Περιμένοντας με αγωνία τον αυριανό τελικό του μουντιάλ
Όπως έχω ήδη γράψει οι γνωστοί και οι φίλοι μου ξέρουν ότι είμαι υποταγμένος στην κυρία Χρύσα μιας και τους το έχει δείξει με πολλούς τρόπους. Όταν έχουμε καλεσμένους στο σπίτι μας τα κάνω όλα εγώ. Εγώ σερβίρω, εγώ καθαρίζω αν λερωθεί κάτι και περιποιούμε γενικώς τους φιλοξενουμενούς μας. Η κυρία μου απλά διατάζει, ευτυχώς τις περισσότερες φορές το κάνει χαριτωμένα λέγοντας μωρό μου κάνε αυτό, Κωστάκη μου φέρε εκείνο κτλ κτλ. Κάθε φορά όταν κάνουμε το τραπέζι σε φίλους ή συγγενείς και τελειώνει το φαγητό μου λέει "άντε τώρα μάζεψε το τραπέζι και πλείνε και τα πιάτα" και πηγαίνει στον καναπέ όπου συζητά διάφορα με τους φίλους μας ενώ εγώ κάνω τις καθαριότητες. Πολλές φορές ενώ πλένω τα πιάτα με φωνάζει να φέρω ποτά ή κάποιο γλυκό ή φρούτα, εκείνη δεν κάνει τίποτα (ούτε βέβαια έχω την απαίτηση να κάνει κάτι). Στην αρχή όλοι απορούσαν πως γίνεται να είμα έτσι υποταγμένος αλλά η κυρία μου τους έχει εξηγήσει ότι μετά από ένα παραστράτημα μου αυτή είναι η τιμωρία μου για όσο θα είμαστε μαζί και γελάει.
Ακόμα και σε σπίτια φίλων όταν τελειώσει κάποιο δείπνο λέει στην οικοδέσποινα "άστα καλή μου, αρκετά κουράστηκες με τις ετοιμασίες, θα τα μαζέψει ο καλός μου αντρούλης" όπως και γίνεται βέβαια. Εγώ υπακούω ξέροντας ότι δέχομαι υποτιμιτικά βλέματα από όλους. Το θέμα είναι πως αυτό γίνεται ακόμα και σε οικογειακά τραπέζια μπροστά στους γονείς και στα αδέλφια μας. Θυμάμαι την έκπληξη της μαμάς μου όταν της είπε "αφήστε τα κυρία Τασία, θα τα κάνει ο γιος σας όπως τα κάνει και στο σπίτι" οι δικοί μου αν και τα έχασαν δεν έχουν σχολιάσει ούτε μου έχουν αναφέρει κάτι για την υποταγή μου. Μόνο η μητέρα της κυρίας μου μια φορά της είπε "καλέ πως του φέρεσαι έτσι; στο κάτω κάτω άντρας είναι". Η κυρία μου τότε της είπε να μην ανακατεύεται στη σχέση μας και στο πως θα μιλάει.
Βέβαια πολλοί θα αναρωτιέστε, καλά όλη την ωρα ξύλο σου ρίχνει και εσύ όλη την ωρα κάνεις δουλειές. Όχι η ζωή μου δεν είναι όλη την ώρα με το ξεσκονόπανο στο χέρι και περνάμε και πολλές ώρες με βόλτες όπως ένα συνηθισμένο ζευγάρι. Μέσα στο σπίτι δεν κάθομαι διαρκώς στα 4, κάθομαι φυσικά και σε καρέκλες και στον καναπέ όπως και κοιμάμαι στο κρεβάτι (εκτός αν για κάποιο λόγο η κυρία μου με βάζει να κοιμηθώ στο πάτωμα ή στο μπαλκόνι ή στο μικρό wc), απλά αν δεν έχουμε κάποιον καλεσμένο στο σπίτι είμαι γυμνός ή με στρινγκ ή με ποδιά. Η κυρία μου μου τις βρέχει όποτε κρίνει απαραίτητο (αρκετά συχνά πάντως). Ευτυχώς δεν έχει κάνει σύστημα να με στραπονάρει και όλα αυτά τα χρόνια το έχει κάνει 14 φορές μόνο.
Για να βγω με τους φίλους πάντα της ζητάω την αδεία και εκείνη όταν με αφήνει μου δίνει χρήματα σχεδόν ίσα ίσα (πχ αν πάω για καφέ μου δίνει 5€, αν πάω για ποτό στο γκάζι 10€, για σινεμά το ίδιο κτλ κτλ). Το απόγευμα στις 11 του μήνα με πήρε ο φίλος μου ο Νίκος και μου είπε ότι έχει κανονίσει με τον Αργύρη και τον Αντρέα να μαζευτούν σπίτι του να δούμε τον ημιτελικό Αγγλία - Κροατία. Εγώ του είπα μισό λεπτό να ρωτήσω την Χρύσα, εκείνη μου είπε όχι γιατί θα έβγαινε με την Μαρία και την Γεωργία να πάνε για ποτό στην παραλία στην γιορτή που είχε μια φίλη της η Όλγα και επειδή δεν είχε αποφασίσει τι θα βάλει έπρεπε να της σιδερώσω κάποια ρούχα. Εγώ είπα του Νίκου ότι δε με αφήνει η Χρύσα και ενώ πήγαινα να κλέισω το τηλέφωνο μου λέει η κυρία μου ότι θέλει να πε κάτι του Νίκου, της δίνω το τηλέφωνο και την ακούω να λέει "γεια σου Νίκο μου τι κάνεις; βρε συ έχω βάλει κάτι δουλείες στο μωρό μου και δε μπορεί να βγει από το σπίτι, γιατί δεν έρχεστε όλοι από εδώ να δείτε τον αγώνα;". Εκείνος ειπε εντάξει και έτσι κανονίστηκε να έρθουν σπίτι.
Ήρθαν τα παιδιά, εγώ είχα ήδη παραγγείλει πίτσες και μπύρες να έρθουν κατά τις 9:15. Με το που ήρθαν τα παιδιά η κυρία μου που έβαφε τα νύχια της άρχισε της εντολές "μωρό μου φέρε μου μια βότκα με χυμό πορτοκάκαλι, βάλε μου ένα μαξιλάρι στην πλάτη, φέρε νερό στα παιδιά". Όταν ήρθε το ντιλίβερι ζήτησα χρήματα από την κυρία μου και εκείνη λέει γελόντας "αχ τι θα σε κάνω εγώ, προχθές δε σου έδωσα 5€; πολυέξοδος είσαι". Με το που πλήρωσα μου λέει. "Βρε μωρό, αν φας τώρα θα λαδωθούν τα χέρια σου, σιδέρωσε μου πρώτα το πορτοκαλί μου φόρεμα με τα λουλούδια". Εγώ κοκκίνησα και πήγα ένω ο Αντρέας με κορόιδεψε λέγοντας "να το σιδερώσεις καλά Κωστάκη μη σε μαλώσω", εγώ δεν απάντησα αλλά ο Αργύρης που ξέρει τι συμβαίνει του είπε "ρε βλάκα τι κοροϊδεύεις; αν αυτόν δεν τον πειράζει εσύ τι ασχολείσαι;". Το σιδέρωσα και 7-8 λεπτά πριν τελειώσει το ημίχρονο έφερα να το δει, όπως κάνω πάντα όταν είναι να βάλει κάτι για έξοδο η κυρία μου. "Μπράβο το μωρό μου, έλα να σε φιλήσω πασά μου, βάλε το στην κρεμάστρα και έλα να δεις τον αγώνα. Σε καμιά ώρα θα περάσουν τα κορίτσια να με πάρουν". Εγώ κάθησα και σχολίαζα τον αγώνα με τους φίλους μου. Κάθε λίγο όμως όλο και κάτι μου έλεγε να κάνω η κυρία μου η οποία ετοιμαζόταν για την εξοδό της.
Λίγο μετά που άρχισε η παράταση, της τηλεφώνησαν οι φίλες της να κατέβει. Εκείνη τους είπε να ανέβουν λίγο όπως και έγινε. Όταν άνοιξα την πόρτα τις χαιρέτησα με μια ελαφριά υπόκλιση και κάθησαν στο σαλόνι. Η κυρία Γεωργία φορόυσε μια πουκαμίσα και ένα καυτό σορτσάκι, και η κυρία Μαρία ένα κολλητό μίνι φόρεμα από αυτά που δεν αφήνουν και πολλά στην φαντασία. Και οι δύο φόραγαν ψιλοτάκουνα πέδιλα. Οι φίλοι μου τις έτρωγαν με τα μάτια τους (εκτός τον Αργύρη που ήταν πιο διακριτικός, και την κυρία μου την κοίταζαν αλλά κλεφτά για να μην καρφωθούν). Η κυρία Μαρία λέει στην κυρία μου "καλέ αυτό θα βάλεις; βάλε κανένα καυτό σορτσάκι να σηκώσεις πουλάκια" και γέλασε, "ε ναι έτσι πρέπει" συμπλήρωσε η κυρία Γεωργία. "μωρό μου φέρε δυο βοτκες πορτοκάλι στα κορίτσια και σιδέρωσε μου το χακί σορτάκι μου και το άσπρο τοπάκι". Έγώ πήγα να το κάνω. Όσο έψαχνα να βρρω τα ρούχα άκουσα τον Νίκο να της λέει ότι είναι κρίμα να μη δω την παράταση και ακούω να με φωνάζει η κυρία μου. Όταν πηγαίνω στο σαλόνι μου λέει "κώστα μου δεν ξέρω από ποδόσφαιρο και δεν ήξερα ότι είναι σημαντικό να μη χάσεις την παράταση, φέρε εδώ την σιδερώστρα να μη χάσεις και τον αγώνα. Έτσι και έγινε και κατέληξα να σιδερώνω κατακόκκινος από ντροπή μπροστά στους φίλους μου και τις κυρίες να μου λένε πρόσεχε αυτό και εκείνο. Όταν σιδέρωσα η κυρία μου άλλαξε και εμφανίστηκε στις σαλόνι για να φύγουν. Ήταν μια θεά όπως πάντα. Εγώ είχα ερεθιστέι και το πουλί μου πήγαινε να εκραγεί. Εκείνη το κατάλαβε και μου έπιασε τον κώλο χώνοντας τα νύχια της όσο πιο βαθιά μπορούσε (η βερμούδα που φόραγα δεν ήταν και πολύ χοντρή).
Να περάσετε καλά τους είπα και μου έδωσε ένα φιλί "ευχαριστώ Κώστα μου, όταν φύγουν τα παιδιά καθάρισε, πλυνε τα πιάτα και πέσε για ύπνο, εγώ θα αργήσω. Παιδιά να κανονήσουμε να έρθετε εδώ για τον τελικό θα παω και στις φίλες μου να φέρουν τους άντρες τους". Όταν έφυγαν οι κυρίες, ο Αντρέας και ο Νίκος άρχισαν τις ερωτήσεις για το πως τα ανέχομαι όλα αυτά, πως δεν της δίνω κανένα χαστούκι κτλ κτλ. Εγώ τους έλεγα παρατάτε με και κοιτάτε τη δουλειά σας. Ξέρω βέβαια ότι θα μπορούσα να σταματήσω να είμαι υποταγμένος και ότι σωματικά είμαι πιο δυνατός από την κυρία μου αλλά είμαι όπως είναι για παράδειγμα ένα εκπαιδευμένο rottweiler που μπορεί ανά πάσα στιγμή να διαλύσει το αφεντικό του αλλά είναι υπάκουος, αγαπάει το αφεντικό του, εκτελεί αμέσως τις εντολές του και υπομένει τις τιμωρίες του.
Έχω αγωνία για αύριο που θα έρθουν και οι κυρίες Μαρία και Γεωργία με τους σκλάβους τους μήπως αποκαλύψει σε όλους η κυρία μου τι ακριβώς σχέση έχουμε, την έχω ρωτήσει αλλά δε μου λέει, η μόνη απάντηση ήταν 45 λεπτά ξυλιές στον κώλο με την βίτσα, όσο ένα ημίχρονο είπε γελώντας.
Υ.Γ.: amkfootlover σχολίασε ότι μαλακία θες, σε γράφω στα αρχίδια μου
