Στο ξενοδοχείο φτάσαμε γύρω στις τρεις το πρωί.
Είχε προηγηθεί μεγάλη και κουραστική αναμονή με μπόλικα νεύρα σε όλους σχεδόν τους χώρους του αεροδρομίου.
Στην αρχή έξω από την πύλη, μετά στα γκισέ της Aegean και τέλος στον χώρο που περιμέναμε το πούλμαν για το ξενοδοχείο.
Αν και είχα ενημέρωση εκ των έσω, και όπως καταλαβαίνεται γνώριζα από την αρχή ότι θα πάμε σε ξενοδοχείο, ο υπόλοιπος κόσμος δεν είχε την ίδια πληροφόρηση έγκαιρα.
Αυτό που με απασχολούσε ήταν ότι στο κινητό μου δεν είχε εμφανιστεί ακόμα μήνυμα.
Όχι ότι ανταλλάξαμε τηλέφωνα αλλά πίστευα ότι η Έλενα ίσως έβρισκε τον αριθμό μου από τη λίστα επιβατών που οι αεροσυνοδοί έχουν στη διάθεσή τους.
Στο δρόμο για το ξενοδοχείο σκεφτόμουν ότι όπως ήρθαν τα πράματα εγώ ο ίδιος θα έπρεπε να βρω λύση στο πρόβλημα.
Κατέληξα ότι θα ζητούσα από την ρεσεψιόν να μάθω τον αριθμό του δωματίου της με τη δικαιολογία ότι ξέχασα το λάπτοπ στο αεροπλάνο και ίσως εκείνη το είχε βρει και το πήρε μαζί της.
Πιθανότατα θα έτρωγα τα μούτρα μου , όμως κάτι καλύτερο δεν μπορούσα να σκεφτώ.
Το ξενοδοχείο φαινόταν τίμιο.
Από τη ρεσεψιόν άρχισαν να φωνάζουν ονόματα επιβατών.
Οι υπόλοιποι επιβάτες μοιράστηκαν σε τρίκλινα και αφού έδειχναν ταυτότητα και κάρτα επιβίβασης έπαιρναν τα κλειδιά και κατευθύνονταν στα δωμάτιά τους.
Για άλλη μια φορά έμεινα τελευταίος και όταν ακούστηκε το όνομά μου πλησίασα προβάροντας από μέσα μου για τελευταία φορά τις ατάκες που θα με βοηθούσαν να αποσπάσω την πολυπόθητη πληροφορία.
Ο συμπαθής παππούλης που εκτελούσε χρέη ρεσεψιονίστ έλεγξε τα χαρτιά μου και πήρε από την ξύλινη προθήκη το κλειδί του δωματίου.
Πριν όμως μου το δώσει, άνοιξε ένα συρτάρι και μαζί με τα κλειδιά μου έδωσε και ένα κλειστό φάκελο με τα πλήρη στοιχεία μου απ’ έξω.
-Είναι και αυτό για εσάς κύριε. Καλή χρονιά και καλή διαμονή!
Το συνωμοτικό χαμόγελο του γερόλυκου δεν άφηνε την παραμικρή αμφιβολία ότι κάτι πονηρό υπήρχε στην ατμόσφαιρα…
Τον ευχαρίστησα και πήγα λίγο πιο πέρα να ανοίξω το γράμμα με χέρια που έτρεμαν από αγωνία.
«Μόλις τακτοποιηθείς πάρε τηλέφωνο στο 407.
Άφησέ το να χτυπήσει μόνο μία φορά και κατέβασέ το αμέσως.
Μόλις μπορέσω θα έρθω να σε βρω στο δωμάτιο σου.
Ξέρω ποιο είναι.
Ε.»
Αυτό που με αποτελείωσε όμως ήταν η ευφάνταστη σφραγίδα που είχε βάλει η Έλενα για να υπογράψει το γράμμα.
Μία στάμπα από κατακόκκινο κραγιόν που ήταν το αποτύπωμα των χειλιών της.
Έφτασα στο δωμάτιο πηδώντας τα σκαλιά πέντε – πέντε. Είχα αρχίσει να γδύνομαι πριν καν ανοίξω την πόρτα.
Μπήκα στο μπάνιο και έκανα ένα βιαστικό ντους, ίσα ίσα για να μην βρωμοκοπάω.
Φόρεσα το μπουρνούζι του ξενοδοχείου και πήγα στο τηλέφωνο.
Πήρα το 407, άφησα να χτυπήσει μια φορά γεμάτη και το έκλεισα αμέσως όπως ακριβώς ζητούσε η Έλενα στο γράμμα της.
Συμμάζεψα πρόχειρα τα πεταμένα ρούχα μου και περίμενα πίσω από την πόρτα κρατώντας και την ανάσα μου.
Η πόρτα χτύπησε μία φορά. Άνοιξα και ήταν εκείνη.
Φορούσε ακόμα τη στολή της. Γόβες, καλσόν, εφαρμοστό φόρεμα με τα διακριτικά της εταιρείας, καμπαρτίνα και μπερεδάκι!
Μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο και προχώρησε μέσα στο δωμάτιο κουνώντας την κωλάρα της με προφανή διάθεση να με ξεσηκώσει.
Μ: Ακόμα στολή φοράς;
Ε: Για αυτή τη στολή δε γίνονται όλα;
Σκέφτηκα να απαντήσω με κάποια συνηθισμένη παπάτζα του τύπου δε μετράνε οι στολές αλλά οι άνθρωποι κ.τ.λ. αλλά προτίμησα να μην πω τίποτα. Έγνεψα με ένα καταφατικό μειδίαμα που έδειχνε ότι σιωπηρά συμφωνούσα μαζί της και για την ακρίβεια την ευγνωμονούσα.
Ε: Την ξαναφόρεσα όσο κοιμόταν η συνάδελφός μου και έμεινα ντυμένη κάτω από τα σκεπάσματα για πάνω από μια ώρα ώσπου να κάνεις αναπάντητη.
Μ: Πάλι καλά που με έβαλαν μόνο μου σε δίκλινο και δε με στρίμωξαν με τους άλλους.
Ε: Δε θα έλεγα ότι έγινε από τύχη... Προσφέρθηκα εγώ να αναλάβω το μοίρασμα των δωματίων και έστειλα τους συναδέλφους για ύπνο.
Η Έλενα τώρα καθόταν στην άκρη του κρεβατιού κάνοντας εκείνο το σταυροπόδι που με είχε στείλει στην τουαλέτα του αεροπλάνου.
Αυτή τη φορά έκανε προκλητικό dangling με τη γόβα της και με κοιτούσε με βλέμμα πρόστυχο.
E: Καυλώνεις μωρό μου;
Άναψα σε κλάσματα δευτερολέπτου και κινήθηκα γρήγορα προς το μέρος της.
Εκείνη αστραπιαία πέταξε τη γόβα της και τέντωσε το πόδι της στην κοιλιά μου αναγκάζοντάς με να σταματήσω.
Τα δαχτυλάκια της ίσα που ακουμπούσαν στο στομάχι μου.
Ε: Μασάζ είπαμε.
Ο τόνος της έμοιαζε προστακτικός και το βλέμμα της αυστηρό.
Κι όμως εγώ ένοιωθα ότι απολάμβανε το παιχνίδι και είχε μεγάλες βλέψεις για την υπόλοιπη νύχτα.
Με ένα απαλό τίναγμα του ποδιού της με απώθησε προς τα πίσω και στη συνέχεια μετακινήθηκε προς το κεφαλάρι του κρεβατιού.
M: Μάλιστα κυρία μου.
Με μία ιπποτική χειρονομία της έκανα νόημα να ξαπλώσει στο κρεβάτι.
Μπήκα γρήγορα στο πετσί του ρόλου και η Έλενα έδειχνε ικανοποιημένη με αυτό.
Αφού μάζεψε τα μαξιλάρια σε ένα σημείο ξάπλωσε στην άκρη του κρεβατιού με την πλάτη της ανασηκωμένη.
Κάθισα κοντά στα πόδια της και πήρα επιτέλους τα υπέροχα πατουσάκια της στα χέρια μου.
Και έπιασα κατευθείαν δουλειά.
Συνεχίζεται...
