για να εξαγοράσει το υπόλοιπο της θητείας του(1828).Ξανάρχισε την ακατάστατη ζωή του και δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα μαζί με τον Al Aaraaf και τον Ταμερλάνο.Τα ποιήματα αυτά άρεσαν στο κοινό κι ο θετός του πατέρας κολακευμένος θέλησε να τον σώσει από τον κακό δρόμο.Μετά από ένα χρόνο στα 1831 τον απέβαλαν «δι’ασυμβιβαστου προς το στράτευμα διαγωγή»Τότε ο Allan τον εγκατέλειψε οριστικά κι ο Ποε μην έχοντας πόρους να ζήσει έγραφε ποιήματα και προσπάθησε να τα διαθέσει σε εφημερίδες και περιοδικά.Ετσι τα περισσότερα ποιήματα του γράφτηκαν στις αθλιότερες περιστάσεις,όταν ην φτώχεια και η αδιαφορία του κοσμου,η σκληρή αγανάκτηση ενός γεννημένου ανθρώπου των γραμμάτων σε μια χώρα όπου τα γράμματα δεν είχαν βρει ακόμα τη θέση τους βασάνιζαν τον ποιητή.Οι «καμπάνες»και η «Ανναμπελ Λη»έκαναν τον γύρο των γραφείων των εφημερίδων για το αντίτιμο ενός γεύματος ή ενός ζευγαριού παπουτσιών.Περνούσε τον καιρό του γράφοντας αριστουργήματα για ένα κομμάτι ψωμί και διορθόνοντας,για να ζήσει,τα κατασκευάσματα ενός πλήθους μετριοτήτων.Δεν είναι περίεργο που έγραψε τόσα λίγα ποιήματα ,αλλά κι αν η ζωή του ήταν πιο άνετη το πεδίο της δράσης του είναι τόσο περιορισμένο που δεν θα’πρεπε να περιμένουμε πολλούς τόμους από την πένα του.Έλεγε πως δεν μπορεί να επικαλεσθεί τη μούσα του αποβλέποντας τις καχεκτικές αποζημιώσεις ή στις καχεκτικότερες ακόμη επιδοκιμασίες της ανθρωπότητας.Έτσι τουλάχιστον μπορούμε να πούμε γι’αυτόν πως έδειχνε όλη του την ψυχή στα ποιήματα του,ενώ στα πεζογραφήματα πολλές φορές ξέφευγε από την αυθόρμητη έμπνευσή του.Στους πρώτους στοίχους είναι φανερός μαθητής του Σάλλευ καθώς μπορεί να το’δει ο καθένας που θα’χε την υπομονή να διαβάσει όλο τον Ταμερλάνο ή τον All Aaraaf.H φήμη του δε βασίζεται σ’αυτά τα ποιήματα που είναι εκτενέστερα απ’ότι η ίδια η θεωρία που ανεχόταν,αλλά σε κομμάτια έμμετρης μουσικής όπως το «στοιχειωμένο παλάτι».την «κοιμωμενη»,τον «Ισραφήλ».Συνεργαζόταν τότε σε δύο περιοδικά και μάλιστα στο ένα είχε γίνει και αρχισυντάκτης.Στα 1835 παντρεύτηκε την Βιρτζίνια Κλεμμ,μια ξαδέλφη του 14 μόλις χρονων.Το ωραίο εκείνο κορίτσι με τα μεγάλα αγγελικά μάτια και την παράξενη έκφραση ταίριαζε απόλυτα με τον τύπο της εκστασιακής ομορφιάς που θα μπορούσε ν’αγαπήσει ο ποιητής.Κι όταν παρατώντας την εργασία του στη Βαλτιμόρη πήγε να εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη.όταν ξεπέφτοντας από δυστυχία σε δυστυχία άρχισε να πίνει όλο και περισσότερο,μόνο η Βιρτζίνια μπορούσε να του επιβληθεί και να μετριάσει το πάθος του.Είχε προσπαθήσει να εργαστεί εκεί ως δημοσιογράφος και δημόσιος υπάληλος,το οινόπνευμα όμως κατέστρεψε τη σταδιοδρομία του.Όταν το 1847 η Βιρτζίνια ύστερα από αλλεπάλληλες αιμοπτύσεις που κρατούσαν σε φοβερή αγωνία τον ποιητή,πέθανε πάνω στον τοκετό,ο Ποε έπαθε ψυχικό κλονισμό με παροδικές κρίσεις πυρετού και ρίχτηκε στο ποτό ακράτητα.Τότε άρχισε να δείχνει μια πλατωνική ερωτομανία για διάφορες γυναίκες,προπάντων εγγράμματες και λογίες.Άρχισε να γυρίζει σε διάφορες πόλεις δίνοντας διαλέξεις με ποιητικό κυρίως περιεχόμενο.Στη Φιλαδέλφεια έπαθε τρομώδης παραλήρημα κι αργότερα κάπως θεραπευμένος αρραβωνιάστηκε στο Ριτσμοντ μια πλούσια που όμως ύστερα από λίγους μήνες την παράτησε και ξαναγύρισε στη Βαλτιμόρη.Φτωχός και απένταρος πήγε σ’ένα εκλογικό κέντρο να πουλήσει την ψήφο του κι εκεί αφού ήπιε υπερβολικά έπεσε αναισθητος.Όταν τον πήγαν στο νοσοκομείο ήταν ήδη αργά.Ξεψύχησε στις 8 Οκτωβρίου 1849 χωρίς να συνέλθει από το μεθύσι.Αυτός ήταν ο τραγικός θάνατος του ανθρώπου που όσο ζούσε ασχολήθηκε με την τραγωδία του θανάτου περισσότερο ίσως από κάθε άλλη ανθρώπινη ύπαρξη.Η δύναμη του Ποε οφείλεται στο πάθος του.Δεν είχε να μας δώσει τίποτα καλύτερο από το θλιβερό μα και συγκινητικό θέαμα και το κατόρθωσε με μια τέχνη υπέροχη.Μιας και δεν μπορούσε να μας δώσει τίποτα πιο χρήσιμο,πιο τρυφερό και πιο ωραίο,ας μάθουμε να του χρωστάμε χάρη.Ας προσπαθήσουμε,αν όχι να τον αγαπήσουμε τυφλά,τουλάχιστον να τον κατανοήσουμε,να τον πονέσουμε και να τον θαυμάζουμε.
