Part 10
Στην παραλία οι δύο φίλες της Αλεξάνδρας είχαν από ώρα φτάσει. Συνηθισμένες, καθώς ήταν, στις καθυστερημένες αφίξεις της πανέμορφης ντίβας, φρόντισαν να κρατήσουν και τις διπλανές ξαπλώστρες και ξάπλωσαν για να χαρούν τον ήλιο του Ιούνη. Η Ματίνα, κοντούλα, μελαχρινή και τσαχπίνα όπως ήταν, είχε φορέσει ένα λευκό μπραζίλ που τόνιζε το πολύ αδύνατο της σώμα και το πεταχτό της κωλαράκι. Η Ελένη, που ήθελε να αποφύγει τον εξευτελισμό, διάλεξε ένα ολόσωμο μπλε μαγιό στην μάταιη προσπάθεια της να καλύψει την κυτταρίτιδα. Οι δύο κοπέλες, έμειναν με το στόμα ανοιχτό, όταν είδαν την Αλεξάνδρα να τις πλησιάζει, με σίγουρο βήμα, κρατώντας από το χέρι τον γοητευτικό καθηγητή τους.
- Δεν το πιστεύω! Είπε χαμηλόφωνα η Ελένη.
- Μωρή με τον κούκλο; Ρώτησε η Ματίνα αντί να χαιρετήσει.
- Αφού το ξέρεται ότι όποιον στόχο βάλω, τον κατακτώ. Απάντησε ψωνισμένα η Αλεξάνδρα ενώ έδειχνε, κλείνοντας πονηρά το μάτι, τον όμορφο συνοδό της.
- Καλησπέρα σας κύριε Κωνσταντίνου. Είπε η Ελένη δίνοντας το χέρι της στον Μιχάλη, με την απογοήτευση, ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της.
- Φώναζε τον Μιχάλη. Την διέκοψε η Αλεξάνδρα. Δεν είμαστε στο Πανεπιστήμιο. Έτσι δεν είναι Μιχαλάκη;
- Φυσικά Αγάπη μου. Απάντησε ο Μιχάλης σφίγγοντας αδιάφορα το χέρι της.
Πριν προλάβει να σφίξει το χέρι και της Ματίνας το θέαμα που αντίκρισε τον έκανε να παγώσει! Η Αφέντρα του, με αργές κινήσεις, έβγαλε το φουστάνι της παρουσιάζοντας ένα θέαμα που έκανε ολόκληρη την, γεμάτη όμορφα νεανικά κορμιά, παραλία να στραφεί προς το μέρος της. Το σώμα της ήταν πραγματικά αψεγάδιαστο, με μακριά πόδια και τέλειες αναλογίες. Φορούσε ένα μικροσκοπικό τριγωνικό μαγιό, ασορτί με τα ροζ νυχάκια της, κάτι ανάμεσα σε τάγκα και μπραζίλ, που έκανε την πίσω όψη της ακαταμάχητη. Ο Μιχάλης έμεινε, με το στόμα ανοιχτό, βλέποντας, για πρώτη του φορά, με μαγιό, την γυναίκα που τον είχε τόσο βασανίσει. Η συσκευή αγνότητας τον εμπόδισε ξανά να ερεθιστεί και τον έκανε ασυνείδητα να κοιτάξει στον αστράγαλο της Αλεξάνδρας. Το κλειδί της φυλακής του ήταν στην θέση του.
- Ρ’ εσύ έλεος, τι μαγιό είναι αυτό; Είπε μέσα απ’ τα δόντια η Ματίνα.
- Αφού το ξέρεις ρε φιλενάδα. Είπε ναζιάρικα η Αλεξάνδρα καθώς διόρθωνε τον φιόγκο από το κορδόνι, στο κάτω μέρος του μικρού της μπικίνι . Όσο πιο μικρό είναι το βρακί, τόσο περισσότεροι χωράνε μέσα.
- Εσύ δεν θα κάνεις μπάνιο; Ρώτησε τον Μιχάλη η Ελένη, προσπαθώντας να αλλάξει θέμα.
Ο Μιχάλης Κοκκίνισε ακόμα περισσότερο. Ήταν που ήταν κόκκινος σαν παντζάρι από όσα έλεγε η Αφέντρα του τώρα έπρεπε να βρει και μια δικαιολογία για να μην γδυθεί. Τι να της έλεγε; Ότι η φιλενάδα της και φοιτήτρια του, του είχε οργώσει με το μαστίγιο την πλάτη;
- Έεεε ξέρεις έχω ένα μικρό δερματικό πρόβλημα. Η πλάτη μου δεν κάνει να εκτεθεί στον ήλιο.
- Φροντίζω εγώ για τα προβλήματα της πλάτης του, Καθώς και όλου του κορμιού του. Είπε χαιρέκακα η Αφέντρα. Έπειτα στράφηκε στον σκλάβο της. Τον καφέ μου! Διέταξε κοφτά και έφυγε προς τη θάλασσα.
Ο Μιχάλης, χωρίς να περιμένει να του το πει για δεύτερη φορά, πήγε πετώντας προς το μπαρ για να αγοράσει τον Freddo espresso της Αφέντρας του. Επέστρεψε, ύστερα από λίγο, με τον καφέ της και μια τσάντα, γεμάτη με παγωμένα νερά και χυμούς, για τον εαυτό του και για τις κοπέλες, ασυνείδητα, δεν είχε πάρει τίποτα. Η αφέντρα του δεν είχε δώσει τέτοια διαταγή! Άφησε την πραμάτεια του στο τραπεζάκι και κάθισε σε μία ξαπλώστρα. Χάζευε την υπέροχη, όσο και βασανιστική θέα. Η Αλεξάνδρα, μετά από ένα σύντομο μακροβούτι, βγήκε στην όχθη πλατσουρίζοντας και προκαλώντας, με το τοσοδούλικο μπικίνι της, εγκεφαλικά στους άντρες και κρίσεις ζήλειας στις γυναίκες της παραλίας. Απολάμβανε τον ήλιο και την θάλασσα, καθώς και τον πανικό που είχε προκαλέσει, και πόζαρε στο κινητό της Ματίνας που την τραβούσε διάφορες φωτογραφίες. Δίπλα του είχε μείνει η Ελένη. Ούτε που την είχε προσέξει, απορροφημένος καθώς ήταν, από την Αφέντρα του.
- Είστε καιρό μαζί. Ρώτησε προσπαθώντας να του πιάσει την κουβέντα.
- Πολύ λίγο. Απάντησε μετά από μερικά δευτερόλεπτα σκέψης.
- Και πώς προέκυψε;
- Ας πούμε…. πως δεν μπόρεσα να της αντισταθώ. Απάντησε ο Μιχάλης, λέγοντας, διπλωματικά, μισή αλήθεια. Έδειξε, με το βλέμμα, την Αλεξάνδρα που με σίγουρο βήμα ερχόταν προς τις ξαπλώστρες. Το βρεγμένο της κορμί έδειχνε ακόμα πιο όμορφο. Δεν είναι υπέροχη;
- Ε ναι πώς. Απάντησε μαγκωμένη η Ελένη.
Λες και το ήξερε, και ήθελε να βγάλει την συμφοιτήτρια της από την δύσκολη θέση, η Αλεξάνδρα έβαλε άθελα της τέλος στην συζήτηση. Έστυψε σκύβοντας ελαφρά προς το πλάι την, βρεγμένη από την θάλασσα, κοτσίδα της. Πήρε το καφέ της, και δοκίμασε λίγο από αυτόν, όρθια καθώς ήταν. Παράλληλα κάρφωσε, ξεδιάντροπα το έντονο βλέμμα της σε έναν νεαρό που βρίσκονταν απέναντί της, αδιαφορώντας και για τον Μιχάλη αλλά και για την μικροκαμωμένη κοπελίτσα που συνόδευε και είχε γίνει πράσινη από την ζήλεια της Την ίδια στιγμή, με ένα ελαφρύ twerking, στο ρυθμό της μουσικής του μπιτσόμπαρου βασάνιζε και μια παρέα νεαρών αντρών που βρίσκονταν ακριβός δυο ξαπλώστρες πίσω της. Στράφηκε στον Μιχάλη προτού αυτός συνέλθει από τα ερωτικά χτυπήματα που δεχόταν το ένα μετά το άλλο και του έδωσε το πλαστικό ποτήρι.
- Ζεστάθηκε. Φέρε μου άλλο.
Ο Μιχάλης αμίλητος έφυγε για να φέρει καινούργιο καφέ στην σαδίστρια μπάρμπι, που είχε την τιμή να υπηρετεί. Η Αλεξάνδρα ξάπλωσε μπρούμυτα στην σεζλόνγκ, σηκώνοντας ελαφρά τους γλουτούς της, και έλυσε το πάνω μέρος του μαγιό της. Τα μάτια των αγοριών της παραδίπλα παρέας είχαν πεταχτεί έξω! Με την απουσία του Καθηγητή τους η συζήτηση συνεχίστηκε .
- Βλέπω σούζα τον έχεις φιλενάδα τον Καθηγητή. Είπε ενθουσιασμένη η Ματίνα.
- Αυτό έλειπε! Απάντησε η Αλεξάνδρα κοιτώντας την αυστηρά.
- Βρε συ πώς του φέρεσαι έτσι; Παρατήρησε αγανακτισμένη η Ελένη. Στο κάτω κάτω άντρας είναι.
- Ακριβώς φιλενάδα. Άντρας είναι! Και όσο πιο άσχημα τους φέρεσαι τόσο πιο πολύ σε υπολογίζουν. Αν είχες τις δικές μου εμπειρίες θα το ήξερες. Προσέθεσε κάπως μελαγχολικά.
- Αλεξάνδρα. Απάντησε θυμωμένα η Ελένη που νόμισε ότι η πανέμορφη φίλη της ήθελε να τις χτυπήσει ότι όλοι οι άντρες προτιμούσαν, ερωτικά, την ίδια από την παρέα τους. Μπορεί να μην έχουμε πάρει όλες τα φύλλα και τα δέντρα, όπως εσύ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τους φερόμαστε σαν σκουπίδια. Εντάξει … είσαι το μοντέλο της σχολής! Δεν χρειάζεται μας το υπενθυμίζεις κάθε τόσο!
- Το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Απάντησε ήρεμα η Αλεξάνδρα με μάτια που γυάλιζαν από θυμό. Το θέμα σου είναι ότι φέρεσαι σαν να σου κάνει χάρη όποιος άντρας ασχοληθεί λιγάκι μαζί σου. Και εδώ που τα λέμε δεν έχεις και άδικο.
Ο Μιχάλης, που ήρθε πριν περάσουν δύο λεπτά, ήταν μοιραίο να γίνει ο δεύτερος άνθρωπος που, χωρίς να το θέλει, θα έβγαζε την Ελένη από μια άβολη συζήτηση εκείνη την μέρα. Όμως η Αλεξάνδρα, που δεν συνήθιζε να αφήνει ατιμώρητους όσους σηκώνουν μπαϊράκι, δεν είχε σκοπό να την αφήσει σε ησυχία!
- Βαλε μου λάδι! Διέταξε τον υποτακτικό της απότομα.
Τα χέρια του Μιχάλη έτρεμαν, καθώς ετοιμαζόταν να αγγίξει για πρώτη του φορά το θεσπέσιο κορμί. Άπλωσε το λάδι στις παλάμες του και μαλακά το άπλωσε πάνω στο μεταξένιο της δέρμα. Η πλαστική του φυλακή τον έκανε να υποφέρει τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Ξεκίνησε κάνοντας ελαφρύ μασάζ στο στις λαχταριστές τις πλάτες και χαμήλωσε σιγά σιγά προς την σφιχτή σάρκα. Στάθηκε αρκετή ώρα σε αυτό το σημείο, μαλάζοντας απαλά με τους αντίχειρες τα υπέροχα λακκάκια της Αφροδίτης, που στόλιζαν την μέση της. Δεν τολμούσε να κατέβει χαμηλότερα, μέχρι που η Αφέντρα του τον διέταξε, καμουφλάροντας την εντολή στην, μελωμένη από ικανοποίηση, φωνή της . Οι γλουτοί της τον ταξίδεψαν στη χώρα του καφέ και του ποδοσφαίρου, και σχεδόν τον έκαναν να σπάσει την συσκευή αγνότητας! Προχώρησε, υποφέροντας πάντα, στους γυμνασμένους της μηρούς και κατέληξε μετά από αρκετή ώρα στις μοναδικές της γάμπες.
- Θέλουν και τα πατουσακια μου μασααααζ. Είπε με ναζιάρικη φωνή καθώς λύγιζε τα γόνατα της.
Ο Μιχάλης, ανήμπορος εδώ και μέρες για ανυπακοή. Τίναξε προσεκτικά την άμμο από τις υπέροχες πατούσες, που ήταν η πηγή όλων του των δεινών, και ξεκίνησε να τρίβει υπνωτισμένος τα πέλματα των ονείρων του. Τα δάχτυλά του χάιδευαν απαλά το πανάκριβό toe ring, που στόλιζε τα δικά της μαζί με την αλυσιδίτσα που βρισκόταν κρεμασμένο το κλειδί του. Όλη αυτή την ώρα η Αφέντρα του αμίλητη κοιτούσε την Ελένη με ένα χαιρέκακο βλέμμα γεμάτο ικανοποίηση. Σαν να της έλεγε ¨Κοίτα πόσο μέσα στο βρακί μου τον έχω¨ . Ήξερε ότι η φίλη της είναι, μήνες τώρα, τσιμπημένη με τον Μιχάλη και απολάμβανε τον θρίαμβο της. Στράφηκε προς την Ματίνα, ελπίζοντας να βρει, έστω ένα βλέμμα, κατανόησης. Όμως η μικροκαμωμένη μελαχρινή παρακολουθούσε ενθουσιασμένη το θέαμα.
- Εδώ σου ξέφυγε λίγο. Είπε.
Βουτώντας το μπουκάλι με το λάδι, βάλθηκε να κάνει μασάζ στα υπέροχα οπίσθια της Αλεξάνδρας. Η Ελένη δεν πίστευε στα μάτια της! Τώρα πλέων τέσσερα χέρια είχαν αφοσιωθεί στο να περιποιούνται το κορμί αυτής της σκύλας! Το υποτιμητικό της βλέμμα συνέχισε να την καρφώνει ανυπόφορα ενώ το πρόσωπο της στολίστηκε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Σηκώθηκε τσαντισμένη και πήγε προς την θάλασσα.
Επιστρέφοντας βρήκε την Ματίνα ξαπλωμένη και την Αλεξάνδρα να έχει γυρίσει ανάσκελα και να χαζεύει τον ορίζοντα πίσω από τα μαύρα της γυαλιά. Ο Μιχάλης, όπως πάντα, στεκόταν όρθιος από πίσω της σαν καλός υπηρέτης. Ξάπλωσε και αυτή ελπίζοντας να μη δοθεί συνέχεια στο προηγούμενο τους επεισόδιο. Στην όχθη ένα ζευγάρι έπαιζε ρακέτες. Ήταν ο νεαρός που πριν λίγη ώρα η Αλεξάνδρα είχε αναστατώσει με ένα της βλέμμα και η μικροκαμωμένη κοπέλα του. Κάποια στιγμή, (κατά λάθος άραγε;) Ο τύπος πέταξε το μπαλάκι προς την παρέα τους. Αυτό κύλισε για λίγο και σταμάτησε δίπλα στα πόδια της Αλεξάνδρας. Εκείνος έκανε κίνηση να πάει να το φέρει αλλά η κοπέλα θυμωμένη τον σταμάτησε και πήγε αυτή στη θέση του. Η Αλεξάνδρα, αδιάφορη τάχα, κούνησε για λίγο το πόδι της και το πάτησε στην άμμο, στρέφοντας το κεφάλι της αλλού.
- Με συγχωρείς, το μπαλάκι μου. Είπε η κοπέλα ψυχρά.
- Ε πάρτο. Απάντησε η Αλεξάνδρα αδιάφορα.
Προσπαθώντας να μην τσακωθεί, η άγνωστη κοπελίτσα έσκυψε και προσπάθησε να πάρει το μπαλάκι από τα πόδια της. Η πανέμορφη όμως φοιτήτρια φαίνετε πως είχε βρει καινούργιο παιχνιδάκι. Πάτησε το μπαλάκι με το πέλμα της βυθίζοντας το εντελώς στην άμμο. Η άλλη κοπέλα άρχισε θυμωμένη να βυθίζει το χέρι της στην άμμο προσπαθώντας να το πιάσει από κάτω, ώσπου η Αλεξάνδρα το πάτησε και αυτό. «Δεν χορταίνει να ταπεινώνει κόσμο!» σκέφτηκε ο Μιχάλης καθώς έβλεπε την δύσμοιρη κοπελίτσα, γονατισμένη μπροστά στο ανώτερο αυτό θηλυκό, να υποφέρει κάτω από την πατούσα της. Κάποια στιγμή, η κοπέλα, έβαλε όλη της την δύναμη για να απελευθερωθεί. Η Αλεξάνδρα το κατάλαβε και σήκωσε το πόδι της, κάνοντας την να πέσει προς τα πίσω. Η πανέμορφη σαδίστρια ξέσπασε σε γέλια καθώς η άγνωστη νεαρή έφευγε γελοιοποιημένη και θυμωμένη αλλά αμίλητη.
To be continued …