Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΝΕΡΆΙΔΑ ΜΕΡΟΣ Α
Η ιστορία μου είναι αληθινή και θα την εξιστορήσω ακριβώς όπως έχει γίνει χωρίς καμία υπερβολή . Μπορεί σε μερικούς να μην αρέσει αλλά στ αρχίδια μου.
Γεια σας, είμαι ο Στέφανος και ασχολούμαι γενικά με ερασιτεχνικές αισθησιακές φωτογραφίσεις . Τον Ιούλιο του 2008 είχα πάει ως συνήθως κάθε καλοκαίρι να μείνω για την καλοκαιρινή σεζόν στο εξοχικό μου στην Σαντορίνη . Χρειαζόμουν μία χαλάρωση μετά από μία κουραστική επαγγελματική περίοδο του χειμώνα.
Κάθε καλοκαίρι υπάρχει αυτό το κάτι που αξίζει να το θυμάμαι και να το έχω σαν μία όμορφη ανάμνηση. Αυτό όμως το καλοκαίρι όμως ίσως να είναι το πιο συναρπαστικό επεισόδιο στην σεξουαλική μου ζωή που δύσκολα να ξαναζήσω αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένος που το έχω ζήσει.
Μετά από μερικές μέρες που είχα πάει άρχισα να κάνω τα μπάνια μου και τα βράδια να ξενυχτάω στα μπαράκια και να γνωρίζω κατά διαστήματα γκόμενες συνήθως τουρίστριες και να διασκεδάζω ανέμελα ή ερωτικά η φιλικά. Μία ΄μέρα λοιπόν ξύπνησα μεσημέρι αφού πάλι είχα ξενυχτήσει , έφτιαξα το φραπεδάκι μου και κάθισα στο μπαλκόνι μου να καπνίσω το τσιγάρο μου και ν απολαύσω το καφεδάκι μου. Ξαφνικά βλέπω στο απέναντι σπίτι να υπάρχει κόσμος καθώς τόσες μέρες ήταν κλειστό. Χάρηκα κάπως διότι σκέφτηκα ότι θα έχω και γείτονες διότι η περιοχή μας είναι κάπως απόμακρη από κεντρικά σημεία της Σαντορίνης. Προσπάθησα να δω με διακριτικότητα ποια άτομα έχουν ενοικιάσει αλλά δεν μπορούσα να δω πολλά πράγματα διότι ακόμα τα παντζούρια ήταν κλειστά. Ξαφνικά βλέπω μία γυναίκα γύρω στα 60 να βγαίνει έξω και να πηγαίνει προς το αυτοκίνητο που είχε παρκάρει δίπλα στο δικό μου και να φωνάζει - Μελίνα κάνε γρήγορα κορίτσι μου να ξεφορτώσουμε τα πράγματα- , και βλέπω ένα κοριτσάκι να κατευθύνεται προς την μεσήλικη κυρία και να λέει έρχομαι γιαγιά. Πραγματικά έμεινα κάγκελο . Τι μωράκι είναι αυτό , τι κορμάκι , φορούσε μία μπλούζα και ένα σορτσάκι ξυπόλυτη. Την τελειωτική όμως έκπληξη ήταν όταν έσκυψε λίγο να πάρει μία τσάντα που κατέβασε η κυρία από το αυτοκίνητο, Τι κωλαράκι είναι αυτό που βλέπω Θεέ μου, η πούτσα μου έχει γίνει τούρμπο σκληρή σαν βράχος , δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό το πράγμα σε μένα, ήταν πολύ μικρή με όμορφο απίθανο αισθησιακό σώμα , ένα πεταχτό κωλαράκι, μακριά μαλλιά σχεδόν μέχρι τη μέση, προσπαθούσα να διακρίνω στήθος αλλά δεν μπορούσα να τα καταφέρω διότι δεν είχε γυρίσει προς την δική μου πλευρά. Κατέβηκα στο πι και φι και κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο μου δήθεν να πάρω κάτι. Εκείνη τη στιγμή ήταν ίσως η πιο μαγευτική στιγμή όλης της ζωής μου σ αυτόν τον γαμημένο πλανήτη που ζω. Ήταν τόσο μαγευτική διότι συναντηθήκαμε όπως ερχόταν η μικρούλα προς τις σκάλες κι εγώ να πηγαίνω προς το αυτοκίνητο. Καρφωθήκαμε στα μάτια ο ένας του άλλου . Θεέ μου δεν συμβαίνει αυτό , δεν ήξερα αν έβλεπα όνειρο πραγματικά δάγκωσα τη γλώσσα μου να δω αν πονάω, μήπως ακόμα κοιμάμαι,μήπως έχω πεθάνει και πήγα παράδεισο; δεν ήξερα αλήθεια τι μου συμβαίνει , Δύο μάτια μελιά να καρφώνουν τα δικά μου με ένα όμορφο χαμόγελο σαν ένας άγγελος που μόνο στα όνειρα μπορεί κάποιος να δει. Τα μάτια της κάρφωσαν τα δικά μου ένιωσα ένα σκίρτημα μέσα μου , ένιωσα μία μαγεία να κυριεύει το μυαλό μου και ένας παράξενος χτύπος κυρίευσε την καρδιά μου. Αυτή η ανταλλαγή ματιάς μπορεί να είχε διαρκέσει 3-4 δευτερόλεπτα αλλά μου έχουν φανεί ολόκληρες ώρες που θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο. Μία ματιά μερικών δευτερολέπτων έχει αλλάξει τα μέσα μου , τα θέλω μου, τα πιστεύω μου, και ίσως να έχει αλλάξει ολόκληρο το νόημα στη ζωή μου. Η πούτσα μου εξακολουθούσε να είναι τούρμπο έτοιμη να σκίσει ότι βρει μπροστά της. Πέρασε από δίπλα μου και κατευθύνθηκε προς τις σκάλες κι εγώ συνέχισα να κατευθύνομαι προς το αμάξι μου χωρίς να ξέρω το γιατί , είχα χαθεί , μία μικρή απόσταση από το σπίτι προς το αυτοκίνητο μπορούσε να διαρκέσει ένα λεπτό και είχα πραγματικά χαθεί. Όταν πέρασε από δίπλα μου ένιωσα μία όμορφη ευωδία , δεν ήταν από κανένα άρωμα , ήταν μία όμορφη ευωδία όπως μυρίζει ένα νυχτολούλουδο , πραγματικά σκέφτηκα μήπως πέθανα . Κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο μου και σαστισμένος με τον εαυτό μου άνοιξα με δυσκολία την πόρτα και προσπαθούσα να κάνω πως ψάχνω κάτι να δείξω δήθεν ότι ήταν ο λόγος που κατέβηκα τόσο ξαφνικά. Τελικά βρήκα ένα κουτί φορτιστή κινητού που είχα αγοράσει την προηγούμενη μέρα . Το πήρα κλείδωσα ξανά το αυτοκίνητο και γύρισα να επιστρέψω στο σπίτι. Αυτή τη φορά την πέτυχα στις σκάλες όταν αυτή επέστρεφε για να πάρει ίσως κι άλλα πράγματα από το αυτοκίνητο τους. Ως δια μαγείας δεν θυμάμαι καθόλου μέχρι σήμερα να είχα δει την κυρία που συνόδευε την μικρή. Ένα κενό μνήμης δεν θυμάμαι αν την συνάντησα , αν την είχα χαιρετήσει η όχι , δεν θυμάμαι αν της μίλησα, ούτε αν της είπα ένα γεια η έστω ένα καλημέρα. (ΕΊΧΑ ΧΑΘΕΙ-ΕΙΧΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΧΑΘΕΙ.) Ξαναβλέπω τώρα το μωρό που κατεβαίνει ξανά τις σκάλες και της σκάω ένα αμήχανο χαμόγελο και μία γρήγορη ματιά στο στήθος της, η μπλούζα δεν μπορούσε να κρύψει πολλά πράγματα , χωρίς σουτιέν ένα μικρό αλλά φουντωμένο στήθος που άνετα χωρούσε όλο μέσα στο στόμα μου (άνετα για να γεμίσει το στόμα μου θα χρειαζόταν να βάλω και τα δύο της βυζάκια μαζί σκέφτηκα) , μου σκάει κι αυτή ένα πολύ γλυκό χαμόγελο και συνέχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά. Στην στροφή όμως της σκάλας την κάρφωσα στον κώλο , θα έβαζα όρκο ότι δεν φορούσε βρακάκι, αν φορούσε θα είχα διακρίνει το σχήμα που συνήθως διακρίνεται. Μπήκα στο σπίτι και πήγα να βγω στο μπαλκόνι. Ε λοιπόν δεν γίνεται αυτό το πράγμα , δεν μου έχει συμβεί ξανά στη ζωή μου, ένιωσα να παθαίνω ρεύση να χύνω μέσα στο σώβρακο , έτρεξα στο μπάνιο έβγαλα το σορτς που φορούσα με το σώβρακο μαζί και ήταν γεμάτο με χύσια. Αλήθεια είχα αρχίσει να χάνω το μυαλό μου. Τα πετάω στο πλυντήριο και μπαίνω για ντουζάκι στα γρήγορα και ξαναβγαίνω στο μπαλκόνι και κάθομαι να συνεχίσω τον καφέ μου , ανάβω τσιγαράκι και τα μάτια μου σαν βρικόλακας καρφωμένα στο διπλανό μπαλκόνι να περιμένω με αγωνία να ανοίξει η μπαλκονόπορτα τους . Βλέπω μία μπαλκονόπορτα να έχει γίνει εμμονή και να αναρωτιέμαι γιατί ρε γαμώ το να είναι κλειστή , για ποιο λόγο δεν ανοίγει η πόρτα να μπει ο φρέσκος αέρας μέσα στο σπίτι , πάει τόσος καιρός να μπει κάποιος σ αυτό το σπίτι. Ανοίξετε ρε γαμώ το να πάρετε αέρα να βγει έξω η μπόχα της κλεισούρας. Ανοίξτε να δείτε τον κήπο με τα όμορφα λουλούδια που έχει φτιάξει ο μαλάκας ο κηπουρός, τόσα μεροκάματα έχει κάνει ο καημένος για να έχουμε εμείς όμορφη θέα . Άντε ανοίξτε επιτέλους να δείτε και τον γείτονα να κάθεται στο μπαλκόνι του να περιμένει παρέα , να περιμένει να πει δυο κουβέντες ο άνθρωπος. Ανοίξτε να σας πω ένα καλώς ήλθατε στην όμορφη Σαντορίνη και να σας ευχηθώ καλή διαμονή και καλές όμορφες και ξέγνοιαστες διακοπές. Τελικά τίποτα , πραγματικά μία απογοήτευση λες και μου έχει τελειώσει ο χρόνος και να με πνίγει αυτή η γαμημένη κλειστή μπαλκονόπορτα. Θύμωσα τόσο μέσα μου και κατέβασα το φραπεδάκι όσο είχε μείνει και ξαναμπήκα μέσα να φτιάξω άλλο. Μπορεί σ αυτό το μικρό χρονικό διάστημα να είχα καπνίσει και 4 τσιγάρα απανωτά. Μπαίνω μέσα και εκεί που έφτιαχνα το φραπεδάκι με το μιξεράκι χειρός, ακούω θόρυβο στο μπαλκόνι και σάστισα , σταμάτησα το μιξεράκι και κράτησα την αναπνοή μου σαν να με κυνηγούσαν , αφουγκράστηκα και περίμενα να ακούσω πάλι τον θόρυβο μερικά μέτρα δίπλα μου για να καταλάβω αν έχει ανοίξει τελικά η μπαλκονόπορτα. Σταμάτησε ο χρόνος κι απλά περίμενα ν ακούσω και ξαφνικά ένα χτύπημα της πόρτας μου με ξάφνιασε τόσο που έπεσε το ποτήρι από το χέρι μου και έγινε χίλια κομμάτια και ταυτόχρονα γέμισε ο τόπος με γυαλιά και καφέ. Ευτυχώς που φορούσα τ αθλητικά μου και δεν πάτησα τα γυαλιά από την σαστιμάρα και να γαμήσω τις πατούσες μου. Έτρεξα στην πόρτα και κοιτάω από το ματάκι να δω ποιος είναι και βλέπω την μεσήλικα κυρία να περιμένει. Εκείνη τη στιγμή στο μυαλό μου πέρασε αστραπιαία η σκέψη που δεν θυμάμαι να την είχα δει όταν είχα πάει στο αυτοκίνητο και αν την είχα τελικά χαιρετήσει. Ανοίγω δειλά την πόρτα και διστακτικά την χαιρετώ με ένα γεια σας κι αυτή να μου λέει -συγνώμη Στέφανε προσπαθούμε εδώ και ώρα ν ανοίξουμε την μπαλκονόπορτα και δεν ανοίγει , αν μπορείς να βοηθήσεις λιγάκι διότι είμαι μόνη με την εγγονή μου- Κ εγώ εκείνη τη στιγμή χαμογέλασα και στο μυαλό μου πέρασε αστραπιαία σαν ταινία μικρού μήκους το σκηνικό που καθόμουνα έξω στο μπαλκόνι να περιμένω σαν καθυστερημένος να ανοίξει η γαμημένη μπαλκονόπορτα και της λέω ασυναίσθητα , ας το διάολο και η κυρία σάστισε αλλά έκανα κλικ και συνέλθοντας από το σοκ της λέω αυτές οι μπαλκονόπορτες όλο προβλήματα έχουν, και τότε μου χαμογέλασε. Έρχομαι της λέω και την ακολούθησα. Μπήκα μαζί της στο διπλανό σπίτι , τα πράγματα τους ακόμα στην μέση του καθιστικού και τα μάτια μου σαν ραντάρ να δω που είναι η μικρή νεράιδα , δεν ήταν εκεί κι έκανα μία χαρά ότι θα την έβλεπα, η δε κυρία σαν αόρατη δίπλα μου κι εγώ να μην την βλέπω αλλά την άκουσα να μου λέει ευγενικά και να μου δείχνει ένα κλειδί που είχε σαν ασφάλεια η μπαλκονόπορτα και να μου το δίνει . Το παίρνω και πάω να το βάλω στην κλειδαριά και προσπαθούσα να ανοίξω αλλά κατάλαβα ότι δεν πρέπει να είναι το κατάλληλο κλειδί . Την ρώτησα αν έχει άλλο κλειδί και απάντησε όχι . Θα φέρω 2-3 κλειδιά λέει από το αυτοκίνητο μήπως κάποιο να ταιριάζει, κάτσε λίγο Στέφανε (μου λέει ) κι επιστρέφω αμέσως.. Έμεινα λίγο να αναρωτιέμαι από που ξέρει το όνομα μου, δεν θυμάμαι να της είχα πει έστω και μισή λέξη. Είμαι τώρα μόνος στο καθιστικό να κάθομαι σένα στούλ και τότε άκουσα θόρυβο στο μπάνιο και λίγο έμεινε να πάθω εγκεφαλικό. Σίγουρα η μικρή νεράιδα έκανε το ντουζάκι της καθώς κάτω από την χαραματιά της πόρτας είχα δει να βγαίνει λιγάκι ο ατμός του ζεστού νερού. Η καρδιά μου άρχισε να ανεβάζει στροφές και να νιώθω μία καύλα ανεξήγητη , καύλωσα τόσο πολύ σαν να είχα να γαμήσω χρόνια ολόκληρα. το βράδυ ήμουνα με μία γκόμενα και γαμηθήκαμε μερικές φορές στην παραλία , Και όμως δεν είχα καυλώσει όσο καυλώνω τώρα , νιώθω μία παράξενη έντονη δυνατή και γλυκιά καύλα , νιώθω να κάνω έρωτα χωρίς να αγγίζω την πούτσα μου. Άρχισα να σκέφτομαι πάλι μην πάθω ρεύση. Και δεν φτάνει αυτό , έχω πάθει και κενά μνήμης. Εκεί που σκέφτομαι όλ αυτά και το μυαλό μου ταξιδεύει και η φαντασία μου οργιάζει με συνταράζει ο θόρυβος της πόρτας του μπάνιου που ανοίγει. Καρφώνω τα μάτια μου στην πόρτα ,τα κλάσματα δευτερολέπτου έχουν γίνει ώρες πραγματικά δεν ξέρω . ανασαίνω βαριά και νιώθω πρωτόγνωρη αμηχανία, νιώθω το σώμα μου να παραλύει. Επιτέλους την βλέπω μπροστά μου σαν μία οπτασία , σαν ένα ολόγραμμα . Τα μαλλιά της τα είχε στο πλάι βρεγμένα , το προσωπάκι της σαν ένας άγγελος και το σώμα της τυλιγμένο με την κόκκινη πετσέτα με κίτρινες ζωγραφιές από λουλούδια και πεταλουδίτσες. Είχε τυλιγμένο το κορμάκι της από το στήθος μέχρι λίγο πιο κάτω από τα μπούτια και φορούσε κόκκινες παντοφλίτσες . Νιώθω να χάνομαι να με κυριεύει ένα παράξενο ασυνήθιστο και ανεξήγητο συναίσθημα, η καρδιά μου άρχισε να πάλλεται και να νιώθω τους κτύπους στην φλέβα στο λαιμό μου, νιώθω ν ανεβαίνει η πίεση μου στο φούλ και να νιώθω αδυναμία στα γόνατα μου . Η πούτσα μου κάνει τα δικά της και αδυνατώ να την ελέγξω και σκέφτομαι μην το προσέξει που είχα τόσο πολύ καυλώσει . Ο χρόνος έχει παγώσει και το κάρφωμα στα μάτια σαν να έχει διαρκέσει ολόκληρες ώρες , έχουμε μείνει και οι δυο σαστισμένοι να κοιτάει ο ένας τον άλλον χωρίς να καταφέρουμε να αρθρώσουμε έστω μισή λέξη , παρά μόνο κοιτούσε ο ένας τον άλλον στα μάτια και ψαχουλεύαμε να βρούμε κάτι να πούμε αλλά τελικά ανταλλάξαμε ένα όμορφο και κάπως αμήχανο χαμόγελο το οποίο διέκοψε η κυρία που εμφανίστηκε από το πουθενά με κάποια κλειδιά στο χέρι να φωνάζει Στέφανε βρήκα αυτά . Η μικρή κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο και αφού πήρα τα κλειδιά από την κυρία άρχισα να τα δοκιμάζω ένα ένα για να ανοίξω την μπαλκονόπορτα . Επιτέλους ταίριαξε κι επιτέλους άνοιξα την γαμημένη μπαλκονόπορτα . Η κυρία ευχαριστημένη και με χαμόγελο να μ ευχαριστεί και να μου λέει να καθίσω να με κεράσει γλυκό που είχε φέρει μαζί της φτιαγμένο από τα χέρια της. Αρνήθηκα ευγενικά και της είπα κάποια άλλη στιγμή αφού τακτοποιηθούν αλλά μου το πρόσφερε να το πάω μαζί μου. Αφού την ευχαρίστησα κι αυτή επίσης μπήκα στο δικό μου σπίτι για να μαζέψω τα γυαλιά καρφιά που είχα κάνει και να σφουγγαρίσω . Έπειτα έφτιαξα ξανά το φραπεδάκι μου και κατευθείαν στο μπαλκόνι με τόση σαστιμάρα λες και θα είχα χάσει την πρώτη θέση σε κάποιο θέατρο. Η διπλανή μπαλκονόπορτα τώρα ανοικτή και να νιώθω πλέον πολύ χαρούμενος διότι άκουγα να μιλάνε μεταξύ τους χωρίς να βγάζω κάποιο νόημα από την συζήτηση τους. Και ξαφνικά γίνεται το θαύμα , αυτό που περίμενα τόσο με αγωνία και να ποθώ να βγει η μικρή νεράιδα έξω στο μπαλκόνι ακριβώς δίπλα μου , μία ανάσα απόσταση. Την βλέπω ξανά να με κοιτάει και να σκάει πάλι ένα όμορφο παραμυθένιο χαμόγελο . Κρατούσε στο χέρι της ένα μικρό πολύ μικρό κουταβάκι που δεν είχα προσέξει ούτε να το είχα δει προηγουμένως . Κάθισε στην καθέκλα και το είχε στα πόδια της να το χαϊδεύει κι εκείνο να κουνάει την ουρά του και να της γλύφει τα χέρια και να του λέει γλυκόλογα. Ένα κάτασπρο μικρό κουταβάκι με πολύ όμορφο τρίχωμα σαν μικρό αρκουδάκι. Ακούω να το φωνάζει Λίλιαν. Μάθαμε και τ΄όνομα του κουταβιού και είπα να σπάσω τελικά πρώτος τον πάγο που έμοιαζε ολόκληρο παγόβουνο. Μα τι κούκλα είναι η Λίλιαν , τι όμορφο σκυλάκι έχεις και τόσο μικρό, πόσο είναι την ρωτάω και αυτή να λέει ότι είναι 6 μηνών δώρο της γιαγιάς στα γενέθλια της. Της λέω , πως λένε την γιαγιά σου διότι δεν είχα ακούσει καλά το όνομα της όταν συστηθήκαμε. Μαριάννα μου απαντάει κι εγώ σαν ηλίθιος χαμογέλασα που δεν είχα ακούσει ποτέ μου το όνομα της γιαγιάς όταν είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου. Μέσα μου λέω άντε σπάσαμε τον πάγο και συνεχίζω, ωραία ονόματα έχετε όλες τελικά κι αυτή μου χαμογέλασε και να μου λέει ευχαριστώ πολύ. Εσύ πόσο είσαι ρωτάω, ... μου λέει, κι εγώ κάγκελο και να προσπαθεί η ψυχή μου να βγει π ανάθεμά με από το στόμα μου και να προσπαθώ να βρω λόγια συνέχειας να συμπληρώσω στην συζήτηση που αρχίσαμε. Τόσο μικρή και να έχει τόσο όμορφο σώμα , τόσο όμορφα μπουτάκια και αυτό το απίθανο αισθησιακό κωλαράκι , αυτά τα καυλιάρικα μικρά βυζάκια να τονίζουν το μπλουζάκι της. Σίγουρα θα έχει ύψος 1,70 και τα κιλά της περίπου στα 50 διότι από τις εμπειρίες μου σχεδόν υπολογίζω σωστά με ποσοστό 90%. Εγώ είμαι ο Στέφανος και θα κάτσω μέχρι τέλος Αυγούστου , εσείς ; , κι εμείς μέχρι τέλος Αυγούστου μου απαντάει και την ίδια στιγμή η γιαγιά της βγαίνει κι αυτή στο μπαλκόνι κρατώντας ένα ποτήρι με χυμό να της το προσφέρει και να της λέει Μελίνα πιες τον χυμό σου αγάπη μου. Παίρνει το χυμό και βάζει το καλαμάκι στο στόμα της ανοίγοντας τα κατακόκκινα σαρκώδη χείλια της και να ρουφάει σιγά σιγά κι εγώ να βλέπω σαν ηλίθιος και το μυαλό μου να ταξιδεύει σε απαγορευμένα πλάνα , να καταπίνω τον καφέ μου και να νιώθω πάλι την πούτσα μου να γίνεται πέτρα και να θέλω να τον βγάλω έξω να τον παίξω , δεν μπορώ ν αντέξω τόση καύλα , νιώθω να θέλω να χύσω. Αρχίσαμε λοιπόν μία συζήτηση περί ανέμων και υδάτων και πραγματικά σπάσαμε και λιώσαμε εντελώς τον πάγο. Πολύ γλυκομίλητη και από όλη τη συζήτηση φάνηκε πως είναι ξεκάθαρα πολύ πιο ώριμη για την ηλικία που είχε. Άγγιζε όλα τα θέματα και είχε πραγματικά γνώμη, μιλούσε ευχάριστα και πάντα το χαμόγελο της ήταν ζωγραφισμένο στα χείλη της. Κατά διαστήματα έβγαινε και η γιαγιά στο μπαλκόνι και φαινότανε πολύ ευχαριστημένη και χαρούμενη που άκουγε να μιλάμε για διάφορα θέματα και να γελάμε με χιούμορ και έμπαινε ξανά μέσα καθώς καθάριζε και τακτοποιούσε το σπίτι. Το κουταβάκι άρχισε κι αυτό να παίζει μόνο του στο μπαλκόνι μ ένα μπαλάκι και να δίνει μία ξεχωριστή νότα στην παρούσα φάση. Πέρασε αρκετή ώρα και κάποια στιγμή με αποχαιρέτησε και μπήκε ξανά μέσα με το κουταβάκι να ακολουθεί. Μπήκα κι εγώ μέσα καυλωμένος βρέθηκα στο μπάνιο να τον παίζω, δεν άντεχα άλλο, είχα καυλώσει τόσο πολύ που έχυσα τόσο ευχάριστα με μία απίστευτη ηδονή που διαρκούσε καθώς τα χύσια μου πατιούνταν σε απόσταση . Πραγματικά ένιωθα να κυριεύομαι από ανεπιθύμητο έρωτα και να νιώθω να σκιρτάτε όλα μέσα μου. ( έπειται συνέχεια)
