Ιστορίες Καραντίνας - Coronavirus Alert !!!

[amkfootlover]

Δυστυχώς το κινητό του κυρ Αλέκου έφαγε καρατιά 
Λες να θυμηθεί να πάρει έντυπο μετακίνησης Β μαζί του;

   

[ΜΑΡΚΟΣ]

ΒΙΚΥ ΚΑΙ ΚΥΡ ΑΛΕΚΟΣ (ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ - ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)

Η Βίκυ φόρεσε τις σαγιονάρες της και βγήκε στο μπαλκόνι.
Σε λίγα δευτερόλεπτα ο κυρ Αλέκος πετάχτηκε από την είσοδο της πολυκατοικίας και βγήκε στο δρόμο τρέχοντας σαν παλαβός.
Όλα πλέον πήγαιναν βάσει σχεδίου και η Βίκυ είχε κάθε λόγο να απολαμβάνει με αυτοπεποίθηση το ηλιόλουστο απόγευμα στο μπαλκόνι της.
Σήμερα ήταν τα ψώνια στο σουπερμάρκετ, αύριο θα του φέσωνε τα κοινόχρηστα και ίσως μεθαύριο θα μπορούσε να βάλει στο χέρι ακόμα και την περιουσία του.
Όσο οι ποδομαλακίες της  και  οι βίαιες τεχνικές του καράτε κρατούσαν σκλαβωμένο το μυαλό και την καρδιά του κυρ Αλέκου θα μπορούσε να το τραβήξει πολύ μακριά.

Και όμως δεν ένοιωθε έτσι…

Η Βίκυ δεν υπήρξε ποτέ άνθρωπος που χρησιμοποιούσε τα πάθη των άλλων για να τους εκμεταλλεύεται.
Βεβαίως της άρεσε να κυριαρχεί και μάλιστα αντλούσε και ηδονή από αυτό.
Όπως τότε που ξυλοφόρτωσε τον συμμαθητή της γιατί της πήρε το κινητό ή πριν λίγους μήνες που ξεφτίλισε τον νεαρό τσογλανάκο με τα πόδια της μπροστά σε μια ντουζίνα παιδιά.
Ακόμα και τώρα με τον δύστυχο τον κυρ Αλέκο που πλέον ήταν διατεθειμένος να φτάσει και στην κόλαση για χάρη της.
Όμως η Βίκυ δεν ήταν φτιαγμένη από τη στόφα της σκληρής κυριαρχικής αφέντρας που θα ισοπέδωνε μια ανθρώπινη ύπαρξη για να κάνει το γούστο της ή για να γεμίσει την τσέπη της.
Μπορεί αρκετοί να μην της φέρθηκαν καλά και κάποιοι ακόμα να την πρόδωσαν, όμως εκείνη εξακολουθούσε βαθιά μέσα της να έχει πίστη, συμπόνια  και σεβασμό στους ανθρώπους.

Μπήκε μέσα  και πήγε στο μπάνιο να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπό της.
Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και αυτό που είδε δεν της άρεσε.
Είχε αφεθεί και το πρόσωπό της είχε αγριέψει.
Τα όμορφα χαρακτηριστικά της ήταν αλλοιωμένα και το βλέμμα της μίζερο και σκοτεινό.
Στις μέρες της καραντίνας είχε εγκαταλείψει τον εαυτό της, με εξαίρεση βέβαια τα πόδια της,  και η ανύπαρκτη κοινωνική ζωή των τελευταίων μηνών είχε τραχύνει τον χαρακτήρα της.
Όμως αυτή δεν ήταν η πραγματική Βίκυ.
Αφού σκουπίστηκε, έβαλε λίγο από το αγαπημένο της ροζ κραγιόν που είχε μήνες να χρησιμοποιήσει.
Και αμέσως ένοιωσε καλύτερα. Ύστερα λίγο μεικ απ και λίγο ρουζ. Ξανακοιτάχτηκε, χαμογέλασε και αυτό ήταν!
Ήταν ο εαυτός της και αυτή τη φορά υποσχέθηκε ότι δεν θα τον άφηνε ποτέ να ξαναγίνει κάτι που δεν ήταν.   

Ύστερα ήταν και ο κυρ Αλέκος.
Μπορεί να της έκανε τη ζωή πατίνι τους τελευταίους τρεις μήνες όμως ήταν άδικο να την πληρώσει εκείνος για όλα.
Έπειτα κι αυτός δεν ήταν παρά μια βασανισμένη ψυχή που σε καιρούς δύσκολους έπνιξε τα φετίχ και τις επιθυμίες του και καταδίκασε τον εαυτό του σε μια ζωή ανέραστη και μίζερη χωρίς σωματικές απολαύσεις.
Του αναγνώριζε επίσης ότι ήταν μόνος άνθρωπος τα τελευταία χρόνια που δήλωσε τον έρωτα και την αφοσίωση του σε εκείνη με τόσο απόλυτο και ειλικρινή τρόπο.
Φυσικά εκείνη δεν θα μπορούσε να τον δει ερωτικά όμως δεν ένοιωθε πια την επιθυμία να τον βασανίσει παραπάνω.
Είχε πάρει πλέον τις αποφάσεις της.
Μόλις εκείνος ερχόταν θα του έδινε τα τελευταία της χρήματα για τα ψώνια και θα τον έστελνε στην ευχή.
   
Ο κυρ Αλέκος μπήκε μέσα στο σπίτι φορτωμένος με τα ψώνια της λίστας και τα άφησε στο πάτωμα.
Η Βίκυ του εξήγησε τα νέα δεδομένα και πήγε να του δώσει τα χρήματα για τα ψώνια, όμως εκείνος δεν τα δέχτηκε και έπεσε στα γόνατα ικετεύοντας την.
Ο μόνος του φόβος πια ήταν να σταματήσει να τη βλέπει.
Δεν τον πείραζε ούτε ο εξευτελισμός, ούτε το ξύλο και φυσικά ούτε τα γλυκά βασανιστήρια που του έκανε με τα πόδια της.
Εκείνη τον λυπήθηκε.
Στο κάτω κάτω του είχε δώσει και μια υπόσχεση αν έφερνε τα ψώνια στην ώρα του…

Με ένα της νεύμα πέταξε τα ρούχα του και ξάπλωσε στο πάτωμα.
Η Βίκυ κάθισε στο πλάι του και ξεκίνησε να δουλεύει με τα πόδια της πάνω στο πέος του.
Δεν θα τον ξεπετούσε όμως για να βγάλει απλά την υποχρέωση.
Έβαλε όλη της την μαεστρία και δοκίμασε τις περισσότερες από τις πιο εξεζητημένες τεχνικές ποδομαλακίας που είχε τελειοποιήσει στο παρελθόν.
Αυτή την φορά δεν τον αγνοούσε μα τον κοιτούσε στα μάτια χαμογελώντας του με γλύκα και συγκατάβαση.
Κάποια στιγμή και ενώ τα δέκα της δάχτυλα χόρευαν με απίστευτη άνεση και επιδεξιότητα πάνω στο ερεθισμένο του μόριο, εκείνος τελείωσε με ένα βαρύ αγκομαχητό επάνω στα γυμνά πόδια της.
Η Βίκυ συνέχισε τις κινήσεις της μέχρι ο κυρ Αλέκος να ελευθερώσει και την τελευταία σταγόνα από τη μεγάλη ποσότητα των κιτρινωπών υγρών που για χρόνια βρίσκονταν φυλακισμένα μέσα του. 
Έπιασε τα μουσκεμένα πόδια της Βίκυς και χωρίς να του το ζητήσει τα φίλησε, τα καθάρισε με τη γλώσσα του και τα σκούπισε στα μαλλιά του.
Και επιτέλους λυτρώθηκε…
Η Βίκυ τον ευχαρίστησε για τα ψώνια και του έδειξε την πόρτα της εξόδου.
Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να την μεταπείσει της εξομολογήθηκε για μια ακόμα φορά τα αισθήματά του.

Α: Δεσποινίς Βίκυ να ξέρεις ότι σήμερα ήταν η ομορφότερη μέρα της ζωής μου. Εγώ το μόνο που θέλω είναι να είμαι κοντά σου, στα πόδια σου. Μπορείς να με κλοτσάς, να με κοροϊδεύεις και να με κάνεις ότι θέλεις. Και ένα εκατομμύριο άνθρωποι να μας έβλεπαν δε θα με ένοιαζε και πάλι. Μόνο να είμαι δίπλα σου θέλω.

Το βλέμμα της Βίκυς ξαφνικά άστραψε.
Όπως άκουγε τον κυρ Αλέκο της μπήκε μια ιδέα που θα άλλαζε τη ζωή και την καθημερινότητά τους για πάντα.

Β: Κυρ Αλέκο. Τι λες να περάσουμε όλη την καραντίνα όπως σήμερα και να βγάλουμε και λεφτά από πάνω;

Δεν καταλάβαινε πως αυτά τα δύο θα μπορούσαν να συνδυαστούν αλλά συμφώνησε με ενθουσιασμό.
Ντύθηκε και περίμενε τη Βίκυ όσο αυτή κατέβαζε κάτι σκονισμένες κούτες από τη ντουλάπα του υπνοδωματίου της.
Η Βίκυ πριν από χρόνια είχε ανοίξει ένα κανάλι στο youtube με συμβουλές και tips για fitness και πολεμικές τέχνες.
Το κανάλι της μπορεί να μην πήγε καλά όμως ο εξοπλισμός της έμεινε.
Ανοίγοντας μια καφετί κούτα έβγαλε μια επαγγελματική κάμερα με τον τρίποδά της και την έστησε σε μια γωνία του σαλονιού – dojo μπροστά στα έκπληκτα μάτια του κυρ Αλέκου.
Του υπέδειξε το σημείο που θα στηνόταν, πάτησε το κουμπί της εγγραφής και στάθηκε απέναντι του παίρνοντας θέση μάχης.
Στην αρχή τον κλοτσούσε στο πρόσωπο απαλά, σαν σε προπόνηση, όμως όσο η ώρα περνούσε ανέβαζε την ένταση των χτυπημάτων της.
Παραδόξως ο κυρ Αλέκος δεν μάσαγε και παρότι τα μάγουλα του είχαν κοκκινίσει από τα κλοτσίδια αυτός στεκόταν ακίνητος και όρθιος στη μέση του δωματίου και συνέχιζε να τις τρώει κανονικά.
Η Βίκυ έψαχνε χρόνια σε αγώνες και γυμναστήρια να βρει άνθρωπο με τόση αντοχή και ξυλοχωρητικότητα και σίγουρα αυτό ήταν κάτι που δεν το περίμενε από τον κυρ Αλέκο.
Συνέχισε ενθουσιασμένη να ξυλοφορτώνει on camera τον κοτσονάτο όπως αποδείχτηκε 60αρη βάζοντας πλέον όλη της την δύναμη στις τεχνικές της.
Κάποια στιγμή με μία εναέρια περιστροφική κλοτσιά στο πρόσωπο σκαμπίλισε το μάγουλο του τόσο δυνατά που αυτός έπεσε κάτω ξερός.
Ενώ όλα έδειχναν ότι τα γυρίσματα κάπου εκεί θα σταματούσαν ο κυρ Αλέκος σηκώθηκε μετά από λίγα δευτερόλεπτα όρθιος και ξαναπήρε θέση λες και δεν έγινε τίποτα.
Η Βίκυ άρχισε να θυμώνει που οι κλοτσιές της δεν μπορούσαν να βγάλουν νοκ άουτ τον 60χρονο παρτενέρ της και έτσι προετοίμασε την πιο φονική της τεχνική.
Στους κύκλους του καράτε ήταν διαβόητη για την αρτιότητα, την ταχύτητα και τη δύναμη που χαρακτήριζαν το axe kick της.
Είχε βγάλει αμέτρητα νοκ άουτ στους αγώνες με αυτή την κλοτσιά και θεωρούταν από τους κορυφαίους αθλητές στη συγκεκριμένη κίνηση.
Τον πλησίασε, σήκωσε το πόδι σε ευθεία γραμμή πάνω από το κεφάλι της και με αστραπιαία ταχύτητα το κατέβασε στο πρόσωπό του.
Η πατούσα της προσγειώθηκε με ένα εκκωφαντικό «πλατς» πάνω στο πρόσωπο του κυρ Αλέκου και ένας πίδακας από αίμα ξεπήδησε από την μύτη του.
Αλλά αυτός και πάλι δεν κουνήθηκε.
Χρειάστηκε να επαναλάβει την ίδια τεχνική ακόμα τρεις φορές για να αρχίσει ο κυρ Αλέκος να παραπατάει και να στέκεται όρθιος με δυσκολία.
Η Βίκυ σταμάτησε, υποκλίθηκε βαθιά μπροστά του και πάτησε το στοπ στην κάμερα.
Έφερε μια καρέκλα και τον έβαλε να καθίσει όσο εκείνη περιποιόταν στοργικά με γάζες, ιώδιο και πάγο το καταματωμένο και μαυρισμένο του πρόσωπο.
 Ύστερα τον έστειλε στο κρεβάτι της να ξεκουραστεί όσο εκείνη έβλεπε το αμοντάριστο υλικό της κάμερας στο λάπτοπ της. 
Ήταν ρεαλιστικό, σκληρό και βίαιο, και σίγουρα θα κινούσε το ενδιαφέρον στους φαν του είδους.
Λίγα λεπτά μετά ο κυρ Αλέκος ήταν ξανά όρθιος και  χωρίς η Βίκυ να του το ζητήσει ξεκίνησε να κάνει δουλειές στο σπίτι.
Έβαλε τα ψώνια στα ράφια, έκανε φασίνα στο μπάνιο, συγύρισε, μαγείρεψε.
Η Βίκυ πλέον τον κοιτούσε με πραγματικό θαυμασμό και ένοιωσε να δένεται μαζί του με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο.
Αφού μόνταρε το υλικό του παρθενικού γυρίσματος έκανε μια έρευνα στο διαδίκτυο και ανακάλυψε ότι η πλατφόρμα του clips4sale ήταν η πλέον κατάλληλη για να το φιλοξενήσει.
Μετά από μια σύντομη αλληλογραφία με τους διαχειριστές άνοιξε επιτέλους το κανάλι της με τίτλο «Karate Domination in Athens».
Έβαλε στο background μια φωτογραφία που τράβηξε λίγους μήνες πριν.
Φορούσε τη στολή και όλα της τα μετάλλια κρεμασμένα στο λαιμό  λίγες μόνο ώρες πριν τα παραδώσει στην ομοσπονδία.
Έπειτα ανέβασε το πρώτο βιντεάκι με τίτλο «Karate Vicky VS Kyr Alekos», έκλεισε το λαπτοπ και ξάπλωσε στο κρεβάτι της.

Ξύπνησε μετά από λίγες ώρες και με ενθουσιασμό διαπίστωσε ότι το βιντεάκι της είχε ήδη 60 πωλήσεις.
Στο mail της είχαν φτάσει δεκάδες μηνύματα από τους νέους θαυμαστές της και τα πρώτα request για custom video ήταν ήδη γεγονός.
Κάπως έτσι κύλησαν οι επόμενες μέρες της καραντίνας.
Περνούσε καθημερινά αμέτρητες ώρες με τον κυρ Αλέκο βιντεοσκοπώντας μάχες, ευφάνταστα σενάρια αυτοάμυνας και φυσικά ποδομαλακίες σαν κερασάκι στην τούρτα.
Μετά από δυο βδομάδες το κανάλι της ήταν στην κορυφή των τρεντ της πλατφόρμας και οι πωλήσεις είχαν εκτοξευθεί.
Πλέον η σχέση της με τον κυρ Αλέκο ήταν ισότιμη και εκείνη τον μεταχειριζόταν σαν φίλο, συνεργάτη και συγκάτοικο.
Μοιράζονταν τα έσοδα από τη δουλειά τους αν και εκείνος της τα γύριζε πίσω με έμμεσους τρόπους, όπως δώρα, κεράσματα κλπ.
Εκείνος ασφαλώς δεν έπαψε να την λατρεύει σαν θεά και να την αγαπάει με όλη του την ψυχή παρότι η Βίκυ δεν τον είδε ποτέ με τον αντίστοιχο τρόπο.

Αυτό όμως δεν επηρέασε την περίπλοκη και ιδιαίτερη σχέση που είχαν χτίσει μεταξύ τους.
Μετά το τέλος της καραντίνας απλά συνέχισαν να κάνουν μπίζνες με τα βιντεάκια τους σαν να μην συνέβη τίποτα.

[George]

Μπράβο φιλε. Πολύ ωραια ιστορία και πραγματικά πολυ ωραιος ο τροπος γραφής σου.  Περιμενουμε την επομενη σου ιστορια.

[Jon_X]

Ομολογουμένως μου άρεσε η τελική έκβαση της ιστορίας

[alex 14]

ολα για την κονομα και τα λεφτα μαυρα χασανε και το επιδομα των 800 ευρο

[ΜΑΡΚΟΣ]

Ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σας λόγια 

Η δεύτερη ιστορία θα είναι του Αχιλλέα και της Ρωξάνης.
Μένουν σε διπλανά διαμερίσματα και δεν έχουν τίποτα κοινό. Κι όμως...

Για να είμαστε και στο ίδιο μήκος κύματος η Ρωξάνη στο μυαλό μου είναι η Roxanne Rae. Ξέρετε ποια εννοώ... Αν όχι, καλή διασκέδαση... 

Σύντομα!

[ΜΑΡΚΟΣ]

ΡΩΞΑΝΗ ΚΑΙ ΑΧΙΛΛΕΑΣ (ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ)

Ήταν αραγμένος στο μπαλκόνι του 5ου μιας πολυκατοικίας στην πυκνοδομημένη γειτονιά του Βύρωνα.
Φορούσε τα ρούχα της γυμναστικής και ξαπλωμένος στην πολυθρόνα χάζευε τον ήλιο του σαββατιάκου πρωινού εν μέσω καραντίνας.
Δίπλα στο χαμηλό τραπεζάκι είχε ακουμπήσει ένα δίσκο με ένα ποτήρι φυσικό χυμό πορτοκάλι, μπάρες ολικής άλεσης και διάφορα άλλα υγιεινά σνακ που εγώ προσωπικά τα κατατάσσω στην κατηγορία των ζωοτροφών.
Ο Αχιλλέας ήταν ένας 25χρονος παιδαράς που πρόσεχε πολύ τη διατροφή και την εμφάνισή του.
Πέρσοναλ τρέινερ, περιστασιακά μοντέλο και τα καλοκαίρια μπάρμαν σε γνωστά μαγαζιά της Μυκόνου.
Είχε όλα τα φυσικά προσόντα αλλά και τον αέρα που του επέτρεπαν να βρίσκεται μόνιμα στο επίκεντρο της γυναικείας προσοχής.
Είχαν περάσει από το κρεβάτι του δεκάδες όμορφες γυναίκες και ο Αχιλλέας, αν και περήφανος γι’ αυτό, δεν καυχιόταν  ανοιχτά για τις κατακτήσεις και τις σεξουαλικές του επιδόσεις.
Οι μέρες της καραντίνας όμως δε στάθηκαν σύμμαχος στην αχαλίνωτη ερωτική ζωή του νεαρού γόη και όπως καταλαβαίνετε τον είχε πάρει από κάτω.

-Καλημέρα Αχιλλέα! Έτοιμος για Μύκονο;
Α: Γεια σου Ρωξάνη. Θα δουμε...
 
Γύρισε το κεφάλι του από την άλλη μεριά για να αποφύγει τα άβολα βλέμματα της νεαρής γειτονοπούλας που ώρες ώρες γινόταν ενοχλητικά επίμονη και φορτική.
Εκείνη ωστόσο συνέχιζε απεγνωσμένα την προσπάθεια να κερδίσει την προσοχή του με κοινότυπες ερωτήσεις και αστεία της κακιάς ώρας.

Η Ρωξάνη δεν ήταν σίγουρα ο τύπος του Αχιλλέα, πιθανότητα και κανενός άλλου.
Πάντα απεριποίητη, με σγουρά ανακατεμένα μαλλιά και μαύρα κοκάλινα γυαλιά μυωπίας.
Μονίμως φορούσε φόρμες και αθλητικά παπούτσια και δεν έδινε καμία σημασία στην εξωτερική της εμφάνιση.
Τον Νοέμβριο θα έκλεινε τα 18 και ζούσε μόνο με τη γιαγιά της στο διπλανό διαμέρισμα.
Η Ρωξάνη όμως την είχε δαγκώσει για τα καλά με το ομορφόπαιδο της διπλανής πόρτας και με το μυαλό που τότε κουβαλούσε πίστευε ότι αυτός θα είναι ο ένας και μοναδικός έρωτας της ζωής της.
Εκτός όμως από τον Αχιλλέα, είχε και μια άλλη εμμονή στη ζωή της. Τους υπολογιστές και το hacking.
Οι άπειρες ώρες στο σπίτι με τη γιαγιά, οι λιγοστές παρέες με παιδιά της ηλικίας της και ο εσωστρεφής χαρακτήρας, την οδήγησαν χρόνο με τον χρόνο στην εντατική ενασχόληση με τους υπολογιστές ώσπου τελικά την κέρδισε η σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου.
Κάθε φορά που παρανομούσε ανοίγοντας κλειστές πόρτες και παραβιάζοντας πρωτόκολλα ασφαλείας ένιωθε μια πρωτόγνωρη ικανοποίηση που ανατροφοδοτούσε την εμμονή και το σκοτεινό πάθος της. 

Λίγο αργότερα την ίδια μέρα άκουσε τον Αχιλλέα στο μπαλκόνι να μιλάει στο κινητό.
Δεν βγήκε έξω αλλά στάθηκε στη γωνία της μπαλκονόπορτας κρυφακούγοντας μια κλασική αντροκουβέντα.

Α: Τι να λέει ρε φίλε έχω λιώσει σπίτι.
-………………………
Α: Γάμησε τα δεν παλεύεται η φάση.
-………………………
Α: Τι να παίζει μωρέ στην πολυκατοικία;
-………………………………
Α: Τίποτα ρε σου λέω. Μια πιτσιρίκα μου κολλάει από δίπλα αλλά δε βλέπεται.
-……………………………..
Α: Ρε σου λέω μπάζο τελείως...


Η Ρωξάνη έφυγε τρέχοντας προς το δωμάτιό της και έπεσε μπρούμυτα στο κρεβάτι για να πνίξει τα  δάκρυά της.
Το υποπτευόταν ασφαλώς ότι ο Αχιλλέας δεν ένιωθε τίποτα γι’ αυτή αλλά όταν άκουσε τον ίδιο να την περιγράφει με τέτοια απαξίωση, τσακίστηκε.
Κλείστηκε στο δωμάτιο και το έριξε στην αυτολύπηση.
Στο τέλος ορκίστηκε να τον βγάλει από το μυαλό της και έκανε μέρες μέχρι να νιώσει έτοιμη να ξαναβγεί στο μπαλκόνι.

Η Ρωξάνη όμως αδικούσε τον εαυτό της.
Ήταν άβγαλτη και παιδούλα και δεν είχε επίγνωση της ομορφιάς και της γοητείας που κρύβονταν κάτω από τα ματομπούκαλά της.
Το μικροσκοπικό σουλούπι της, χωρίς να είναι κάτι το συγκλονιστικό, δεν ήταν σε καμία περίπτωση αδιάφορο.
Tο πρόσωπό της είχε όμορφες λεπτομέρειες και μια ιδιαίτερη στρογγυλή συμμετρία που έδενε αρμονικά με τα εκφραστικά σκούρα μάτια της.
Φυσικά η ίδια δεν μπορούσε να το αντιληφθεί, ούτε και είχε βρεθεί κανείς να της το πει ως τότε.
Έτσι κοντά στα 18 της εξακολουθούσε να βασανίζεται από ένα παρατεταμένο σύνδρομο προβληματικής ύστερης εφηβείας.

Οι μέρες περνούσαν και ο καιρός άρχισε να ζεσταίνει αρκετά.
Ένα μεσημέρι που η Ρωξάνη καθόταν με το λαπτοπ στο μπαλκόνι άκουσε φωνές και πράγματα να σπάνε στο διαμέρισμα του Αχιλλέα.
Εκείνος βγήκε στο μπαλκόνι βρίζοντας σε κατάσταση υστερίας.

Ρ: Όλα καλά;
Α: Ναι μωρέ κολλάει ο υπολογιστής από προχθές αλλά σήμερα σέρνεται τελείως. Άντε να βρεις τεχνικό μέσα στην καραντίνα.
Ρ: Έλα μωρέ, ολόκληρος άντρας και δεν μπορείς να φτιάξεις μόνος σου το pc;
Α:Έλα να το φτιάξεις εσύ αν μπορείς. ..

Η Ρωξάνη ήθελε απλά να τον πειράξει γιατί ήταν ακόμα θυμωμένη μαζί του.
Εκείνος φυσικά τσατίστηκε που η πιτσιρίκα τον έλεγε άσχετο μέσα στα μούτρα του αλλά φυσικά δεν εννοούσε στ’ αλήθεια την πρόσκληση.
Όμως η Ρωξάνη συνέχιζε να τον προκαλεί.

Ρ: Πας ένα στοίχημα;

Ο Αχιλλέας αιφνιδιάστηκε από τη σιγουριά της μικρής και άρχισε να το σκέφτεται.
Το πολύ πολύ αν το έφτιαχνε θα φαινόταν βλάκας στα μάτια της όμως τουλάχιστο θα είχε και πάλι τον υπολογιστή του σε καλή κατάσταση. 
Σε κάθε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να περιμένει τεχνικό που με την καραντίνα ένας θεός ξέρει πότε θα ερχότανε.

Άνοιξε την εξώπορτα του διαμερίσματος και οδήγησε τη Ρωξάνη στον υπολογιστή.
Αν και σπίτι εργένη ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση και τακτοποιημένο.
Σε πλήρη αντίθεση με το pc του που ήταν ένα αχούρι γεμάτο σκόρπιους φακέλους και σκουπιδαριό στην επιφάνεια εργασίας.
Η Ρωξάνη κάθισε στον υπολογιστή και εκείνος ξάπλωσε στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση.
Με μια πρώτη ματιά κατάλαβε ότι Αχιλλέας δεν το είχε καθόλου με τους υπολογιστές.
Το antivirus είχε λήξει αρκετό καιρό, εκείνος δεν είχε κάνει τίποτα και ο υπολογιστής του κράσαρε επειδή είχε μαζέψει τη σάρα και τη μάρα.
Του έβαλε ένα trial για τριάντα μέρες και αυτό ήταν όλο.
Πριν όμως του πει ότι τελείωσε έριξε μια γρήγορη ματιά στο ιστορικό του browser.
Περιέργως το ιστορικό είχε διαγραφεί πλήρως και μάλιστα πολύ πρόσφατα.
Το λεβεντόπαιδό μας φαίνεται ότι όσο η Ρωξάνη του χτυπούσε την πόρτα έσβηνε τα ίχνη των πρόσφατων περιηγήσεών του.
Και φυσικά την μικρή την έφαγε η περιέργεια…

Ρ: Σχεδόν τελείωσα. Μισό λεπτό να σου φέρω σε ένα στικάκι και ένα ωραίο ad-block που έχω βρει για να μη σε πρήζουν τα αναδυόμενα και οι διαφημίσεις.
Α: Κάνε δουλειά σου…

Η Ρωξάνη πήγε στο διαμέρισμα της και γύρισε με ένα στικάκι.
Φυσικά το περιεχόμενό του δεν ήταν ad-block αλλά κακόβουλο λογισμικό με το οποίο θα μπορούσε να κατασκοπεύει τον υπολογιστή του.
Οι λίγοι ηθικοί ενδοιασμοί που την εμπόδιζαν έφυγαν κι αυτοί όταν γύρισε το βλέμμα της στον Αχιλλέα και αυτός κοπροσκύλιαζε στον καναπέ χωρίς να της δίνει καν σημασία. 
Κούμπωσε το στικάκι στην θύρα και πέρασε το malware στον υπολογιστή χαμογελώντας ύπουλα πίσω από την πλάτη του.

Μόλις γύρισε στο διαμέρισμα της πήγε στο λάπτοπ και συντονίστηκε με το pc του Αχιλλέα.
Ήταν μόνο θέμα χρόνου να της αποκαλύψει τα μυστικά του.
Χωρίς εννοείται να έχει ιδέα...

[George]

Ξεκινάς πολύ καλά!!!!!

[Kostas]

Καλή αρχή φίλε

[George]

Πολύ καλη αρχή φιλε και οπως καθε φορά ο τροπος γραφης σου πολύ σωστός και ευαναγνωστο. Θα προτεινα ομως να ανοιγες νεο θεμα για καθε ιστορια ωστε να μην δημιουργηθει ενα πολύ μεγαλο θεμα με διαφορετικες ιστοριες αλλά εσυ αποφασιζεις πως προτιμας.

[sklavos 2004]

Με το καλήμερα  , βλέπω πάμε δυνατά στα βαθιά  νερά !   

[ΜΑΡΚΟΣ]

Πολύ καλη αρχή φιλε και οπως καθε φορά ο τροπος γραφης σου πολύ σωστός και ευαναγνωστο. Θα προτεινα ομως να ανοιγες νεο θεμα για καθε ιστορια ωστε να μην δημιουργηθει ενα πολύ μεγαλο θεμα με διαφορετικες ιστοριες αλλά εσυ αποφασιζεις πως προτιμας.

Έχεις δίκιο φίλε. Αρχικά ξεκίνησα στο μυαλό μου με σύντομες εκδοχές και πολλά σενάρια οπότε έτσι ίσως και να βόλευε. Στην πορεία όμως μου βγήκε αλλιώς. Πάντως αυτή είναι μάλλον η τελευταία της σειράς γιατί ήδη έχει αρχίσει να πλακώνει φουλ δουλειά από το σπίτι και δεν προλαβαίνω.   

[ΜΑΡΚΟΣ]

ΡΩΞΑΝΗ ΚΑΙ ΑΧΙΛΛΕΑΣ (ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ)

Η αγαμία των ημερών έστρωσε τον Αχιλλέα κατευθείαν στη δουλειά.
Pornhub και λοιπά σάιτ αντίστοιχου περιεχομένου άρχισαν να απασχολούν το ενδιαφέρον του λίγα μόλις λεπτά αφότου η Ρωξάνη βγήκε από το διαμέρισμά.
Η καημένη η Ρωξάνη απόρησε με την ανυπομονησία του αλλά το μεγάλο σοκ ήρθε όταν άρχισε να ανοίγει τα βιντεάκια ένα προς ένα.
Ο φίλος μας είχε μια ιδιαίτερη προτίμηση στο footjob, στο foot domination, στο foot worship και στην ποδολαγνεία γενικότερα.
Το στομάχι της είχε δεθεί κόμπος με αυτά που έβλεπε.
Της φαίνονταν τόσο αλλόκοτα αυτά τα σεξουαλικά παιχνίδια με τα πόδια που κάθε τόσο έκλεινε τα μάτια της και έστρεφε το βλέμμα της μακριά από ντροπή .
Μετά από λίγο βέβαια εξοικειώθηκε κάπως με το θέαμα και γρήγορα αντιλήφθηκε το σχετικά απλό μοτίβο των προτιμήσεων του Αχιλλέα.
Πόδια, πόδια και πάλι πόδια!!!
Πόδια να μπαινοβγαίνουν σε παπούτσια και σαγιονάρες, πόδια να μπαινοβγαίνουν σε στόματα, πόδια πάνω σε μούτρα, πόδια πάνω σε πούτσες.
Και ειδικά το τελευταίο ήταν το αγαπημένο του.

Η Ρωξάνη έκλεισε το λαπτοπ και χαμήλωσε το βλέμμα της.
Έβγαλε πρώτα τα αθλητικά, μετά τις κάλτσες της και έπειτα κοίταξε τα πόδια της.
Συγκρίνοντάς τα με εκείνα που έβλεπε ο Αχιλλέας στα βιντεάκια του, τα δικά της έμοιαζαν βγαλμένα από ταινία τρόμου.
Και φυσικά απογοητεύτηκε.
Βέβαια για άλλη μια φορά ήταν άδικη με τον εαυτό της γιατί τα πόδια της μόνο άσχημα δεν ήταν.
Είχαν μια σπάνια σαρκώδη υφή που τους χάριζαν μια εμφάνιση πλούσια σε ζάρες χωρίς όμως να είναι χοντροκομμένα.
Τα δάχτυλά της ήταν συμμετρικά και μακριά και τα νύχια της με λίγη φροντίδα θα μπορούσαν να δώσουν ένα συνολικά πολύ όμορφο αισθητικό αποτέλεσμα.
Ως τώρα όμως δεν τα είχε περιποιηθεί ποτέ, παρά μόνο μια στο τόσο που τα έκοβε όταν την στένευαν τα παπούτσια της. 
Όταν η Ρωξάνη ηρέμησε συνειδητοποίησε ότι δεν χρειαζόταν βιασύνη.
Η καραντίνα θα κρατούσε ακόμα εβδομάδες και αυτό της έδινε αρκετό χρόνο για να προετοιμαστεί, να καλλωπιστεί και να οργανώσει το σχέδιο της προκειμένου να σαγηνέψει τον γόη στην άλλη μεριά της μεσοτοιχίας.

Άρχισε να παρακολουθεί μανιωδώς υλικό από γυναικεία μπλογκ και σελίδες στο youtube και κατάλαβε ότι είχε αρκετό δρόμο μπροστά της.
Χρειαζόταν σίγουρα ένα εκθαμβωτικό πεντικιούρ, γενική αποτρίχωση και ένα σουλούπωμα στα μαλλιά της.
Έφτιαξε μια τεράστια λίστα με εξοπλισμό και προϊόντα καλλωπισμού και πήγε στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς της.
Για καλή της τύχη ήταν ένα από τα μεγαλύτερα της Αθήνας και μάλιστα με τεράστια γκάμα γυναικείων προϊόντων.
Αν και τα έσκασε χοντρά είχε πλέον ότι χρειαζόταν για να προχωρήσει στην μεταμόρφωσή της.

Μούλιασε τα πόδια της για ώρες μέσα σε μια λεκάνη ζεστό νερό και ακολούθησε βήμα προς βήμα τις αναλυτικές οδηγίες για να πετύχει το τέλειο πεντικιούρ.
Μετά από ώρες προσεχτικής λεπτοδουλειάς πάνω σε κάθε δάχτυλο, η Ρωξάνη επιτέλους μπορούσε να καμαρώσει τα πανέμορφα πόδια της.
Το ζωηρό ροζ χρώμα που είχε βάψει τα νύχια της ακτινοβολούσε μια ακαταμάχητη θηλυκότητα που σίγουρα δεν θα μπορούσε να αφήσει τον Αχιλλέα ασυγκίνητο.
Σειρά είχε η αποτρίχωση που σαν διαδικασία αποδείχτηκε πολύ πιο επίπονη από όσο τα μπλογκ την είχαν προειδοποιήσει και εκείνη αρχικά πίστευε.
Για τα μαλλιά δεν μπορούσε να κάνει και πολλά χωρίς να επισκεφτεί κομμωτήριο.
Αρκέστηκε στο να τα ξεμπλέξει και να τονίσει τις όμορφες μπούκλες της χρησιμοποιώντας μια λακ που αγόρασε μαζί με όλα τα υπόλοιπα από το σουπερμάρκετ.
Έφτιαξε και τα νύχια των χεριών ασορτί  με τα πόδια της και πλέον η μεταμόρφωση είχε ολοκληρωθεί.
Στάθηκε απέναντι από τον ολόσωμο καθρέφτη της, κοιτάχτηκε ,και για πρώτη φορά στη ζωή της ένιωσε θηλυκό έτοιμο να ριχτεί στη μάχη με το λεγόμενο ισχυρό φύλο.
Το μόνο που είχε μείνει από την παλιά Ρωξάνη ήταν τα χοντρά κοκάλινα γυαλιά.
Αυτό το άλλοτε ψεγάδι που τόσο καιρό την έκανε να δείχνει αδιάφορη και βαρετή, θα γινόταν στην πορεία σήμα κατατεθέν της νέας εκρηκτικής εμφάνισης.   

Το επόμενο πρωί βγήκε από νωρίς στο μπαλκόνι και άραξε στο τραπεζάκι με το λαπτοπ της.
Φορούσε μια λεπτή ζακέτα, κοντό καλοκαιρινό σορτσάκι και φυσικά σαγιονάρες.
Ήταν διακριτικά βαμμένη και τα μαλλιά της φρεσκαρισμένα και αφημένα ελεύθερα.
O καιρός πια είχε ανοίξει για τα καλά και το καλοκαίρι ήταν προ των πυλών.

Γύρω στις 12 άνοιξε η μπαλκονόπορτα και ο Αχιλλέας συνοδεία του χαρακτηριστικού πρωινού τεντώματος βγήκε στο μπαλκόνι του.
Η Ρωξάνη συνήθιζε κάθε πρωί να τον καλημερίζει πρόσχαρα και εκείνος αναλόγως τα κέφια της απαντούσε στην καλύτερη με μια ξερή καλημέρα.
Εκείνο το πρωινό όμως ήταν σε όλα του διαφορετικό.
Η Ρωξάνη αγνόησε τον αγουροξυπνημένο γείτονα και συνέχισε να ασχολείται με τον λαπτοπ της.
Εκείνος νιώθοντας την παρουσία της είπε ένα βαριεστημένο «τι λέει;» χωρίς να την κοιτάξει και περίμενε την απάντηση ρεμβάζοντας στο πουθενά.
Η Ρωξάνη και πάλι τον αγνόησε και μόνο τότε γύρισε παραξενεμένος να κοιτάξει προς τη νεαρή γειτόνισσα.
Και έχασε το φως του.
Αν ήταν καρτούν η γλώσσα του θα είχε πέσει από τον 5ο και θα σερνόταν μέχρι την Φορμίωνος. 
Του πήρε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να βεβαιωθεί ότι το δροσερό πιπίνι στο διπλανό μπαλκόνι ήταν όντως η Ρωξάνη.
Θα χρειαζόταν όμως μια ολόκληρη ζωή για να το ξεπεράσει.

Άρχισε να μετακινεί την πολυθρόνα και το τραπεζάκι όσο πιο κοντά μπορούσε στο μπαλκόνι της με τη δικαιολογία ότι ο ήλιος που έπεφτε στην άλλη πλευρά είχε αρχίσει να τον ενοχλεί.
Όσο εκείνος μονολογούσε η Ρωξάνη ανταποκρινόταν με χλιαρά νεύματα και εξακολουθούσε να είναι προσηλωμένη στο λάπτοπ της.
Τα μπαλκόνια χωρίζονταν από ένα στηθαίο και ο Αχιλλέας πλέον είχε σχεδόν κρεμαστεί πάνω του.
Η εμπειρία του ωστόσο με τις γυναίκες και η αυτοπεποίθηση που αντλούσε από αυτήν δεν τον είχαν εγκαταλείψει.
Τουλάχιστον όχι ακόμα. Πήρε ένα γοητευτικό βλέμμα και ξεκίνησε την κουβέντα.

Α: Ρωξάνη δεν σε έχω ευχαριστήσει ακόμα που με βοήθησες με τον υπολογιστή τις προάλλες. Είσαι φοβερή.
Ρ: Ευχαρίστησή μου.
Α: Δουλεύει ρολόι πάντως. Ούτε καινούριος να ήταν!
Ρ: Το ξέρω…

Ήταν σειρά του Αχιλλέα πια να γίνει τσιμπούρι.
Όσο εκείνος προσπαθούσε να κεντρίσει το ενδιαφέρον της με διάφορες συζητήσεις η Ρωξάνη έβαλε σε εφαρμογή το πρώτο μέρος του σχεδίου της.
Από τα αγαπημένα βιντεάκια του Αχιλλέα είχε συγκρατήσει και κάποια που τα κορίτσια έπαιζαν με τα παπούτσια τους σε απλές καθημερινές πόζες ρουτίνας.
Γύρισε σταυροπόδι προς τη μεριά του και ξεκίνησε να παίζει με τη σαγιονάρα που κρεμόταν στον αέρα.
Ο Αχιλλέας άρχισε να χάνει τον ειρμό των σκέψεων του και να κομπιάζει όσο το παιχνίδι της ζωήρευε.
Όταν έριξε κάτω τη σαγιονάρα της και την ξαναφόρεσε, ο Αχιλλέας στραβοκατάπιε τόσο έντονα που εκείνη τον άκουσε και γύρισε το βλέμμα πάνω του.
Ντροπιασμένος της χαμογέλασε αμήχανα και έστρεψε ελαφρώς το κεφάλι του για να την παρακολουθεί πιο διακριτικά.
Η Ρωξάνη συνέχισε ακόμα πιο επίμονα και μάλιστα άρχισε να το βρίσκει και αρκετά διασκεδαστικό.
Ανακάλυψε ότι τα δάχτυλα της ήταν αρκετά ευκίνητα και επιδέξια και μπορούσε να κάνει διάφορα κόλπα με την πεσμένη σαγιονάρα χρησιμοποιώντας αποκλειστικά αυτά.
Ίσως να της γινόταν και συνήθεια στο εξής…
Ο Αχιλλέας είχε σταματήσει να μιλάει, ήταν ιδρωμένος και οι ανεπαίσθητες ρυθμικές κινήσεις του ώμου του πρόδιδαν ότι πίσω από το στηθαίο είχε αρχίσει να μαλακίζεται πάνω από τα ρούχα του.
Η Ρωξάνη βέβαια δεν είχε ακόμα την εμπειρία να διαβάσει ακριβώς τις κινήσεις του όμως ήταν σίγουρη ότι τον είχε ανάψει για τα καλά.
Και το ευχαριστιόταν με την ψυχή της.
   
Κάποια στιγμή η γιαγιά της φώναξε για μεσημεριανό και η Ρωξάνη σηκώθηκε.
Με ένα ναζιάρικο αλλά κάπως αδέξιο χαμόγελο αποχαιρέτησε τον Αχιλλέα και τον άφησε αγκαλιά με το στηθαίο.
Εκείνος πήγε στο μπάνιο και έριξε πολλές φορές κρύο νερό στα μούτρα του. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και αναρωτήθηκε τι τον είχε βρει από τη μία στιγμή στην άλλη.
Η μόνη απάντηση που βγήκε από μέσα του ήταν ότι το νερό στο πρόσωπο δεν ήταν αρκετό για να σβήσει την κάψα του.
Κατέβασε το σορτσάκι και μαλακίστηκε με λύσσα.
Όταν τελείωσε, έφυγε σφαίρα για να στηθεί ξανά στο μπαλκόνι μήπως και η Ρωξάνη επέστρεφε.
Την είχε πατήσει για τα καλά…     

[al12]

Φιλε σαν τεραστιος φαν της κατηγοριας karate fetish σου βαζω Αριστα!!!

[aeriko]

Και έχασε το φως του.
Αν ήταν καρτούν η γλώσσα του θα είχε πέσει από τον 5ο και θα σερνόταν μέχρι την Φορμίωνος.
Του πήρε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να βεβαιωθεί ότι το δροσερό πιπίνι στο διπλανό μπαλκόνι ήταν όντως η Ρωξάνη.
Θα χρειαζόταν όμως μια ολόκληρη ζωή για να το ξεπεράσει.


Δε νομιζω να εχει υπαρξει ποτε μεχρι σημερα στην ιστορια του σαιτ ποιο παραστατικη και ταυτοχρονα πιο αληθινη και πειστικη περιγραφη!!!!  

Φιλε μου ολα τα λεφτα που λεει και η σχτικη φραση! Χιλια μπραβο!!!