Έχεις πολύ καλή ξαδέρφη,από ότι φαίνεται.Λίγες θα το έπαιρναν τόσο χαλαρά.
Έγινα και εγώ ρόμπα κάποτε,θα το πω πρώτη φορά εδώ,ούτε σε φίλους δεν το έχω πει.
*Το δικό μου δεν έχει να κάνει με φετίχ με παπούτσια και ρούχα αλλά μιας
και ο τίτλος είναι γενικός το έβαλα εδώ
Πριν μερικά χρόνια,έκανα φροντιστήριο για τις πανελλαδικές.Είχα μία καθηγήτρια 37 χρονών,ίσως και 35,μου είχε πει
πότε γεννήθηκε και το είχα υπολογίσει,αλλά τώρα δεν μπορώ να θυμηθώ.Ήταν κοντή,αδύνατη αλλά όχι κοκαλιάρα,με ωραίο
γεματούλι κώλο,και κάπως νταρντάνικα πόδια,αλλά τίποτα υπερβολικό.Τα μαλλιά της ήταν ολόισια,από ότι έμαθα αργότερα
από την αδερφή μου που της έκανε μάθημα,της είχε πει ότι πάει κάθε βδομάδα κομμωτήριο και τα ισιώνει.Καστανά,ανοιχτά,με πολύ
λεπτή τρίχα,τα έβρισκα πολύ ωραία.Μικρά αλλά κάπως έντονα βυζιά,χωρίς χαράδρα ανάμεσα.Ελαφρώς σαρκώδη χείλη,κάπως έντονο πιγούνι και τα σημάδια του χρόνου ήταν εμφανή στο πρόσωπο της,ειδικά όταν χαμογελούσε έκαναν την εμφάνιση τους ρυτίδες.Φυσικά βαφόταν,αλλά στα πρωινά μαθήματα την είχα δει και άβαφη.Ποτέ μου δεν μου άρεσαν οι γυναίκες που ήταν τέλειες σαν πορσελάνινες κούκλες,και έχω μία αδυναμία στις μιλφάρες,οπότε για εμένα η συγκεκριμένη ήταν κάτι το ιδανικό.
Ντυνόταν δασκαλίστικα αλλά με μοντέρνο τόνο,έβγαζε αυτό το κάτι τι της κυρίας δηλαδή.
Για να μην πολυλογώ,όπως προείπα πήγαινα σπίτι της,στην πόλη για τα μαθήματα,ή μερικές μέρες ερχόταν εκείνη στο δικό μου.
Να προσθέσω ότι ήταν ανύπαντρη.Τέλος πάντων,ήταν 2-3 μήνες πριν τις εξετάσεις,και ενώ κάναμε μάθημα στο σπίτι της,εκείνη μου είπε πως ήθελε να πάει για λίγο στο μπάνιο,και ενώ θα είναι μέσα εγώ να διαβάσω την μετάφραση της ιστορίας γιατί θα με εξέταζε μετά.Σηκώνεται,βγαίνει από το γραφείο και πάει.Πιο πριν,κατά την διάρκεια του μαθήματος, την παρατηρούσα διακριτικά,τα χείλια της,τα μάτια της,τα μαλλιά της,επόμενο ήταν λοιπόν να έχω καυλώσει.Και σαν ανώμαλος που είμαι, μου μπήκε ξαφνικά η ιδέα να τον βγάλω και να τον παίξω.Δεν έχασα χρόνο,γιατί είχε περάσει ήδη κάνα λεπτό,αυτή η σκέψη έγινε αστραπιαία,ξεκουμπώνω το παντελόνι και ξεκινάω το παίξιμο.
Σκεφτόμουνα τι θα γίνει άμα βγει και με πιάσει.Ένα μείγμα καύλας και τρόμου,το καλύτερο φτιάξιμο.
Έλεγα στον εαυτό μου είσαι ανώμαλος,κοίτα τι κάνεις,πριν λίγα λεπτά κάνατε μάθημα,είσαι σε ξένο σπίτι,στο γραφείο της,ποιος το κάνει αυτό;Τελικά έχυσα,πάνω στην ώρα,διότι το καζανάκι ακούστηκε μετά από λίγο,πρέπει σε 3 λεπτά να είχα τελειώσει λογικά.Δεν σκουπίστηκα,απλά έβαλα μέσα τον λουσμένο στα χύσια πούτσο μου και κουμπώθηκα,με το ζόρι τα κατάφερα.Το γραφείο της ήταν μεγάλο,για πολλά άτομα,και δεν ήμουνα απέναντι της αλλά εκείνη καθόταν σχετικά μακριά,στα δεξιά μου όμως,οπότε φοβόμουν μήπως και δει το φούσκωμα στο παντελόνι μου.Ευτυχώς όμως η μακριά μου μπλούζα με έσωσε.Ήμουν λίγο ζαλισμένος μετά από αυτό που έκανα και έτρεμα από την ευχαρίστηση,οπότε σίγουρα φαινόμουν περίεργος και επειδή δεν ήθελα να με ρωτήσει εκείνη τι έχω, της είπα πως δεν νιώθω πολύ καλά και ότι θα είναι μάλλον επειδή είμαι άυπνος.Μου είπε δεν πειράζει σε λίγο τελειώνουμε.
Αυτό το έκανα τακτικά για τους επόμενους μήνες που είχαν απομείνει.Και όχι μόνο...Με το κινητό μου,μερικές φορές που έκατσα στο γραφείο απέναντι της,κατάφερα να βγάλω βίντεο τα πόδια της.Όχι πατούσες,με παπούτσια ήταν ή και παντόφλες το πρωί,δεν ήταν θέμα δηλαδή ποδολαγνείας,αλλά ανωμαλολαγνείας.Έβγαλα φωτογραφία και κάτι κορνίζες δικές της,από όταν ήταν νέα.Τα έβλεπα σπίτι μου και ένιωθα τρομερή έξαψη,που παραβίαζα δηλαδή με τέτοιο τρόπο τον προσωπικό χώρο κάποιου,για την προσωπική μου ικανοποίηση.Ώσπου,λίγες βδομάδες πριν τις εξετάσεις έπαιξε η μαλακία.
Κανονικά στο μάθημα,τα συνηθισμένα,αυτή τουαλέτα,εγώ το δικό μου.Μετά που έρχεται όμως,κοιτάζει λίγο σκεπτική το βιβλίο της,μετά κάνει έναν μορφασμό ότι κάτι της ήρθε,και σκάει η βόμβα.Μου λέει"Σου μυρίζει τίποτα περίεργο;"Εγώ έμεινα.Της λέω "Όχι,σαν τι".Απαντάει "Σίγουρα;Τίποτα;Τέλος πάντων.Εμένα πάντως κάτι μου μυρίζει!Και το έχω μυρίσει και άλλες φορές και δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι".Εγώ είχα μείνει μαλάκας και της είπα πως δεν ξέρω.Κοίταξα κάτω,και λογικά θα είχα κοκκινίσει και ιδρώσει.Θυμάμαι ότι μου έριξε εκείνη την στιγμή ένα πλάγιο βλέμμα.Πάντως τα λόγια της είχαν μία αφέλεια,δηλαδή μου έδινε την εντύπωση ότι όντως δεν ήξερε,ή τουλάχιστον δεν σκεφτόταν σοβαρά το ενδεχόμενο,αυτή η μυρωδιά να είναι όντως ψωλίλα και χυσίλα.
Την επόμενη μέρα,πάει τουαλέτα,με το που ακούω τον ήχο της πόρτας,ξεκουμπώνω και πιάνω δουλειά.Πίσω μου,στα αριστερά μου,είχε ένα μικρό παραθυράκι.Ακούω έναν θόρυβο λοιπόν από πίσω μου και παρατηρώ μια αμυδρή αλλαγή στο φως,σαν την κίνηση μιας σκιάς.Σταματάω χεσμένος,αλλά με το μυαλό ζωσμένο με την καύλα,δεν ήθελα να το πιστέψω."Μπα" λέω "σιγά". Τον παίζω και τελειώνω.Μετά από ένα λεπτό ακριβώς,βλέπω την καθηγήτρια μου να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο,κάτασπρη,με ένα βλέμμα τρόμου που μέχρι σήμερα θυμάμαι.Μέσα σε κλάσματα έκανα τον συνειρμό:Θόρυβος και κίνηση στο παράθυρο από πίσω,καζανάκι και πόρτα τουαλέτας δεν ακούστηκαν,η κυρία έχει πανιάσει σαν το φάντασμα και κοιτάζει με φόβο,ισούται με την γάμησες.Το μυαλό μου κράσαρε εκείνη την στιγμή.Τα μάτια μου θόλωσαν,το πρόσωπο μου φλεγόταν.Έκατσε κάτω απότομα,και κοίταζε με γουρλωμένα μάτια το βιβλίο της χωρίς να μιλάει.Αυτή η σκηνή επισφράγισε αυτό που είδη γνώριζα.Με είχε δει να τον παίζω!
Και τώρα;Τώρα τι κάνουμε;Να εξαφανιστώ,να ανοίξει η γη να με καταπιεί.Λέω,η καρέκλα είναι μεγάλη,γραφείου,δεν φαίνεται καλά
καλά από πίσω το κεφάλι μου ολόκληρο,αποκλείεται να είδε τον πούτσο μου.Και λογικά είχα δίκιο.Είχε όμως μυρίσει την χυσίλα,είχε την υποψία,για αυτό άλλωστε μου την έστησε!Και σίγουρα θα είδε κάποια κίνηση,στην άκρη του χεριού μου.Άσε που δεν κοίταζα το βιβλίο αλλά την πόρτα του γραφείου!Δεν υπήρχε αμφιβολία,αφού ήταν έτοιμη να καταρρεύσει!
Της λέω πάνω στον τρόμο μου "να πάω λίγο τουαλέτα;"Απαντά ναι,και όταν σηκώθηκα μου λέει "το παντελόνι σου είναι ξεκούμπωτο"!!!.Πάγωσα,της είπα"θα το ξέχασα"...Πάω τουαλέτα λέω "την έκανες μαλάκα τώρα είναι σίγουρη".Παίρνω θάρρος και βγαίνω έξω.Με ρωτάει "τι έκανες,δεν άκουσα τίποτα εκεί μέσα".Εγώ κόκκαλο.Τραυλίζω."Ε σε ξένα σπίτια,ντρέπομαι να κάνω θόρυβο,για αυτό προσέχω και κάθομαι κάτω όταν τα κάνω".Αυτή έχει καταλάβει ότι αυτά που με ρωτάει δεν τα ρωτάει κάποιος οικοδεσπότης υπό φυσιολογικές συνθήκες προφανώς,και λέει "α ναι φυσικά συγνώμη" και ξαναπάμε στο γραφείο της.
Τελικά,σηκώνει τα μάτια της,με κοιτάζει σχεδόν κλαμένη και λέει "Αχ,να σου πω,έχω ένα τρομερό πονοκέφαλο,μήπως να σταματήσουμε εδώ το σημερινό μας μάθημα;".Λέω την γλίτωσα,θεέ μου,θα βγω έξω από εδώ.Την καληνυχτίζω και ξεκινάω για το σπίτι της γιαγιάς μου,στο οποίο και έμενα όταν κατέβαινα στην πόλη.΄Ηταν αργά το απόγευμα και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει.Ο αέρας δρόσισε το μουσκεμένο από τον ιδρώτα πρόσωπο μου.Η δεκάλεπτη διαδρομή προς το σπίτι έγινε με το μυαλό μου άδειο,τόσο από άγχος όσο και από σκέψεις,ήμουνα σε νιρβάνα,τέτοιο σοκ είχα πάθει.
Τελικά δεν έγινε τίποτα από την άποψη,να πει κάτι στους δικούς μου.Λογικά θα σκέφτηκε,έχουν μείνει κάτι βδομάδες,δεν θα τον ξαναδώ,ας πάει στα κομμάτια.Να σου όμως που με ξαναείδε.Εμένα εντωμεταξύ μου είχε φύγει η ντροπή και το άγχος,αφού δεν
έκανε τίποτα,δεν με ένοιαζε πλέον που με είδε.Είχα κατέβει,μετά τις εξετάσεις στην πόλη με την μάνα μου,και από μακριά στον δρόμο
είδα την σιλουέτα της.
Λέω στην μάνα μου η κυρία τάδε.Μου λέει "που,δεν την βλέπω".Ήταν αρκετά μακριά,ούτε εγώ ήμουν σίγουρος.Η μάνα μου εντωμεταξύ,ήθελε να την ευχαριστήσει για την υπομονή που έδειξε με το να με έχει μαθητή,με το να βγούμε και οι τρεις να την κεράσει καφέ.Της λέω λοιπόν άμα είναι αυτή να της το πούμε και συμφώνησε.Περπατάμε περπατάμε,να σου η κυρία!Ξαφνιάστηκε η αλήθεια είναι.Την χαιρετήσαμε και της είπαμε να πάμε για καφέ,πράγμα που δεν αρνήθηκε,αν και είπε ότι κάτι είχε να κάνει,δεν θυμάμαι,και θα καθόταν για λίγο.Της λέει εντωμεταξύ η μάνα μου "Πωπω ο τάδε,πως σας ξεχώρισε από τόσο μακριά,μου είπε ότι σας βλέπει αλλά εγώ δεν μπορούσα να σας δω μόνο όταν ήρθα μπροστά σας" και γέλαγε.Λέω εγώ χωρίς να το σκεφτώ "Ε από την σιλουέτα της" και εκείνη μου έριξε ξανά μια ματιά με μάτια σαν να θελε να κλάψει ή κάτι τέτοιο! Πήγαμε και κάτσαμε τελικά,για μισή ώρα μόνο.Μου έριχνε περίεργες ματιές,δεν μιλούσε πολύ,και έδειχνε εμφανώς να νιώθει άβολα.Της ξέφυγε κιόλας ότι έχει φεισμπουκ και της λέω ωραία θα σας κάνω αντ.Και άλλη σχεδόν κλαμένη ματιά.
Τελικά την χαιρέτησα και όταν την αγκάλιασα ζορίστηκε να γελάσει.Από τότε την ξαναείδα μία φορά μέσα από το αμάξι,επειδή έκανε μάθημα την επόμενη χρονιά στην αδερφή μου,και είχαμε πάει να την πάρουμε από το σπίτι της.Δεν γέλαγε και φάνηκε αρκετά ξινή όταν με χαιρέτησε.Μετά από κάμποσους μήνες,ανακάλυψα ότι είχε φτιάξει νέο φβ και πως δεν έμπαινε στο παλιό που την είχα,για αυτό δεν ανέβαζε και φωτογραφίες.Σκέφτηκα μήπως το κανε επειδή δεν ήθελε να με έχει για να βλέπω τι ανεβάζει,αλλά δεν ξέρω αν ήταν όντως για αυτό.
Πάντως καλά έκανε να μην με θέλει,διότι όχι μόνο παίζω ακόμα μαλακία με τις φωτογραφίες της,αλλά τις αποθηκεύω και στο λαπτοπ μου,κρατάω κανονικά αρχείο δηλαδή.Σε ξεχωριστώ φάκελο,μόνο για αυτήν.Της έκανα αίτημα και στο άλλο,επειδή κάνει μάθημα στην αδερφή μου μπορεί να μην ήθελε να φανεί ότι δεν θέλει να με δεχθεί ίσως,τέλος πάντων με δέχτηκε και σε αυτό..Ακόμα,μετά από τέσσερα χρόνια, δεν μπορώ να ξεκολλήσω από αυτήν την γυναίκα.Και φυσικά δεν μετανιώνω για αυτό που έκανα,κάθε άλλο πλέον.Έπρεπε να με είχε πιάσει,την ώρα που χύνω.Να της πω με τον πούτσο να σπαρταρά ξερνώντας πηχτά χύματα στην παλάμη μου "Να,εδώ κοίτα,καύλα μου,για σένα είναι όλο αυτό,για εσένα χύνω,για τα ωραία σου ματάκια και για τα ωραία σου βυζάκια,μόνο για σένα καύλα μου,να δες τα".Το πολύ πολύ να με πέταγε έξω ή και να λιποθυμούσε,να το πει στους γονείς μου,αυτοί να φρικάρουν και να με πάνε σε κάνα ψυχολόγο,αλλά θα είχα βιώσει μία αξέχαστη καύλα.
