Tο κόνσεπτ είναι απλό φίλοι και φίλες. Πατούσες εκπαιδευμένες να σκορπάνε τον όλεθρο.
Γυναίκες που έφαγαν τα νιάτα τους στα γυμναστήρια και στις προπονήσεις . Στερήθηκαν απολαύσεις και καταχρήσεις δεδομένες για εμάς τους υπόλοιπους, όχι απλά για να φτιάξουν σώμα, αλλά για γίνουν φονικές μηχανές.
Με βασικό όπλο συνήθως τα πόδια τους.
Στη διεθνή ορολογία η συγκεκριμένη υποκατηγορία του Foot Fetish είναι γνωστή σαν Martial Fetish ή Karate Fetish.
Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για έναν εκρηκτικό συνδυασμό κλασικής ποδολαγνείας και σαδομαζοχισμού.
Όπως o υποτακτικός στο BDSM ερεθίζεται στην όψη μιας Αφέντρας ντυμένης στα δέρματα που τον τιμωρεί με το ραβδάκι της,
έτσι και εδώ η όψη μιας ξυπόλητης αθλήτριας που φοράει μόνο τη στολή της και σε κλωτσάει στα μούτρα για την πλάκα της λειτουργεί σχεδόν παρόμοια.
Φυσικά τα περισσότερα κορίτσια που κάνουν πολεμικές τέχνες ούτε που έχουν υπόψη τα παραπάνω.
Όμως μιλάμε για δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες αθλήτριες σε όλο τον κόσμο.
Γι’ αυτό και δεν μου προκαλεί καμία εντύπωση αν υπάρχουν και κάποιες που νιώθουν κάτι παραπάνω όταν ανοίγουν μύτες και βουλώνουν μάτια με τα κλωτσίδια τους.
Σίγουρα όμως θα κρύβονται πολύ προσεκτικά διότι οι αθλητικές ομοσπονδίες καραδοκούν και ρίχνουν αβέρτα ban και αποκλεισμούς αθλητών για περιπτώσεις που δεν τηρούνται τα fair play και κάτι αραχνιασμένοι κινέζικοι όρκοι από την εποχή της Δυναστείας των Μινγκ.
Για αρχή λοιπόν ας αναφέρω τις βασικότερες πολεμικές τέχνες στις οποίες τα γυμνά πόδια αξιοποιούνται κυριολεκτικά σαν όπλα.
1) ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ. Το βασίλειο της κλωτσοπατινάδας. Το δημοφιλέστερο μαχητικό άθλημα στον κόσμο και μακράν το αγαπημένο των κοριτσιών. Η ενασχόληση τους χαρίζει έξτρα ευλυγισία και σωματάρα όχι όμως σε βάρος της θηλυκότητάς τους. Υπάρχουν δύο είδη. Το ολυμπιακό – αθλητικό (WTF) που ακολουθεί η πλειοψηφία και έχει τεράστια ποικιλία λακτισμάτων με ελάχιστη χρήση χεριών και το παραδοσιακό (ITF) που θεωρείται πιο ισορροπημένο και πλήρες σύστημα μάχης (πιο βαρετό για την ακρίβεια). Βγαίνουν υπέροχα νοκ άουτ με θεαματικές ακροβατικές κλωτσιές, κυρίως στο WTF. Με χαλάει το γεγονός ότι στους αγώνες οι αθλήτριες φοράνε τόσα προστατευτικά (κράνη, θώρακες κλπ) που στο τέλος μοιάζουν με αστροναύτες.
2) ΚΑΡΑΤΕ. Σταθερή αξία και δημοφιλέστερη πολεμική τέχνη μέχρι που εκθρονίστηκε από το TKD στα τέλη του 90 επειδή το πρώτο έγινε ολυμπιακό άθλημα. Δύο βασικές κατηγορίες και εδώ. Το δημοφιλέστερο semi – contact, γνωστό ως kumite, που θα γίνει και αυτό ολυμπιακό αγώνισμα. Κάπως ξενέρωτο διότι μοιάζει πιο πολύ με ξιφομαχία και κάθε φορά που κάποια ακουμπάει τον αντίπαλό της το παιχνίδι σταματάει, μετράει πόντος και φτου κι απ’ την αρχή. H άλλη βασική κατηγορία είναι το full contact, γνωστό ως kyokushin, όπου ο αγώνας διακόπτεται μόνο λόγω νοκ αουτ ή όταν τελειώσει ο χρόνος. Εδώ οι αθλήτριες είναι πιο δεμένες από ότι στο TKD και το kumite αλλά και πάλι αρκετά ευλύγιστες. Στόχος συνήθως είναι το νοκ άουτ με κλωτσιά στο κεφάλι μιας και οι γροθιές έχουν περιορισμένη χρήση στο σώμα. Οι αθλήτριες φορούν μόνο τη στολή τους χωρίς κράνη και προστατευτικά και φυσικά είναι ξυπόλητες. Κατά τη γνώμη μου εδώ βγαίνουν τα ομορφότερα νοκ άουτ.
3) MUAY-THAI. Σκληρό και βίαιο με λιγοστή ποικιλία τεχνικών. Παρότι τα πόδια έχουν συχνή χρήση, οι κλωτσιές είναι μονότονες και χωρίς φαντασία. Για την ακρίβεια μοιάζει με ξύλο του δρόμου. Τα κορίτσια εδώ ντύνονται με κοντό σορτσάκι και αθλητικό σουτιέν. Το προτιμούν αγοροκόριτσα και αντρογυναίκες. Not my thing.
4) KICKBOXING. Μποξ με προσθήκη λακτισμάτων. Πολλά προστατευτικά και εδώ, σε γενικές γραμμές όχι πολύ θεαματικό, αν και θεωρητικά δεν υπάρχει περιορισμός στις τεχνικές με τα πόδια. Συνήθως οι kickboxers έχουν υπόβαθρο ή το ταεκβοντό ή την κλασική πυγμαχία.
5) JUDO. Πρόκειται για την ιαπωνική πάλη. Απαγορεύεται η αθλήτρια να κλωτσήσει τον αντίπαλό της και τα πόδια έχουν περιορισμένη χρήση σε ορισμένες λαβές. Δεν υπάρχουν προστατευτικά και οι αθλήτριες αγωνίζονται ξυπόλητες με την κλασική στολή τους όπως και στο full contact karate.
6) BRAZILIAN JIU JITSU. Προέρχεται από το judo και έχει πολλά κοινά σημεία και τεχνικές. Επίσης απαγορεύονται οι κλωτσιές αλλά εδώ τα πόδια συμμετέχουν σε περισσότερες τεχνικές όπως για παράδειγμα σε τεχνικές πνιγμού. Οι αθλήτριες φοράνε παρόμοιες στολές με το judo αλλά σε διάφορα χρώματα πέραν του κλασικού άσπρου και μπλε. Μπόνους το γεγονός ότι είναι η μοναδική πολεμική τέχνη που γυναίκες αγωνίζονται εναντίον αντρών σε επίσημες διοργανώσεις (συνήθως σε μικρές ηλικίες).
Υπάρχουν πολλές ακόμα όπως το kung fu, το silat, το hapkido, το aikido κλπ αλλά δεν είναι τόσο διαδεδομένες στην εποχή μας.
Ενδεικτικό της άνθησης που γνωρίζει το karate fetish στις μέρες μας είναι τα site τέτοιου περιεχομένου που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια τα τελευταία χρόνια.
Σε επόμενο σχόλιο θα παραθέσω τα βασικότερα.
Ελπίζω να κίνησα το ενδιαφέρον και να ξεκινήσει μια ωραία συζήτηση.
KIAI !!!!!
