Πάμε λοιπόν στο 2ο μέρος.
Οι μέρες περνούσαν και ακόμα δε μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου ότι επιτέλους είπα στην κολλητή μου το φετίχ μου και εκείνη όχι απλά δε το πήρε κάπως αλλά εκπλήρωσε και μια μου ονειρική φαντασίωση.Βέβαια,ανυπομονούσα και για την έκπληξη που μου υποσχέθηκε και ήμουν κρεμασμένος πάνω από το κινητό,μήπως και καλέσει.Δε πέρασε συνολικά ούτε μια βδομάδα μέχρι που βλέπω κλήση της,η καρδιά μου χτύπησε δυνατά.
Γ: Ναι;
Α: Έλα βρε,τι έγινε,που χάθηκες;Ακόμα σκέφτεσαι ότι έγινε τις προάλλες ε;αχαχα
Γ: Ε ξεχνιέται;Προσπαθώ να ηρεμήσω αλλά δε γίνεται...
Α: Α ενδιαφέρον αυτό.Λοιπόν,είσαι έτοιμος για την εκπληξή σου;
Γ: Αμέ!Σε ακούω.
Α: Λοιπόν,σε περιμένω σημέρα στις 9 στο σπίτι μου και θα σου δείξω από κοντά.
Γ: Εντάξει,ραντεβού στις 9!
Έκλεισα το τηλέφωνο,η ώρα ήταν ακόμα 12 το μεσημέρι.Όλη αυτή την ώρα μέχρι να φτάσει 9 σκεφτόμουν κάθε πιθανό και απίθανο σενάριο για το τι θα μου επιφυλάσσει η Αθηνά.Με τα πολλά,ξεκινάω να πάω σπίτι της.Φτάνω,χτυπάω κουδούνι,είχα ένα πολύ ευχάριστος άγχος.Μου ανοίγει η Αθηνά,φορώντας ένα κοντό σορτσάκι και κυκλοφορόντας κλασικά ξυπόλητη.Με μια γρήγορη ματιά πρόσεξα ότι είχε βάψει τα νυχάκια της ένα σκούρο κόκκινο,από τις αγαπημένες μου επιλογές.
Α: Βρε καλώς τον!Κλασικά στην ώρα σου,σήμερα θα είχες ένα λόγο παραπάνω φαντάζομαι ε; χαχαχα
Γ: Το συζητάς;Ένας θεός ξέρει πως κρατήθηκα τόσες ώρες από όταν με πήρες τηλέφωνο.
Α: Ήθελα λίγο να σε βασανίσω.Μη στέκεσαι,έλα μέσα.
Γ: Ακούω φωνές;Δεν είμαστε μόνοι;
Α: Εεεμ...όχι ακριβώς...
Εκείνη την ώρα πάγωσα.Τι μπορεί να μου είχε ετοιμάσει αναρωτήθηκα;Να κάνει κάτι μπροστά σε κόσμο;Υποτίθεται θα έκανα ότι μου πεί μόνο και μόνο για να γλιτώσω από κάποια διαρροή του μυστικού μου.Όπως και να έχει,ότι και να ήταν,ήταν αργά πια για να το αποφύγω.Μπαίνω στο σαλόνι και τι να δώ;Τη Ζωή και την Όλγα,δύο πολύ καλές της φίλες.
Α: Γιάννη,ήρθαν και τα κορίτσια σήμερα να κάτσουμε όλοι μαζί παρέα,δε σε πειράζει ε; (με ένα αινιγματικό ύφος)
Γ: Εμένα,τι να με πειράξει;Χαλαρά για καμιά ταινιούλα δε μαζευτήκαμε; (είπα προσπαθόντας να μη δείξω τη νευρικότητά μου)
Α: Ναι,ναι,για...ταινία εννοείται χαχαχα.
Το όλο στυλάκι της με έκανε να καταλάβω πως δεν κάλεσε τα κορίτσια απλά για ταινία,κάτι που μου επιβεβαίωσε σχεδόν αμέσως η Αθηνά με τα λεγόμενα τής.
Α: Κορίτσια μη ντρέπεστε,βγάλτε τα παπούτσια σας,μια παρέα είμαστε.
Ζ: Εμένα τα δικά μου μυρίζουν λίγο γιατί πήγα για περπάτημα πριν και δεν πρόλαβα να κάνω μπάνιο.
Α: Ε σιγά μωρέ,δεν παρεξηγούμε εμείς,έτσι Γιάννη;
Γ: Ο-ο-όχι φυσικά (είπα με ένα φούλ νευρικό τρόπο)
Έτσι και έκαναν.Τα πόδια της μιας ήταν πιο καύλα από της άλλης,τι να πρωτοδιαλέξεις.Προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να συγκρατηθώ να μην κοιτάξω και καρφωθώ,δεν ήθελα να διαρρεύσει και σε άλλον το μυστικό μου.Δυστύχως,όση προσπάθεια και αν έκανα η Αθηνά είχε άλλα σχέδια στο μυαλό της.
Α: Κορίτσια να ξέρετε,ο Γιάννης κάνει καταπληκτικό μασάζ στα πόδια.
Ζ: Α ναι;Πώπω,θα ήθελα πολύ ένα τώρα μετά από τόσο περπάτημα.
Ο: Και εγώ και εγώ! (πετάχτηκε και η Όλγα)
Α: Έλα Γιάννη,τα άκουσες τα κορίτσια.Ασε τις ντροπές και ξεκίνα χαχαχα.
Με αρκετό δισταγμό ξεκίνησα να τους κάνω μασάζ.Ένιωθα πως ήμουν στον παράδεισο,το παντελόνι μου ήδη είχε αρχίσει να φουσκώνει,με το ζόρι έκρυψα την καύλα μου.Τα κορίτσια φαίνονταν πολύ ικανοποιημένα από όσα τους έκανα αλλά προφανώς η νύχτα θα ήταν μεγάλη.
Α: Βλέπω κορίτσια ότι τα πόδια σας είναι λιγάκι σκονισμένα ε;
Ζ: Ε να ξέρεις μωρέ,καλό καιρό έχει,περπατάμε πιο πολύ ξυπόλιτες τώρα χαχαχα
Ο: Ισχύει αυτό,ελπίζω Γιάννη να μην έχεις θέμα;
Γ: Ούτε που το πρόσεξα,μη σας ανησυχεί (είπα και συνέχισα να τρίβω τις πατούσες τους)
Α: Ναι αλλά τώρα είστε σπίτι μου,δε μπορώ να σας αφήσω με βρώμικες πατουσίτσες... (είπε και μου έκλεισε το μάτι με "τρόπο")
Και έτσι όπως έτριβα τις πατούσες της Ζωής,η Αθηνά σπρώχνει ξαφνικά το κεφάλι μου και το κολλάει στις πατούσες της Ζωής.
Ζ: Αθηνά,τι του κάνεις του παιδιού;Είναι βρώμικες οι πατούσες μου.
Α: Δεν έχει τέτοια κολλήματα ο Γιάννης,ίσα ίσα του αρέσει.
Ζ: Τι εννοείς;Έχει φετίχ με τις πατούσες;
Α: Α δε ξέρω,να σου πεί ο Γιάννης χαχαχα.
Συνέχισε να κρατάει το πρόσωπο μου κολλημένο στις ελαφρώς βρώμικες πατουσίτσες της Ζωής οπότε δε μπορούσα να βγάλω μιλιά.Δε μπορώ να πιστέψω ότι το επί χρόνια μυστικό μου είχε αποκαλυφθεί πλέον και σε άλλα 2 άτομα.Μετά από λίγο με άφησε να πάρω ανάσα.
Ζ: Γίαννη δε μας τα είχες πει αυτά χαχαχα.Κοίτα να δεις τι μαθαίνει κανείς.Και δε μου λες,όταν εννοείς φετίχ,τι άλλο κάνεις εκτός από μασάζ και να τις μυρίζεις;
Γ: Ε βασικά εγώ...
Α: ΜΑ ΝΑ ΤΙΣ ΓΛΕΙΦΕΙ ΒΑΣΙΚΑ ΧΑΧΑΧΑ (με διέκοψε η Αθηνά με ένα πολύ ειρωνικό-αυταρχικό ύφος)
Ζ: Πάρα πολύ ενδιαφέρον ακούγεται,δε μου έχουν ξαναγλείψει τα πόδια,θα ήταν μια ωραία εμπειρία,τι λες Όλγα;
Ο: Αμέ,θα νιώσουμε σαν βασίλισσες χαχαχα.Άσε που θα καθαρίσουν και οι πατούσες μας.
Α: Γιάννη τα άκουσες τα κορίτσια,ΞΕΚΙΝΑ.
Και έτσι ξεκίνησα,εναλλάξ Ζωή και Όλγα,υπό την επιτήρηση της Αθηνάς.Ζούσα ένα όνειρο και παράλληλα εφιάλτη.Όνειρο γιατί η συγκεκριμένη κατάσταση ήταν απωθημένο χρόνων και εφιάλτη γιατί δεν ήθελα να μαθευτεί παραέξω,με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ο: Για πες,είναι νόστιμες οι πατουσίτσες μας χαχαχα
Ζ: Σταμάτα βρε Όλγα,μην τον κάνεις περισσότερο σκουπίδι από όσο μπορεί να νιώθει ήδη χαχααχα.
Ο: Μη σταματάς να γλείφεις!Και ανάμεσα στα δαχτυλάκια ε;Εκεί είναι τα ωραία χαχαχα.
Τα κορίτσια όχι απλά απολάμβαναν την περιποιήση στα πόδια τους λες και ήταν σε πεντικιουράδικο αλλά είχαν μπει για τα καλά στο πετσί του ρόλου,εφαρμόζοντας το σχέδιο της Αθηνάς στο έπακρο,χωρίς μάλιστα να γνωρίζουν από πριν για το οτιδήποτε.Γελούσαν περιπαιχτικά μαζί μου,με διέταζαν,ότι ακριβώς είχε φανταστεί η Αθηνά.
Α: Βλέπω κορίτσια το απολαμβάνετε...
Ζ: Ναι,ναι!Μα πως και δεν το είχαμε κανονίσει νωρίτερα όλο αυτό.
Ο: Ισχύει,νομίζω πρέπει να το καθιερώσουμε.
Α: Πολύ καλή η ιδέα σου Όλγα,δε συμφωνείς Γιάννη; χαχαχαχα
Συμφώνησα,μπορούσα να κάνω και αλλίως;Με κράτουσαν 3 καύλες στο χέρι,δε μπορούσα να διαφωνήσω.Τότε πετάγεται η Αθηνά.
Α: Εντάξει κορίτσια,αρκετά για σήμερα και αύριο μέρα είναι χαχαχα.Να αφήσουμε και το Γιάννη να πάρει δυνάμεις,δε συμφωνείτε;
Ζ: Βεβαίως,πρέπει να του ήταν αρκετά δύσκολο να καθαρίσει τόσες βρώμικες πατούσες χαχαχα.
Ο: Αν και δε ξέρω βέβαια πόσο τον χάλασε χαχαχα.
Α: Τέλεια,αύριο πάλι εδώ την ίδια ώρα για τη συνέχεια.
Τα κορίτσια έβαλαν τα παπούτσια τους και έφυγαν,κοιτώντας με με ένα ύφος σαν να μου λένε "είσαι το πουτανάκι μας πλέον,δεν έχεις δεί τίποτα ακόμα".Ετοιμάστηκα και εγώ μετά από λίγο,μη μπορώντας να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί.Είμαι στην πόρτα και ακούω την Αθηνά να μου λέει.
Α: Σήμερα ήμουν καλή,δεν μπήκα στο παιχνίδι,δεν υπόσχομαι το ίδιο και για αύριο χαχαχα...Αύριο την ίδια ώρα ε;Μη χαθείς,ακόμα σε κρατάω στο χέρι και πλέον δεν είμαι η μόνη.Καλό βράδυ σκλαβούλη εεε κολλητούλη χαχαχα.
Συνεχίζεται...
