Υπήρξαν δύο περιπτώσεις στη ζωή μου που μου δόθηκε η ευκαιρία να υποδουλωθώ αλλά δεν την εκμεταλλεύτηκα, ή μάλλον δυστυχώς δεν κατάφερα να με εκμεταλλευτούν. Ήμουν πολύ νέος, δεν είχα ακόμα αποκτήσει την απαιτούμενη αυτογνωσία και μάλλον φοβόμουν… Η πρώτη περίπτωση ήταν μια επαγγελματίας Αφέντρα που είχα συναντήσει κάποιες φορές. Με είχε συμπαθήσει, με τον τρόπο βέβαια που μπορεί να συμπαθεί κανείς ένα δούλο, και με κάλεσε μια μέρα στο σπίτι της.
Κυριακή πρωί - πρωί πέρασα γονατιστός το κατώφλι του σπιτιού της και την ευχαρίστησα για την τιμητική πρόσκληση φιλώντας τα πόδια Της. Άρχισε να μου δείχνει το σπίτι της. Πήγαμε στο υπνοδωμάτιο Της. Πάνω στο κρεβάτι υπήρχε ένας μικρός λόφος από ρούχα που έπρεπε να σιδερωθούν.
Ακολουθώντας τις διαταγές της φορτώθηκα τα ρούχα και την ακολούθησα στο καθιστικό. Εκείνη θρονιάστηκε σε μια πολυθρόνα και έλυνε σταυρόλεξα. Εγώ άνοιξα τη σιδερώστρα και άρχισα το σίδερο.
Τη σιωπή διέκοπτε αραιά και που η προστακτική φωνή της για να μου επιστήσει την προσοχή στην ιδιαίτερη μεταχείριση που χρειαζόταν κάποιο ρούχο.
Η στύση μου γινόταν κάτι παραπάνω από φανερή στο παντελόνι μου. Φαινόταν να διασκεδάζει την άβολη θέση μου και την ηδονική ντροπή στο πρόσωπό μου. Μου είπε ότι την επόμενη φορά θέλει να με δει να σιδερώνω φορώντας γυναικεία κιλότα.
Κάποια άλλη στιγμή απείλησε να με δείρει αν χάσω τη συγκέντρωση μου και δεν σιδερώσω καλά. Πέρασα επίσης πολλή ώρα σφουγγαρίζοντας και σκουπίζοντας με την ηλεκτρική σκούπα. Απαιτούσε πλήρη καθαριότητα. Υπήρχαν μικρές βρωμίτσες που είτε δεν έβγαιναν, είτε δεν μπορούσε να τις ρουφήξει η σκούπα.
Απολάμβανα την ταπείνωση να τις καθαρίζω με τα χέρια μου. Κάποιες από αυτές τις έβαζα στην τσέπη μου για να μην καθυστερήσω τη διαδικασία και εκνευριστεί η Κυρία μου. Ένιωθα ότι βρισκόμουν στη θέση που μου αξίζει. Δούλευα σαν σκύλος ενώ εκείνη αραχτή έλυνε τα σταυρόλεξά της, έβλεπε τηλεόραση στο δωμάτιο της, μιλούσε με φίλους στο τηλέφωνο και με είχε γραμμένο.
Άρχισα να καταλαβαίνω ότι με δοκιμάζει. Πόσο υποτακτικός και πόσο ταπεινός ήμουν. Κάποια στιγμή και ενώ πεσμένος στα τέσσερα σφουγγάριζα το μπάνιο, ήρθε να δει τι κάνω. Με έβαλε να καθαρίσω τη λεκάνη της τουαλέτας. Καθόταν από πάνω μου και ευχαριστιόταν τον εξευτελισμό μου.
Ενώ καθάριζα έβαλε το πόδι της στην πλάτη μου και με έσπρωχνε τυραννικά προς την κατεύθυνση της λεκάνης. Εγώ από την πλευρά μου τουμπεκί και καθάρισμα. Πολύ ώρα πήρε και η τακτοποίηση της αποθήκης. Για το τέλος μου άφησε την τιμή να πλύνω γονατιστός και στο χέρι μερικές από τις κιλότες της ενώ Εκείνη καθισμένη αναπαυτικά έβλεπε τηλεόραση.
Αισθανόμουν υπέροχα έτσι όπως ήμουν σκυφτός κρατώντας με ευλάβεια τις κιλότες της στα χέρια μου προσπαθώντας για το καλύτερο και γνωρίζοντας ότι οι κλεφτές ματιές της με παρακολουθούν. Προς το απόγευμα συζητήσαμε το ενδεχόμενο να με χρησιμοποιεί ως οικιακή βοηθό. Μου πρότεινε διαρκή υποδούλωση και να δουλεύω σε μια καφετέρια που είχε.
Δεν τόλμησα τότε. Φοβήθηκα μήπως παρατήσω τις σπουδές μου και δεν επικοινώνησα ξανά μαζί της…
Μια δεύτερη ευκαιρία μου δόθηκε τότε. Επισκεπτόμουν κάποια περίοδο δυο κυρίες σε κεντρική περιοχή της Αθήνας. Μητέρα και κόρη. Ονειρικός συνδυασμός. Κανονίσαμε λοιπόν μια συνεδρία. Στο τέλος με έβαλαν να αυνανιστώ μπροστά τους υπομένοντας τα ειρωνικά σχόλια και τη γελοιοποίηση μου. Αφού τελείωσα με έβαλαν να τα καθαρίσω. Μαλάκα με ανέβαζαν μαλάκα με κατέβαζαν.
Αντί να φύγω όπως γινόταν συνήθως, άρχισαν οι δοκιμασίες. Μάλλον ήθελαν να δουν αν παραμένω υποτακτικός και μετά την ικανοποίηση της καύλας μου. Με έστειλαν στο σούπερ μάρκετ. Μετά με ξανάστειλαν γιατί είχαν ξεχάσει ότι ήθελαν χυμό.
Με το που γυρίζω με διαολόστειλαν να πάρω τσιγάρα. Φέρνω τα τσιγάρα και με στέλνουν στην τουαλέτα να πάρω τη σακούλα με το βρώμικο χαρτί τουαλέτας να το πάω στα σκουπίδια. Μετά με διατάζουν να ξεβρακωθώ και μου φοράνε μια ποδιά. Η μητέρα με οδηγεί σε ένα νεροχύτη γεμάτο πιάτα και ποτήρια με εντολή σε λίγη ώρα η κουζίνα να λάμπει.
Ο τρόπος της αυταρχικός. Μέσα στο πάθος μου γονατίζω και φιλάω με πάθος το χέρι της. Φεύγει με ένα σαδιστικό και βραχνό από το τσιγάρο γέλιο. Αφού τελειώνω τις δουλειές και πάω να αναφερθώ, συναντώ στο διάδρομο του διαμερίσματος την κόρη. Καλλονή. Ξανθιά μαλλιά με μπούκλες. Αυτοπεποίθηση και στιλ.
Έρχομαι μαζί της στο καθιστικό. Είναι καθισμένη σε μια πολυθρόνα. Η μητέρα της απέναντι στρογγυλοκαθισμένη στον καναπέ μιλάει στο τηλέφωνο με ένα σκλάβο που φεύγει ταξίδι και της τηλεφώνησε να τη ρωτήσει εάν επιθυμεί να της φέρει κάτι. Ανατριχίλα. Η κόρη καθισμένη στην πολυθρόνα παίζει φιλάρεσκα και υπεροπτικά με τα μαλλιά της. Γυρίζει σε μένα.
- «Προσκύνησέ με!», μου λέει.
Προσκυνάω εγώ.
- «Φίλα μου τα πόδια!», ξαναλέει.
Τα χείλη μου φιλούν με σεβασμό τα δάχτυλα των ποδιών της. Συζητάμε για λίγη ώρα πράγματα για μένα. Αν έχω αυτοκίνητο, τι ελεύθερες ώρες έχω μέσα στην εβδομάδα… Με ρωτάει αν μου αρέσει ο ρόλος της υπηρεσίας και εγώ απαντάω σκύβοντας με ταπεινοσύνη το κεφάλι μου. Μου λέει πριν φύγω να ρωτήσω τη μητέρα εάν μπορώ να τεθώ στις υπηρεσίες τους.
Κινούμαι προς το μέρος της μητέρας, η οποία ακόμα μιλάει στο τηλέφωνο με το σκλάβο της. Δεν καταδέχεται να με χαιρετήσει, παρά μόνο βγάζει το πόδι της από την παντόφλα που είχε εντωμεταξύ φορέσει και μου το προτείνει να το φιλήσω.
Πέφτω στα γόνατα, φιλώ το πόδι της. Τη διακόπτω ευγενικά και της θέτω το ερώτημα: Να την πάρω αύριο τηλέφωνο. Δεν τόλμησα πάλι, για τους ίδιους λόγους.
Ποιος ξέρει, ίσως να ήταν και για καλό.
Αυτό όμως θα μπορέσω να το πω με σιγουριά μόνο όταν θα βρω τα Αφεντικά που ονειρεύομαι!
