Oti istoreies vazo einai fantasiosis kai oxi dikes mou alla apo ena palio site pou eixame! to feetgr sto geocities pou kapios isos na to thimate opos o FFM ! Oi istories einai diaforon paidiwn pou mas tis eixan steili kai tis eixame anevasi sto site kai den thimame pia einai kathenos! An dei kapios tin Istoria kai einai dikia tou i den thelei na yparxei parakalo na eidopoiisete kapion moderator na tin svisei!
ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΘΛΗΤΡΙΑ
Πέμπτη, 22-Δεκεμβρίου-2000
Είχαν περάσει μήνες από την πρώτη φόρά που πρόσεξα τα όμορφα αθλητικά πέλματα της Δήμητρας. Μόλις είχα πατήσει τα 13 και ο πόθος για τα γυναικεία πόδια, τις πατούσες και τα δάκτυλα είχε αρχίσει να κυριαρχεί ανάμεσα στις εικόνες που έκαναν το έφηβο πέος μου να κοκκαλώνει και να υγραίνεται. Η 14χρονη Δήμητρα, μελαχροινή και αθλητική - ότι πρέπει για να λάβει εξέχουσα θέση στη λίστα των φαντασιώσεών μου - ήταν η κόρη ενός συνέτερου του πατέρα μου και είχα την τύχη να την συναντώ συχνά, ίσως και δυο με τρεις φορές την εβδομάδα, αφού τα σπίτια μας, ήταν σε διπλανά τετράγωνα. Η έλξη που ένιωθα για τη Δήμητρα δεν μπορούσε να κρυφτεί. Και φυσικά, η μελαχροινή κουκλίτσα με τα καλογυμνασμένα πόδια το είχε "πιάσει" και έδειχνε κολακευμένη.
Την κ... μου για αυτήν την πολλαπλασίαζε ένα και μόνο πράγμα: Η αδυναμία της Δήμητρας να κυκλοφορεί στο σπίτι της, αλλά και στο σπίτι μου, όποτε ερχόταν με τους δικούς της, εντελώς ξυπόλητη! Όπως καταλαβαίνετε, είχα για αρκετές ώρες την εβδομάδα την ευκαιρία να βλέπω και να μυρίζω από μακριά τα γυμνά της πόδια, παίζοντας μαζί της διάφορά παιχνίδια. Κάποιες φορές, δεν είχα αντισταθεί στον πειρασμό να τα αγγίξω διακριτικά, στην πατούσα ή στα δάκτυλα, είτε χρησιμοποιώντας διάφορα προσχήματα, είτε δήθεν αδιάφορα... Ωστόσο, παρ' ότι είχα τα γυμνά πόδια της Δήμητρας για πολλές ώρες κοντά μου, το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσα να τα απολαύσω, όπως ήθελα και όπως φανταζόμουνα. Πάντα, έπρεπε να φτάνω μέχρι ενός σημείου. Δεν ήθελα με τίποτα να δημιουργήσω μια παρεξήγηση ανάμεσα στις οικογένειές μας. Όμως, τελικά, δεν χρειάστηκε να προσπαθήσω πολύ, γιατί το πράγμα ήρθε μόνο του!...
Ήταν ένα σούρουπο Δευτέρας και εγώ είχα περάσει με τον πατέρα μου από το σπίτι της, για κάποια δουλειά του. Μόλις έφτασα, έμαθα πως "η Δήμητρα ήταν στην προπόνηση - ήταν αθλήτρια του χαντ μπωλ, στην ομάδα της πόλης μας - αλλά η μητέρα της με διαβεβαίωσε πως "όπου να 'ναι θα 'ρθει". Πράγματι, μετά από ένα τέταρτο, η Δήμητρα μπήκε στο σπίτι, φορώντας φόρμες και φορτωμένη με έναν αθλητικό σάκο. Χαιρέτησε τους γονείς μας και μόλις με είδε, έσκασε χαμόγελο και χωρίς να μου πεί τίποτα, μου έκανε νεύμα να την ακολουθήσω στο δωμάτιό της, όπου πάντα καθόμασταν... Η αλήθεια είναι ότι τρελάθηκα από τη χαρά μου, γιατί φαντάστηκα αμέσως πως το πρώτο πράγμα που θα κάνει, θα είναι να βγάλει τα αθλητικά παπούτσια της και τις ιδρωμένες κάλτσες, για να μείνει ξυπόλητη - όπως της άρεσε. Πράγματι, η Δήμητρα κάθισε στο κρεβάτι της και έσκυψε μπροστά για να βγάλει τα παπούτσια της. Εγώ, αμέσως, έτρεξα να καθίσω δίπλα της. Ενώ είχαμε αρχίσει να λέμε "τα νέα μας" - π.χ. πως πήγε η προπόνηση κλπ. - η μελαχροινή αθλήτρια είχε ήδη βγάλει και τις κάλτσες της. Η μυρωδιά από τα ιδρωμένα, αλλά καθαρά πόδια της, με έκανε να κ.... αυτόματα.
Όταν, στη συνέχεια, την είδα να "παίζει" τα δάκτυλα των ποδιών της και να κάνει γκριμάτσες, ανατρίχιασα από ηδονή. Μου ήρθε να πέσω στα γόνατα και να αρχίσω να τα γλείφω και να τα τρίβω στο σώμα μου και στο πρόσωπό μου. Τότε, άρπαξα την ευκαιρία. "Τι έχεις, ρε, και κάνεις γκριμάτσες; Σε πονάει το πόδι σου;" τη ρώτησα δήθεν περιπαιχτικά και συμπλήρωσα: "Το χάντ μπολ παίζεται με τα χέρια"! Έσκασε στα γέλια και με χτύπησε με το χέρι της. Ο ερρεθισμός μου είχε φτάσει στο μάξιμουμ. "Σήμερα έπαθα τρεις φορές κράμπα, στην προπόνηση" μου είπε και εγώ αμέσως, τρελλός από ένταση, την ρώτησα να μου πει σε ποιο σημείο. "Στις πατούσες. Ξέρεις πως πονάει; Ακόμα δεν μου έχει περάσει. Πονάει λες και σου μπήγουν καρφιά"... Είχα χάσει σχεδόν τη λαλιά μου, αλλά έβλεπα την μπάλα να κυλάει μπροστά σε κενή εστία. Έπρεπε να την σπρώξω μέσα, ακόμα και με τον πιο γελοίο τρόπο. Δεν θα έφτανα ξανά ποτέ τόσο κοντά στο στόχο. Πήρα την απόφαση, ενώ η Δήμητρα συνέχιζε να παίζει τα δάκτυλα των ποδιών της, προσπαθώντας να τα χαλαρώσει και να διώξει τον πόνο. Η μυρωδιά τους είχε πλημμυρίσει το δωμάτιο και με είχε μεθύσει. Δεν κόλωσα. "Θέλεις να στα τρίψω, να σου κάνω μασάζ; Δεν έχω πρόβλημα..." της είπα όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα. Η απάντησή της με έστειλε στον έβδομο ουρανό της ηδονής: "Μα, δεν σιχαίνεσαι; Είναι βρώμικα. Είναι ιδρωμένα...". Είχα κοντρολάρει τη μπάλα και ετοιμαζόμουν να τη σπρώξω στα δίχτυα. Και το έκανα. "Έλα ρε! Θα πλύνω τα χέρια μου μετά. Δεν πιστεύω να μην φύγει η βρώμα" της είπα γελώντας και το επόμενο δευτερόλεπτό τα ιδρωμένα και ταλαιπωρημένα πόδια της Δήμητρας είχαν βρεθεί πάνω στα μπούτια μου και σε απόσταση αναπνοής από το καβάλο μου. Φορούσα ένα τζην, αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα εκείνη τη στιγμή. Ένιωθα γυμνός.
Τα πόδια της Δήμητρας ήταν ζεστά. Χωρίς να χάσω χρόνο, άρχισα να τα τρίβω με δύναμη, στις πατούσες, στα δάκτυλα, στις φτέρνες, στην καμάρα, παντού. Τα χέρια μου γλυστρούσαν πάνω στα ιδρωμένα πέλματα της Δήμητρας, που τώρα μόρφαζε με ικανοποίηση. Ήταν λες και μου έκανε κανονικό footjob. Εγώ έλιωνα από ηδονή και εκείνη αναστέναζε και έκανε γκριμάτσες ικανοποίησης και ανακούφισης. Κόντευα να εκραγώ. Φαίνεται, όμως, ότι και η μελαχροινή αθλήτρια το απολάμβανε, ανεξάρτητα από τις... κράμπες της. Πρέπει να είχε ερεθιστεί, αφού από την πατούσα και το πόδι περνούν πολλά νεύρα... Είχα φέρει τις φτέρνες και τα πέλματά της πάνω στον καβάλο μου. Τα ένιωθα να τρίβονται ζεστά πάνω μου και κόντευα να εκραγώ. Η μυρωδιά των ιδρωμένων ποδιών με είχε τρελλάνει. Τώρα, το πρόσωπό μου απείχε δέκα, το πολύ είκοσι εκατοστά από το μεγάλο της δάκτυλο, με το σύρριζα κομμένο νύχι. Το μασάζ στα πέλματα της Δήμητρας ήταν πια ερωτικό: Τα χάιδευα, τα ζουλούσα, τα έτριβα αργά, αλλά δυνατά, έκανα μασάζ στα δάκτυλά της. Τα χέρια μου είχαν πάρει φωτιά και η Δήμητρα συνέχιζε να αναστενάζει. Δεν μιλούσε κανένας από τους δυό μας. Ούτε κοιταζόμασταν στα μάτια. Δεν ήταν τυχαίο... Σε δύο περίπου λεπτά και αφού η απόλαυση ήταν απίστευτη, έφτασα στο απροχώρητο. Την ώρα της έκρηξης, τα πόδια της Δήμητρας είχαν κολλήσει πάνω στο καβάλο μου και τρίβονταν με μανία, καθοδηγούμενα από τα χέρια μου, ενώ η μυρωδιά τους με ζάλιζε. Δεν ξέρω πως κρατήθηκα να μην τιναχτώ ή να μην βογγήξω. Έφτασα στον ουρανό με τα χέρια μου να έχουν γίνει ένα με τα ζεστά και ιδρρωμένα γυμνά πόδια της. Ναι... Αφού πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα και βεβαιώθηκα πως ήμουν σε θέση να ανοίξω το στόμα μου και να μιλήσω, τη ρώτησα χαλαρά: "Εντάξει"; "Ευχαριστώ ρε" μου απάντησε χαμογελαστή.
Έτρεξα στο μπάνιο και έκλεισα την πόρτα, για πλύνω δήθεν τα χέρια μου. Μύρισα τις παλάμες μου. Είχαν ποτίσει από το άρωμα των ποδιών της. Πλήθυκα γρήγορα και αφού σκούπισα τη λάβα που είχε βγει από μέσα μου, γύρισα στο δωμάτιο. Φυσικά, μετά από δύο μέρες, την περίμενα σπίτι της, μετά την προπόνηση. Οι κράμπες επέμεναν κι εκείνη τη φορά - και κράτησαν περίπου ένα μήνα. Ένα μήνα που κυριολεκτικά τον έζησα περιμένοντας να γυρίσει η Δήμητρα από την προπόνηση. Το σκηνικό ήταν πάντα το ίδιο. Μασάζ, ηδονή. Οργασμός. Κάποτε, οι κράμπες πέρασαν. Μετά, πέρασαν και τα χρόνια. Την Δήμητρα την έχασα, άλλαξε συνοικία και παρέες. Δεν ήταν πια εύκολο να την βλέπω καθημερινά. Όμως, τέτοιο footjob, τόσο αυθεντικό και αυθόρμητο, δεν το ξαναέζησα ποτέ...
