ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΟΥ
Κυριακή, 5-Νοεμβρίου-2000
Γύρω στα 11 με 12 χρόνια πριν (ήμουν 12-13 ετών), είχα μια καλή εμπειρία με της θείας μου τα πόδια. Η θεία μου αυτή ήταν τότε 25 χρονών και φορούσε 42 νούμερο παπούτσι. Τότε, όπως και κάποιες ελάχιστες φορές ακόμη και τώρα είχα μυρίσει κάποια παπούτσια της και μπορώ να πω σίγουρα ότι ήταν τα παπούτσια με την πιο έντονη μυρωδιά απ' όσα είχα μυρίσει όχι μόνο ως τότε, αλλά ακόμη και μέχρι σήμερα.
Εκείνη τη φορά, η οποία ήταν η πρώτη που το πρόσωπό μου ήρθε πολύ κοντά με τα πόδια της, είμαστε πολλά άτομα συγγενείς μαζεμένοι στο σπίτι μιας άλλης θείας μου. Η θεία μου ήταν ξαπλωμένη σε ένα καναπέ στο σαλόνι και συζητούσε με τους άλλους. Εγώ είχα από ώρα προσέξει τα πόδια της πάνω στον καναπέ (δεν φορούσε παπούτσια αλλά καλσόν, κάτι που με ερέθιζε πιο πολύ) και σκεφτόμουν τι να κάνω για να πλησιάσω. Το να κάτσω δίπλα τους δεν μπορούσα, γιατί πρώτον δεν υπήρχε καθόλου χώρος αλλά και δεύτερον κόλωνα. Έτσι το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν απλώς να κοιτάω από κάπως σχετικά μακριά, πράγμα βέβαια που ελάχιστα με ικανοποιούσε. Σε μια στιγμή όμως βρήκα μια ευκαιρία. Η θεία μου σηκώθηκε από τον καναπέ και πήγε στην κουζίνα. Τότε σε λίγο εγώ πήγα και ξάπλωσα στον καναπέ, βάζοντας τη μούρη μου εκεί που ήταν πριν τα πόδια της. Η θαυμάσια μυρωδιά των ποδιών της είχε μείνει πάνω στον καναπέ. Μπορώ να πω ότι μύριζε τόσο καλά που ήταν σαν να μυρίζα απευθείας τα πόδια της. Βέβαια ξαπλώνοντας στον καναπέ δεν περιοριζόμουν μόνο στο να μυρίσω τον καναπέ. Ήλπιζα όταν και αν η θεία μου θα γύριζε από την κουζίνα, να ξαναξαπλώνε στον καναπέ όπως ήταν ξαπλωμένη πριν, γι' αυτό και εγώ είχα ξαπλώσει μπρούμητα και είχα τα πόδια μου αρκετά έξω από τον καναπέ ώστε να της έχω αφήσει αρκετό χώρο. Ήμουν δηλαδή ξαπλωμένος στον καναπέ ουσιαστικά από την μέση και πάνω. Αν η θεία μου ξάπλωνε πάλι, τότε αναγκαστικά θα έβαζε τα πόδια της πάνω μου. Βέβαια είχα ελάχιστες όπως πίστευα ελπίδες να γίνει κάτι τέτοιο. Πρώτον μπορεί να καθόταν στην κουζίνα, οπότε εγώ θα περιορίζομουν να μυρίζω τον καναπέ, δεύτερον και να γύριζε μπορεί να μην ξάπλωνε και τρίτον μπορεί να με σήκωνε από τον καναπέ αν ήθελε με το ζόρι. (Παρεπιπτώντος εδώ σας αναφέρω ότι η θεία μου ήταν πολύ δυνατή. Εγώ τότε δεν ήμουν πάνω από 50 κιλά και 1,50 ύψος το πολύ, ενώ αυτή ήταν τότε γύρω στα 92-95 κιλά, αυτό το είχα ακούσει που το είχε πει στη μητέρα μου, χωρίς όμως να φαίνεται πολύ παχιά γιατί είχα συμμετρικά κατανεμημένο το βάρος και ήταν γύρω στο 1,73-1,75. Φανταστείτε λοιπόν τη διαφορά μεταξύ μας. Πολλές φορές θυμάμαι είχαμε βάλει χέρι και παρόλο που πάντα έβαζα όλη τη δύναμή μου δεν την είχα κερδίσει ούτε μια φορά. Οπότε καταλαβαίνετε ότι αν ήθελε να με σηκώσει από το κρεβάτι δεν υπήρχε ούτε μία στις χίλιες να παραμείνω ξαπλωμένος).
Σε λίγο επέστρεψε από την κουζίνα. Το πρώτο βήμα είχε γίνει. Μόλις με είδε ξαπλωμένο μου είπε:"Ρε συ, μου πήρες τη θέση μου". Αυθόρμητα και χωρίς εγώ να σκεφτώ της απαντάω "ε και τι έγινε". Τότε χωρίς αυτή να μου απαντήσει τίποτα, την βλέπω να κάθεται στον καναπέ, να τραβιέται προς τα πίσω, να σηκώνει τα πόδια της από το πάτωμα, και καθώς ακουμπούσε το κεφάλι της στο μαξιλάρι είδα τα πόδια της να έρχονται προς το μέρος μου και αμέσως ένιωσα ένα μεγάλο βάρος στην πλάτη μου. Τότε είδα τα πόδια της να βρίσκονται ελάχιστα εκατοστά από τη μούρη μου και η μυρωδιά ήταν πλέον ολοζώντανη. Εγώ όπως προείπα ήμουν μπρούμητα και είχα το κεφάλι μου γυρισμένο προς τα δεξιά, έτσι έβλεπα τα πόδια της δίπλα και λίγο πάνω από το βλέμμα μου, αφού αυτά ακουμπούσαν στον ώμο μου. Για να κρατήσω τα προσχήματα της λέω "έλα ρε θεία τι κάνεις τώρα" και αυτή μου λέει με ένα κάπως αυστηρό τόνο σαν να ήθελε να μου τονίσει ότι η θέση αυτή ήταν δική της, "τι σε πειράζω"; Εγώ απάντησα απλώς δείχνοντας ένα ύφος ψεύτικης βέβαια δυσφορίας "όχι, αλλά..". Πριν προλάβω όμως να τελειώσω καν αυτές τις δύο λέξεις αυτή με αγνόησε τελείως και άρχισε πάλι να κουβεντιάζει με τους άλλους. Αυτό με άναψε περισσότερο. Από τη μια ήμουν βέβαια ικανοποιημένος που τελικά είχα τα πόδια της κοντά στο πρόσωπό μου, αλλά από την άλλη μπορώ να πω ότι ντρεπόμουν και λίγο που όλοι οι άλλοι με έβλεπαν σε αυτή τη θέση με τα πόδια της θείας μου πάνω μου και τις πατούσες της σχεδόν να ακουμπάνε στο πρόσωπό μου. Αλλά η κ.... υπερίσχυσε της ντροπής και αυτό που άρχισε να με ενδιαφέρει σε λίγο, ήταν να ακουμπήσω τα πόδια της, με το πρόσωπό μου βέβαια. Η θέση όμως που ήταν το κεφάλι μου σε σχέση με αυτά, δυσκόλευε την επαφή και ιδιαίτερα μια μόνιμη επαφή, αφού αυτά βρίσκονταν σε κάπως μεγαλύτερο ύψος από το πρόσωπό μου. Αν έκανα μια απότομη κίνηση να κουνήσω το κεφάλι μου, τότε σίγουρα θα τα ακουμπούσα, αλλά εκτός βέβαια ότι θα ήταν για λίγο, αφού το κεφάλι μου δεν θα στηριζόταν στον καναπέ, από την άλλη παρ' όλη την κ... μου, κρατούσα και κάποιες αναστολές αφού στους άλλους αυτό θα χτυπούσε πολύ έντονα. Ακόμα και την αντίδραση της θείας μου όμως σε κάτι τέτοιο δεν θα ήξερα ποια θα είναι. Έτσι σκέφτηκα να κάνω μια πιο ομαλή κίνηση. Να γυρίσω ανάσκελα έτσι ώστε τα πόδια της να ακουμπάνε πλέον όχι στην πλάτη και οι πατούσες της να εξέχουν πάνω από τον ώμο μου, αλλά να βρίσκονται πάνω στο στήθος και να ακουμπούν έστω και ελάχιστα στο σαγόνι μου. Η οπτική αυτή γωνία θα ήταν εξάλλου τέλεια. Όμως υπολόγισα χωρίς το... βάρος. Έκανα προσπάθεια να γυρίσω το σώμα μου, αλλά ήταν αδύνατο. Ξαναέκανα αρκετές προσπάθειες αλλά το βάρος των ποδιών της μου απέτρεπε την κίνηση. Σκεφτείτε τη διαφορά των 40-45 κιλών. Αφού τελικά δεν γινόταν να γυρίσω παρέμεινα σε αυτή τη θέση για 20 περίπου λεπτά, μέχρι που η θεία μου σηκώθηκε, χωρίς δυστυχώς να τολμήσω να ακουμπήσω τα πόδια της, αλλά βλέποντάς τα και μυρίζοντάς τα από αρκετά καλή θέση.
- truelife -
