Όταν είδα το γοβάκι της Ευλαμπίας έπαθα πλάκα. Η γόβα της χτυπάει δυνατά. Όταν η Ευλαμπία χτυπάει την γόβα της δυνατά τα χάνω. Γιατί? Είναι πολύ ωραία, και επίσης έχει μια υπέροχη φωνή… Επίσης ρίχνει ωραίες φάπες σε βλάκες. Ήμουν πριν 3 χρόνια στο Μιλάνο και την είδα να περνάει… Φορούσε ένα πράσινο φόρεμα και κυριολεκτικά έκανε τον κόσμο να χορεύει με τον τρόπο της. Την είδα μπροστά σε ένα συντριβάνι και είχε κάποιον στα πόδια της. Αυτή καθόταν πάνω στο συντριβάνι και ο Γιώργος, παλιός μου φίλος ήταν καθισμένος στο πάτωμα.
¨Όσο κοιτούσα τον χαστούκιζε. Του έριξε 3 χαστούκια… αυτός έσκυψε… τότε αυτή με κοίταξε και χαμογέλασε. Μου έγνεψε, και έσκυψα και εγώ. Ρέμβαζα την ομορφιά της για 3 ώρες…
Κάθισε εκεί για ώρες και εγώ χάζευα… Ήθελα να πάω να της μιλήσω αλλά έβλεπα ότι ήταν μια γυναίκα που είχε ύψος και κύρος. Εγώ ένα φτωχαδάκι δεν μπορούσα να της μιλήσω…
Μετά ήρθε ένας από αυτούς που τον περιτριγύριζαν και μου είπε σήμερα το βράδυ έχουμε γιορτή στης Ευλαμπίας. Και του είπα αυτήν, γύρισα να την κοιτάξω για λίγο και στην συνέχεια είπα «Θέλω να έρθω». Μου είπε έρχεσαι αλλά θα είσαι ένα γκαρσόνι και θα την λες Κυρία Ευλαμπία. Σάστισα.
Το γοβάκι της με είχε κάνει δούλο.
