Αν και έχει ξανα ανοιχτεί παρόμοιο θέμα, θα βάλω το λιθαράκι μου κι εδώ.
Ήμουν κοντά 14 χρονών, ήταν άνοιξη ή καλοκαίρι (δε θυμάμαι ακριβώς,πάντως έκανε ζέστη) .Ήμασταν στο σπίτι μόνο εγώ και η αδερφή μου (17 ετών τότε εκείνη).Λόγω ότι είχαμε μικρό σαλόνι στο σπίτι,υπήρχε μόνο ένας καναπές.Συνήθως πλακωνόμασταν με την αδερφή μου για το ποιός θα πρωτοκάτσει.
Εκείνη τη φορά είχε προλάβει αυτή τη θέση κι είχε ξαπλώσει (ήταν με μπλούζα,σορτσάκι και ξυπόλητη),πάω λοιπόν εγώ και έκανα το νευριασμένο για να κάτσω να δω TV. Τελικά μετά από ψιλοκαυγά,με άφησε να κάτσω καθιστός στην άκρη του καναπέ,απλώνοντας τα πόδια της πάνω μου.Θυμάμαι να κουνάει και να ξανακουνάει τα δαχτυλάκια της περιπαιχτικά (είχε τα νύχια βαμμένα γαλάζια).Σε κάποια φάση σήκωσε για λίγο το ένα της πόδι ψηλά λέγοντας πως μούδιασε.Η πατούσα της απείχε ελάχιστα από τη μύτη μου…Σχεδόν ποτέ ξανά δεν παραπονέθηκα για το ποιός θα κάτσει πρώτος στον καναπέ…Κάπως έτσι ξεκίνησα το 'άθλημα'.
Υ.γ.: Μην αρχίσετε να κράζετε ορισμένοι για το συγγενικό,14 ήμουν και έτσι κι αλλιώς πολλοί άρχισαν το άθλημα από ερεθίσματα του συγγενικού περιβάλλοντος.