Η Ηλέκτρα
Το παρτυ ήταν στο σπιτι ενος συναδέλφου με αφορμή τα γενέθλια του.
Πέντε γυναίκες και εννέα αντρες. Αμέσως έπεσε το μάτι μου στην Ηλέκτρα ήταν καθισμένη άνετα στον καναπέ απέναντι, κοντή μαύρη φούστα, μαύρες γόβες και καλσόν , μαύρο λεπτό καλσόν με λεπτή ραφή στο πίσω μέρος.
Όπως ήταν φυσικό όλα τα υπόλοιπα γυρω μου έγιναν ξαφνικά παντελώς αδιάφορα.
" Φοράει καλσόν ή μήπως κάλτσες με ή χωρίς ζαρτίερες"
" Μάλλον κάποιον θα θέλει να σαγηνεύσει με αυτό το καλσον"
τέτοιες απορίες σφυροκοπούσαν το μυαλό μου.
Ρώτησα με τρόπο εναν συναδελφο είχα δίκιο γούσταρε τρελά τον συγκάτοικο του συναδέλφου, τον Ψηλό.
Δεν πειράζει συνεχισα να απολαμβάνω το θέαμα, ωραιες γάμπες γυμνασμένες οσο πρέπει, σταυροπόδι, έπαιζε αργά και ρυθμικά με την γόβα της κρεμασμένη στα δάχτυλά της και πολύ όμορφα μπούτια όσο δεν έκρυβε η φούστα της.
Μιλούσε έντονα με σκοπο να τραβήξει την προσοχή του "Ψηλου" που εψαχνε συνεχως με το βλέμμα της.
Η συζήτηση φούντωσε και την ακουσα να λεει οτι οι αντρες πλεον δεν έχουν το θάρρος να παραδεχθούν ότι μπορεί μια γυναίκα να είναι ανώτερη σε καποιο τομεα, οτι δεν ξερουν να χανουν απο τις γυναικες.
Δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία αυτό που είχε σημασία είναι πόσο τελεια έστρωνε το λεπτο καλσόν πάνω στα ποδια της , η ραφή πίσω ήταν σε απόλυτη ισορροπία στη μεση απο τις γάμπες της παρολο που κουνούσε νευρικά και παιχνιδιάρικα τον αστράγαλο της και το ποδι της το καλσόν της δεν δημιουργούσε την παραμικρη ατέλεια.
Τότε την άκουσα να λέει ότι χάθηκε ο ιπποτισμός και πλέον κανένας δεν έχει το θάρρος να γονατισει μπροστα σε μία γυναίκα και εκτεθει μπροστα σε κόσμο.
Αυτό ήταν, καμπανάκια αρχισαν να ηχούν στα αυτιά μου.
Ζαλισμένος όχι από τα δύο ουισκι που ήπια βιαστικά αλλα από την εικόνα της ( τι να σου κάνουν δύο ποτήρια ουίσκι μπροστα στο μεθυστικό θέαμα δύο καλλίγραμμων γυναικείων ποδιών με καλσόν).
- Εγώ έχω το θάρρος , απάντησα δυνατά.
- Δηλαδή; με ρωτησε με απορια.
Σηκώθηκα την πλησίασα και με θεατρικές κινήσεις γονατισα έπιασα από κάτω τη γόβα της οπως ηταν σταυροπόδι έσκυψα και φίλησα το πόδι της.
Δεν το άγγιξα απλως με τα χείλη μου, το φίλησα κανονικά με παθος.
Ανάμεσα σε κάποια γιουχαρίσματα ανδρων και επευφημίες γυναικών ανταλλαξαμε σόσιαλ με την Ηλέκτρα.
Πρόσεξα πως όταν το βλέμμα της δεν ήταν καρφωμένο στον Ψηλό κοιτούσε εμένα.
Ξαφνικά μήνυμα.
-" Συγχαρητήρια για το θάρρος σου, Μπράβο"
-" Συγχαρητηρια για την υπέροχη γεύση των ποδιών σας, Μπραβο"
- " Χαχαχα, εχουν και γεύση ; Τι γεύση;"
- " Την γλυκόπικρη γεύση της ακριβοτερης Ελβετικής μαύρης σοκολάτας ."
-" Ααααα, και ιππότης και ποιητής"
- " Ποίημα είναι τα πόδια σας".
Με κοίταξε περίεργα, λίγη ώρα μετά την είδα στο διάδρομο να μου κάνει νόημα.
Την ακολούθησα , μπήκαμε στο μπάνιο, κλείδωσε και καθισε στην γωνία της μπανιέρας σταυροπόδι. Γονάτισα αμέσως δεν χρειαζόταν λόγια , της έβγαλα απαλά την γόβα και αρχισα να φιλαω παθιασμενα το πόδι της. Πραγματικα είχε υπέροχη γεύση. Κρατούσα ευλαβικά την πατούσα της και φιλουσα τα δαχτυλα της ενα ενα μεσα στο καλσον . Πανέμορφα δαχτυλακια αν και αβαφα.
-Φοράς κάλτσες; , τη ρωτησα με οσο θαρρος μου είχε απομείνει. Σήκωσε ψηλά τη φούστα της. Φορούσε καλσόν
- Ξενέρωσες, με ρώτησε.
- Φυσικά και οχι , απάντησα ταπεινά.
Τραβηξε ξαφνικα το πόδι της και το έβαλε ανάμεσα στα σκέλια μου.
Με χειρουργικες κινησεις τα δαχτυλάκια των ποδιων της ψιλάφησαν τα αχιδια και τον πουσο μου αν και δεν χρειαζόταν το παντελονι μου δεν μπορουσε να κρυψει τίποτα.
Ανατρίχιασα με το άγγιγμα.
- Βγαλε να δω τι εχουμε , με διεταξε.
- Ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί εχουμε, χαμογελασα δειλα.
- Ξερω εισαι ποιητης, μου απαντησε , αλλα εχεις μονο πέντε λεπτά μετα πρέπει να βγουμε.
Ηταν η πρώτη φορά που έχασα την ψυχραιμία μου. Με ατσαλες κινησεις προσπαθησα να ξεκουμπωσω το παντελονι ενω έφερνε και πάλι το ποδι της στο στόμα μου.
Κατάφερα να τον βγάλω έξω ένω πιεζε το στομα μου για να ανοιξει και να βαλει το πόδι της μέσα του. Ανοιξα όσο μπορούσα και έχωσε όλα τα δάχτυλα στο στόμα μου.
- Απόλαυσε την " πανακριβη μαύρη Ελβετική σοκολάτα σου" ,είπε κοροιδευτικα.
τράβουσα μαλακεία όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Δεν θα αργούσα να τελειωσω. Το κατάλαβε και έχωσε πιο βαθια το ποδι της στο στόμα μου.
Πνιγόμουν και ταυτόχρονα τελείωνα. Εχυνα με όρμή , το πόδι της περίτεχνα εμπόδιζε να φωνάξω. Μονό βογγητα παθους εβγαιναν τα οποια μετατράπηκαν σε βήχα καθως πνιγόμουν μεσα στην ένταση.
Τράβηξε τελευταια στιγμη το πόδι της, την ωρα που συνέχιζε να στάζει χύσια ο πουτσος μου άρχισαν να τρέχουν σαλια από το στόμα μου ενω προσπαθούσα στα τεσσερα να παρω ανάσα.
Σκούπισα τα σάλια απο το καλσόν της στην πλάτη μου ,φόρεσε τη γόβα της και σηκώθηκε.
Σταμάτησε μπροστα στην πόρτα κοιταξε αφ υψηλου την κατασταση που με είχε αφήσει στα τεσσερα με κατεβασμένα παντελόνια ανάμεσα σε σάλια και σπέρμα.
- Ποιητη μου καθαρισε το πάτωμα και βγες , ειπε και εφυγε γελωντας.
Υπάκουσα.
Εμεινα για ένα ουίσκι ακόμα αλλά η Ηλέκτρα εδώ και ειχε καθισει με τα μπούτια έξω στον καναπέ κολλημενη πανω στον Ψηλό και μιλούσαν.
Εφυγα αλλα όταν έφτασα σπίτι δεν αντεξα και εστειλα.
- " Σε ευχαριστω " συνοδευόμενο με καρδουλες.
Απάντησε με μία φωτογραφια με το ποτηρι τη βότκα στο γόνατό της και να διακρίνεται η γόβα κρεμασμενη στα δαχτυλάκια της και την φράση "χικ".
Μόλις ξαναείδα το καλσόν της ταραχτηκα και ακόμα περισσότερο ενθουσιαστηκα γιατι θα είχα την εικονα των ποδιων της για παντα εστω και σε φωτογραφια.
Ειχα αποκοιμηθει όταν άκουσα μήνυμα.
- " Πολύ μεγάλος μαλάκας τελικα ο Ψηλός, στειλε μου αυριο.......
............μετά το μεσημέρι. Φιλάκια Ηλέκτρα."
Ελιωσα!!!!!!!!
