ΚΛΩΤΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ
Τετάρτη, 26-Ιουλίου-2000
Έχω ήδη γράψει για δύο κλωτσιές που έφαγα (μία στη μούρη και μία στα πλευρά) από την ξαδέρφη μου. Εκείνη τη φορά η ξαδέρφη μου ήταν ξυπόλυτη και θυμάμαι ότι τότε είχα σκεφτεί τι θα είχα πάθει και πόσο περισσότερο θα είχα πονέσει αν φόραγε παπούτσια. Για μια στιγμή σκέφτηκα να της πω να βάλει τα παπούτσια της και να ξαναπαίξουμε το παιχνίδι. Αλλά παρόλο που το ήθελα πάρα πολύ και σχεδόν ήμουν έτοιμος να της πω, ειλικρινά σας λέω ότι κόλωσα, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί πραγματικά φοβήθηκα. Όπως είχε φανεί, η ξαδερφή μου δεν είχε κανένα πρόβλημα στο να με κλωτσήσει και στα αλήθεια σας λέω ότι μετά την δεύτερη κλωτσιά (στη μούρη μου), έμεινα με την εντύπωση ότι της άρεσε κιόλας, αφού κοιτώντας την μετά που σηκώθηκα από το πάτωμα, είδα στο πρόσωπό της ένα ελαφρύ χαμόγελο και ένα αίσθημα ικανοποίησης. Αν έκανε το ίδιο φορώντας και τα παπούτσια της τι μπορούσε να γίνει; Πραγματικά φοβήθηκα ένα τέτοιο ενδεχόμενο και κόλωσα αφού σκέφτηκα διάφορα πράγματα, μέχρι και τη λιποθυμία (ναι, μιλάω απόλυτα ειλικρινά) υπολόγισα. Αφού μετά από λίγη ώρα έφυγα από το σπίτι (δεν μπορούσα να καθήσω άλλο, καταλαβαίνετε γιατί), η σκέψη του να φάω μια κλωτσιά στα μούτρα από την ξαδέρφη μου, φορώντας αυτή παπούτσια, γινόταν ακόμα πιο έντονη. Πάρ' όλ' αυτά από στιγμή σε στιγμή απέρριπτα τελείως την ιδέα, φοβούμενος μην σπάσω συν τοις άλλοις και τίποτα, μπορεί π.χ. τη μύτη ή κανά δόντι. Αυτό που με κόλωνε επίσης πολύ ήταν όχι μόνο αυτό καθεαυτό το σπάσιμο, αλλά και η ξεφτίλα που θα περνούσα, καθώς σίγουρα θα μαθαινόταν ότι αυτό οφείλεται σε κλωτσιά της ξαδέρφης μου. Τι μπορούσα λοιπόν να κάνω προκειμένου και την κλωτσιά να φάω, αλλά και να μην πάθω και τίποτα σοβαρό; Τελικά μετά από μέρες το (σατανικό;) μυαλό μου βρήκε επιτέλους κάτι. Για να μην πάθω κάτι, σκέφτηκα, θα πρέπει η ταχύτητα με την οποία θα έρθει ο πάτος του παπουτσιού της (απέρριπτα κάθε άλλο είδος κλωτσιάς) στη μούρη μου, να μην είναι πολύ μεγάλη, αλλά ταυτόχρονα δεν ήθελα να είναι και πολύ μικρή. Με άλλα λόγια αυτό που γουστάριζα ήταν να πονέσω πολύ χωρίς να πάθω ζημιά. Αλλά πώς μπορούσε να γίνει αυτό; Όσο και αν η ερώτηση φαινόταν δύσκολη, βρήκα τελικά τη λύση. Βρισκόμουν σε έκσταση και έφυγα αμέσως για το σπίτι της. Δυστυχώς όμως δεν γινόταν να κάνω τίποτα, αφού δεν ήταν μόνη στο σπίτι. Μέχρι να τα καταφέρω πρέπει να πέρασε πάνω από μήνας, οπότε καταλαβαίνετε πόσο περισσότερο όταν ήρθε αυτή η στιγμή ήμουν ερεθισμένος. Ως συνήθως της είπα να παίξουμε κανένα παιχνίδι. Αυτή βαριόταν και θυμάμαι ότι παρόλο που έφερνε αντίρρηση, εγώ επέμενα γιατί η ευκαιρία ήταν μοναδική. Ήταν περίπου θυμάμαι 12 το μεσημέρι, ημέρα μάλλον Σάββατο και δεν ήταν κανένας άλλος στο σπίτι, ενώ και η ξαδέρφη μου μόλις είχε επιστρέψει από κάπου έξω. Αποκλείεται σκεφτόμαν να χάσω αυτή την ευκαιρία. Με τα πολλά κατάφερα επιτέλους να την πείσω (μάλλον βαρέθηκε να με ακούει να την παρακαλάω), και τελικά το παιχνίδι άρχισε. Φορώντας αυτή τα παπούτσια της, κάτι μαύρε μπότες χωρίς τακούνι, της λέω να ξαπλώσει στο κρεβάτι. Αυτή χωρίς κανένα δισταγμό ξάπλωσε αμέσως στο κρεβάτι. Τότε εγώ πήγα και κάθησα, που αλλού βέβαια, στην άκρη του κρεβατιού και δίπλα στα πόδια της. Πιάνοντας της το δεξί πόδι από την μπότα, το σήκωσα ψηλά στον αέρα και σχεδόν δίπλα στο μούρη μου. Αυτή δεν έκανε καμία απολύτως κίνηση να τραβήξει το πόδι της, αφήνοντας το εκεί δίπλα στο πρόσωπό μου, παρά μόνο περίμενε να της εξηγήσω τι θα κάναμε. Γυρίζοντας λίγο το σώμα μου προς την πλευρά της, έτσι ώστε να είμαι σχεδόν κάθετα με αυτή, και φυσικά με τα πόδια της, πιάνω το πόδι της και με το άλλο μου χέρι. Τότε σπρώχνω το πόδι της και με τα δύο μου χέρια προς τα πίσω και το κρατούσα εκεί. Εκείνη τη στιγμή της λέω: 'θα προσπαθήσεις να φέρεις το πόδι σου εκεί που ήταν χωρίς να κουνήσεις τίποτα άλλο εκτός από αυτό'. Της έλεγα ουσιαστικά δηλαδή να σπρώξει τα χέρια μου προς τα πίσω και να προσπαθήσει να τεντώσει το πόδι της, φέρνοντάς το και πάλι εκεί που ήταν αρχικά που το κρατούσα όρθιο. Εκείνη τη στιγμή σκύβω και το κεφάλι προς τα χέρια μου, και τα πόδι της φυσικά (διατηρούσα όμως μια απόσταση, θα δείτε παρακάτω γιατί), και δίνω το σύνθημα: "Πάμε". Αμέσως μόλις έδωσα το σύνθημα, ένιωσα τα χέρια μου και συνεπώς και όλο το σώμα μου από τη μέση και πάνω (αφού ήμουν σκυφτός και καθόμουν) να αρχίζουν να κινούντια προς τα πίσω. Η ξαδέρφη μου, παρόλο που εγώ έβαζα δύναμη, μετακινούσε το πόδι της σχετικά εύκολα προς τα εμπρός. Αναγκάστηκα να βάλω τότε σχεδόν όλη μου τη δύναμη για να κοντράρω την κίνηση του ποδιού της. Παρόλα αυτά δεν μπορούσα με τίποτα να το σταματήσω τελείως. Κινιόταν αργά προς τα εμπρός αλλά σταθερά. Και τότε κάποια στιγμή αποφάσισα ότι έφτασε η μεγάλη ώρα. Εντελώς απότομα, και ενώ το πρόσωπο μου ακόμα είχε μια κάποια μικρή απόσταση από τον πάτο του παπουτσιού της, άφησα τελείως και τα δυό μου χέρια από το πόδι της, με μια κίνηση που έδειχνε ότι αυτά γλίστρησαν. Όλοι καταλαβαίνετε τι έγινε στη συνέχεια. Το πόδι της ήρθε με ταχύτητα προς τα εμπρός, ανεκτή όμως, και ο πάτος της μπότας της ήρθε σε δυνατή επαφή με το πρόσωπό μου. Η κλωτσιά ήταν δυνατή, δυνατότερη μπορώ να πω από αυτή που είχα φάει όταν ήταν ξυπόλυτη, παρόλο που είχε μικρότερη ορμή. Ο πόνος που ένιωσα στο πρόσωπο μου ήταν μεγαλύτερος, αρκετά μεγαλύτερος από την άλλη φορά. Περιττό βέβαια να σας πω ότι πετάχτηκα προς τα πίσω (δεν έπεσα βέβαια τώρα από το κρεβάτι καθώς το σώμα είχε άλλη αρχική στάση) και ότι όλο, μα όλο το πρόσωπό μου, από την άκρη του σαγονιού μέχρι το μέτωπο πάνω-πάνω, είχε ένα έντονο αίσθημα πόνου και ένα έντονο αίσθημα καψίματος. Είχα την αίσθηση ότι είχα γίνει κατακόκκινος και πιθανόν ότι ορισμένα σημεία του πάτου του παπουτσιού της να φαίνονταν πάνω στη μούρη μου. Χωρίς να το θέλω τα μάτια μου είχαν δακρύσει από τον πόνο και κυρίως από τον πόνο της μύτης μου, την οποία οποία την ένιωθα λες και είχε πρηστεί. Κοίταξα την ξαδέρφη μου και είχε θυμάμαι ένα τελείως ψυχρό βλέμμα. Ενώ ήταν φανερότατο ότι εγώ πονούσα πάρα πολύ, δεν έκανε καν τον κόπο να με ρωτήσει. Με κοιτούσε με ένα τρόπο σαν να έλεγε από μέσα της 'καλά να πάθεις που ήθελες να παίξουμε'. Το ύφος της με άναβε περισσότερο. Προσπαθώντας λίγο να συνέλθω από τον πόνο και χωρίς ούτε εγώ ούτε αυτή να πει τίποτα, πιάνω ξανά το πόδι της και λέω ότι πρέπει να ξαναπαίξουμε, γιατί κανένας δεν κέρδισε αφού μου γλίστρησαν τα χέρια. Αυτή με το ίδιο ύφος,τελείως απαθέστατο και ψυχρό, δεν έκανε καμία κίνηση που να έδειχνε αντίρρηση. Η όλη διαδικασία επαναλήφθηκε παρόμοια και όταν για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα λεπτά έφαγα και άλλη κλωτσιά στο πρόσωπο, σας λέω ότι τα είδα όλα. Ο δεύτερος πόνος ήταν τόσο μεγαλύτερος από τον πρώτο, που αναγκάστηκα να παραδεχτώ μπροστά της ότι μου είχε προκαλέσει αφόρηρο πόνο, πιάνοντας τη μούρη μου και με τα δυο μου χέρια και βγάζοντας μικρές κραυγές πόνου (ίσα που τις άκουγα και εγώ ο ίδιος). Από ότι θυμάμαι, ο πόνος αυτός που ένιωσα τότε είναι ΣΙΓΟΥΡΑ ο μεγαλύτερος που ποτέ έχω ποτέ νιώσει στο πρόσωπο και ένας από τους μεγαλύτερους γενικά στη ζωή μου. Φανταστήτε να μην είχα ακολουθήσει αυτή τη διαδικασία, αλλά κάποια άλλη, ίδια π.χ. με τη άλλη φορά (Αληθινή ιστορία). Καταλαβαίνοντας το μέγεθος του πόνου που πέρασα, είμαι βέβαιος ότι αν η ξαδέρφη μου με έχει κλωτσήσει από μόνη της με δύναμη, θα είχα 100% λιποθυμήσει. Τελειώνοντας και αυτή την αληθινότατη ιστορία θυμάμαι επίσης που μετά από λίγο τη ρώτησα αν θέλει να ξαναπαίξουμε (για να κρατήσω τα προσχήματα και μη υποψιαστεί ότι όλα αυτά τα έκανα πιθανόν για να φάω κλωτσιά από το πόδι της). Αν μου έλεγε ναι, απλώς τότε δεν θα άφηνα το πόδι της να "γλιστρήσει" από τα χέρια μου, καθώς δεν ήθελα αλλά και δεν άντεχα τρίτη κλωτσιά. Τότε αυτή με ένα ύφος υπεροψίας και απόλυτης αδιαφορίας (ούτε πάλι μου ζήτησε συγνώμη, έστω και αν δεν έφταιγε, αλλά ούτε καν με ρώτησε αν πονάω), μου απάντησε: "Όχι γιατί αν ξαναπαίξουμε θα σου σπάσω τα μούτρα". Τα λόγια της με αποστόμωσαν αλλά και με κ... περισσότερο. Δεν ήξερα τι να πω, παρά μόνο κοίταξα αμήχανα κάτω. Τελικά της λέω ότι εντάξει, αφού δεν θέλει τι να κάτσω να κάνω και έφυγα. Όταν πήγα σπίτι μου κοιτάχτηκα αμέσως στο καθρέφτη του μπάνιου, και η μούρη είχε ακόμα ελαφρά σημάδια από τις κλωτσιές. Δεν μπόρεσα να κρατηθώ ούτε δευτερόλεπτο (καταλαβαίνετε).
- true-life -
