Ήθελα εδώ και μέρες να γράψω κάτι αλλά δεν το έκανα αφενός επειδή είχαμε ανοίξει αρκετά θέματα αφετέρου επειδή κάπου χάναμε το "ποιο είναι το θέμα". Το τελευταίο, τελικώς, μάλλον είναι η ανταλλαγή απόψεων και μια και έγινε η πάσα, μπάινω κι εγώ σε αυτό που ήθελα να γράψω και είναι οι χωρισμένες στα 40 : η δική μου παρατήρηση είναι ότι οι γκόμενες - χαμένες στο πλήθος των επιλογών αλλά με ελάχιστα ποιοτικά κριτήρια - παντρεύονται αυτόν που τους υποδεικνύουν τα κριτήρια της μάνας τους, τους βγαίνει συνήθως μαλάκας (σπανίως "απλώς υπάρχει κακή χημεία") και χωρίζουν, με αρκετά προβλήματα μάλιστα.
Τι έχω παρατηρήσει για το μετά :
- η κυρία ωριμάζει, μέσα από αυτή τη διαδικασία, πολυ περισσότερο από τον κύριο. Διαμορφώνει χαρακτήρα και πορεύεται πλέον ως κάτι αυτόνομο, μακριά από τα παλαιά κριτήρια (της μαμάς, της κοινωνίας κλπ.). Όποιος τη γνωρίσει από κει και πέρα έχει να κάνει πολύ συχνά με έναν άνθρωπο συνειδητοποιημένο, που δε ζητάει πολλά και αποτελεί καλό σύντροφο.
- το "πρόβλημα" (ίσως και εκτός εισαγωγικών) είναι ότι δεν είναι μόνες - έχουν πια και παιδί(-ά). Που αποτελεί (όπως και πρέπει) την προτεραιότητά τους. Δευτερευον πρόβλημα ότι ο μαλάκας έχει μείνει περισσότερο ανώριμος και μισογύνης από πριν, τα ρίχνει όλα στις καριόλες (γενικά και αόριστα) και σπανίως πληρώνει τη διατροφή. Ενίοτε σηκώνει και χέρι. Ζει ο ίδιος στα σκατά και λερώνει και την πρώην, η οποία τον έχει ξεπεράσει και ζει πιο ποιοτικά. Λες και δεν έχει δικαίωμα να ζήσει μακριά του.
Όλα αυτά δεν είναι ο κανόνας, όμως η πλειοψηφία των χωρισμένων γυναικών (που έχω γνωρίσει εγώ) προσφέρει τέτοια παραδείγματα και όχι αυτά που αναφέρθηκαν από προλαλήσαντες. Νομίζω ότι αποτελούν καλές περιπτώσεις για σχέση, σε πολλά επίπεδα. Το πρόβλημα είναι αν κάποιος δεν έχει παντρευτεί και θέλει να το κάνει για να δημιουργήσει οικογένεια. Όχι ότι δε γίνεται, απλώς μαζί τους θα είναι λίγο πιο δύσκολο επειδή δεν είναι ακριβώς ελεύθερες.
Να ρωτήσω και κάτι ακόμα και όποιος θέλει απαντά. Ρωτάω για να σας δείξω κάτι το οποίο με έχει απασχολήσει και με απασχολεί ακόμα. Και αν οι 90 γυναίκες στις 100 είναι άσχημες, βρωμιάρες, σκατόψυχες ... κανονικά εμάς τι μας πειράζει ; Πρέπει να τις πάρουμε όλες ή να εστιάσουμε πώς θα προσελκύσουμε τις υπόλοιπες 10, που θεωρητικά θα μπορούσαν να μας προσφέρουν συντροφικότητα κλπ. ;
