Περπάτησε στο διάδρομο που οδηγούσε στο γραφείο του λέκτορα με μια αυτοπεποίθηση που άγγιζε τα όρια της έπαρσης. Προσπαθούσε τα μαντέψει τις σκέψεις των ανθρώπων που την αντίκριζαν. «κολάρα», «καύλα», «κοίτα το πουτανάκι, έβγαλε τα όλα κολομάγουλα έξω» οι άντρες. «Σα δε ντρέπεται», « Πάει για δεκάρι» , «Όλα πια τα πέταξε» οι γυναίκες.
Δε σας λυπάμαι μπαζάκια, να΄σασταν κι εσείς μουνάρες! Σκέφτηκε και τράβηξε το σορτσάκι της ακόμα πιο πάνω. Κοιτώντας το ρολόι της χτύπησε την πόρτα, πανέτοιμη να κατασπαράξει το θύμα της.
Στην άλλη πλευρά της πόρτας, το θύμα, κατά κόσμων Μιχάλης Κωνσταντίνου Δρ Ψυχολογίας δεν περνούσε όλο το πρωί καθόλου ευχάριστες στιγμές. Άναβε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και περίμενε την δεκαοκτάχρονη φοιτήτρια με μια αγωνία λες και ήταν αυτή η καθηγήτρια και αυτός το σχολιαρόπαιδο. Μέρες τώρα, περιμένοντας αυτήν την προφορική εξέταση, πάλευε με το φάντασμα της σε μια μάχη άνιση.
Ξεκόλλα Μιχάλη, σκέφτηκε, είναι όλα μέσα στο μυαλό σου. Η γυναίκα των ονείρων σου δεν είναι αυτή. Δεν είναι αυτή, επειδή πολύ απλά, η γυναίκα των ονείρων σου δεν υπάρχει! Όλο τον κόσμο γύρισες και δεν κατάφερες να την βρείς, κόντεψες να καταστραφείς αναζητώντας την. Ένα ψωνισμένο πουτανάκι είναι και αυτή σαν τόσες άλλες. Θα την εξετάσεις, θα την αξιολογήσεις και θα την στείλεις σπιτάκι της, τελεία και παύλα. Και αν είναι έτσι, πάλι σκέφτηκε, γιατί τα κάνει όλα αυτά; Γιατί με βασανίζει ένα ολόκληρο εξάμηνο; Και τι σημαίνει αυτό το βλέμμα; Αυτό το βλέμμα το γεμάτο υποσχέσεις και περιφρόνηση συνάμα. Θα με τρελάνει στο τέλος, συνέχισε τις σκέψεις του. Ολόκληρος καθηγητής ψυχολογίας και αυτό το πιτσιρίκι παίζει με το μυαλό μου σαν είμαι κανένας ηλίθιος.
Ο απελπισμένος λογισμός του Μιχάλη διακόπηκε από το χτύπημα της πόρτας και την είσοδο της Αλεξάνδρας προτού προλάβει να της πει κανείς εμπρός. Γεμάτη σιγουριά έκατσε σταυροπόδι στον καναπέ απέναντι από το γραφείο του λες και ο χώρος ήταν ολότελα δικός της. Κανονικά ο Κύριος Λέκτορας θα έβαζε στην θέση της οποιαδήποτε φοιτήτρια επιδείκνυε τέτοιο θράσος. Η Αλεξάνδρα όμως, δεν ήταν οποιαδήποτε φοιτήτρια! Εκτός από θράσος, επιδείκνυε και ένα υπέροχο σώμα με ένα εξαιρετικά προκλητικό ντύσιμο. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα γαλάζια της μάτια έκοβαν σαν ξυράφι κάθε διάθεση του Μιχάλη να ορθώσει ανάστημα.
- Λοιπόν, αισθάνεσαι έτοιμη για την σημερινή σας εξέταση Κυρία συνάδελφε. Ρώτησε ο Μιχάλης, όταν επιτέλους κατάφερε να ανοίξει το στόμα του.
- Πανέτοιμη!
- Πολύ σίγουρη σας βλέπω, τόσο καλά έχετε μελετήσει;
- Δεν έχω διαβάσει απολύτως τίποτε. Απάντησε η πανέμορφη φοιτήτρια τονίζοντας προκλητικά τις τελευταίες δύο λέξεις.
- Και τότε πώς…; θέλω να πω… από πού πηγάζει όλη αυτή οι σιγουριά;
- Θα σας κάνω μια προσφορά που δεν θα μπορείτε να αρνηθείτε. Απάντησε εκείνη με επιτηδευμένα βραχνή φωνή, μιμούμενη τον Marlon Brando από τον νονό.
Αυτό το αστείο ελάφρυνε λιγάκι την ατμόσφαιρα. Μόνο που, πρωτόγνωρο ίσως φαινόμενο για τα Ελληνικά πανεπιστήμια, ήταν ο εξεταστής εκείνος που είχε ανάγκη να χαλαρώσει και όχι η εξεταζόμενη. Πράγματι από όταν αντίκρισε την Αλεξάνδρα ο Μιχάλης νόμιζε ότι η καρδιά του θα σπάσει. Οι παλμοί του ανέβηκαν τόσο που σχεδόν τους άκουγε καθώς οι φλέβες του χτυπούσαν δυνατά στους κροτάφους του. Ένιωθε σαν έφηβος πριν το πρώτο του φιλί και με υπεράνθρωπες προσπάθειες ξεστόμιζε φράσεις που είχε πει μηχανικά εξετάζοντας εκατοντάδες φοιτητές στο παρελθόν.
- Και τι είδους προσφορά είναι αυτή; Ρώτησε προσπαθώντας να χαμογελάσει, προσποιούμενος τον ψύχραιμο .
Προτού απαντήσει, η Αλεξάνδρα, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο στο πρόσωπο, όπλισε το ακατανίκητο όπλο που αναφέραμε παραπάνω. Δύο πατούσες, βγαλμένες θαρρείς από τις φαντασιώσεις του κάθε ποδολάγνου, απελευθερώθηκαν από τις κομψές τους παντόφλιτσες και ήρθαν να αναπαυθούν στο μικρό τραπεζάκι που βρισκόταν ακριβώς μπροστά από τον καναπέ που καθόταν. Πανέμορφες, με συμμετρικά μακριά δάχτυλα και νυχάκια προσεκτικά βαμμένα τιρκουάζ, ασορτί με τα μάτια της Αλεξάνδρας καθώς και μια υπέροχη καμάρα. Στολισμένες με μια μικρή ασημένια αλυσιδίτσα στο αριστερό και ένα toe ring στον παράμεσο του δεξιού ποδιού, έκαναν τον Μιχάλη να κερώσει.
- Θα με περάσεις με άριστα! Διέταξε. Και το μικρό σου μυστικό δεν θα κινδυνέψει από μένα.
- Πππποιό μυστικό;
- Δεν ξέρεις ε ; Το ότι είσαι ένας ανώμαλος! Ένας πωρωμένος με τις πατούσες των φοιτητριών σου. Τι νόμιζες; Λές να μην το είχα προσέξεις
- Τττι; Τι λες ; Είπε με φωνή που έτρεμε.
- Με περνάς για Ηλίθια ρε; Φώναξε απότομα η Αλεξάνδρα κόβοντας του το αίμα. Νομίζεις ότι δεν έχω ξαναδεί ποδολάγνο; Ας γελάσω! Είχα βασανίσει καμπόσους απ΄αυτούς πριν από σένα! Γιατί νομίζεις ότι τόσο καιρό σου κάνω dangling στο αμφιθέατρο; Διασκέδαζα πάρα πολύ να σε βλέπω να χάνεις τα λόγια σου όταν σου κουνούσα λιγάκι τις πατουσίτσες μου.
- Κα – κάποιο λάθος κάνεις. Καλύτερα να διακόψουμε αυτή τη συζήτηση.
- Αλήθεια κύριε καθηγητά ; Και γιατί κοκκίνισες σαν παπαρούνα; Γιατί τόση ώρα δεν με κοιτάς στα μάτια; Οκ αφού δεν συμφωνούμε θα κάνουμε ένα πείραμα: Εγώ θα κάνω βούκινο τις ανωμαλίες σου και εσύ θα με διαψεύσεις. Μπορείς να με κόψεις σήμερα, μπορείς ίσως και να με διώξεις από την σχολή αλλά οι φήμη σου θα μείνει. Χαχαχαχα θα θελα πολύ να σε δω να παραδίδεις μάθημα με εκατό ζευγάρια πατούσες να σου κουνιούνται πέρα δώθε.
Ο Μιχάλης έντρομος παρατήρησε ότι είχε νικηθεί. Ήδη στο μυαλό του έκανε εικόνες με την ακαδημαϊκή του καριέρα να καταστρέφεται. Η αδίστακτη φοιτήτρια τον κρατούσε στο χέρι. Σίγουρα ήταν του χώρου, αυτό φαινόταν από τον τρόπο που μιλούσε. Ποιος ξέρει πόσους άντρες είχε κάνει να σέρνονται στα πόδια της στο παρελθόν. Και ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι η νεαρή αυτή σαδίστρια απολάμβανε να εξευτελίζει τον καθηγητή της. Το βλέπε στο βλέμμα της, η Αλεξάνδρα ήταν γεννημένη Αφέντρα!
- Νίκησες. Παραδέχθηκε με σκυμμένο κεφάλι. Θα σου βάλω ότι βαθμό θέλεις. Μόνο σε παρακαλώ, μην με καταστρέψεις. Δεν σου έχω κάνει τίποτα κακό. Σε ικετεύω.
- Κάθε άντρας στην θέση σου θα με πέταγε έξω απ το γραφείο του με τις κλωτσιές. Απάντησε γελώντας. Αλλά εσύ δεν είσαι άντρας! Είσαι ένα σκουλήκι άξιο μονάχα για να σέρνεται στα πόδια μου.
- Γιατί μου το κάνεις αυτό; Ρώτησε με δάκρυα στα μάτια.
- Γιατί πολύ απλά, έτσι γουστάρω. Και τώρα γονάτισε μπροστά μου! Θα χει μεγάλη πλάκα να δούμε τον απρόσιτο κύριο γόη να προσκυνά μια φοιτήτρια με τα μισά του χρόνια.
- Σε παρακαλώ μη μου τ….
- Πέσε στα γόνατα Μιχαλάκη, τον διέκοψε με αυστηρή φωνή και σηκωμένο φρύδι. Εκεί είναι η θέση σου!
To be continued .
